Elvis Presley: ο θρύλος που έφυγε νωρίς

Elvis Presley: ο θρύλος που έφυγε νωρίς Facebook Twitter
1

 

Όσοι γνώριζαν την σταδιακή παρακμή του Έλβις Πρίσλεϊ, δεν ξαφνιάστηκαν από την είδηση του θανάτου του, στις 16 Αυγούστου του 1977. Μάλιστα, το τελευταίο single που μπήκε στους καταλόγους επιτυχιών, ήταν το Way Down, το οποίο είχε ηχογραφήσει στο στούντιο του σπιτιού του τον Οκτώβριο της προηγούμενης χρονιάς, έφτασε μέχρι το νούμερο 53 (το τελευταίο του νούμερο 1 ήταν το υπέροχο Suspicious Minds, 7 χρόνια πριν) και τον Αύγουστο του 77 σκαρφάλωσε μερικές θέσεις, ισορροπώντας μετά βίας στο νούμερο 18. Μικρή απόδειξη της μεταστροφής στο κοινό του Πρίσλεϊ ήταν πως το πάλαι ποτέ έμβλημα της ροκ, είχε πλέον επιτυχία στα gospel και country charts, σε ένα κοινό τόσο συντηρητικό, όσο κι εκείνο που κάποτε έκαιγε τους δίσκους του ως βλάσφημους και προκλητικούς για τα χρηστά ήθη.

 

Ήταν μόλις 42 ετών, αλλά έμοιαζε να έχει διανύσει καριέρα πολλών δεκαετιών, εξαιτίας της μαζικής επιρροής του στην ποπ κουλτούρα, και της σαρωτικής του εργογραφίας: είχε προλάβει να πρωταγωνιστήσει σε 32, φαντεζί, σινεμασκόπ και αξιολησμόνητες (εκτός από το Jailhouse Rock) ταινίες, από το 1956 μέχρι το 1970, και φυσικά να κυκλοφορήσει δεκάδες albums και εκατοντάδες τραγούδια, πολλά από τα οποία αξέχαστα, καθώς και να περιοδεύσει σε  όλον τον κόσμο επιδεικνύοντας τις θηριώδεις ικανότητες του στα live. Ήταν ο βασιλιάς του rock n’ roll, που είχε εκθρονιστεί καιρό πριν, αλλά κανείς από το στενό του περιβάλλον δεν τολμούσε να του το σφυρίξει.

 

Eίχε προλάβει να πρωταγωνιστήσει σε 32, φαντεζί, σινεμασκόπ και αξιολησμόνητες (εκτός από το Jailhouse Rock) ταινίες, από το 1956 μέχρι το 1970, και φυσικά να κυκλοφορήσει δεκάδες albums και εκατοντάδες τραγούδια, πολλά από τα οποία αξέχαστα, καθώς και να περιοδεύσει σε όλον τον κόσμο επιδεικνύοντας τις θηριώδεις ικανότητες του στα live.

 

Μετά το τέλος, κυκλοφόρησαν, εκτός από ανέκδοτα κομμάτια και ατελείωτες ανθολογίες με το γνωστό υλικό, ιστορίες και κουτσομπολιά για τα ναρκωτικά και τις καταχρήσεις στο κάστρο του, την Graceland. Ένα ευτραφές και ιδρωμένο φάντασμα του αεικίνητου, αεράτου και σέξι παλιού εαυτού του, ο Πρίσλεϊ γέρασε πολύ γρήγορα, καθώς δεν πρόλαβε να αντιληφθεί τι σήμαιναν τα 60ς, και πόσο αστραπιαία είχε φυσήξει ένας διαφορετικός άνεμος. Εγκλωβισμένος σε μια συγκεκριμένη περσόνα, και φορτωμένος με την πανοπλία που θα ενέπνεε στρατιές από σωσίες  που ακόμη και σήμερα βγάζουν το ψωμάκι τους μιμούμενοι τον Fat Elvis με τις πούλιες και τις φαβορίτες, διέκοψε τους δεσμούς του με την πραγματική μουσική και παντρεύτηκε την ευρεία έννοια της showbiz με ολέθρια αποτελέσματα. Κι ενώ όλοι ομολογούσαν πως εκείνος υπήρξε ο μαγικός σπινθήρας και η πολύτιμη γέφυρα των μπλούζ των μαύρων με το ρον των λευκών, ο Έλβις βυθιζόταν σε μια υπερπροστατευμένη καχυποψία. Έμοιαζε με την Γκλόρια Σουάνσον στη Λεωφόρο της Δύσης του Μπίλι Γουάϊλντερ που αποσύρθηκε πλούσια και μουμιοποιημένη σε μια επιτύμβια έπαυλη και προσποιόταν πως δεν καταλάβαινε πως ο καιρός της δόξας της είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί, γιατί αρνείτο να κατανοήσει σε ποιούς καιρούς πλέον ζούσε- ειρωνικά, λίγους μήνες αργότερα, πέθανε ο μεγαλύτερος σταρ του βωβού σινεμά, ο Τσάρλι Τσάπλιν, που είχε ωστόσο προλάβει να γίνει ένας ζωντανός και αγαπητός θρύλος, πριν αποτραβηχτεί στην Ελβετία για να χαρεί την πολυμελή οικογένεια του.

 

Elvis Presley: ο θρύλος που έφυγε νωρίς Facebook Twitter
Ο Έλβις σε live εμφάνιση το 1968

 

Το κύκνειο άσμα, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα είχε απολαύσει πολύ μεγαλύτερη, μεταθανάτια δημοφιλία, δεν ήταν δυνατόν να πουλήσει περισσότερα αντίτυπα ή να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ανάστασης, όπως έγινε πριν από μερικά χρόνια με τον Μάϊκλ Τζάκσον (που παρεμπιπτόντως, ειδωλοποίησε τον Πρίσλεϊ ως το σημείο να παντρευτεί την κόρη του!), γιατί τα γούστα της εποχής ταξίδευαν σε άλλα πελάγη: το καλοκαίρι του 1977, τα αμερικάνικα ραδιόφωνα κατακλύζονταν από το Rumours των Fleetwood Mac και το Hotel California των Eagles. Οι πρώτοι είχαν κάνει την τελευταία από τις πολλές αλλαγές στο πολύπαθο σχήμα τους, όταν με μια κίνηση ματ, προσέλαβαν δύο χρόνια πριν τον Λίντσεϊ Μπάκινχαμ και την Στίβι Νικς, δίνοντας μια αιθέρια, ποπ ένεση στα μπλουζ απομεινάρια του Πίτερ Γκρίν και του Ντάνι Κίργουαν. Το άλμπουμ τους καρφώθηκε στο νούμερο ένα απί 31 εβδομάδες και μόνο οι Καλιφορνέζοι Eagles διέκοπταν την κυριαρχία τους, με τον ομώνυμο ύμνο του δίσκου και μια πιο country rock εγκατάλειψη στο αβίαστο, αρμονικό, νωχελικό τους στιλ. Με τους Steely Dan και το μυστηριώδες, τζαζόφιλο, αριστουργηματικό τους Aja, και τη Λίντα Ρόνσταντ και τον Μπάρι Μάνιλοου να ανεβαίνουν επίσης στην πρώτη θέση, τα charts έμοιαζαν να έχουν καταληφθεί από εντελώς διαφορετικούς Αμερικανούς, σε σχέση με τον ήχο του Πρίσλεϊ 20 μόλις χρόνια πριν. Ως εναλλακτική πρόταση για το mainstream, η ντίσκο ξεμάκραινε ακόμη περισσότερο, προσθέτοντας εμφατικά και ξεδιάντροπα χορευτικά, το rhythm στο blues, παίρνοντας μεγαλύτερη απόσταση από την επανάσταση στην οποία ηγήθηκε ο Πρίσλεϊ με τις ηχογραφήσεις του στην εταιρεία Sun.

 

 

Κι επειδή όλα κάνουν τον κύκλο τους, και το κουβάρι ξεμπλέκεται από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, την ίδια χρονιά η Αγγλία παίρνει φωτιά με την punk, με αλήτες που βρίζουν και φτύνουν, ουρλιάζουν και διαμαρτύρονται μουσικά, με τον δικό τους τρόπο, χιλιάδες μίλια μακριά από τον αμερικάνικο Νότο, ενάντια σε διαφορετικούς Θεούς και διαφορετικού τύπου κατεστημένο βόλεμα. Όπως και ο βασιλιάς της ροκ, έτσι και οι πρωτεργάτες της πανκ δεν φύτρωσαν με παρθενογένεση, και οφείλουν πολλά σε προηγούμενους, εξίσου ζόρικους και ίσως πιο ευφάνταστους μουσικούς δημιουργούς, που δεν είχαν την τύχη να ηγηθούν κινήματος και να αναγνωριστούν στο πραγματικό τους μέγεθος. Όπως και ο Πρίσλεϊ, όσο κι αν ενόχλησαν στην αρχή, έγιναν οικεία ονόματα στη συνέχεια, παρήκμασαν φυσιολογικά, όσοι δεν πέθαναν πριν την ώρα τους, και δεκαετίες αργότερα, έγιναν μόδα από τους οίκους υψηλής ραπτικής. Ο Έλβις, που για κάποιους ζει ακόμη (δεν διαδίδεται τέτοια φήμη για όποιον κι όποιον…), θα είχε τσαντιστεί πολύ με αυτή την αδόκιμη σύγκριση του με την πανκ μουσική. Αλλά αν τον άφηναν να τη σκεφτεί καλύτερα, μάλλον θα έβλεπε ουσιαστικές ομοιότητες και θα κολακευόταν. 

Μουσική
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM