Η γυναίκα στη σκιά του Μότσαρτ

Η γυναίκα στη σκιά του Μότσαρτ Facebook Twitter
0

Ένας Θεός ξέρει γιατί, όταν ήταν 5 χρονών, ο πατέρας της ξεκίνησε να της μαθαίνει τσέμπαλο. Αφού δεν είχε σκοπό να την αφήσει να πάει μακριά.

 

Ήταν γυναίκα στο Σάλζμπουργκ του 18ου αιώνα. Οι Μότσαρτ τη βάφτισαν Μαρία – Άννα, χαϊδευτικά τη φώναζαν Νάνερλ και, ναι, ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του Βόλφγκανγκ Αμαντέους, της ιδιοφυΐας του κλασικισμού που γεννήθηκε 5 χρόνια μετά από εκείνη.

Μέχρι τότε ο μπαμπάς Λεοπόλδος, μουσικός παιδαγωγός από τους λίγους και χρυσή μετριότητα στη σύνθεση, μόλις διαπίστωσε ότι η μικρή είχε μουσικό αυτί και κυλούσε με την ίδια ευκολία τα δάχτυλα της από το τσέμπαλο στο πιανοφόρτε, τη «γύριζε» καλοντυμένη και με μία μία φτιαγμένες τις μπούκλες στα καλά σαλόνια των Παρισίων και της Βιέννης.

Ήταν το μικρό του θαύμα, ένα κοριτσάκι που έμαθε να πλέκει νότες πριν ακόμη αρθρώσει προτάσεις, ένα τρομερό παιδί που θα έκανε πλούσιο τον μπαμπά.

Το ίδιο θα έκανε αργότερα και με τον αδελφό της. Θα τριγύριζαν μαζί οι τρεις από πολιτεία σε πολιτεία και ο έξυπνος Λεοπόλδος θα κοστολογούσε ακριβά τη μουσική δωματίου των πολύτιμων παιδιών του στα σαλόνια της αριστοκρατίας.

Όμως, τα ήθη της κοινωνίας δεν θα επέτρεπαν στη Μαρία – Άννα να κάνει μεγάλη καριέρα. Στα 1769 ήταν ήδη 18 χρονών, σε ηλικία γάμου δηλαδή, πράγμα απείρως σημαντικότερο από το ταλέντο και την ιδιοφυία της σε μπαρόκ συνθέσεις που συγκινούσαν τα βασιλικά ακροατήρια της εποχής. Και τελοσπάντων, κάπως έπρεπε να συντηρηθεί και να συνεχιστεί η επιχείρηση του πατρός Μότσαρτ.

Όμως, τα ήθη της κοινωνίας δεν θα επέτρεπαν στη Μαρία – Άννα να κάνει μεγάλη καριέρα. Στα 1769 ήταν ήδη 18 χρονών, σε ηλικία γάμου δηλαδή, πράγμα απείρως σημαντικότερο από το ταλέντο και την ιδιοφυία της σε μπαρόκ συνθέσεις που συγκινούσαν τα βασιλικά ακροατήρια της εποχής. Και τελοσπάντων, κάπως έπρεπε να συντηρηθεί και να συνεχιστεί η επιχείρηση του πατρός Μότσαρτ.

Όσο για εκείνην θα αναζητείτο γαμπρός, «βγήκε μπροστά» ο Βόλφγκανγκ, το άλλο «θαύμα» της οικογένειας, το μωρό που ο μύθος λέει ότι κάποτε, όταν ήταν 3 χρονών έπαιξε μπροστά σ’  έναν βασιλιά με κάποιον υπηρέτη να τον βοηθά να ανέβει στο σκαμπό.

Ο Βόλφγκανγκ γυρίζει στα 1770 με τον μπαμπά από θρίαμβο σε θρίαμβο και η Νάνερλ κάθεται φρόνιμη στο σπίτι με τη μαμά. Συνθέτει, όμως, χωρίς τεμπελιές, συμβουλεύει τον αδελφό της στην αλληλογραφία τους, διορθώνει τις παρτιτούρες του (και ο μέγας Μότσαρτ από κάποιον διορθωνόταν, λοιπόν…), τον ενθαρρύνει για μεγαλύτερα πράγματα.

Παραδόξως, ο μπαμπάς δεν την αναφέρει ποτέ στα γράμματα του.  Καμία από τις μουσικές συνθέσεις της δεν έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Ή μήπως όχι;

Πριν από λίγους μήνες, ο καθηγητής Martin Jarvis, μαέστρος ο ίδιος και λέκτορας του Πανεπιστήμιου Charles Darwin υποστήριξε ότι ύστερα από πολύχρονη προσωπική του έρευνα πιστοποίησε τον γραφικό χαρακτήρα της κόρης Μότσαρτ σε παρτιτούρες που αρχικά εμφανίστηκαν ως αυθεντικές συνθέσεις για πιάνο του μικρότερου αδελφού της.

«Γνωρίζουμε για το ταλέντο της Μαρίας – Άννας στη σύνθεση, όμως κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να πιστοποιήσει ποια κομμάτια γράφτηκαν από εκείνην. Εμείς ταυτοποιήσαμε το μουσικό της αποτύπωμα και πλέον έχουμε αποδείξεις ότι βοηθούσε τον αδελφό της στη σύνθεση, τουλάχιστον στα πρώτα βήματα της καριέρας του. Για την ώρα, το σίγουρο είναι ότι είχε εμπλοκή σε αυτές τις συνθέσεις», αποκάλυψε, μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Telegraph o καθηγητής.

Στην 5ετή έρευνα του Πανεπιστημίου συμμετείχε γραφολόγος από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με ειδικότητα στη μουσική καλλιγραφία, καθώς και ειδικός ανάλυσης γραφής από την αυστραλιανή αστυνομία. Η μελέτη τους επικεντρώθηκε σε σημειωματάρια της οικογένειας Μότσαρτ – κυρίως της Νάνερλ και του πατέρα της και ειδικά για το δεύτερο έχει γίνει γνωστό ότι ήταν το σημειωματάριο που χρησιμοποιούσε ο Μότσαρτ για να μάθει στον γιο του πιάνο.  


«Σαν κορίτσι του 18ου αιώνα είναι απλώς σίγουρο ότι δεν είχε λόγο. Θεωρούμε δεδομένο ότι σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρεπόταν στη Μαρία – Άννα να βάλει το όνομα της σε οποιαδήποτε δουλειά της. Μετά από 250 χρόνια εσφαλμένων εντυπώσεων θεωρούμε βέβαιο ότι το σημειωματάριο με τον τίτλο “Ανώνυμος 1” της ανήκει και στις σελίδες του υπάρχουν τουλάχιστον 20 μουσικά έργα δικά της. Εμείς μόλις ανοίξαμε μια χαραμάδα και ακόμη δεν γνωρίζουμε τι άλλο θα αποκαλυφθεί. Σίγουρα η Νανερλ ήταν το πρόσωπο – μυστήριο στην οικογένεια των Μότσαρτ», συμπλήρωσε ο καθηγητής.

Η γυναίκα στη σκιά του Μότσαρτ Facebook Twitter
Για τις ενήλικες σχέσεις των δύο μεγαλοφυών αδελφών οι απόψεις των βιογράφων διίστανται. Οι μισοί ισχυρίζονται ότι η Νάνερλ ήταν πάντα η μεγάλη αδυναμία του ιερού τέρατος της μουσικής. Οι άλλοι μισοί, ότι στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μότσαρτ δεν μιλούσε καν σ’ αυτή που είχε είδωλο, όταν ήταν πιτσιρίκος.
 

Όσο για την Νάνερλ; Σε αντίθεση με τον αντιδραστικό και επαναστάτη αδελφό της, τη μεγαλοφυΐα που πέθανε στην απόλυτη φτώχια, ποτέ δεν πήγε κόντρα στον αυταρχικό μπαμπά. Του έμεινε για πάντα αφοσιωμένη, δεν παντρεύτηκε καν τον έρωτα της – τον κάπτεν Φραντζ ντ’ Ιπόλντ, αλλά εκείνον που της διάλεξε. Ο μπαμπάς, φυσικά.

Για τις ενήλικες σχέσεις των δύο μεγαλοφυών αδελφών οι απόψεις των βιογράφων διίστανται. Οι μισοί ισχυρίζονται ότι η Νάνερλ ήταν πάντα η μεγάλη αδυναμία του ιερού τέρατος της μουσικής. Οι άλλοι μισοί, ότι στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μότσαρτ δεν μιλούσε καν σ’ αυτή που είχε είδωλο, όταν ήταν πιτσιρίκος. Ότι ούτε καν τα παιδιά τους δεν είχαν γνωριστεί μεταξύ τους.

Όπως και να ‘χει, η Νάνερλ ποτέ δεν ντρόπιασε το σπίτι, την οικογένεια και τη μνήμη του αδελφού της. Λίγα χρόνια μετά τον άδοξο θάνατο του, εκείνη θα θυμόταν ότι πριν ακόμη γίνει 3 χρονών, το αγαπημένο του παιχνίδι ήταν το πιάνο. Χτυπούσε τα πλήκτρα και χαιρόταν, όταν αυτό που προέκυπτε ήταν κάτι όμορφο. «Ο πατέρας είχε αρχίσει να του μαθαίνει μινουέτα και τραγούδια στο πιάνο, κάτι σαν παιχνίδι», είχε εξομολογηθεί.

Χρόνια μετά, χήρα πια και πριν την καταβάλλει το γήρας, οι ασθένειες και οι προκαταλήψεις μιας εποχής που με το ζόρι την παράχωσαν πίσω από τις κουρτίνες, πρόλαβε να δουλέψει για λίγο ως δασκάλα μουσικής. Έτσι κι αλλιώς, η όρεξη και το πάθος της για περιπέτειες με τα πληκτροφόρα λέγεται ότι την εγκατέλειψε μόνο όταν έχασε την όραση της…

Τώρα ποιό ήταν το πιο θλιβερό τέλος, αυτού του αδελφού της που πέθανε φτωχός και χλευασμένος ή το δικό της που κατέληξε πλούσια, τυφλή και αφόρητα μόνη, κανείς δεν το ξέρει.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι για τη δική της υπογραφή δίνονται ακόμη μάχες. Έστω και με τη βοήθεια υπο-υπηρεσιών της ιατροδικαστικής που ανταποκρίνονται σε αιτήματα παθιασμένων τύπων, όπως ο Jarvis για να βγει άκρη μέσα από μουχλιασμένα σημειωματάρια και παρτιτούρες αιώνων πίσω.

ΠΗΓΕΣ:

Mozart: A life, Maynard Solomon, Harper Collins Publishers

Mozart’s Last Aria, Matt Rees, Harper Perennial  

In Mozart’s Shadow: Ηis Sister’s Story, Carolyn Meyer, Harcourt

Telegraph.co.uk 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Voltnoi & Quetempo (STEGI.RADIO), Άκης Χοντάσης Επιμέλεια Μουσικού Προγράμματος «Μια ανοιχτή πρόσκληση σε μια μουσική και ιστορική περιπλάνηση»

Plāsmata 3 / Voltnoi & Quetempo, Άκης Χοντάσης: «Μια ανοιχτή πρόσκληση σε μια μουσική και ιστορική περιπλάνηση»

Το STEGI.RADIO γίνεται για τρεις εβδομάδες το σημείο συνάντησης στα Plāsmata 3 στο Πεδίον του Άρεως, με αμέτρητες ώρες μουσικής απ' όλο τον πλανήτη και συζητήσεις που αφηγούνται ιστορίες του κόσμου.
M. HULOT
H τριλογία του Bloody Hawk κλείνει με τον καλύτερο τρόπο

Μουσική / «Φθηνά Tricks 3»: H τριλογία του Bloody Hawk κλείνει με τον καλύτερο τρόπο

Με το «Φθηνά Tricks 3» ολοκληρώνεται η τριλογία του Έλληνα ράπερ, με τη θεαματικότερη ίσως άνοδο που έχει δει η ελληνική σκηνή – ένα άλμπουμ που δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε όποιον ακούει ραπ να ισχυριστεί πως δεν του αρέσει.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
Tso: η βυζαντινή μουσική, το τραπ και η σύγχρονη electronica όπως δεν τα έχεις ξανακούσει

Μουσική / Tso: «Δεν με έχωσε η μάνα μου κάπου, ούτε ήταν διάσημη η γιαγιά μου»

Από τη συνεργασία του με τη Μαρίνα Σάττι κατάλαβε πως, για να πας μπροστά, πρέπει να σπάσεις κανόνες. Δεν αποδέχεται την ταμπέλα της queer ποπ για τη μουσική του ενώ προσπάθησε να κάνει τραπ που να είναι respectful προς τις γυναίκες. Ο Tso είναι, σαφώς, μια κατηγορία από μόνος του, δημιουργώντας ένα χαρμάνι με στοιχεία που δύσκολα θα τολμούσε να συνδυάσει κάποιος άλλος. Το πρώτο του single, «ZOMETSO», δίνει μια γεύση από όσα θα ακολουθήσουν.
M. HULOT
Subset Festival, η συναρπαστική σκηνή της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας 

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Subset Festival: Η συναρπαστική μουσική του μέλλοντος είναι ήδη εδώ

Το φεστιβάλ νέας μουσικής παρουσιάζει καταξιωμένους καλλιτέχνες της διεθνούς σκηνής που συνομιλούν με τα νέα μέσα, αποκαλύπτοντας τις άπειρες δυνατότητες της σύγχρονης δημιουργίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Ηρώδειο: Όπερα, θέατρο και πολλή μουσική

«Τουραντότ» και «Ριγολέττο» από την Εθνική Λυρική Σκηνή, συναυλίες των Raining Pleasure και Stranglers, καθώς και οι κορυφαίοι Max Richter και Youssou N’Dour, είναι μερικές μόνο από τις πολυαναμενόμενες εκδηλώσεις που θα παρουσιαστούν στο ρωμαϊκό ωδείο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PinkPantheress: H απόλυτη ποπ σταρ της Gen Z

Μουσική / PinkPantheress: Από το παιδικό της δωμάτιο στo παγκόσμιo Billboard

Η καριέρα της γεννήθηκε μέσα από τα social media, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μουσική της, μια lo-fi μείξη bedroom pop, drum ‘n’ bass και UK garage, δεν μπαίνει σε κανένα κουτάκι, είτε ηχητικό είτε αισθητικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Μουσική / Παύλος Παυλίδης: «Δεν ξέρω αν τελικά θα σώσει τον κόσμο η ομορφιά, θέλω όμως να την εμπιστευτώ»

Με αφορμή την εμφάνισή του στο φετινό Release Athens, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μιλά στη LiFΟ για το νέο του άλμπουμ «Μπρανκαλεόνε», για την ποίηση, την τραπ και τον ΛΕΞ, τις ευκαιρίες που δίνει στους ανθρώπους, καθώς και για την ωμή, απρόκλητη βία που τον οδήγησε να γράψει το τραγούδι «Ένα αλλιώτικο παιδάκι» για τον Ζακ Κωστόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ