Λάρι Άμποσαχ Facebook Twitter

Larry Amponsah: «Ο κόσμος πρέπει να ακούσει τη φωνή μας»

0

 

Η νέα σειρά έργων του με κολάζ μεγάλης κλίμακας έχει ως σημείο αφετηρίας εικόνες δημοφιλών περιοδικών μόδας από τα οποία ο Amponsah κόβει εκατοντάδες στερεοτυπικές εικόνες «λευκής ομορφιάς» και άλλων κυρίαρχων αφηγήσεων και τις ανασυνθέτει σε μια σειρά πορτρέτων μαύρων ανθρώπων, αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής στην γκανέζικη κληρονομιά του και στις ευρύτερες, διεθνείς αφηγήσεις γύρω από τη μαύρη ταυτότητα. 

Με εργαλεία το ψηφιακό κολάζ και το κολάζ με χαρτί, αλλά και καινοτόμες τεχνικές εκτύπωσης και ζωγραφικής, δημιουργεί πολλαπλά επίπεδα που αντανακλούν τη φύση και στα οποία πρωταγωνιστούν πορτρέτα, των οποίων οι δυναμικές και ρευστές συνθέσεις προσκαλούν τον θεατή να συμμετέχει ενεργά στις αφηγήσεις γύρω από το μαύρο σώμα και τις πολιτικές αναπαράστασής του.

Ένα πράγμα που πολλοί άνθρωποι, ακόμη και επαγγελματίες τέχνης, δεν γνωρίζουν είναι ότι σε έναν καπιταλιστικό κόσμο η επιλογή να είσαι καλλιτέχνης από μόνη της είναι πολιτική πράξη.  

Σταθερά προσανατολισμένος στην επινόηση οπτικών στοιχείων που προσπαθούν να αγγίξουν σύνθετα ζητήματα ταυτότητας, όπως την εμπειρία τού να κατοικεί κανείς ένα μαύρο σώμα σήμερα, και με αναφορές στην υλικότητα, την ταυτότητα και την κουλτούρα, τα έργα αναδεικνύουν μια σημαντική κοινότητα ανθρώπων που εστιάζει σε ιδέες όπως η γνώση, η ανεξαρτησία, η ρευστότητα και η πολυπλοκότητα.

Αναπληρωτής Καθηγητής στο Camberwell Collage of Art, με σπουδές στην Γκάνα, το Λονδίνο και την Κίνα, μας μίλησε λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσής του.

Larry Amponsah
Λάρι Άμποσαχ

— Γεννηθήκατε στην Γκάνα και κάνατε εκεί τις πρώτες σας σπουδές. Θα μπορούσατε να μιλήσετε λίγο για τη χώρα και τις αναμνήσεις σας εκεί; Πώς γίνεται αντιληπτή η Γκάνα διεθνώς σήμερα;
Η Γκάνα είναι πλούσια σε ομορφιά και ως εκ τούτου έχει πολλά να προσφέρει στην αισθητική και τις τέχνες. Δημιουργικά, κάποιος έχει να διαλέξει από τις πρακτικές τέχνες στο βαθύ παρελθόν των παραδοσιακών φυλών της, την περίοδο της επιζήμιας εμπειρίας της σαν αποικία, τα αποτυχημένα συστήματα που εγκαθιδρύθηκαν μετά την ανεξαρτησία της καθώς και τις «μολυσματικές» ιδεολογίες που διαδόθηκαν εναντίον των μαύρων για τις οποίες όλοι είμαστε μάρτυρες, αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες της χώρας που αναπτύσσονται στη νέα εποχή, όπου υπάρχει μια μεγάλη τάση στην αφρικανική διασπορά από όλα τα σημεία του ορίζοντα για επιστροφή στην πατρίδα. Επιστρέφουν στην Γκάνα για να ενώσουν τις δυνάμεις τους για ένα καλύτερο μέλλον των μαύρων και των πολυεθνών συμμάχων μας σε όλο τον κόσμο. Ακριβώς όπως πρωτοστάτησε η Γκάνα στον αγώνα για την ελευθερία στην Αφρική ενάντια στην αποικιοκρατία, τώρα έχει έναν κεντρικό ρόλο στο ταξίδι μας για την κινητοποίηση, τον επαναπατρισμό και την εξέλιξη των μαύρων ώστε να αλλάξουν πολλές επικρατούσες αρνητικές πεποιθήσεις σχετικά με την αφρικανική ήπειρο, τους κατοίκους της αλλά και τους ανθρώπους της που είναι διάσπαρτοι σε όλον τον κόσμο. Όσον αφορά τις «αναμνήσεις» του πολιτισμού μας, υπάρχουν πάρα πολλές για να διαλέξετε ή να μοιραστείτε, αλλά πρέπει και να τις ζήσετε, να τις βιώσετε.  Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι πολλά συναρπαστικά πράγματα συμβαίνουν στην Γκάνα καθώς μιλάμε.

— Ξεκινήσατε ένα καλλιτεχνικό ταξίδι από την Γκάνα στο Λονδίνο. Πώς διαμόρφωσε αυτό το ταξίδι η μαύρη σας ταυτότητα; Υπάρχει προκατάληψη ή υπήρχε αν ήσουν μαύρος καλλιτέχνης και τι περίμεναν συνήθως να δουν στα έργα σας;
Φυσικά, πάντα υπήρχαν άνθρωποι που περίμεναν από μένα να συμπεριφέρομαι ή να δουλεύω με έναν συγκεκριμένο τρόπο μόνο και μόνο επειδή είμαι Αφρικανός και μαύρος, αλλά ποτέ δεν άφησα αυτά τα στερεότυπα να με επηρεάζουν. Αντίθετα, όλες αυτές οι προκαταλήψεις με πείσμωναν με έκαναν να είμαι ακόμα πιο φιλόδοξος κι αυτό λειτούργησε προς όφελός μου. Για παράδειγμα, στο Royal College of Art όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Ζωγραφική, μια κυρία με ρώτησε υποτιμητικά κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας κριτικής φοιτητικών έργων: «Γιατί πολλοί μαύροι καλλιτέχνες κάνουν κολάζ;» Παρόλο που ο ισχυρισμός της ήταν λανθασμένος, δεν τον απέρριψα όπως θα έκαναν άλλοι, αλλά τον είδα ως μια πτυχή της πρακτικής μου για να ερευνήσω και άλλες εναλλακτικές λύσεις έκφρασης. Από τότε η τεχνική μου έχει εξελιχθεί σε πολλές φάσεις μέσα από σχεδόν εμμονικά καλλιτεχνικά πειράματα ώστε να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Σε ένα σημείο δηλαδή όπου το ζήτημα της ζωγραφικής δεν είναι πλέον «πόσο καλά μπορεί κανείς να ζωγραφίσει» αλλά μάλλον «πώς μπορεί κανείς να κάνει το υλικό να διηγηθεί αυτά που θέλει» και ανεξάρτητα από το πόσο προκλητικές μπορεί να είναι οι προθέσεις του. 

Λάρι Άμποσαχ Facebook Twitter
Larry Amponsah, She Learned to Love How to Dream, 2022. Collage and acrylic paint on archival paper, mounted on canvas, 110 x 149.5 cm. © Larry Amponsah. Παραχώρηση The Breeder.

— Τα τελευταία χρόνια οι μαύροι καλλιτέχνες αποτίνουν ευρέως φόρο τιμής στην αφρικανική κληρονομιά τους και έτσι έχουν καταφέρει να τοποθετήσουν την Αφρική στον διεθνή χάρτη της σύγχρονης τέχνης. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για αυτήν τη διεθνή τάση; Είναι όντως τάση ή απλά ένας τρόπος διόρθωσης των λαθών και αδικιών του παρελθόντος;
Ονομάζω αυτήν τη διαδικασία «γεμίζοντας τα κενά». Βρισκόμαστε σε μια πολύ συναρπαστική περίοδο της ιστορίας μας ως μαύροι Αφρικανοί και σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαία αυτή η τάση. Ταξιδέψαμε μέσα από πολλά χρόνια αίματος, δακρύων και μόχθου των προγόνων μας κι έχουμε δουλέψει πολύ σκληρά για να φτάσουμε εδώ. Και τώρα που είμαστε εδώ, θα συνεχίσουμε να μιλάμε δυνατά και ο κόσμος πρέπει να ακούσει τη φωνή μας. 

— Έχετε ταξιδέψει σε Ευρώπη και Κίνα για σπουδές. Τι σημαίνει για εσάς κάθε ένα από αυτά τα ταξίδια και πώς έχουν διαμορφώσει την πρακτική σας;
Τα ταξίδια μου με δίδαξαν ένα πράγμα. Ότι η σοφία, όπως και η γνώση, δεν βρίσκονται μόνο σε έναν πολιτισμό ή μια κουλτούρα. Η γνώση είναι απέραντη για να θέλεις να τη βρεις μόνο σε ένα μέρος, πρέπει να την ψάξεις παντού μέσα από μια σκόπιμη αναζήτηση. Ένας αληθινός αναζητητής θα μετακινήσει βουνά αναζητώντας σοφία και γνώση. Το έκανα με τον δικό μου τρόπο. Τώρα νιώθω χαρούμενος για τα νέα έργα μου και είμαι πιο αισιόδοξος από ποτέ. Ξέρω ότι θα προκαλέσουν σκέψεις που θέλω να μοιραστώ με τον κόσμο στο εγγύς μέλλον.

— Ποια είναι τα στοιχεία που έχουν διαμορφώσει την καλλιτεχνική σας ταυτότητα και πώς προσεγγίζετε την έννοια της ταυτότητας στη δουλειά σας;
Πάντα λέω ότι δεν αρκεί να προσδιορίζει κανείς την ταυτότητα του άλλου αποκλειστικά από την εμφάνισή του. Το πώς φαίνεται ένα άτομο απέχει πολύ από αυτό που είναι. Είναι οι εμπειρίες, η ανταπόκριση, οι ιδέες, οι προθέσεις και τα ενδιαφέροντα κάποιου που πλαισιώνουν την ύπαρξή του. Η ταυτότητα είναι αμφισβητήσιμη, επομένως οι σχέσεις που δημιουργώ, οι χώροι στους οποίους «πλοηγούμαι», οι πολιτισμοί από τους οποίους μαθαίνω και το είδος των ανθρώπων με τους οποίους αλληλοεπιδρώ μου δίνουν πλούσια και μοναδικά στοιχεία για να κοντράρω την κλασική έννοια της ταυτότητας με κάθε ειλικρίνεια και πιστότητα. Για μένα ο εαυτός δεν είναι τόσο σημαντικός, αυτό που με γοητεύει είναι η προοπτική ενός ατόμου όταν αλλάζει και εξελίσσεται. 

Λάρι Άμποσαχ Facebook Twitter
Larry Amponsah, Empress of Bohemian Grove, 2022. Collage, print, oil pastel and acrylic paint on canvas, 169 x 129.5 cm. © Larry Amponsah. Παραχώρηση The Breeder.

— Πότε ξεκινήσατε το κολάζ και γιατί αυτή η τεχνική φαίνεται να σας ενδιαφέρει περισσότερο;
Ξεκίνησα το κολάζ το 2013 ενώ ήμουν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Kwame Nkrumah, όπου ο δάσκαλός μου Dr. Seidu με παρότρυνε να περνάω περισσότερο χρόνο σε πολύβουα, πολυσύχναστα μέρη, εκεί που άνθρωποι και οχήματα μοιράζονται τους δρόμους κάνοντας περίπλοκες μανούβρες. Παρατηρούσα τους πάγκους με τα πολύχρωμα αντικείμενα και τις συναλλαγές των ανθρώπων μέσα από μια ευαίσθητη, κριτική και διανοητική ματιά. Σε αυτούς τους χώρους άφηνα τους ανθρώπους να μου μιλήσουν με τρόπους που δεν είχα βιώσει ποτέ πριν, έτσι ώστε να μπορώ να κατανοήσω τη φύση των επικρατέστερων κοινωνικών δομών. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις με βοήθησαν να απαλλαγώ από τις συμβατικές ιδεολογίες της τέχνης και να θέσω βασικά ερωτήματα που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν την εξερεύνηση άλλων αναξιοποίητων οδών για το τι θα μπορούσε να είναι ή να σημαίνει στην πραγματικότητα η τέχνη για μένα.

Εκείνη την εποχή, δεν ήξερα πραγματικά τι θα προέκυπτε από αυτή την πρόκληση, αλλά ήξερα ότι θα ήταν μια πολύ δύσκολη και ενδιαφέρουσα περιπέτεια. Είχα μια λιγότερο εξελιγμένη κάμερα (μία από τις τουριστικές compact φωτογραφικές μηχανές της Sony) και άρχισα να ταξιδεύω στη χώρα για να συλλέξω εικόνες. Μου άρεσε να γνωρίζω νέους ανθρώπους, να κάνω συζητήσεις και να μοιράζομαι τις ιστορίες τους σε καθημερινή βάση. Συνειδητοποίησα την ανάγκη να κάνω κολάζ όταν κατάλαβα πώς λειτουργούν πραγματικά τα πράγματα στα οικοδομικά τετράγωνα της αγοράς της Γκάνας (που δεν διαφέρει πραγματικά από άλλες χώρες – η έννοια της αγοράς είναι καθολική) όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν και συγκρούονται μεταξύ τους, πώς μοιράζονται τον «ιδρώτα» τους και κάνουν τις συναλλαγές τους με προσέγγιση την άμεση ανάγκη για επιβίωση αλλά και πώς μοιράζονται τους δρόμους με τα χιλιάδες οχήματα λόγω έντονης κυκλοφορίας χρησιμοποιώντας τακτικές για γρήγορους ελιγμούς. Παρατηρούσα πώς οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στους άλλους με βάση τις διαθέσεις τους, πώς οι πονηροί του πλήθους εκμεταλλεύονται τους ευάλωτους, πώς ζουν, πώς ικανοποιούνται οι ανάγκες τους και επίσης πόσο ουδέτερες είναι οι αγορές ως δημόσιος χώρος. Έτσι, το κολάζ ήταν η καλύτερη τεχνική για να «δανειστώ», για να μεταφέρω σωστά την ιστορία μου και την ιστορία των ανθρώπων μου. Για μένα, η πράξη του κολάζ είναι μια αληθινή αναπαράσταση της δικής μου ταυτότητας – που είναι ρευστή, ευέλικτη, πολύπλευρη, αμφισβητήσιμη και διαρκώς μεταβαλλόμενη.

— Στην εργασία σας μπορούν να εντοπιστούν αναδυόμενα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Πώς επηρεάζεται η τέχνη σας από αυτά τα θέματα και πώς η τέχνη μπορεί ενδεχομένως να επηρεάσει την πολιτική εξουσία και τη διαμόρφωση της κοινωνίας;
Ένα πράγμα που πολλοί άνθρωποι, ακόμη και επαγγελματίες τέχνης, δεν γνωρίζουν είναι ότι σε έναν καπιταλιστικό κόσμο η επιλογή να είσαι καλλιτέχνης από μόνη της είναι πολιτική πράξη.  

Λάρι Άμποσαχ Facebook Twitter
Larry Amponsah, Only Good Things Grow Around Nana, 2021, acrylic paint, direct print & oil pastels on canvas, 200cm X 240cm. © Larry Amponsah. Παραχώρηση The Breeder.

— Το καλό με την τέχνη όμως είναι ότι μπορεί να πυροδοτήσει την ελπίδα μέσα μας κι αυτό είναι ιστορικά δοκιμασμένο και αληθινό.  
Κοιτάζοντας δημιουργικά τι έχει ήδη επιτύχει η ανθρωπότητα, μπορούμε να αρχίσουμε να φανταζόμαστε και να βλέπουμε το αδύνατο να συμβαίνει – αυτή η πίστη στο θαύμα, στο αδύνατο, είναι που μας διαιώνισε σαν ανθρώπινο είδος από όλες τις δοκιμασίες και τις καταστροφές που βιώσαμε στη Γη έως σήμερα. Για μένα οι σημαίες αντιπροσωπεύουν τη δύναμη της τέχνης, μας θυμίζουν ποιοι είμαστε και από πού προερχόμαστε, τις πεποιθήσεις μας και τι πρεσβεύουμε, τι ζούμε. Μας θυμίζουν τα πράγματα για τα οποία είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε όταν πάνε να μας τα στερήσουν. Είναι κρίμα που δεν έχουμε μια και μόνο σημαία στη Γη που να μας αντιπροσωπεύει και να μας ενώνει όλους κάτω από μια ομπρέλα, ως έναν λαό. 

Όμως η γλώσσα της τέχνης και η κατανόησή της είναι καθολική, ανεξάρτητα από το πολιτισμικό, πολιτικό, κοινωνικό, θρησκευτικό μας υπόβαθρο. Έτσι, ενθαρρύνω όλους τους επαγγελματίες της τέχνης να μην κάνουν απλώς έργα τέχνης για να πουλήσουν, αλλά να χτίσουν βιώσιμες «σημαίες» μέσω της πρακτικής τους για να δείξουν τη δική τους θέση στον ασταθή κόσμο μας. Πιστεύω ότι είναι δική μου ευθύνη ως καλλιτέχνη να δημιουργήσω δρόμους για να συμβούν θετικές αλλαγές για το καλό όλων των ανθρώπων, και το κάνω περήφανα χωρίς κανέναν φόβο απόρριψης ή κριτικής. Ναι, λοιπόν, μέσω της δουλειάς μου προξενώ σταδιακά αλλαγές στις εδραιωμένες στενόμυαλες ευρωκεντρικές απόψεις που ασκούνται στη μειονότητα των μη προνομιούχων. 

Λάρι Άμποσαχ Facebook Twitter
Larry Amponsah, Must It Take 19 Books & A Clock?, 2022. Collage and acrylic paint on archival paper, mounted on canvas, 250 x 150 cm. © Larry Amponsah. Παραχώρηση The Breeder.

— Τι σκέφτεται ένας καλλιτέχνης σε περιόδους μεγάλης αβεβαιότητας και ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης σήμερα;
Δεν θα μπορούσα φυσικά να μιλήσω εκ μέρους όλων για αυτό το θέμα, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να αμφισβητούν περισσότερα και να κάνουν συνέχεια reality check σε περιόδους αβεβαιότητας. Με αυτόν τον τρόπο, η σύγχρονη τέχνη θα μπορούσε να βρει εναλλακτικές λύσεις ώστε να μας βοηθήσει όλους να δούμε τον κόσμο μας εκ νέου, με μια αίσθηση κατανόησης και σαφήνειας σχετικά με την κατεύθυνση του ανθρώπου. Η τέχνη δεν έχει όλες τις απαντήσεις, αλλά έχει την ικανότητα να απαλύνει τον πόνο μας και να μας παρασύρει σαν κύμα σε ό,τι συμβαίνει και ό,τι πρόκειται να συμβεί. Αυτή η υπέροχη αίσθηση μπορεί να μας φέρει κοντά με τόσους πολλούς τρόπους που κάποιοι είναι ακατανόητοι, στα όρια του μεταφυσικού. Αυτό σίγουρα το ξέρω.


Larry Amponsah
GENESIS: The Plan & The Promise
17 Μαρτίου έως 9 Απριλίου 2022
The Breeder Gallery - Ιάσωνος 22 Αθήνα

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT