«Πρέπει επιτέλους να μπούμε στο κτίριο»

«Πρέπει επιτέλους να μπούμε στο κτίριο» Facebook Twitter
"Αν ξεκινήσουμε τον Ιούνιο, τότε τον Ιούνιο του 2009 θα μπορέσει να εγκαινιασθεί το Μουσείο. Αυτό είναι το νέο χρονοδιάγραμμα που έχω μπροστά μου για τον προγραμματισμό μου."
0

«Πρέπει επιτέλους να μπούμε στο κτίριο». Η φράση αυτή επανέρχεται ξανά και ξανά στη συζήτηση με την Άννα Καφέτση, διευθύντρια του άστεγου Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Καθώς πλησιάζουμε στις σημαντικές ανακοινώσεις για το μέλλον του κτιρίου στου Φιξ -που εδώ και χρόνια περιμένουμε να στεγάσει το Μουσείο- συζητάμε με τη διευθύντριά του για τα αγκάθια, τις δυσκολίες, την αστειότητα των συνεχών καθυστερήσεων, αλλά και το μεγάλο καλλιτεχνικό όραμα για το ΕΜΣΤ. «Όλα θα αλλάξουν όταν γίνει το Μουσείο, κυρίως για τους καλλιτέχνες, για τον δημιουργικό τους τρόπο, για τις ευκαιρίες να αναδειχθούν».

Πριν από ένα χρόνο, ακριβώς, πραγματοποιήθηκε η έκθεση «Ο Μεγάλος Περίπατος». Από τότε όμως το ΕΜΣΤ απουσιάζει.
Ο Μεγάλος Περίπατος ήταν μια τεράστια έκθεση, για τις δυνατότητες του μουσείου. Eπιπλέον, όλος ο προγραμματισμός του 2007 και του 2008 έγινε με βάση το σχεδιασμό ότι ξεκινάει το κτίριο τον Δεκέμβρη με την είσοδο του εργολάβου. Όλες οι δυνάμεις μας μετά τον Περίπατο -οι λιγοστές που έχουμε- δόθηκαν για να ετοιμαστεί η μεγάλη έκθεση των νέων καλλιτεχνών τον προσεχή Δεκέμβρη και για τον προγραμματισμό των εκδηλώσεων για τα Θυρανοίξια. Από χρόνια είμαι σε επαφή -και από πέρυσι ακόμη πιο εντατικά- με το εξωτερικό ώστε να ετοιμάσουμε τις εκθέσεις για το άνοιγμα του Μουσείου.

Ποιο είναι το στίγμα αυτών των εκθέσεων;
Είναι πρόωρο να μιλήσω για τα σχέδια, αλλά πιστέψτε με είναι πολλά και εξαιρετικά σημαντικά. Δυο χρόνια είναι το ελάχιστο που χρειάζεται για να προετοιμαστεί μια βασική έκθεση μονίμων συλλογών, αλλά και περιοδικές εκθέσεις. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, το τελευταίο διάστημα σημαδεύτηκε με πολλές πίκρες και πολλές απογοητεύσεις σε διάφορα επίπεδα. Χρειάστηκε να αναθεωρήσω τον προγραμματισμό αυτό. Αυτή τη στιγμή ανασυντασσόμαστε.

Σε ποιες απογοητεύσεις αναφέρεστε;
Υπήρξαν μεγάλες πικρίες και απογοητεύσεις σε πολλά επίπεδα που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί για να δώσω όλες τις δυνάμεις μου στο Μουσείο. Πράγματα που σχεδίασα ανατράπηκαν και αυτό δεν είναι ό,τι ευκολότερο. Αυτό το διάστημα, επί ένα χρόνο, φάνηκε ότι δεν είχαμε δραστηριότητα. Αυτό το εισέπραξε το μουσείο, χωρίς να ευθύνεται. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Πρέπει να σταματήσει η αβεβαιότητα για να συνεχίσουμε να είμαστε δημιουργικοί. Πρέπει να καθοριστεί σαφής ατζέντα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση.

Αναφέρεστε κυρίως στο θέμα του κτΙρίου;
Στο θέμα του κτιρίου ήταν απρόβλεπτες οι εξελίξεις. Ένα άλλο θέμα, είναι ότι ο Μεγάλος Περίπατος στοίχισε 800.000 ευρώ και δεν είχε χωριστή χρηματοδότηση, ούτε καν για τη φύλαξη η οποία στοίχισε γύρω στις 250.000 ευρώ. Είχαμε ένα τεράστιο έλλειμμα για πρώτη φορά στα επτά χρόνια που διευθύνω αυτό το μουσείο. Όταν ένα μουσείο έχει συνολικό προϋπολογισμό 1.175.000 ευρώ το χρόνο για τα πάντα και βρεθήκαμε με ένα έλλειμμα 250.000 ευρώ, ήδη δεν είχαμε τρόπο να κινηθούμε οικονομικά, αν και είχαμε προτάσεις και χώρους για να παρουσιάσουμε εκθέσεις. Αυτό το έλλειμμα της φύλαξης μας στένεψε πάρα πολύ. Κάνουμε φοβερές οικονομίες αυτή τη χρονιά και οπωσδήποτε αυτό επηρέασε και τον προγραμματισμό μας.

Σε τι αφορά ο προγραμματισμός αυτή τη στιγμή;
Από τη μια πλευρά συνεχίζεται η διοργάνωση των εκθέσεων για τα εγκαίνια σε δυο χρόνια και από την άλλη πλευρά ετοιμάζεται ο νέος εκθεσιακός προγραμματισμός για το 2008, οπότε δεν προέβλεπα έκθεση ακριβώς για να προετοιμαστώ για το άνοιγμα. Ξέρετε δεν είναι μόνο οι εκθέσεις του ανοίγματος, είναι όλη η προεργασία που πρέπει να γίνει για την εγκατάσταση σε ένα κτίριο 20.000 τετραγωνικών μέτρων και πέντε ορόφων. Πρώτη μεγάλη παραγωγή θα είναι αυτή του Δεκεμβρίου του 2007 στο Μέγαρο Μουσικής, η Μεγάλη Έκθεση των Νέων που θα κρατήσει ως τον Μάρτιο του 2008 και εν τω μεταξύ ενεργοποιούμε τα εκτός μουσείου projects με πρώτο σταθμό την Ελευσίνα. Θα έλεγα ότι είναι ένα μεγάλο καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό εικαστικό γεγονός που συζητούσα ήδη εδώ και δυο χρόνια με τους Καμπακόφ και αφορά στο «Καράβι της Ανοχής». Ένα έργο θαυμάσιο, ένα καλλιτεχνικό συμβάν που έγινε για πρώτη φορά το 2005 στη Σίβα της Αιγύπτου. Εκεί οι Καμπακόφ έφτιαξαν ένα καράβι και δούλεψαν με μεγάλο αριθμό μικρών μαθητών που ζωγράφισαν τα ιστία του καραβιού. Την ιδέα αυτή την υιοθέτησε η Third Millenium Foundation, ένας οργανισμός με έδρα στη Νέα Υόρκη, με θέμα την ανοχή και την ανεκτικότητα, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα. Το καράβι εγκαινιάστηκε στις 6 Ιουνίου στην Μπιενάλε της Βενετίας και στη συνέχεια θα ταξιδέψει και θα εγκατασταθεί στο λιμάνι της Ελευσίνας.

Γιατί επιλέξατε την Ελευσίνα;
Δεν είναι τυχαία η επιλογή. Στην Ελευσίνα βρήκα έναν τεράστιο ενθουσιασμό για την σύγχρονη τέχνη που πραγματικά με έχει αφήσει έκπληκτη. Αυτό που επίσης έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο είναι η σύνθεση των μαθητικών ομάδων στα σχολεία, όπου υπάρχει διαπολιτισμική κατεύθυνση, πολλές διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες, εθνικότητες Το καράβι θα εγκαινιαστεί στις 4 Σεπτεμβρίου στο λιμάνι, αλλά ήδη η προετοιμασία έχει ξεκινήσει σε πολλά σχολεία της Ελευσίνας υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Οι Καμπακόφ ήθελαν παιδιά του δημοτικού, στα οποία δόθηκε υλικό από το μουσείο, για να δουλέψουν την ιδέα του καραβιού. Όχι φορμαλιστικά, αλλά το καράβι ως σύμβολο του ταξιδιού, της γνώσης, της γνωριμίας με άλλους λαούς, της μετανάστευσης, της διαφορετικότητας, των διαφορετικών χρήσεων της χαράς, της διασκέδασης, των εντάσεων, του πολέμου. Στη δεύτερη φάση τα παιδιά βρέθηκαν δίπλα στη θάλασσα και ζωγράφισαν σε πανιά τις ιδέες τους γράφοντας και ένα ρηματικό σχόλιο για το πώς κατάλαβε την έννοια της ανεκτικότητας και του σεβασμού. Όταν έρθουν οι Καμπακόφ τα πανιά αυτά θα είναι τα ιστία του καραβιού. Θα συνεχίσει το ταξίδι του για Ντουμπάι. Λονδίνο, Σαγκάη στους Ολυμπιακούς Αγώνες και Νέα Υόρκη. Συνεργεία του ΒΒC και του CNN θα φιλμάρουν τα ταξίδια για να φτιάξουν μια ταινία, μαζί με τα σχέδια όλων των παιδιών και των Καμπακόφ θα εκτεθούν σε πολλά μουσεία του κόσμου. Όταν ανοίξει το Μουσείο μας θα φιλοξενήσουμε αυτή την έκθεση. Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε εκθέσεις και δρώμενα στα Χανιά και στην Καλαμάτα.

Έχει ενδιαφέρον πως το ανέστιο του μουσείου το οδηγεί στην περιπλάνησή του σε όλη τη χώρα.
Αυτό ξεκίνησε από πέρυσι, με τον Μεγάλο Περίπατο. Ξέρετε, φεύγοντας το 2003, το θέμα ήταν «κλείνουμε το μουσείο ή αναπτύσσουμε δραστηριότητα;» Βεβαίως δεν υπήρχε πιθανότητα να κλείσει το μουσείο. Το Μέγαρο μας φιλοξένησε και θα συνεχίσει να μας φιλοξενεί, όμως η μεγάλη πρόκληση ήταν να βγούμε στην πόλη. Αυτή τη στιγμή η πρόκληση αφορά την έξοδο στην περιφέρεια.

Πώς εξελίσσεται η συλλογή του ΕΜΣΤ αυτή τη στιγμή και ποια η σχέση σας με τους συλλέκτες που μπορούν να δωρίσουν έργα;
Το πρόβλημα της στέγης είναι πολύ βασικό. Η αμέριστη συνεργασία των συλλεκτών έχει δηλωθεί με πολλούς τρόπους, όμως δεν θέλω να κρύψω ότι υπάρχει ένα «κούμπωμα» όταν βλέπουν ότι το μουσείο δεν προχωράει. Ύστερα, βλέπω ότι όλο και περισσότεροι συλλέκτες δημιουργούν τους δικούς τους χώρους και αυτό δεν είναι θετικό για μια εθνική πολιτική απορρόφησης συλλογών. Μην ξεχνάμε ότι όλα τα μουσεία του κόσμου έγιναν βασικά με απορρόφηση ιδιωτικών συλλογών, τα δε αμερικάνικα σχεδόν αποκλειστικά με αυτό τον τρόπο. Η αγωνία μου είναι ότι δεν πρέπει να ξαναγίνει αυτό που έγινε με παλαιότερες συλλογές τον προηγούμενο αιώνα, όπου χάθηκαν πολύτιμες συλλογές, κυρίως Ελλήνων της διασποράς, που θα έπρεπε να είναι στην Εθνική Πινακοθήκη. Χάθηκαν επειδή και τότε δεν υπήρχε το κτίριο. Ήδη χάθηκαν πολύτιμες συλλογές για το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και φοβάμαι ότι θα χαθούν και άλλες στο μέλλον. Έστω και τώρα, την ύστατη ώρα, το κτίριο πρέπει να γίνει. Από εκεί και πέρα θα υπάρξει στήριξη και πιστεύω ότι δεν θα προέλθει μόνο από τους έλληνες συλλέκτες. Πρέπει να σας πω ότι ήδη είμαι σε επαφή με συλλέκτες από τη Γαλλία και την Ιταλία που βλέπουν με θετικό μάτι τέτοιου είδους προσπάθειες. Μέχρι τότε όμως χάνεται πολύτιμος χρόνος.

Το πρόβλημα της στέγης πλήττει την αξιοπιστία του ΕΜΣΤ;
Θα μου επιτρέψτε να πω, με κίνδυνο να φανεί ως κομπορρημοσύνη, ότι η αξιοπιστία του μουσείου χτίστηκε αποκλειστικά μέσα από τη δραστηριότητά του. Δεν είχε ατού στα χέρια του, ιδρύθηκε χωρίς κτίριο και συλλογές. Ξεκινήσαμε με σοβαρές εκθέσεις διεθνών προδιαγραφών, μέσα από τις οποίες χτίστηκε η αξιοπιστία μας. Και το βλέπω αυτό τόσο μέσω της συνεργασίας με τους καλλιτέχνες, όσο και με τα ξένα μουσεία και γκαλερί. Το ΕΜΣΤ έχει τη διεθνή αποδοχή, μας καλούν σε συνέδρια, σε επιτροπές απονομής βραβείων. Περιμένω η πολιτεία να αξιοποιήσει αυτή την προσπάθεια, αυτή την αξιοπιστία που χτίστηκε με αίμα, και να επισπεύσει το κτίριο και την οργάνωση σε επίπεδο συλλογών.

Σε ποιο σημείο βρίσκεται αυτή τη στιγμή το θέμα του κτιρίου;
Υπάρχουν σημάδια ότι θα έχουμε θετική εξέλιξη. Ο υπουργός Πολιτισμού θα κάνει σύντομα ανακοινώσεις. Θέλω να πιστεύω - αν και έχουν δει πολλά τα μάτια μου- ότι μέσα στον Ιούνιο θα έχουμε μια πολύ θετική εξέλιξη, πιθανόν και ξεκίνημα του Μουσείου. Όποτε και να ξεκινήσει, σε δύο χρόνια το Μουσείο θα είναι έτοιμο. Αν ξεκινήσουμε τον Ιούνιο, τότε τον Ιούνιο του 2009 θα μπορέσει να εγκαινιασθεί το Μουσείο. Αυτό είναι το νέο χρονοδιάγραμμα που έχω μπροστά μου για τον προγραμματισμό μου.

Πώς εμπλέκεστε στο διαγωνισμό για τον ανάδοχο;
Έμεινα εκτός στη διαδικασία του διαγωνισμού για τον ανάδοχο, αλλά μόλις βγει ο ανάδοχος θα ξαναμπώ δυναμικά μέσα για να δω τι μουσείο θα γίνει.

Ποιες εξελίξεις υπάρχουν στον χορηγικό κλάδο;
Θεωρώ σημαντικό βήμα τα μέτρα για τις χορηγίες και πιστεύω ότι θα αποδώσει πολύ σημαντικούς καρπούς στο επίπεδο των μόνιμων συλλογών. Ίσως είναι η μοναδική ελπίδα για να εξασφαλίσουμε ad hoc χρηματοδότηση για τις συλλογές, διαφορετικά τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. Μεμονωμένες χορηγίες υπάρχουν, για παράδειγμα η Bacardi κάνει μια μεγάλη χορηγία για την Έκθεση των Νέων τον Δεκέμβριο. Βέβαια πρέπει να σας πω ότι το γεγονός ότι δεν έχουμε κτίριο, κάνει ακόμη πιο δύσκολη την προσέγγιση χορηγών.

Πόσο ελεύθερη είστε να δράσετε ως διευθύντρια του ΕΜΣΤ ;
Ως προς τον εκθεσιακό προγραμματισμό, αυτός είναι ευθύνη του διευθυντή, στο μέτρο των δυνατοτήτων του μουσείου. Σε επίπεδο συλλογών, σε όλες οι προτάσεις που έγιναν είχα τον εισηγητικό ρόλο, αλλά από κάποιους αμφισβητείται αν θα πρέπει να γίνεται έτσι. Σε ολόκληρο τον κόσμο ο διευθυντής δίνει τη σφραγίδα του στις συλλογές και στον χαρακτήρα των μουσείων. Το έχει πει ωραία η Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα. «Το μουσείο είναι ο διευθυντής του». Το διοικητικό συμβούλιο είναι εκεί για να ελέγχει. Ένα σωστό διοικητικό συμβούλιο οφείλει να βλέπει αν εφαρμόζεται στοιχειωδώς ο νόμος και όχι να θέλει να υποκαταστήσει έναν διευθυντή ο οποίος σπούδασε, αφιέρωσε όλη τη ζωή του σε αυτό και έχει επιλεγεί από τον υπουργό Πολιτισμού για αυτό το λόγο. Πραγματικά είναι εντελώς διακριτοί οι ρόλοι.

Έχετε φτάσει ποτέ στα όριά σας;
Υπάρχει μια κόκκινη κλωστή, τόσο στα προσωπικά όσο και στα επαγγελματικά μου. Βρήκα πολλές δυσκολίες ακόμη και επιθέσεις, γιατί ο εικαστικός χώρος είναι πολύπαθος, ένας αμαρτωλός χώρος εδώ και δεκαετίες. Έχω όρια που δεν έχουν να κάνουν με κούραση ή παραίτηση μπροστά σε πόλεμο και πίκρες. Αυτό το έχω αποδείξει. Τα όριά μου είναι μόνο αν δω ότι κινδυνεύει το Μουσείο να ματαιωθεί. Είναι η μόνη κόκκινη κλωστή. Γι' αυτό συνεχίζω να ανέχομαι πολλά σε προσωπικό επίπεδο που σε άλλη περίπτωση δεν θα τα ανεχόμουν.


 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ