Aya Nakamura: Η πιο διάσημη Γαλλίδα μουσικός των τελευταίων ετών

Aya Nakamura Facebook Twitter
Η Nakamura έγινε η πιο διάσημη Γαλλίδα μουσικός των τελευταίων χρόνων και η μόνη Γαλλίδα που έχει τα περισσότερα streams παγκοσμίως. 
0



ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ τον πολιτιστικό αντίκτυπο ενός κομματιού, εκτός κι αν μένεις στον τόπο στον οποίο το τραγουδάνε. Το «Djadja» της Aya Nakamura είναι ένα τέτοιο τραγούδι. 

Από το 2018, που πρωτοκυκλοφόρησε, ακουγόταν παντού στη Γαλλία. Μάλιστα, δεν έμεινε εκεί αλλά κατάφερε να περάσει τα σύνορα της χώρας του και να το κάνει διασκευή μέχρι και ο Maluma – στα ισπανικά. 

Η Nakamura έγινε η πιο διάσημη Γαλλίδα μουσικός των τελευταίων χρόνων και η μόνη Γαλλίδα που έχει τα περισσότερα streams παγκοσμίως. Στην Ολλανδία έγινε το πρώτο γαλλικό κομμάτι που ανέβηκε στα τσαρτ, μετά το «Non, je ne regrette rien» της Eντίθ Πιαφ τo 1961. 

Σήμερα, το βίντεο στο YouTube έχει φτάσει πάνω από 750 εκατομμύρια views, νούμερο αστρονομικό για γαλλόφωνο τραγούδι, ενώ ο απόηχός του παραμένει. Έχει αυτό το μαγικό συστατικό, χάρη στο οποίο δύσκολα θα το βαρεθείς, όσες φορές κι αν το ακούσεις.

Πάνω απ' όλα, αναφέρεται στην εμπειρία των μαύρων γυναικών στη Γαλλία του εικοστού πρώτου αιώνα με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Αυτό το στοιχείο, όπως και ο σεβασμός που απαιτεί μέσα από τους στίχους της, ακόμη και στα ερωτικά, τα πιο απαλά κομμάτια της, κάνει τις γυναίκες να ταυτίζονται μαζί της, ανεξάρτητα από το χρώμα τους. 

Ωστόσο, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει σημασία, όσο ο τρόπος που ο κόσμος αντιδρά στο άκουσμά του. Ένα καλοκαίρι, λίγα χρόνια πριν, την εποχή που τα μπαρ ήταν ανοιχτά, έτυχε να το συμπεριλάβω σε ένα DJ set μου και ένας τύπος –Γάλλος, απ' ό,τι μάθαμε στη συνέχεια– δάκρυσε από τη συγκίνηση, σαν να μιλούσε μέσα του. 

Δεν ήταν η μόνη περίπτωση ατόμου που εκφραζόταν είτε με ενθουσιασμό είτε με έκπληξη όταν το άκουγε, ήταν όμως η πιο ιδιαίτερη. Ήταν απρόσμενη μια τέτοια αντίδραση, ειδικά από έναν άνδρα, για ένα κομμάτι που στα περίπου τρία λεπτά που διαρκεί καταφέρνει να αποτυπώσει ιδανικά το τι σημαίνει γυναικεία ενδυνάμωση.

Ακόμα κι αν η ίδια δεν θεωρεί τα τραγούδια της φεμινιστικά ή, όπως ισχυρίζεται, δεν έχει κάποια τέτοιου είδους ατζέντα όταν τα γράφει, το πόστερ της ήταν στις διαδηλώσεις που έγιναν στη Γαλλία, καταδικάζοντας τη βία κατά των γυναικών, και το «Djadja» έγινε κάτι σαν φεμινιστικός ύμνος. 

Djadja

Στο κομμάτι αναφέρεται σε έναν πρώην φίλο της –το όνομά του είναι Djadja– που καυχιέται, διαδίδοντας ψέματα στην παρέα του ότι κοιμήθηκε μαζί της. «Tu penses à moi, je pense à faire de l'argent /J'suis pas ta daronne, j'te ferais pas la morale» (Με σκέφτεσαι, ενώ εγώ σκέφτομαι πώς θα βγάλω λεφτά / Δεν είμαι η μητέρα σου / Δεν πρόκειται να σου κάνω κήρυγμα) του απαντά, τραγουδώντας, η Nakamura, αγέρωχα και ειρωνικά. 

Είναι μια τρομερή γλυκόπικρη μπαλάντα που μόνο αργή δεν είναι, με τη μελωδία της χτισμένη πάνω σε afro-caribbean ρυθμούς και στίχους της γαλλικής αργκό των παιδιών της διασποράς: μια μείξη αγγλικών, αραβικών και Bambara, η διάλεκτος που μιλάνε οι γονείς της. Τραγουδά όπως μιλούν τα παιδιά και οι έφηβοι που μεγαλώνουν αυτήν τη στιγμή στη Γαλλία, όπως συζητά με τις φίλες της. 

Την ίδια θεματική έχει και το επόμενο Νο1 της, το «Copines», ένα τέλειο afro-pop κομμάτι. Σε αυτό έρχεται αντιμέτωπη με έναν άνδρα που, ενώ βγαίνει μαζί της, ταυτόχρονα φλερτάρει και με τις φίλες της.  

Copines

Πάνω απ' όλα αναφέρεται στην εμπειρία των μαύρων γυναικών στη Γαλλία του εικοστού πρώτου αιώνα με ειλικρίνεια και ευθύτητα. Αυτό το στοιχείο, όπως και ο σεβασμός που απαιτεί μέσα από τους στίχους της, ακόμη και στα ερωτικά, τα πιο απαλά κομμάτια της, κάνει τις γυναίκες να ταυτίζονται μαζί της, ανεξάρτητα από το χρώμα τους. 

Η Nakamura, ως μια ψηλή, μαύρη γυναίκα, ξεφεύγει από τη γαλλική αντίληψη για την ενζενί ή από τα στερεότυπα της μουσικής βιομηχανίας, που είναι γνωστή για τις διακρίσεις που κάνει υπέρ των καλλιτεχνών με πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα. Παρά τη δημοτικότητά της, η 25χρονη σταρ συνεχίζει να δέχεται ρατσιστικές επιθέσεις και καυστικά σχόλια για την εμφάνισή της και συχνά την κατηγορούν ότι είναι σνομπ ή εχθρική.

«Ο κόσμος έχει αυτή την εικόνα για τις μαύρες γυναίκες, ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν τα πάντα, αλλά είμαστε όπως όλοι» λέει.

Γράφουν στην «Guardian» ότι δεν έχει καμία σχέση με άλλους Γάλλους καλλιτέχνες που κατά καιρούς γνωρίζουν αναγνώριση στη διεθνή αγορά. Δεν είναι λευκή σαν την Christine and the Queens, ούτε μιγάδα ή αραβικής καταγωγής, όπως οι Blaze ή οι PNL. Πέρσι τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε το τρίτο της άλμπουμ με τίτλο «Aya» και συνεργασίες με τους Βρετανούς γείτονές της Stormzy και Ms Banks, με ένα ακόμη hit που ανέβηκε στην κορυφή των γαλλικών τσαρτ, το «Jolie Nana». 

Jolie Nana

Η Aya Dianoko, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Μάλι. Το ψευδώνυμο Nakamura το πήρε από έναν ήρωα της αγαπημένης της σειράς «Heroes». Η οικογένειά της μετανάστευσε στη Γαλλία όταν ήταν ακόμη μωρό, σε ένα από τα πιο βίαια προάστια του Παρισιού. 

Η μητέρα της είναι griotte, κάτι σαν βάρδος που διατηρεί τα έθιμα και την ιστορία του Μάλι μέσα από τον προφορικό λόγο, είτε με την ποίηση είτε με το τραγούδι. «Αν προέρχεσαι από οικογένεια griots, αυτόματα σε κατατάσσουν σε αυτή την κατηγορία. Αφηγούνται τις ιστορίες των ανθρώπων των χωριών και βασικά λειτουργούν σαν τα μίντια για τις προηγούμενες γενιές.

Τις Κυριακές όλη η οικογένεια μαζευόταν γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι για να φάει και αν κάποιος παντρευόταν, η μητέρα μου τραγουδούσε στον γάμο» εξηγεί η Nakamura, μιλώντας για την καταγωγή της. Η παιδική της ηλικία είναι γεμάτη αναμνήσεις από τους θείους και τις θείες της να της μαθαίνουν την κουλτούρα της, αλλά δεν θεωρεί ότι ακολουθεί τη συγκεκριμένη παράδοση. Ως πρότυπο έχει την Oumou Sangaré, μια διάσημη ερμηνεύτρια από το Μάλι, που μεσουρανούσε στα '90s. Ένα από τα πρώτα της κομμάτια είναι αφιερωμένο σε αυτήν. 

Η καριέρα της ξεκίνησε σε ηλικία 19 χρονών, όταν ανέβασε στο YouTube το zouk κομμάτι «J’ai mal».  Παράλληλα, μεγαλώνει την πεντάχρονη κόρη της.  

Πέρα από την προσωπική και επαγγελματική επιτυχία, ένα ακόμη από τα επιτεύγματά της είναι ότι έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια γυναικεία afro-pop σκηνή στη Γαλλία και να εμπνεύσει γυναίκες καλλιτέχνιδες της διασποράς με το παράδειγμά της. 

«Μεγάλωσα χωρίς μαύρα γαλλικά γυναικεία πρότυπα» αναφέρει. «Είναι καιρός να αλλάξει αυτό. Είναι κουλ να μπορείς να εκπροσωπείς τις μαύρες γυναίκες στη Γαλλία» δηλώνει στις συνέντεύξεις της, «αλλά έχω τον δικό μου τρόπο να λειτουργώ. Είναι προβληματικό όταν ο κόσμος λέει ότι "εισαι η μόνη μαύρη γυναίκα", επειδή υπάρχουν κι άλλες».

Fly

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT
Αlex Kapranos : «Η κουζίνα και το rock 'n' roll είναι δυο κόσμοι που μοιάζουν»

Μουσική / Αlex Kapranos : «Η φήμη είναι πολύ γελοία. Όσο λιγότερο τη σκέφτεσαι, τόσο το καλύτερο»

Οι Franz Ferdinand έρχονται τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα και ο Ελληνοβρετανός frontman τους, από την κορυφή ενός ελβετικού βουνού, βρίσκει χρόνο να μιλήσει για την ελληνικότητα, τις ανησυχίες του, το φαγητό και την αγάπη του για το ska.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Private Recordings»: Στο δωμάτιο του Μίκη

Μουσική / Σε πρόβα με τον Μίκη, ενώ το σταθερό κουδουνίζει μάταια

Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, το διπλό άλμπουμ «Private Recordings» φέρνει στο φως ανέκδοτες ηχογραφήσεις του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, που ξαναζωντανεύουν το αξεπέραστο μουσικό του αποτύπωμα.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΟΥΒΑΣ