Υπήρξε μια εποχή, κατά τη διάρκεια του 2005, που το «Galvanize» των Chemical Brothers ήταν επίσημα στην κορυφή της λίστας με τα «τραγούδια που έχεις σιχαθεί να ακούς» στην Ελλάδα.
Το πρώτο single από το άλμπουμ «Push the Button» περιλάμβανε εκείνο το χαρακτηριστικό (και ιδιαίτερα εκνευριστικό, μετά από τις πρώτες 200 ακροάσεις) μαροκινό sample που ήταν αρκετό για να το εξοβελίσει στη σφαίρα του ελληνικού mainstream και να του δώσει access παντού: από το power play όλων των εμπορικών ραδιοφωνικών σταθμών, μέχρι το prime time του προγράμματος των καγκουράδικων – το είχα ακούσει στη διαπασών ακόμα και σε σουβλατζίδικο ή ως εναρκτήριο «χορευτικό» πριν από την εμφάνιση «μεγάλου ονόματος» στα μπουζούκια.
Είχε προηγηθεί φυσικά το διάσημο «Hey Boy, Hey Girl» από το άλμπουμ «Surrender», ιδανικό κλείσιμο σε μια δεκαετία που το big beat ήταν για τη χορευτική μουσική ό,τι περίπου υπήρξε το grunge για το φάσμα του ροκ.
Δεν είναι να απορείς γιατί: οτιδήποτε ανατολίτικο ως άκουσμα είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για επιτυχία στην Ελλάδα, ειδικά όπως εδώ που συνδυαζόταν με το ελαφρύ και κολλητικό ραπ του Q-Tip και την -ούτως ή άλλως- συγκλονιστική παραγωγή των bros.
Ευτυχώς αυτή δεν είναι ούτε η πιο χαρακτηριστική ούτε η μεγαλύτερη επιτυχία του διδύμου από το Μάντσεστερ που συνεχίζουν ασταμάτητα ως duo την καριέρα τους, η οποία εκτείνεται στο εντυπωσιακό εύρος των τριών δεκαετιών, «περισσότερο από όσο κρατάνε πολλοί γάμοι», όπως σχολίασαν χαρακτηριστικά σε συνέντευξή τους στον Guardian. Το «Galvanize» μάλλον δεν είναι καν ενδεικτικό της μουσικής τους, ειδικά όταν σε εκείνο το άλμπουμ υπήρχαν αριστουργήματα όπως το «Believe».
Είχε προηγηθεί φυσικά το διάσημο «Hey Boy, Hey Girl» από το άλμπουμ «Surrender», ιδανικό κλείσιμο σε μια δεκαετία που το big beat ήταν για τη χορευτική μουσική ό,τι περίπου υπήρξε το grunge για το φάσμα του ροκ.
Μαζί με ονόματα όπως οι Prodigy και ο Fatboy Slim, οι κύριοι Tom Rowlands και Ed Simons που είναι φίλοι από το κολέγιο αριθμούν αυτή τη στιγμή 6 νούμερο ένα δίσκους στη Βρετανία, με πιο πρόσφατο το «Born in Echoes» του 2015 που μας έδωσε, μεταξύ άλλων, εκείνο το αξέχαστο βιντεοκλίπ για το «Go», διά χειρός Μισέλ Γκοντρί.
Άλλωστε, εκτός από τον Γκοντρί και τον Σπάικ Τζόνζι που έχουν υπογράψει κλιπς τους, έχουν συνεργαστεί και με τον Τζο Ράιτ, παραδίδοντας εκείνο το μαγικό soundtrack για την ταινία «Hanna» του 2011.
Στο απόγειο της ωριμότητάς τους, επιστρέφουν ως βετεράνοι πια απόψε στην Αθήνα, 16 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση, γι' αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά: ένα εντυπωσιακό show με visuals από αυτά που σε ακολουθούν και την επόμενη μέρα, ήχο μελετημένο και με βάθος, με τη μίξη των κομματιών και των οπτικών εφέ να γίνεται από τους ίδιους ζωντανά και να συνοδεύεται συχνά από live vocals.
Αρκεί να έχεις διάθεση να χορέψεις. Έχουν υποσχεθεί να παρουσιάσουν και νέο υλικό από τον επερχόμενο δίσκο τους. «Η μουσική μας είναι το καλύτερο [που έχουμε να δώσουμε]. Δεν μας θες για να σου πουλήσουμε ένα κινητό» έχει σχολιάσει ο Rowlands σχετικά με τις συνήθειες και τις διαθέσεις του σημερινού κοινού. Κάτω τα κινητά λοιπόν, απόψε, και χορέψτε, απλά, όπως τότε.
+ 3 προσωπικά μου αγαπημένα τους
The Chemical Brothers - Do It Again
The Chemical Brothers - Believe
The Chemical Brothers - Nude Night
Info
Release Athens 2018 - Autumn Edition
Σάββατο 8/9, 19:00
Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας
Line up:
19:00 Pene vs Lukas the 3rd
21:30 James Holroyd (warm up set)
23:00 The Chemical Brothers
σχόλια