— Πες μου μερικά πράγματα για το «Ωmega».
Είναι η τρίτη μου προσωπική δουλειά, η οποία σηματοδοτεί μια στροφή για τον προσωπικό μου ήχο. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για αυτό το υβρίδιο που έχω ετοιμάσει, που είναι κάτι μεταξύ extreme sound design και beats. Θα κυκλοφορήσει σε limited κασέτα από τη Nutty Wombat Records.
Το εξώφυλλο και όλο το εικαστικό κομμάτι το έχει αναλάβει η Νότα Λαδά. Η κυκλοφορία εμπεριέχει και τρία remixes από αγαπημένους μου καλλιτέχνες: τον Bill Anagnos, τον aombk και τον πολύ καλό μου φίλο, Lowtronik.
— Πόσο διαφορετικός είναι ο ήχος από τις προηγούμενες δουλειές σου;
Και ως προς τη δομή και ηχοχρωματικά είναι διαφορετικός. Έχω χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικά και αναλογικά synthesizer και modular synthesizer και είναι κάτι διαφορετικό γιατί βρίσκεται πλέον πιο κοντά στο sound design και η βάση του είναι ηχοτοπιακή σε σχέση με τις προηγούμενες φορές.
Όταν ήμουν στη 5η Δημοτικού είχα ακούσει στη τηλεόραση τον όρο «ηλεκτρονική μουσική» και μου φάνταζε τρομερή αυτή η λέξη. Γι' αυτό και έφαγα τον πατέρα μου να μου φέρει ένα CD με ηλεκτρονική μουσική. Ο άνθρωπος βέβαια είναι μπουζουξής. Κατέβηκε σε κάτι μαγαζιά στη Σοφοκλέους που πούλαγαν τότε CD, ζήτησε ηλεκτρονική μουσική και του δώσανε ένα CD του Σπανουδάκη...
— Γιατί βγήκε σε κασέτα;
Με τις συσκευασίες έχω κάτι σαν φετίχ, θέλω να είναι κάτι ιδιαίτερο. Και την δουλειά των Barbara's Straight Son την είχαμε βγάλει σε ξύλινο USB στικάκι για παράδειγμα.
Αργότερα το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ το έβγαλα σε καρτ ποστάλ με QR code επάνω για να κάνεις instant download. Έτσι και τώρα η ιδέα της κασέτας μου άρεσε πάρα πολύ, αφού ανήκω στη γενιά του walkman.
— Φτιάχνεις μουσική και για games. Περιέγραψε μου λίγο αυτή τη διαδικασία. Τι ιδιαιτερότητες έχει;
Αυτό τον καιρό συνεργάζομαι με μια εταιρία που φτιάχνει video games και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γιατί έτσι συνδυάζω δύο από τις μεγάλες μου αγάπες, το gaming με το οποίο ασχολούμαι από Amiga και από Atari εποχή, με τη μουσική και το sound design.
Αυτό σαν εμπειρία είναι κάτι το πολυδιάστατο γιατί πέρα από το να φτιάξεις μουσική για μια συγκεκριμένη πίστα/σκηνή του παιχνιδιού πρέπει να αφουγκραστείς μια συγκεκριμένη κατάσταση και όλο αυτό να εξυπηρετεί και το παιχνίδι. Η μουσική δεν πρέπει να το καπελώνει.
Ένα άλλο μεγάλο και ωραίο κομμάτι της διαδικασίας είναι και το sound design που χρειάζεται. Να φτιάξεις ατμόσφαιρες για συγκεκριμένους χώρους.
Εκεί που τρελαίνομαι εγώ είναι να φτιάχνω ήχους για εκρήξεις, κεραυνούς, όπλα. Είναι γενικά πάρα πολύ ιδιαίτερο, πολυδιάστατο και έχει πλάκα.
— Με τι πιστεύεις ότι θα είχες ασχοληθεί, αν όχι με τη μουσική;
Με τον προγραμματισμό. Ή με τη διδασκαλία, αφού έχω σπουδάσει θεολόγος.
— Πως προέκυψε το καλλιτεχνικό σου όνομα;
Αυτό πάει πολύ πίσω. Από τότε που γνώρισα στο πανεπιστήμιο τον κολλητό μου τον Φώτη που παίζαμε μαζί στους Barbara's Straight Son. Γενικά σαν άνθρωπος είμαι λακωνικός και καμιά φορά τυχαίνει να δυσκολεύομαι στην επικοινωνία.
Ο Φώτης ως σκηνοθέτης τότε γύριζε ταινίες στις οποίες με είχε βάλει να παίζω έναν μουγκό δολοφόνο για να μη χρειάζεται να μιλάω και έτσι πέρασε το παρατσούκλι «ο Νικόλας ο μουγκός». Όταν έπρεπε να βρω όνομα για το προσωπικό μου πρότζεκτ δεν χρειάστηκε να ψάξω πολύ.
— Πώς βιοπορίζεσαι; Ζεις από τη μουσική;
Ο βιοπορισμός μου είναι αποκλειστικά από τη μουσική, δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο. Φτιάχνω μουσική για video games, κάνω sound design για ταινίες, δουλεύω με κάποιες εταιρίες στο εξωτερικό για τις οποίες φτιάχνω συλλογές με samples τα οποία χρησιμοποιούν άλλοι μουσικοί στις δικές τους παραγωγές.
Επίσης στο στούντιο που έχουμε με τον αδερφό μου κάνουμε παραγωγές, μουσική για παραστάσεις και ηχογραφήσεις. Οπότε βιοπορίζομαι από τη μουσική, αλλά όχι απ' τη δική μου μουσική.
— Τι ακούς για τη μουσική σου;
Όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει αρκετά. Όλα μου αρέσουν. Δεν έχω κανένα πρόβλημα από τη στιγμή που κάποιος άνθρωπος μου έκανε τη τιμή να καθίσει να ακούσει το πόνημά μου και να μου πει τη γνώμη του. Σε μερικούς αρέσει και σε άλλους όχι. Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι σκουπίδια και άλλος ότι του αρέσει πάρα πολύ. Η καλύτερη ατάκα ήταν της μάνας μου για τον πρώτο μου δίσκο: «Τι παλαβομάρες είναι αυτές που κάνετε;!».
— Με τι ήχους μεγάλωσες;
Εκεί κάπου στην 5η-6η δημοτικού ήρθε ο «σκληρός» ο ήχος. Nirvana, Metallica, Soundgarden και αργότερα αρκετό punk, metal, progressive. Αργότερα jazz και πολύ ηλεκτρονική μουσική.
Όταν ήμουν στη 5η Δημοτικού είχα ακούσει στη τηλεόραση τον όρο «ηλεκτρονική μουσική» και μου φάνταζε τρομερή αυτή η λέξη. Γι’ αυτό και έφαγα τον πατέρα μου να μου φέρει ένα CD με ηλεκτρονική μουσική. Ο άνθρωπος βέβαια είναι μπουζουξής. Κατέβηκε σε κάτι μαγαζιά στη Σοφοκλέους που πούλαγαν τότε CD, ζήτησε ηλεκτρονική μουσική και του δώσανε ένα CD του Σπανουδάκη...
— Ποιος είναι ο Έλληνας καλλιτέχνης που θαυμάζεις πιο πολύ;
Τον Ιάννη Ξενάκη και για τη μουσική του και για τον βίο του. Και τα τελευταία χρόνια έχω ανακαλύψει κάτι που δεν είχα ξανακούσει, γιατί δεν είχα ασχοληθεί πολύ με την ελληνική μουσική, τον Νίκο Παπάζογλου. Η φωνή του με ηρεμεί πάρα πολύ.
— Τι κάνει τη ζωή σου πιο δύσκολη;
Η κοινωνικότητά μου δεν είναι στα καλύτερά της οπότε πολλές φορές με δυσκολεύει η επικοινωνία, γιατί είναι κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από μένα. Είμαι άνθρωπος «του προγράμματος» και με δυσκολεύει όταν μου το χαλάνε.
— Και τι την κάνει πιο εύκολη;
Άνθρωποι με τους οποίους είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος και δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, αλλά καταλαβαινόμαστε και συμπράττουμε. Αυτό και το γρήγορο ίντερνετ.
Info
Η νέα δουλειά του TheMute, με τίτλο «Ωmega» κυκλοφορεί σε κασέτα από την Nutty Wombat.
https://www.facebook.com/NikolasTheMute/
https://nuttywombat.bandcamp.com/album/mega
σχόλια