O Sigma ανήκει στους αγαπημένους μου mainstream καλλιτέχνες. Στη σχετικά σύντομη πορεία του έχει ήδη αποδείξει το ταλέντο του και την ευελιξία του, με εξαιρετικές κυκλοφορίες που κυμαίνονται από το trap μέχρι και την ’80s αισθητική.
Μέχρι τώρα έχει κυκλοφορήσει το «Κάρμα», το αγαπημένο μου debut album μαζί με το «Lingo» του FY, και το καλοκαιρινό «Insomnia», έναν δίσκο με παραγωγές των Beyond που αποτελεί αφιέρωμα στο synthpop των ’80s, επηρεασμένο από τις τότε συνεργατικές κυκλοφορίες των The Weeknd και Mike Dean, «After Hours» και «Dawn FM».
Επιπλέον, ο Sigma είναι ένας καλλιτέχνης προσεκτικός με τη μουσική που κυκλοφορεί. Κάθε κυκλοφορία του μέχρι σήμερα είναι υπολογισμένη και προωθείται σωστά − κάτι που εξηγεί και την «οργανική» άνοδο του καλλιτέχνη στο προσκήνιο. Ο νέος του δίσκος με τίτλο «ELECTRIC» δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εξαίρεση. To countdown για το release date του, οι σταδιακές αποκαλύψεις σχετικά με το υλικό αλλά και την αισθητική του δίσκου μέσω visuals και snippets δείχνουν την πίστη του Sigma στον δίσκο και τον κόπο που έχει αφιερώσει για τη δημιουργία του.
Συνολικά, ο δίσκος αποτελεί το πιο φρέσκο release της χρονιάς. Οι multilayered παραγωγές με την περιπλοκότητα στα synths, τις κιθάρες και τα μπάσα (που βλέπουμε να εμφανίζεται και στο προσκήνιο της Αμερικής), σε συνδυασμό με την ξεχωριστή χροιά του Sigma δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θυμίζει sci-fi ταινία σχετικά με την καταστροφή του κόσμου.
Ο δίσκος ξεκινάει με το κομμάτι «NECROPOLIS». Είναι ένα άψογο κινηματογραφικό intro track που σε βάζει απευθείας στη σκοτεινή futuristic αισθητική του δίσκου. Η παραγωγή από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, το delivery, το echoed «το κακό με γυρεύει, με παραμονεύει», με μεταφέρει σε μία πόλη του 3024 στην οποία έχει κοπεί το ρεύμα και πρόκειται να καταστραφεί.
SIGMA - ELECTRIC (Official Album Trailer)
Στο απίστευτο «1+1» που ακολουθεί συμμετέχει ο Hawk. Η συνεργασία αυτή με χαροποιεί, γιατί πιστεύω πως έλειπε από το «Metal Slang» του Hawk. Το αποτέλεσμα είναι ένα «άπταιστο» ερωτικό κομμάτι που συνεχίζει στην αισθητική του intro, είναι καλογραμμένο, έχει φοβερή παραγωγή και τρομερά καλά vocal performances. Πολύ ωραία λεπτομέρεια η τροποποίηση των στίχων στο hook, στο οποίο ακούμε τον Hawk να παρουσιάζει μια πιο απαισιόδοξη πλευρά του.
Παρόμοιο ύφος έχει το «PIES», ένα ερωτικό κομμάτι στο οποίο ο Sigma κάνει επίδειξη των vocals του, πάνω σε μια ακόμη εξαιρετική multilayered παραγωγή η οποία κορυφώνεται στο τέλος με ένα guitar riff.
Το «AFTOKATASTROFI» είναι μια πολύ αναμενόμενη συνεργασία μεταξύ του Sigma και του Saske. Δυστυχώς, το τοποθετώ στο lower end των συνεργασιών μεταξύ τους. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό, ωστόσο ειδικά το verse του Saske δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, φαντάζει σαν throwaway του «DELUXE», και παρεκκλίνει από το ηχόχρωμα που έχει ακολουθήσει ο δίσκος μέχρι τώρα.
Επανερχόμαστε στο σκοτεινό vibe του δίσκου με τo «MANIA». O Sigma φαίνεται να αποδέχεται την «νταρκίλα» που ζει και περιγράφει στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, και την παρουσιάζει ως flex, ως κάτι δικό του, ως κομμάτι του εαυτού του. Highlight του κομματιού είναι το γρήγορο delivery του στο hook και γενικότερα οι συνεχείς εναλλαγές των flows του.
Στο stretch από το «MONA LISA» μέχρι και το «AURORA» το άλμπουμ δυστυχώς σταματάει να παρουσιάζει συνέπεια στην αρχική αισθητική του και αναλώνεται σε κομμάτια ερωτικά, είτε σε παραγωγές που θυμίζουν μεσογειακή μουσική είτε το αμερικανικό deep house (στο οποίο είναι ευρέως γνωστό πως ο Sigma είναι εξαιρετικός). Ενώ το διάστημα αυτό είναι γεμάτο κομματάρες που αποτελούν hit material και μου αρέσουν πολύ (με λιγότερο αγαπημένο το αχρείαστο «MILA MOU» και αγαπημένο το εθιστικό «AURORA»), θεωρώ ότι θα μπορούσαν να λείπουν απ’ το tracklist, καθώς δεν επιτρέπουν στον δίσκο να εκτιμηθεί ως το concept album που θα μπορούσε να είναι.
Εξαίρεση στο παραπάνω stretch αποτελεί το «TAXIDI STO DIASTIMA». Η αισθητική του «ELECTRIC» στο κομμάτι αυτό λάμπει. Έχουν υπάρξει αρκετά εγχώρια κομμάτια με αναφορές στο διάστημα και το concept του «spaceman», το συγκεκριμένο κομμάτι όμως καλύπτει αυτό το vibe καλύτερα από όλα τα προηγούμενα. Η παραγωγή, η χροιά του Sigma, ο τρόπος που είναι γραμμένο, όλα πλαισιώνουν την εικόνα του διαστήματος με τον καλύτερο τρόπο.
Μεταβατικό στάδιο για να επιστρέψουμε στο αρχικό concept του «ΕLECTRIC» αποτελεί το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, το «COUPE». Είναι τρομερό να βλέπεις έναν καλλιτέχνη που ανέκαθεν το selling point του ήταν η φωνή και το delivery του, να κυκλοφορεί ένα κομμάτι με απλό (όχι κακό ή αδιάφορο, απλό) beat, του οποίου highlight είναι τα punchlines του. Το stank face μου διατηρήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού.
Επιστρέφουμε πλήρως στo σκοτεινό theme του δίσκου με το ατμοσφαιρικό «XROMATA», ένα κομμάτι με την απρόσμενη συμμετοχή του Kako. Σίγουρα και οι δύο καλλιτέχνες έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, ωστόσο δεν μπορώ να πω πως ταίριαξαν στο κομμάτι ή πως η συνεργασία τους έδωσε αξία σε αυτό. Η διαφορά στο στυλ των δύο καλλιτεχνών φάνηκε με τρόπο που με ξένισε.
Outro track του δίσκου αποτελεί το «SIMIO MIDEN», ένα κομμάτι που παίζει τον ρόλο του εξαίρετα και κλείνει τον δίσκο ακριβώς όπως θα ήθελα. Η cocky παρουσίαση του σημείου που βρίσκεται αλλά και ο ορισμός του ως το «σημείο μηδέν» και το απόλυτο commitment σε αυτό που κάνει είναι ο πλέον σωστός τρόπος να κλείσει ο δίσκος κάποιου που έχει ανέβει τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν βρίσκεται ακόμη στην απόλυτη κορυφή.
Συνολικά, ο δίσκος αποτελεί το πιο φρέσκο release της χρονιάς. Οι multilayered παραγωγές με την περιπλοκότητα στα synths, τις κιθάρες και τα μπάσα (που βλέπουμε να εμφανίζεται και στο προσκήνιο της Αμερικής), σε συνδυασμό με την ξεχωριστή χροιά του Sigma δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που θυμίζει sci-fi ταινία σχετικά με την καταστροφή του κόσμου.
Αυτό το μαγικά εκτελεσμένο theme δυστυχώς δεν διατηρείται καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου και παρεκκλίνουμε σε κάποια πιο «τυπικά» κομμάτια, είτε πιο κοντά στον mainstream ήχο είτε πιο κοντά στον ήχο του παλιού Sigma. Αν είχαμε ένα πιο συνεπές tracklist, τότε θα μπορούσα να πω πως ο δίσκος αποτελεί future classic, ότι είναι ένας δίσκος για τον οποίο θα μιλάμε μετά από καιρό.
Τώρα, το «ELECTRIC» μπορούμε να το εκτιμήσουμε ως έναν δίσκο που αναδεικνύει τη βελτίωση του Sigma ως καλλιτέχνη, κατά κύριο λόγο στο delivery, τη φωνή και τις μπάρες του. Επιπλέον, πήραμε έναν δίσκο με μεγάλο ποσοστό εξαιρετικών κομματιών, εκ των οποίων τα αγαπημένα μου είναι το «1+1», το «NECROPOLIS», το «MANIA» και το «COUPE», τα οποία σε ένα tier list με τα κομμάτια του Sigma θα έμπαιναν κατευθείαν στην κορυφαία βαθμίδα, μαζί με τα τρομερά «Daze», «INSOMNIA», «Kilo» και «OASI».
Ακούστε το άλμπουμ ELECTRIC στο Spotify.
