Γιατί δεν είναι ο Early στη θέση του Hirst;

Γιατί δεν είναι ο Early στη θέση του Hirst; Facebook Twitter
0

Μουδιασμένος λιγάκι, σαν πεταλούδα που μόλις βγήκε από το κουκούλι της ή κάποιου τύπου ξωτικό που για καιρό ήταν σε αχρηστία και ξέχασε τα μαγικά του τρικ, ο Jack Early, γνωστός θρύλος σε (εμάς) τους παλιότερους της σύγχρονης τέχνης μέσα από το καλλιτεχνικό δίδυμο Prutt and Early, κάνει μικρά θαύματα στην γκαλερί Ε31. Εκεί παρουσιάζει την ατομική του έκθεση μετά από περίπου δεκαπέντε χρόνια, τη στιγμή που κανείς δεν ήξερε αν υπάρχει ακόμη ο Early. Η ατμόσφαιρα οικεία και ανοίκεια μαζί, σχεδόν σαν σε δωμάτιο εφήβου απροσδιόριστου φύλου. Τα έργα... ακούγονται μέσα από ηχεία, ο θεατής διαλέγει ποιο πικάπ θα ενεργοποιήσει, σε ποιο χρώμα βινύλιο θα βάλει τη βελόνα, επιλέγοντας με βάση το χρώμα της εγκατάστασης που συνοδεύει κάθε κομμάτι και το σημαινόμενο συμβολισμό. Ακόμα και εάν έχουν αέρα πειραματικής δοκιμής, τα έργα είναι ώριμα. «Φωνάζουν» ότι έγιναν από κάποιον σπάνιο καλλιτέχνη, ο οποίος κάποτε με τις ιδέες του γυρνούσε τον κόσμο ανάποδα. Και γι' αυτούς που δεν το καταλαβαίνουν, κάπου εν είδη τοιχογραφίας ο Jack Early αφηγείται την ιστορία του. Απλά και συγκεκριμένα, αβίαστα και άμεσα σαν παραμύθι.

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να είναι: Όταν δυο νέα ερωτευμένα αγόρια με τη φιλοδοξία να γίνουν καλλιτέχνες καταφέρνουν να κινήσουν σύσσωμο τον κόσμο της τέχνης (ανάμεσα τους τον Jeff Koons, τον Richard Prince και άλλους γνωστούς καλλιτέχνες που ήταν fan τους) να πάει να τους βρει στο στούντιό τους στο Brooklynπροκειμένου να αγοράσει έργα τους και να τους κλείσει εκθέσεις. Όταν πριν από τα τριάντα τους έχουν ήδη πίνακες σε όλα τα μουσεία και ατομική έκθεση στην303 gallery. Και όταν μετά από τα εγκαίνια ενός από τα πιο σημαντικά τους project, το «The Red White Blue Red Black Green Project» στην Leo Castelli, η «New York Times» τους ονομάζει ρατσιστές και τους αποκαθηλώνει από καλλιτεχνικό τους βάθρο προκειμένου να συζητηθεί η πολιτική ορθότητα, η άλλη νέα μόδα της εποχής στην Αμερική. Και ο κόσμος ξαφνικά σταματάει να τους μιλά, αλλάζει πεζοδρόμια όταν τους βλέπει.

O Early λέει ότι την άλλη μέρα ο Pruitt έκλαιγε με λυγμούς. Η κατρακύλα ήταν μεγάλη και άδικη, από αυτές που γίνονται μέσα σε μια μέρα και μόνο στην Αμερική. Το ζευγάρι χώρισε, απομονώθηκαν στα σπίτια τους... να βλέπουν από μακριά τους φίλους τους, την Karen Killimnik, τον Damien Hirst, την Elisabeth Peyton, να προοδεύουν. Πέρσι συνάντησα το Robert Pruitt στο Freeze Art Fair ντυμένο Κοάλα να «διευθύνει» ένα ενδιαφέρον flea market που είχε δημιουργήσει σε μια gallery και να μοιράζει ψεύτικα δολάρια με την υπογραφή του. Είχε κάνει το come back λίγα χρόνια πριν. Τώρα στην Αθήνα, πιο ήπια, ο Jack Early δοκιμάζει και δοκιμάζεται.

Πώς αποφάσισες να δουλέψεις με τον Robert Pruitt;

Ερωτευτήκαμε ο ένας τον άλλον στη Σχολή Καλών Τεχνών. Έτσι τα παρατήσαμε στο δεύτερο χρόνο και πήραμε ένα λεωφορείο με κατεύθυνση τη Νέα Υόρκη. Θέλαμε να γίνουμε καλλιτέχνες. Πιάσαμε λοιπόν ένα δωμάτιο στο Chelsea Ηotel και αρχίσαμε την κοινή ζωή μας με ημερήσιο προϋπολογισμό για φαγητό 5 δολάρια και για τους δύο. Κάναμε τα πάντα μαζί! Δουλεύαμε μαζί, σκεφτόμασταν μαζί, πληρώναμε το νοίκι μαζί, μοιραζόμασταν ακόμη και το ίδιο doughnut. Θυμάμαι ήταν τότε κοντά στα Χριστούγεννα και είχαμε βρει και οι δύο δουλειά στο πολυκατάστημα Macy's. Εγώ υποδυόμουν το ξωτικό στο Μacy's santa land και ο Rob πουλούσε γυναικεία γάντια στον τρίτο όροφο. Κάθε μεσημέρι βρισκόμασταν για μεσημεριανό στην καφετέρια του Macy's. Εγώ ακόμη και εκεί έπρεπε να φορώ την πράσινη στολή του ξωτικού και ο Rob, για να με κάνει να νιώσω καλύτερα, ερχόταν φορώντας ένα ζευγάρι γυναικεία γάντια... Δουλεύαμε πάντα ως ομάδα, ακόμη και πριν γίνουμε το δίδυμο Pruitt-Early.

Και μετά, φαντάζομαι, ήρθε άμεσα η τεράστια επιτυχία. Θυμάμαι όταν ήμουν στην Καλών Τεχνών άκουγα παντού για τους Pruitt and Early... Είχατε εκτοξευτεί στα ουράνια μέχρι αυτή την ατομική στον Castellis! Τι παράξενη αντίδραση! Ποιοι πιστεύεις ότι είναι οι πραγματικοί λόγοι πίσω από μια τόσο υπερβολική, σχεδόν ομαδική, επίκριση;

Νομίζω πως μεγάλο μέρος της αρνητικής αντίδρασης που προκάλεσε η έκθεση στην γκαλερί του Leo Castellis είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων φοβιών. Οι καιροί τότε άλλαζαν πολύ απότομα, τα ραδιόφωνα το γύριζαν από το ροκ στο ραπ μέσα σε μία νύχτα. Ο κόσμος τα είχε χάσει! Επίσης το κίνημα της πολιτικής ορθότητας είχε μόλις κάνει την εμφάνισή του και οι κριτικοί της τέχνης και οι δημοσιογράφοι ήθελαν πολύ να γράφουν γι' αυτό. Η έκθεσή μας με την εικονογραφία γύρω από τη μαύρη κουλτούρα εκείνη τη δεδομένη στιγμή ήταν η καλύτερη ευκαιρία για κάτι τέτοιο! Πολύ τρελό, ο κόσμος μετά δεν μας μιλούσε! Η έκθεση «The Red White Blue Red Black Green Project» ήταν πραγματικά πολύ καλή δουλειά και έγινε τη σωστή ώρα, σε σχέση με το πνεύμα της εποχής! Και ο κόσμος της τέχνης έχει αρχίσει να το συνειδητοποιεί αυτό τώρα!

Σας στοίχισε πολύ! Φαντάζομαι πως η απόφαση να μην ξαναπατήσεις σε χώρο τέχνης και να μην ξανακάνεις τέχνη για τόσο πολύ καιρό ήταν αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης. Τι ήταν αυτό που σε πλήγωσε περισσότερο;

Μα φυσικά μας πλήγωσε τρομερά να θεωρούμαστε μέσα σε μια μέρα ρατσιστές! Δεν ήταν κάτι που είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μας! Δεν το είχαμε καν φανταστεί! Γιατί; Το δίδυμο Pruitt-Early δεν μπόρεσε να επιβιώσει μέσα σε αυτή την αρνητική κατάσταση και να σου πω σχεδόν και εγώ προσωπικά δυσκολεύτηκα πολύ να επιβιώσω... Τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανακάνω ποτέ τέχνη και έκανα να πατήσω σε χώρο τέχνης 12 ολόκληρα χρόνια!

Και τι ήταν αυτό που σε «κρατούσε» μέσα σε αυτά τα χρόνια της προσωπικής σου αποχής από την τέχνη;

Βασικά έκανα πολλές δουλειές απλά για να επιβιώσω - ακόμη και doorman έγινα σε ένα κτίριο της Upper East Side Νew York. Ήμουν πραγματικά πολύ στενοχωρημένος, αλλά κάτι πολύ ωραίο με βρήκε σε αυτή την πορεία. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι μπορούσα να γράψω μουσική! Αυτό ήταν μια τεράστια έκπληξη! Παρόλο που δεν έχω ποτέ σπουδάσει μουσική ούτε παίζω επαγγελματικά κάποιο όργανο, άρχισα ξαφνικά να ψιθυρίζω αυτές τις μελωδίες που έρχονταν από το κεφάλι μου με στίχους και όλα. Έτσι άρχισα να τις ηχογραφώ! Εάν έβλεπα στο μετρό κάποιον να περπατά με banjo ή με βιολί και χρειαζόμουν αυτά τα όργανα, απλά τους σταματούσα και τους ρωτούσα εάν θα μπορούσαν να ηχογραφήσουν ένα τραγούδι με μένα χωρίς να τους ξέρω. Τις περισσότερες φορές ζητώ από τους φίλους μου να τραγουδούν τα κομμάτια. Κάποια στιγμή χρειαζόμουν κάποιον που να παίζει fiddle (λαϊκό όργανο της Αμερικής) για ένα τραγούδι και τυχαίνει να δω κάποιον στο μετρό να κρατάει μια θήκη σαν αυτήν του fiddle. Τον ρώτησα εάν ήταν fiddle και μου απάντησε πως είναι βιολί, τον ρώτησα εάν γίνεται να κάνει το βιολί του να ακούγεται σαν fiddle και μου είπε ότι ίσως θα μπορούσε να δοκιμάσει! Έτσι απλά πήγαμε σπίτι μου, του μουρμούρισα τη μελωδία, την έπαιξε στο βιολί και την ηχογράφησα! Κάπως έτσι γεννιούνται τα κομμάτια μου. Μια άλλη φορά ζήτησα από τη φίλη μου Erica να τραγουδήσει ένα νανούρισμα που είχα γράψει. Ήταν έγκυος όταν το ηχογραφήσαμε. Όταν γεννήθηκε ο γιος της τής το χάρισα. Είναι πολύ γλυκό να σκέφτεσαι ότι αυτό το τραγούδι, το οποίο τραγουδάει η μητέρα του (ουσιαστικά σε αυτόν), μετά θα περάσει στα χέρια του και όταν είναι μεγάλος θα μπορεί πάντα να το παίζει, ακόμη και στα παιδιά του! Και τα παιδιά του στα παιδιά τους και το κομμάτι θα πηγαίνει από γενιά σε γενιά.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να γυρίσεις πίσω. Να ξανακάνεις έκθεση με πλαστικές δημιουργίες σε μια αίθουσα τέχνης;

Η μουσική είναι σαν τη γλυπτική! Μπορεί να γεμίσει ένα δωμάτιο και μπορεί να είναι τόσο δυνατή όσο μπορεί να τη μεγαλώσει κανείς, γυρίζοντας το κουμπί ρύθμισης της έντασης! Μου αρέσει πολύ που αυτά τα τραγούδια εμφανίστηκαν στο κεφάλι μου, στη ζωή μου, και που τα έπαιξα ξανά και ξανά ώσπου σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν έπαψα να είμαι καλλιτέχνης. Μου φαίνεται απλά σωστό να τα εκθέσω με αυτό τον τρόπο τώρα στην γκαλερί Ε31.

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT