Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Το ότι οι άλλοι με βλέπανε μέσα απ' το μύθο του κολασμένου καλλιτέχνη δεν μ’ έκανε πιο ευτυχισμένο. Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης

0

Πώς να την πάμε τη συνέντευξη;

Δεν ξέρω. Όπως σου βγαίνει.

 

— Πότε ξεκινάς να παρουσιάζεις μόνος σου δουλειές;

Ήμουνα ακόμα φοιτητής. Το '64 στην γκαλερί Άστορ (Καραγεώργη Σερβίας). Η πρώτη μου ατομική.

 

— Πώς πήγε τότε;

Είχα την τύχη ν' αρέσει πάρα πολύ στον Γ.Π. Σαββίδη, ο οποίος έγραψε μετά ένα ενθουσιώδες δισέλιδο άρθρο στον «Ταχυδρόμο»με τίτλο «Κράτος και Βία στα έργα του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου». Εκείνη την εποχή υπήρχε ο«Ταχυδρόμος» και τίποτε άλλο. Ως φοιτητής, πράμα πολύ σπάνιο, μην πω πρωτοφανές, άνοιγα στα σκαλιά της σχολής αυτό το δισέλιδο με τα διάφορα και υπερβολικά σπουδαία για μένα.

 

— Συνηθιζόταν, τότε, φοιτητές να κάνουν ατομικές εκθέσεις;

Όχι, απλώς έτυχε.

Πόσο μου ανήκει το έργο; Πάντα μου ανήκει. Βεβαίως, αυτός που το αγοράζει μπορεί να το βάλει στην αποθήκη του. Σε αυτό το θέμα, όπως και σε όλα, είναι θέμα τύχης. Μπορεί το κορυφαίο σου έργο να βρεθεί σε σκοτάδια υπογείων και αντίθετα, αν είσαι άτυχος, τα δεύτερά σου κομμάτια να είναι στο φως. Σε νοιάζει να πουλάς και αμέσως μετά σε νοιάζει ποιος το πήρε, πού πάει.

 

— Μια εγκυκλοπαίδεια τεχνών σε ποιο ζωγραφικό ρεύμα θα σε κατέτασσε;

Μέχρι τώρα με κατατάσσουν κοντά στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εντελώς λάθος αλλά όχι και απολύτως ακριβές. Αν τώρα γραφόταν κάτι, θα ήταν πολύ λάθος να επιμένουν να με εντάξουν σε αυτό το κίνημα. Εγώ πάλι, θα δυσκολευόμουνα να με κατατάξω. Οπωσδήποτε εξπρεσιονιστικά στοιχεία υπάρχουν, με την έννοια ότι ο εξπρεσιονισμός έχει μεγάλη σχέση με το παρορμητικό στοιχείο του καλλιτέχνη.

 

— Είναι εκνευριστική για τον καλλιτέχνη η ταξινόμηση;

Εάν αυτός που σε κατατάσσει κάπου το κάνει με αρκετή ακρίβεια, δεν είναι εκνευριστικό. Εάν το κάνει κάπου μακριά, τότε μπορεί να είναι από λίγο μέχρι πολύ εκνευριστικό.

 

— Από τι εμπνέεσαι;

Α, να σου πω. Η έμπνευση για μένα υπάρχει μόνο με την έννοια μια ορμής αόριστης που δίνει προτεραιότητα στο να φτιάχνεις κάτι. Σταθερά και ακούραστα. Αυτό εγώ θα το έλεγα κάποιου είδους έμπνευση. Δεν ξέρω τι σημαίνει «ξύπνησα και θα κάνω αυτό», δεν είναι μέσα στο δρόμο που εγώ δουλεύω. Σηκώνομαι το πρωί και αυτό που μου αρέσει καλύτερα από όλα τα άλλα να κάνω είναι να ζωγραφίζω. Όταν αυτό κρατάει, είναι κάτι που προτιμώ από την έμπνευση. Δηλαδή η ορμή, η σταθερή, που δίνει προτεραιότητα σε αυτή την πράξη.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

 

— Το έργο σου χωρίζεται σε περιόδους;

Έχω μια σταθερά σε όλο μου το έργο. Κάπου υποβάλλεται μια ανθρώπινη φιγούρα. Έτσι ήτανε, έτσι είναι και τώρα. Τώρα αυτή η εικόνα μέσα στα χρόνια άλλαξε τρόπο γραψίματος. Μαζί και το περιεχόμενο. Μια βασική και μεγάλη περίοδος ήταν οι φιγούρες με τις μοτοσικλέτες. Με αυτό έγινα και γνωστός. Ήταν πιο κοντά στη ζωγραφική που ξέραμε. Κάποια στιγμή σταμάτησε και έμεινε μόνο το ανθρωπόμορφο στοιχείο. Μετά, ήρθε μια τρίτη που είναι μέχρι τώρα, και είναι ο τρόπος με τον οποίο εγώ μπορούσα να βγάλω τη λεπτομέρεια.

 

— Γιατί άλλαζες όμως;

Κούραση. Αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να βρεθεί μια γρήγορη αντικατάσταση, γιατί δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω. Η πρώτη εικόνα με περίγραμμα που μπόρεσε να σταθεί μού έφαγε περίπου 4 με 5 μήνες, πάνω στο ίδιο έργο σε ένα σχετικά μικρό μέγεθος. Δεν είμαι από τα ταμπεραμέντα εκείνα που μπορούν να αποσυρθούν σε ένα νησί και να σκεφτούν πού θέλουν να το πάνε. Πρέπει να τρέχω.

— Τα έργα σου είναι σαν να τα έχεις «χτίσει» με πάρα πολύ υλικό. Είναι μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία ή μια διαρκής αλλαγή γνώμης;

Η μεγάλη ποσότητα του υλικού είναι κάτι που το βρίσκεις σε πολλούς πίνακες. Στη δική μου δουλειά, όμως, προκύπτει μέσα από το συνεχές γκρέμισμα που έχω κάνει για να βρω αυτό που θέλω καλύτερα. Η εικαστική ιδέα δεν προϋπάρχει. Υπάρχει γενικώς. Κάπου. Η πλαστική ιδέα. Το θέμα είναι γνωστό, ανθρωπόμορφο και άνευ σημασίας. Για μένα το περιεχόμενο βρίσκεται καθαρά στα μορφοπλαστικά στοιχεία. Με ενδιαφέρει το όποιο περιεχόμενο να προκύψει από τη διαδικασία της πάλης με το υλικό και τη μορφή. Έτσι λοιπόν η πλαστική ιδέα της φόρμας δεν είναι προετοιμασμένη. Βρίσκεται και ξαναβρίσκεται. Τα απομεινάρια κάποιας εικόνας που γκρεμίστηκε με οδηγούν να πάω το έργο κάπου που δεν είχα ξανασκεφτεί πριν από τα γκρεμίσματα. Ο πίνακας φορτώνεται με μάζες χρώματος. Δεν τις ξεφορτώνομαι γιατί αρχίζουν πια να γίνονται η ιδέα του πίνακα. Η ύλη. Αρχίζει η συσσώρευση της ύλης, που με την αυξομείωσή της μου δίνει μια ιδέα φόρμας. Μέσα όμως από μια απόλαυση της μετακίνησης μεγάλων μαζών ύλης. Μια διαδικασία που βαθιά την απολαμβάνω και ταυτόχρονα με βασανίζει. Προκύπτει μια μεγάλη ποσότητα χρώματος που βαραίνει, πήζει, μοιάζει να είναι αιχμαλωτισμένο μέσα στην ύλη του, ώσπου κάποια στιγμή αυτή η ύλη, παρά το βάρος της, να ελαφρύνει. Δεν σε μπλοκάρει, δεν σε πνίγει. Λειτουργεί ως αισθησιακό στοιχείο που σε αλαφρώνει. Δεν μπορείς να το έχεις στο χέρι από την αρχή. Έρχεται μετά από ένα σβήσε γράψε.

 

— Γιατί όμως αυτή η επιμονή στο περίγραμμα και όχι στα χαρακτηριστικά του ανθρώπου;

Η διαφορά της ύλης που διαπιστώνεις εντός του περιγράμματος χρειάζεται γιατί με τα παιξίματα αυτής της ύλης και όχι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προβάλλεται κάτι εντός του ανθρώπου. Όχι ο εσωτερικός του κόσμος αλλά τα εξωτερικά γνωρίσματά του. Λίγο πάστα πιο δω και υποβάλλει ότι ενδεχομένως εκεί πρόκειται περί κεφαλιού. Έτσι τα παιξίματα είναι για να υποβάλλουν κάτι που συμβαίνει μέσα στο περίγραμμα, όχι να το περιγράψουνε. Διότι ο τρόπος που τελικά ορίζεται το περίγραμμα πρέπει να βρει την ισορροπία, η οποία θα το απομακρύνει από ένα ρεαλιστικό περίγραμμα, όπως των αστυνομικών σε ένα πτώμα, αλλά και να μην το φτάσει σε μια αφηρημένη λουρίδα που απλώς δεσμεύει ένα χώρο. Τα αναφορικά στοιχεία είναι τόσα όσα η εικόνα επιτρέπει ώστε να μη ξεφτίσει το έργο.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Η έμπνευση για μένα υπάρχει μόνο με την έννοια μια ορμής αόριστης που δίνει προτεραιότητα στο να φτιάχνεις κάτι. Σταθερά και ακούραστα. Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

 

— Μήπως όταν οι καλλιτέχνες μιλάνε για το έργο τους μπερδεύουν περισσότερο το θεατή;

Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουνε ότι τέτοιου είδους βοήθειες είναι απαραίτητες για να αντιληφθεί ένα έργο ο θεατής. Μάλλον το αντίθετο. Σπρώχνεις τη ματιά του σε κάτι που εσύ νομίζεις ότι είναι. Αυτά που λέω τα λέω επειδή με ρωτάς. Εκείνο που εγώ φιλοδοξώ είναι το τελικό αποτέλεσμα να είναι πολυσημικό, να υπάρχει μια αφηρημένη διάσταση. Να έχει το έργο μια εκπομπή και μια ένταση. Κάτι από μια ζωγραφιά θυσιάζεις προκειμένου να εντείνεις κάτι που σε αφορά περισσότερο. Εμένα αυτό που με αφορά περισσότερο είναι η ένταση. Η εκπομπή ως ένταση όπου θα σε αρπάζει αμέσως και δεν θα σε αφήνει να φύγεις γρήγορα.

 

— Στόχος σου δεν είναι όμως στο τέλος να πουλήσεις;

Είναι ανάλογα με τις εποχές. Όταν ήμουνα μικρός, ο πρώτος μου στόχος ήταν να βγάλω γκόμενα. Τώρα πια δεν μπορώ να πω ότι δεν με νοιάζουνε τα μπράβο των συναδέλφων μου. Πωλήσεις που δε συνοδεύονται από αυτό δεν θα με ευχαριστούσαν ιδιαιτέρως. Ζητάω και τα δυο.

 

— Μετά από την πώληση πόσο σου «ανήκει» το έργο σου;

Πόσο μου ανήκει το έργο; Πάντα μου ανήκει. Βεβαίως, αυτός που το αγοράζει μπορεί να το βάλει στην αποθήκη του. Σε αυτό το θέμα, όπως και σε όλα, είναι θέμα τύχης. Μπορεί το κορυφαίο σου έργο να βρεθεί σε σκοτάδια υπογείων και αντίθετα, αν είσαι άτυχος, τα δεύτερά σου κομμάτια να είναι στο φως. Σε νοιάζει να πουλάς και αμέσως μετά σε νοιάζει ποιος το πήρε, πού πάει.

 

— Ποια είναι σήμερα η σχέση της ζωγραφικής με το ευρύ κοινό;

Από τη στιγμή που η τέχνη διεκδικεί μεγάλα ποσά και γίνεται ένας χορός εκατομμυρίων γύρω της, συνέφερε να απασχολεί το ευρύ κοινό. Πλήθαιναν τα μουσεία, το ίδιο και οι γκαλερί. Πολύς κόσμος κάνει ουρά για να δει μια έκθεση. Και όχι μόνο για τον Γκρέκο. Αυτά δεν γίνονταν παλιά. Την πρωτοπορία της ζωγραφικής βέβαια είναι λίγοι που μπορούν να την παρακολουθήσουν σε σχέση με αυτούς που μπορούν να κάνουν το ίδιο πράγμα για το σινεμά. Αλλά και κει οι πολλοί θα πάνε στο εύκολο και όχι στο δύσκολο.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Μέχρι τώρα με κατατάσσουν κοντά στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εντελώς λάθος αλλά όχι και απολύτως ακριβές. Φωτο: Αναστασία Βουτυροπούλου

 

— Σε πενήντα χρόνια όμως λένε πως θα έχει πεθάνει και το σινεμά ως αίθουσα.

Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα υπερισχύσει στην τέχνη. Το ολοφάνερο όμως είναι η συνύπαρξη πολλών πραγμάτων. Μπορεί από μερίδες να προωθούνται διάφορα συμφέροντα. Τώρα όμως, ό,τι και να μου πεις εσύ για την τεχνολογία που έχει φέρει το σινεμά στο σπίτι, δεν μπορώ να συγκρίνω την τεράστια οθόνη και την ατμόσφαιρα του κινηματογράφου με την καρικατούρα που έχουμε στο σπίτι.

 

— Είσαι ένας τύπος ανθρώπου που δεν αντιστάθηκε σε διάφορα πάθη, όπως ο τζόγος, η ταχύτητα, η καλοπέραση γενικότερα. Είναι απαραίτητη η εξαλλοσύνη στον καλλιτέχνη για τη δημιουργία;

Όχι. Είναι κάποιες ιδιοσυγκρασίες που λειτουργούν έτσι. Δεν τις αξιολογούμε, όμως, πιο καλλιτεχνικά. Αυτό είναι λάθος. Απλά πιο εύκολα μπορεί να καταλάβει ο κόσμος έναν κολασμένο καλλιτέχνη από έναν άλλο που έχει μια ήσυχη ζωή. Έχουμε στην ιστορία παραδείγματα ανθρώπων που έκαναν αριστουργήματα χωρίς να έχουν καμία σχέση με αυτόν το μπουκοφσκικό τύπο. Είναι πιο εντυπωσιακή, πιο εύκολη η σύνδεση με την καλλιτεχνική τρέλα. Μόνο που ο Μοντριάν είχε μεγάλο πάθος γι' αυτό που έκανε χωρίς να είναι τζογαδόρος. Ο Ματίς, με παρόμοιο πάθος, ήταν ήσυχος άνθρωπος. Ανάμεσα στα πάθη της ζωγραφικής και της ζωής, το κοινό σημείο τους στο βάθος είναι διάφοροι ψυχαναγκασμοί. Και στα δύο υπάρχουν περιθώρια να τα σκεφτείς με τη λογική. Δεν μπορείς να τρέχεις με το αμάξι γιατί, λογικά, θα σκοτωθείς. Κάτι σε ψυχαναγκάζει να τρέξεις πέραν της λογικής. Το ίδιο είναι και η ζωγραφική, αλλά εδώ είναι ένας θετικός ψυχαναγκασμός.

 

— Ποιος ψυχαναγκασμός τελικά κερδίζει;

Όταν κερδίζει ο θετικός είμαι, μπορώ να πω τη μεγάλη λέξη, ευτυχής. Όταν κερδίζει ο αρνητικός πάλι είμαι ευτυχής (γέλια) αλλά όχι ολόκληρος. Ένα μέρος του εαυτού μου λέει όχι. Βέβαια, από την άλλη, αυτό το βούλιαγμα σε μια σειρά σχέσεων που δεν εγκρίνονται δημιουργεί ενοχές και μετά αναγκαστικά πρέπει να μπεις σε μια διαδικασία απενοχοποίησης. Μέσα σε μια κάθαρση. Αυτή η απαλλαγή μπορεί να είναι ένα πολύ μεγάλο κίνητρο για τα δώσεις όλα για κάτι θετικό. Ενδεχομένως χωρίς την ενοχή, χωρίς το μαστίγωμα, να μην υπήρχε η ίδια ορμή για κάθαρση. Μπορεί, όπως λένε, αν έπαιρνε ο Βαν Γκογκ αντικαταθλιπτικά να μην είχε κάνει τίποτα. Από την άλλη, είναι ένας κίνδυνος να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα.

 

— Την περίπτωση Warhol πώς την κρίνεις; Είναι ένα combo τρέλας, ταλέντου και εμπορίου;

Σχετικά με τον Warhol υπάρχουν δύο πράγματα. Υπάρχει αυτός ο ευφυής τύπος, αλλά από την άλλη αυτή η ευφυΐα και το ταλέντο του γράφτηκε σε αυτά που έκανε. Δεν ήταν Τζιακομέτι. Ήταν ένας τύπος που έδωσε μια δυνατή στιγμή πάνω στη ζωγραφική. Είναι και πάρα πολύ καλός ζωγράφος. Γιατί άμα δεις και τα πλαστικά στοιχεία μιας κονσέρβας θα δεις ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα και είναι και με άλλη ματιά. Ο Γουόρχολ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη μεγάλη τεχνική του Γκίκα. Τώρα, ο μύθος του καλλιτέχνη συμβάλλει στο πόσο γνωστός θα γίνει. Και κάποια στιγμή, επειδή την τέχνη την βλέπουνε ακούγοντάς την πολλοί, μπορεί να δημιουργηθεί μια υπερεκτίμηση των πραγματικών αξιών που υπάρχουνε μέσα σ' ένα καλλιτέχνη. Κοίτα όμως, αν είναι κάποιος καλός ζωγράφος, έτσι είναι, είτε διατηρεί το μύθο του είτε όχι.

 

— Εσύ προσπάθησες ποτέ να δημιουργήσεις μύθο;

Ό,τι άλλοι βλέπανε έτσι εμένα δεν μ' έκανε πιο ευτυχισμένο. Μπορεί να με βοηθούσε σε ορισμένα πράγματα να τα πετύχω πιο εύκολα. Αλλά δεν καταδεχόμουνα να το προστατεύω αυτό. Πάντοτε με ενδιέφερε το ουσιαστικό. Όχι για κάποια ηθική αιτία, αλλά επειδή μόνο μέσα από αυτό θα ένιωθα καλύτερα την ύπαρξή μου.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Έργο του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου που εκτίθεται αυτές τις μέρες στον Φωταγωγό
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: Ανάμεσα στα πάθη της ζωής και της τέχνης Facebook Twitter
Έργο του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου που εκτίθεται αυτές τις μέρες στον Φωταγωγό


 

Info

Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος παρουσιάζει από τις 7 Νοεμβρίου τα νέα του έργα στον πολυχώρο Φωταγωγός (Κολοκοτρώνη 59Β, εντός της στοάς Κουρτάκη, 210 3839355)

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη LiFO το 2007, από τον Σταύρο Διοσκουρίδη.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο ρευστός, πάμφωτος κόσμος του Κωνσταντίνου Παρθένη

Εικαστικά / Ο ρευστός, πάμφωτος κόσμος του Κωνσταντίνου Παρθένη

Σαν σήμερα, το 1878, γεννήθηκε ο σπουδαίος, κοσμοπολίτης δάσκαλος του Τσαρούχη και του Εγγονόπουλου. Πολεμήθηκε, απομονώθηκε και η ζωή του παραμένει, ακόμα και σήμερα, τυλιγμένη με πέπλο μυστηρίου.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ