Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 3

ΑΦΡΟΔΙΤΗ 3ο ΚΟΜΜΑΤΙ: Οι καλλιτέχνες σε αυτά τα Plāsmata έχουν στ’ αλήθεια χιούμορ Facebook Twitter
Εγκατάσταση Dionysios, Διαλογισμός για τον χρόνο (2022). Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου for Onassis Stegi
0

Μου αρέσει το παιχνίδι που κάνουν ειδικά οι Έλληνες καλλιτέχνες οι οποίοι συμμετέχουν με το κομμάτι της αρχαιολογίας, δηλαδή ένα κομμάτι ελληνικότητας που είναι ταυτισμένο για πολλούς και με το τι είναι σημαντικό, αλλά η δική τους ανάγνωση αποδεικνύει το πόσο πραγματικά βιωμένη είναι αυτή η αρχαιολογία μέσα στη σύγχρονη υπόστασή μας. Αλλιώς δεν θα μπορούσε ο Αγγελιδάκης να το κάνει αυτό, ξέρει τι είναι η αρχαιότητα ― γι’ αυτό μπορεί να το κάνει. Όπως ξέρουν οι The Callas τι είναι η αρχαιότητα, γιατί το έχουν μεταβολίσει τόσο πολύ. Ο Αγγελιδάκης, αυτός ο τρομερός καλλιτέχνης, ολοκληρώνει την αποθέωση της ψευδοαρχαιολογίας ή της αναρχαιολογίας, όπως ο ίδιος τη λέει, με την επικύρωση από το υπουργείο Παγανισμού και τις ταμπέλες που τιμούν την υποστήριξη του έργου από το σχετικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα ΞΕΣΠΑ. Θα βρεις και αλλού κολόνες του Ανδρέα. Και έχει φροντίσει να έχεις και φεγγάρι-ντισκομπάλα για να δέσει η εμπειρία του Σουνίου.

«Focus!» Ο Γερμανός Andreas Wannerstedt παίζει με τη μορφή του Χρύσιππου. Ο Χρύσιππος θεωρείται πατέρας της λογικής που χρησιμοποιούν οι υπολογιστές σήμερα, μιας λογικής που δέχεται μόνο σωστό ή λάθος, οπότε μάλλον ήταν λογικό να έχει έναν τόσο παράλογο θάνατο. Αφού είχε πιει τα πάντα, μέθυσε ένα γαϊδούρι, του φάνηκε πολύ αστείο, άρχισε να γελάει, και πέθανε από τα γέλια. Κυριολεκτικά. Στο σημείο όπου περιστρέφεται η ροζ προτομή του, ο φοίνικας του Πεδίου γίνεται μέρος του έργου.

«Είναι μέρος του αξιακού μας συστήματος το να μην παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας. Αλλά παίρνουμε σοβαρά το Πεδίον και τα Πλάσματά του».

Αλλαγή διάθεσης. Στο «Where is my mind?» η Joana Hadjithomas και ο Khalil Joreige χρησιμοποιούν στο έργο τους τον Σεφέρη: «Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε. Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη. Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε. Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη. Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας. Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη… Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα». Ακέφαλα, αρχαία αγάλματα που αναζητούν το κομμάτι που τους λείπει, αρχαίες κεφαλές που αναζητούν το σώμα τους. Και ένα matrix ακυρωμένων ονείρων. Είναι πολύ σπουδαίοι καλλιτέχνες, έχουμε δουλέψει μαζί τους ξανά και ξανά. Η εγκατάσταση «Unconformities», με την οποία κέρδισαν το βραβείο Marcel Duchamp, παρουσιάστηκε από τη Στέγη στο Μουσείο της Ακρόπολης το 2018. Σπάνιοι δημιουργοί, σπάνιοι άνθρωποι. Αυτήν τη στιγμή κάνουν έκθεση στο μουσείο Sursock στη Βηρυτό. Όλοι θέλουμε να πάμε. Όλοι διστάζουμε. Ανησυχούμε για τις στάχτες. 

ΑΦΡΟΔΙΤΗ 3ο ΚΟΜΜΑΤΙ: Οι καλλιτέχνες σε αυτά τα Plāsmata έχουν στ’ αλήθεια χιούμορ Facebook Twitter
3D animation. Andreas Wannerstedt, Focus! (2024). Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου for Onassis Stegi

Αναζήτησε το «Shadow Procession» του William Kentridge. Αυτή η οθόνη θυμίζει Καραγκιόζη. Μέσα της ξετυλίγεται μια παράξενη παρέλαση από σκιές και φιγούρες κομμένες στο χέρι, υπό τους ήχους ενός παραδοσιακού ύμνου γραμμένου από έναν πάστορα στον Καναδά για τη μητέρα του που έμενε στην Ιρλανδία. Ανάμεσα στις ορδές των εκτοπισμένων περνούν ένας μεταλλωρύχος σε αγχόνη, εργάτες που κουβαλούν ολόκληρες γειτονιές στην πλάτη, ένας βασιλιάς με μεγάλη κοιλιά και τεράστια χέρια, μια γάτα γεμάτη αυτοπεποίθηση, μια μπάντα χάλκινων πνευστών. Η πομπή μοιάζει με όνειρο ή με ανάμνηση. Το έργο αντλεί έμπνευση από τις επιτροπές αλήθειας και συμφιλίωσης της Νότιας Αφρικής που ως στόχο είχαν να ειπωθούν οι ιστορίες από θύματα και θύτες και να βρεθεί ένας κοινός τόπος και μια ανακούφιση για όλους. Η πομπή αυτή από σκιές που σε καλούν να τις αναγνωρίσεις ξεκινάει χωρίς να ξέρεις ούτε από πού ήρθε, ούτε πού και εάν θα καταλήξει κάπου, και ξετυλίγεται εδώ, σε ένα από τα ήσυχα παρτέρια του Πεδίου. Στο ίδιο πάρκο που φιλοξένησε προσφυγικές σκηνές το 1922 και ξανά το 2015. Πρώτα από τη Μικρά Ασία, ύστερα από τη Συρία. Κάποιες εκατοντάδες μέτρα από εδώ.  

Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 3 Facebook Twitter
William Kentridge, Shadow Procession. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου for Onassis Stegi

Το χρυσό Datsun του DIONYSIOS, αυτό το μνημείο των επιδοτήσεων, μέσα από το οποίο ακούγονται λαϊκά τραγούδια, το έχουμε τοποθετήσει στην πεδιάδα των ελαιών, χαρακτηριστική εικόνα της ελληνικής αγροτικής ζωής. Ανέβα στο Datsun, πιες μπίρες ή ξάπλωσε στην καρότσα και κοίτα τα αστέρια. Παράλληλα, οι ελιές είναι και ιερά δέντρα, τα οποία στο Πεδίον βρίσκονται ακριβώς μπροστά από το άγαλμα της Αθηνάς. Εκεί, λοιπόν, η αρχαία πολεμική θεά της σοφίας και σύμβολο της Αθήνας συνιστά μνημείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για τους Βρετανούς, τους Νεοζηλανδούς και τους Αυστραλούς που σκοτώθηκαν τότε – έχεις παρατηρήσει τις σημαίες των τριών χωρών; Η δε Αθηνά η Γλαυκώπις, η γκριζομάτα θεά με το σπινθηροβόλο βλέμμα, έγινε προσωρινά «κουλοχέρα» γιατί κάποια στιγμή έπεσε κεραυνός και της έκοψε το χέρι. Εκεί, λοιπόν, η Αθηνά και το Datsun, δύο πάρα πολύ ελληνικά σύμβολα, κάνουν παρέα με τη γλαύκη, την κουκουβάγια του Robert Wilson, που ενώ νομίζεις ότι είναι στατική, αν δώσεις λίγο χρόνο, θα τη δεις να κινεί το κεφάλι της. Κι αν την πλησιάσεις, θα ακούσεις τον ήχο της φωνής της. 

Είναι μέρος του αξιακού μας συστήματος το να μην παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας. Αλλά παίρνουμε σοβαρά το Πεδίον και τα Πλάσματά του.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ 3ο ΚΟΜΜΑΤΙ: Οι καλλιτέχνες σε αυτά τα Plāsmata έχουν στ’ αλήθεια χιούμορ Facebook Twitter
Βίντεο-εγκατάσταση. Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, Where Is My Mind? (2020). Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου for Onassis Stegi
ΑΦΡΟΔΙΤΗ 3ο ΚΟΜΜΑΤΙ: Οι καλλιτέχνες σε αυτά τα Plāsmata έχουν στ’ αλήθεια χιούμορ Facebook Twitter
Βίντεο υψηλής ευκρίνειας. Robert Wilson, Kool, Snowy Owl, Horizontal Blue (2006). Το έργο ανήκει στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου for Onassis Stegi
ΑΦΡΟΔΙΤΗ 3ο ΚΟΜΜΑΤΙ: Οι καλλιτέχνες σε αυτά τα Plāsmata έχουν στ’ αλήθεια χιούμορ Facebook Twitter
Βίντεο υψηλής ευκρίνειας. Robert Wilson, Kool, Snowy Owl, Horizontal Blue (2006). Το έργο ανήκει στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου for Onassis Stegi

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την εικαστική έκθεση εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ