Το νέο άλμπουμ της Kylie Minogue είναι μία από τα ίδια

CHECK Η νέα δουλειά της Kylie Minogue είναι μια από τα ίδια Facebook Twitter
H Kylie είναι μία από τις πιο αξιοπρεπείς ποπ ντίβες όλων των εποχών, που δεν προκαλεί και γενικά είναι από τις πιο ευχάριστες και δυναμικές παρουσίες στον χώρο. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image
0

ΠΕΡΣΙ ΓΡΑΦΑΜΕ ΟΤΙ στα 55 της η Kylie Minogue δεν είναι μόνο παραγωγική –δηλαδή βγάζει συστηματικά καινούργια αλμπουμ– αλλά βγάζει και δισκάρες. Ο λόγος τότε ήταν για το 16ο άλμπουμ της που είχε τίτλο Tension και την έβρισκε να ξαναγυρνά στη χορευτική ποπ. Ήταν ομολογουμένως ένα από τα καλύτερα εμπορικά άλμπουμ της χρονιάς.

Φαίνεται ότι η Kylie χάρηκε τόσο πολύ με την κυκλοφορία του και την επιτυχία που γνώρισε που φέτος κυκλοφόρησε το σίκουελ με τίτλο Tension II. Όλα καλά ως εδώ. Τo πρόβλημα, δυστυχώς, είναι ότι το Tension II δεν είναι δισκάρα, όπως το πρώτο, αλλά περισσότερο μία από τα ίδια, χωρίς την έμπνευση που μας έκανε να αγαπήσουμε την περσινή της δουλειά τόσο πολύ. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

Το ότι είναι μία από τα ίδια δεν είναι απαραίτητα κακό, οι φαν της –που είναι αρκετοί– θα το λατρέψουν, όσοι δεν έχουν ακούσει το Tension επίσης. Όλοι οι υπόλοιποι ήδη απορούν γιατί πρέπει να μας απασχολεί τόσο σε μια εποχή που η Lady Gaga μόλις έδωσε μια γεύση από το πρώτο της ποπ άλμπουμ εδώ και τέσσερα χρόνια. Αναμασάει και η ίδια τον παλιότερο ήχο της, αλλά το hype έχει χτυπήσει κόκκινο.

Θα έλεγε κανείς ότι το Tension II λειτουργεί ως συνοδευτικός δίσκος παρά ως μια νέα δουλειά. Και η αλήθεια είναι ότι η Minogue δεν είχε πρόθεση να κυκλοφορήσει καινούργιο υλικό τόσο σύντομα.

Το μόνο παρήγορο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι ευτυχώς η Minogue δεν πέφτει στην παγίδα που έπεσε η Katy Perry νωρίτερα φέτος. Δεν θα περίμενε κανείς κάτι  άλλο από την Kylie, μία από τις πιο αξιοπρεπείς ποπ ντίβες όλων των εποχών, που δεν προκαλεί και γενικά είναι από τις πιο ευχάριστες και δυναμικές παρουσίες στον χώρο. Γι’ αυτό είναι δύσκολο να κάνεις αρνητική κριτική σε τέτοιους δημιουργούς.

Kylie Minogue - Someone For Me

Για να γυρίσουμε όμως στα στενόχωρα του άλμπουμ, θα έλεγε κανείς ότι το Tension II λειτουργεί ως συνοδευτικός δίσκος παρά ως μια νέα δουλειά της. Και η αλήθεια είναι ότι η Minogue δεν είχε πρόθεση να κυκλοφορήσει καινούργιο υλικό τόσο σύντομα. Το πλάνο της ήταν να εμπλουτίσει το Tension με νέα κομμάτια σε μια deluxe έκδοση. Παρ' όλα αυτά, ξανακούγοντας κάποια τραγούδια που είχε πετάξει από το πρώτο άλμπουμ, τα επαναξιολόγησε και τελικά αποφάσισε να τους δώσει μια ευκαιρία. Επιπλέον, ήρθε σε επαφή με νέους παραραγωγούς, έτσι εν ολίγοις γεννήθηκε η νέα της δουλειά.

Στο Tension II φιγουράρουν τα ονόματα των Diplo, Blessed Madonna, Orville Peck, Bebe Rexha, Tove Lo και Sia, πρωτοκλασάτων γκεστ που όμως δεν προσφέρουν τίποτα φρέσκο στα τραγούδια, απλώς αρκούνται να επαναλαμβάνουν πετυχημένα τη συνταγή του πρώτου άλμπουμ – θα βαρεθεί να το διαβάζει κανείς σε αυτή την κριτική, αλλά ισχύει.

Ας πάρει κανείς για παράδειγμα το αχρείαστο Kiss Bang Bang που ακούγεται επικίνδυνα ίδιο με το αξεπέραστο Padam Padam και, πραγματικά, δεν χρειαζόταν. Και δεν είναι το μόνο κομμάτι που padam-ίζει, υπάρχει και το Hello – διπλό το κακό δηλαδή. Στο Taboo προσπαθεί αποτυχημένα να προσθέσει μια νότα από Abba και Madonna.

Το Someone for me, από την άλλη, που ακολουθεί, είναι ίσως από τις πιο ευχάριστες στιγμές με τον Balearic ρυθμό του και την Kylie να αναρωτιέται αν υπάρχει κάποιος γι’ αυτήν. H disco διάθεση του Good As Gone κάπου χάνεται στην πορεία με το επαναλαμβανόμενο ρεφρέν που δεν κάθεται καλά με το υπόλοιπο κομμάτι. Στo Diamonds, το πιο περίεργο τραγούδι που βρίσκει κανείς εδώ, ο τρόπος που τραγουδάει ακούγεται κάπως σαν μια ανορθόδοξη μείξη Taylor Swift και Lady Gaga.

Στο δεύτερο μισό του άλμπουμ τα πράγματα καλυτερεύουν αισθητά, με πιο κλασικά straight κομμάτια όπως το Dance to the Music ή πραγματικά απίθανες στιγμές όπως το Shoulda Left Ya, με διαφορά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, ή το Edge of Saturday Night με την Blessed Madonna. Γενικά, όμως, αν το πάρεις ως σύνολο κάτι λείπει, ίσως μια παραπάνω διάθεση πειραματισμού.  

Βέβαια, αν γίνεται κάτι σωστά στο Tension II, είναι ότι ακούγεται ευχάριστα παρά τις αστοχίες του, αλλά αμφιβάλλω αν θα το θυμάται κανείς μετά από μία βδομάδα το πολύ. Και γιατί να βάλεις αυτό στο repeat, αναρωτιέται εύστοχα ο αρθρογράφος της «Guardian», όταν υπάρχει το προηγούμενο, ένα αδιαμφισβήτητο αριστούργημα της πρόσφατης καριέρας της Kylie.

The Blessed Madonna & Kylie Minogue - Edge Of Saturday Night (Official Video)

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ