Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Το ότι οι άλλοι με βλέπανε μέσα απ' το μύθο του κολασμένου καλλιτέχνη δεν μ’ έκανε πιο ευτυχισμένο. Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης

0

Πώς να την πάμε τη συνέντευξη;

Δεν ξέρω. Όπως σου βγαίνει.

 

— Πότε ξεκινάς να παρουσιάζεις μόνος σου δουλειές;

Ήμουνα ακόμα φοιτητής. Το '64 στην γκαλερί Άστορ (Καραγεώργη Σερβίας). Η πρώτη μου ατομική.

 

— Πώς πήγε τότε;

Είχα την τύχη ν' αρέσει πάρα πολύ στον Γ.Π. Σαββίδη, ο οποίος έγραψε μετά ένα ενθουσιώδες δισέλιδο άρθρο στον «Ταχυδρόμο»με τίτλο «Κράτος και Βία στα έργα του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου». Εκείνη την εποχή υπήρχε ο«Ταχυδρόμος» και τίποτε άλλο. Ως φοιτητής, πράμα πολύ σπάνιο, μην πω πρωτοφανές, άνοιγα στα σκαλιά της σχολής αυτό το δισέλιδο με τα διάφορα και υπερβολικά σπουδαία για μένα.

 

— Συνηθιζόταν, τότε, φοιτητές να κάνουν ατομικές εκθέσεις;

Όχι, απλώς έτυχε.

Πόσο μου ανήκει το έργο; Πάντα μου ανήκει. Βεβαίως, αυτός που το αγοράζει μπορεί να το βάλει στην αποθήκη του. Σε αυτό το θέμα, όπως και σε όλα, είναι θέμα τύχης. Μπορεί το κορυφαίο σου έργο να βρεθεί σε σκοτάδια υπογείων και αντίθετα, αν είσαι άτυχος, τα δεύτερά σου κομμάτια να είναι στο φως. Σε νοιάζει να πουλάς και αμέσως μετά σε νοιάζει ποιος το πήρε, πού πάει.

 

— Μια εγκυκλοπαίδεια τεχνών σε ποιο ζωγραφικό ρεύμα θα σε κατέτασσε;

Μέχρι τώρα με κατατάσσουν κοντά στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εντελώς λάθος αλλά όχι και απολύτως ακριβές. Αν τώρα γραφόταν κάτι, θα ήταν πολύ λάθος να επιμένουν να με εντάξουν σε αυτό το κίνημα. Εγώ πάλι, θα δυσκολευόμουνα να με κατατάξω. Οπωσδήποτε εξπρεσιονιστικά στοιχεία υπάρχουν, με την έννοια ότι ο εξπρεσιονισμός έχει μεγάλη σχέση με το παρορμητικό στοιχείο του καλλιτέχνη.

 

— Είναι εκνευριστική για τον καλλιτέχνη η ταξινόμηση;

Εάν αυτός που σε κατατάσσει κάπου το κάνει με αρκετή ακρίβεια, δεν είναι εκνευριστικό. Εάν το κάνει κάπου μακριά, τότε μπορεί να είναι από λίγο μέχρι πολύ εκνευριστικό.

 

— Από τι εμπνέεσαι;

Α, να σου πω. Η έμπνευση για μένα υπάρχει μόνο με την έννοια μια ορμής αόριστης που δίνει προτεραιότητα στο να φτιάχνεις κάτι. Σταθερά και ακούραστα. Αυτό εγώ θα το έλεγα κάποιου είδους έμπνευση. Δεν ξέρω τι σημαίνει «ξύπνησα και θα κάνω αυτό», δεν είναι μέσα στο δρόμο που εγώ δουλεύω. Σηκώνομαι το πρωί και αυτό που μου αρέσει καλύτερα από όλα τα άλλα να κάνω είναι να ζωγραφίζω. Όταν αυτό κρατάει, είναι κάτι που προτιμώ από την έμπνευση. Δηλαδή η ορμή, η σταθερή, που δίνει προτεραιότητα σε αυτή την πράξη.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

 

— Το έργο σου χωρίζεται σε περιόδους;

Έχω μια σταθερά σε όλο μου το έργο. Κάπου υποβάλλεται μια ανθρώπινη φιγούρα. Έτσι ήτανε, έτσι είναι και τώρα. Τώρα αυτή η εικόνα μέσα στα χρόνια άλλαξε τρόπο γραψίματος. Μαζί και το περιεχόμενο. Μια βασική και μεγάλη περίοδος ήταν οι φιγούρες με τις μοτοσικλέτες. Με αυτό έγινα και γνωστός. Ήταν πιο κοντά στη ζωγραφική που ξέραμε. Κάποια στιγμή σταμάτησε και έμεινε μόνο το ανθρωπόμορφο στοιχείο. Μετά, ήρθε μια τρίτη που είναι μέχρι τώρα, και είναι ο τρόπος με τον οποίο εγώ μπορούσα να βγάλω τη λεπτομέρεια.

 

— Γιατί άλλαζες όμως;

Κούραση. Αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να βρεθεί μια γρήγορη αντικατάσταση, γιατί δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω. Η πρώτη εικόνα με περίγραμμα που μπόρεσε να σταθεί μού έφαγε περίπου 4 με 5 μήνες, πάνω στο ίδιο έργο σε ένα σχετικά μικρό μέγεθος. Δεν είμαι από τα ταμπεραμέντα εκείνα που μπορούν να αποσυρθούν σε ένα νησί και να σκεφτούν πού θέλουν να το πάνε. Πρέπει να τρέχω.

— Τα έργα σου είναι σαν να τα έχεις «χτίσει» με πάρα πολύ υλικό. Είναι μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία ή μια διαρκής αλλαγή γνώμης;

Η μεγάλη ποσότητα του υλικού είναι κάτι που το βρίσκεις σε πολλούς πίνακες. Στη δική μου δουλειά, όμως, προκύπτει μέσα από το συνεχές γκρέμισμα που έχω κάνει για να βρω αυτό που θέλω καλύτερα. Η εικαστική ιδέα δεν προϋπάρχει. Υπάρχει γενικώς. Κάπου. Η πλαστική ιδέα. Το θέμα είναι γνωστό, ανθρωπόμορφο και άνευ σημασίας. Για μένα το περιεχόμενο βρίσκεται καθαρά στα μορφοπλαστικά στοιχεία. Με ενδιαφέρει το όποιο περιεχόμενο να προκύψει από τη διαδικασία της πάλης με το υλικό και τη μορφή. Έτσι λοιπόν η πλαστική ιδέα της φόρμας δεν είναι προετοιμασμένη. Βρίσκεται και ξαναβρίσκεται. Τα απομεινάρια κάποιας εικόνας που γκρεμίστηκε με οδηγούν να πάω το έργο κάπου που δεν είχα ξανασκεφτεί πριν από τα γκρεμίσματα. Ο πίνακας φορτώνεται με μάζες χρώματος. Δεν τις ξεφορτώνομαι γιατί αρχίζουν πια να γίνονται η ιδέα του πίνακα. Η ύλη. Αρχίζει η συσσώρευση της ύλης, που με την αυξομείωσή της μου δίνει μια ιδέα φόρμας. Μέσα όμως από μια απόλαυση της μετακίνησης μεγάλων μαζών ύλης. Μια διαδικασία που βαθιά την απολαμβάνω και ταυτόχρονα με βασανίζει. Προκύπτει μια μεγάλη ποσότητα χρώματος που βαραίνει, πήζει, μοιάζει να είναι αιχμαλωτισμένο μέσα στην ύλη του, ώσπου κάποια στιγμή αυτή η ύλη, παρά το βάρος της, να ελαφρύνει. Δεν σε μπλοκάρει, δεν σε πνίγει. Λειτουργεί ως αισθησιακό στοιχείο που σε αλαφρώνει. Δεν μπορείς να το έχεις στο χέρι από την αρχή. Έρχεται μετά από ένα σβήσε γράψε.

 

— Γιατί όμως αυτή η επιμονή στο περίγραμμα και όχι στα χαρακτηριστικά του ανθρώπου;

Η διαφορά της ύλης που διαπιστώνεις εντός του περιγράμματος χρειάζεται γιατί με τα παιξίματα αυτής της ύλης και όχι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προβάλλεται κάτι εντός του ανθρώπου. Όχι ο εσωτερικός του κόσμος αλλά τα εξωτερικά γνωρίσματά του. Λίγο πάστα πιο δω και υποβάλλει ότι ενδεχομένως εκεί πρόκειται περί κεφαλιού. Έτσι τα παιξίματα είναι για να υποβάλλουν κάτι που συμβαίνει μέσα στο περίγραμμα, όχι να το περιγράψουνε. Διότι ο τρόπος που τελικά ορίζεται το περίγραμμα πρέπει να βρει την ισορροπία, η οποία θα το απομακρύνει από ένα ρεαλιστικό περίγραμμα, όπως των αστυνομικών σε ένα πτώμα, αλλά και να μην το φτάσει σε μια αφηρημένη λουρίδα που απλώς δεσμεύει ένα χώρο. Τα αναφορικά στοιχεία είναι τόσα όσα η εικόνα επιτρέπει ώστε να μη ξεφτίσει το έργο.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Η έμπνευση για μένα υπάρχει μόνο με την έννοια μια ορμής αόριστης που δίνει προτεραιότητα στο να φτιάχνεις κάτι. Σταθερά και ακούραστα. Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

 

— Μήπως όταν οι καλλιτέχνες μιλάνε για το έργο τους μπερδεύουν περισσότερο το θεατή;

Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουνε ότι τέτοιου είδους βοήθειες είναι απαραίτητες για να αντιληφθεί ένα έργο ο θεατής. Μάλλον το αντίθετο. Σπρώχνεις τη ματιά του σε κάτι που εσύ νομίζεις ότι είναι. Αυτά που λέω τα λέω επειδή με ρωτάς. Εκείνο που εγώ φιλοδοξώ είναι το τελικό αποτέλεσμα να είναι πολυσημικό, να υπάρχει μια αφηρημένη διάσταση. Να έχει το έργο μια εκπομπή και μια ένταση. Κάτι από μια ζωγραφιά θυσιάζεις προκειμένου να εντείνεις κάτι που σε αφορά περισσότερο. Εμένα αυτό που με αφορά περισσότερο είναι η ένταση. Η εκπομπή ως ένταση όπου θα σε αρπάζει αμέσως και δεν θα σε αφήνει να φύγεις γρήγορα.

 

— Στόχος σου δεν είναι όμως στο τέλος να πουλήσεις;

Είναι ανάλογα με τις εποχές. Όταν ήμουνα μικρός, ο πρώτος μου στόχος ήταν να βγάλω γκόμενα. Τώρα πια δεν μπορώ να πω ότι δεν με νοιάζουνε τα μπράβο των συναδέλφων μου. Πωλήσεις που δε συνοδεύονται από αυτό δεν θα με ευχαριστούσαν ιδιαιτέρως. Ζητάω και τα δυο.

 

— Μετά από την πώληση πόσο σου «ανήκει» το έργο σου;

Πόσο μου ανήκει το έργο; Πάντα μου ανήκει. Βεβαίως, αυτός που το αγοράζει μπορεί να το βάλει στην αποθήκη του. Σε αυτό το θέμα, όπως και σε όλα, είναι θέμα τύχης. Μπορεί το κορυφαίο σου έργο να βρεθεί σε σκοτάδια υπογείων και αντίθετα, αν είσαι άτυχος, τα δεύτερά σου κομμάτια να είναι στο φως. Σε νοιάζει να πουλάς και αμέσως μετά σε νοιάζει ποιος το πήρε, πού πάει.

 

— Ποια είναι σήμερα η σχέση της ζωγραφικής με το ευρύ κοινό;

Από τη στιγμή που η τέχνη διεκδικεί μεγάλα ποσά και γίνεται ένας χορός εκατομμυρίων γύρω της, συνέφερε να απασχολεί το ευρύ κοινό. Πλήθαιναν τα μουσεία, το ίδιο και οι γκαλερί. Πολύς κόσμος κάνει ουρά για να δει μια έκθεση. Και όχι μόνο για τον Γκρέκο. Αυτά δεν γίνονταν παλιά. Την πρωτοπορία της ζωγραφικής βέβαια είναι λίγοι που μπορούν να την παρακολουθήσουν σε σχέση με αυτούς που μπορούν να κάνουν το ίδιο πράγμα για το σινεμά. Αλλά και κει οι πολλοί θα πάνε στο εύκολο και όχι στο δύσκολο.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Μέχρι τώρα με κατατάσσουν κοντά στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εντελώς λάθος αλλά όχι και απολύτως ακριβές. Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

 

— Σε πενήντα χρόνια όμως λένε πως θα έχει πεθάνει και το σινεμά ως αίθουσα.

Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα υπερισχύσει στην τέχνη. Το ολοφάνερο όμως είναι η συνύπαρξη πολλών πραγμάτων. Μπορεί από μερίδες να προωθούνται διάφορα συμφέροντα. Τώρα όμως, ό,τι και να μου πεις εσύ για την τεχνολογία που έχει φέρει το σινεμά στο σπίτι, δεν μπορώ να συγκρίνω την τεράστια οθόνη και την ατμόσφαιρα του κινηματογράφου με την καρικατούρα που έχουμε στο σπίτι.

 

— Είσαι ένας τύπος ανθρώπου που δεν αντιστάθηκε σε διάφορα πάθη, όπως ο τζόγος, η ταχύτητα, η καλοπέραση γενικότερα. Είναι απαραίτητη η εξαλλοσύνη στον καλλιτέχνη για τη δημιουργία;

Όχι. Είναι κάποιες ιδιοσυγκρασίες που λειτουργούν έτσι. Δεν τις αξιολογούμε, όμως, πιο καλλιτεχνικά. Αυτό είναι λάθος. Απλά πιο εύκολα μπορεί να καταλάβει ο κόσμος έναν κολασμένο καλλιτέχνη από έναν άλλο που έχει μια ήσυχη ζωή. Έχουμε στην ιστορία παραδείγματα ανθρώπων που έκαναν αριστουργήματα χωρίς να έχουν καμία σχέση με αυτόν το μπουκοφσκικό τύπο. Είναι πιο εντυπωσιακή, πιο εύκολη η σύνδεση με την καλλιτεχνική τρέλα. Μόνο που ο Μοντριάν είχε μεγάλο πάθος γι' αυτό που έκανε χωρίς να είναι τζογαδόρος. Ο Ματίς, με παρόμοιο πάθος, ήταν ήσυχος άνθρωπος. Ανάμεσα στα πάθη της ζωγραφικής και της ζωής, το κοινό σημείο τους στο βάθος είναι διάφοροι ψυχαναγκασμοί. Και στα δύο υπάρχουν περιθώρια να τα σκεφτείς με τη λογική. Δεν μπορείς να τρέχεις με το αμάξι γιατί, λογικά, θα σκοτωθείς. Κάτι σε ψυχαναγκάζει να τρέξεις πέραν της λογικής. Το ίδιο είναι και η ζωγραφική, αλλά εδώ είναι ένας θετικός ψυχαναγκασμός.

 

— Ποιος ψυχαναγκασμός τελικά κερδίζει;

Όταν κερδίζει ο θετικός είμαι, μπορώ να πω τη μεγάλη λέξη, ευτυχής. Όταν κερδίζει ο αρνητικός πάλι είμαι ευτυχής (γέλια) αλλά όχι ολόκληρος. Ένα μέρος του εαυτού μου λέει όχι. Βέβαια, από την άλλη, αυτό το βούλιαγμα σε μια σειρά σχέσεων που δεν εγκρίνονται δημιουργεί ενοχές και μετά αναγκαστικά πρέπει να μπεις σε μια διαδικασία απενοχοποίησης. Μέσα σε μια κάθαρση. Αυτή η απαλλαγή μπορεί να είναι ένα πολύ μεγάλο κίνητρο για τα δώσεις όλα για κάτι θετικό. Ενδεχομένως χωρίς την ενοχή, χωρίς το μαστίγωμα, να μην υπήρχε η ίδια ορμή για κάθαρση. Μπορεί, όπως λένε, αν έπαιρνε ο Βαν Γκογκ αντικαταθλιπτικά να μην είχε κάνει τίποτα. Από την άλλη, είναι ένας κίνδυνος να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.

 

— Την περίπτωση Warhol πώς την κρίνεις; Είναι ένα combo τρέλας, ταλέντου και εμπορίου;

Σχετικά με τον Warhol υπάρχουν δύο πράγματα. Υπάρχει αυτός ο ευφυής τύπος, αλλά από την άλλη αυτή η ευφυΐα και το ταλέντο του γράφτηκε σε αυτά που έκανε. Δεν ήταν Τζιακομέτι. Ήταν ένας τύπος που έδωσε μια δυνατή στιγμή πάνω στη ζωγραφική. Είναι και πάρα πολύ καλός ζωγράφος. Γιατί άμα δεις και τα πλαστικά στοιχεία μιας κονσέρβας θα δεις ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα και είναι και με άλλη ματιά. Ο Γουόρχολ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη μεγάλη τεχνική του Γκίκα. Τώρα, ο μύθος του καλλιτέχνη συμβάλλει στο πόσο γνωστός θα γίνει. Και κάποια στιγμή, επειδή την τέχνη την βλέπουνε ακούγοντάς την πολλοί, μπορεί να δημιουργηθεί μια υπερεκτίμηση των πραγματικών αξιών που υπάρχουνε μέσα σ' ένα καλλιτέχνη. Κοίτα όμως, αν είναι κάποιος καλός ζωγράφος, έτσι είναι, είτε διατηρεί το μύθο του είτε όχι.

 

— Εσύ προσπάθησες ποτέ να δημιουργήσεις μύθο;

Ό,τι άλλοι βλέπανε έτσι εμένα δεν μ' έκανε πιο ευτυχισμένο. Μπορεί να με βοηθούσε σε ορισμένα πράγματα να τα πετύχω πιο εύκολα. Αλλά δεν καταδεχόμουνα να το προστατεύω αυτό. Πάντοτε με ενδιέφερε το ουσιαστικό. Όχι για κάποια ηθική αιτία, αλλά επειδή μόνο μέσα από αυτό θα ένιωθα καλύτερα την ύπαρξή μου.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Έργο του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου που εκτίθεται αυτές τις μέρες στον Φωταγωγό
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Έργο του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου που εκτίθεται αυτές τις μέρες στον Φωταγωγό


 

Info

Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος παρουσιάζει από τις 7 Νοεμβρίου τα νέα του έργα στον πολυχώρο Φωταγωγός (Κολοκοτρώνη 59Β, εντός της στοάς Κουρτάκη, 210 3839355)

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη LiFO το 2007, από τον Σταύρο Διοσκουρίδη.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT
Project Mycelium: Η διάβρωση, η αναγέννηση και τα μανιτάρια που φυτρώνουν σε μια φανταστική τουαλέτα της Κάλλας

Εικαστικά / Μια πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης, ιστορίας και οικολογίας

Στο Project Mycelium, τρία εντυπωσιακά κοστούμια, που θα μπορούσαν να φοράνε η Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα Αμαλία και ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταβροχθίζονται από ζωντανούς μύκητες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Εικαστικά / Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Η 27χρονη εικαστικός μιλά για τη διαδρομή της από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, για το πώς το ερωτικό πάθος μεταμόρφωσε την τέχνη της, καθώς και για τη μυστικιστική διάσταση στα έργα της. Για τη γνωριμία της με τη Lana Del Rey απέφυγε να μιλήσει.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
«Η εμμονή του βλέμματος»: Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

The Review / Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

Ποιο είναι το αποκαλούμενο «εθνικό αφήγημα» που υπηρετεί η Εθνική Πινακοθήκη; Ο Χρήστος Παρίδης συζητά με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εκθέσεων Δημήτρη Τρίκα για τη νέα επετειακή έκθεση στη μνήμη του Παναγιώτη Τέτση, η οποία μόλις εγκαινιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου / Περικλής Βυζάντιος: από το Παρίσι της Μπελ Επόκ στο φως της Ύδρας 

Εικαστικά / Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου

Μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του ζωγράφου, που ήταν γνωστός για τα ελληνικά τοπία και την Ύδρα, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Περικλή και του Ντίκου Βυζάντιου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
 Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Εικαστικά / Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση στη Συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία, έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τη ζωγράφο που θεωρείται εθνικός θησαυρός για την Πορτογαλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Εικαστικά / Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι με πορτρέτα της κόρης του Ανρί Ματίς, Μαργκερίτ, προσφέρει μια νέα οπτική στο έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ