Faces, Πρόσωπα και προσωπεία στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Faces, Πρόσωπα και προσωπεία στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Facebook Twitter
0

Μέσα από τις διαρκείς ψυχολογικές μεταπτώσεις, τις εκρήξεις, την περισυλλογή και τα σκαμπανεβάσματα των ηρώων, η γνωστή ταινία του Κασσαβέτη κατέδειξε ευφυώς την αλλοτριωμένη κοινωνία που η σύγχρονη ζωή και οι αποξενωμένες ανθρώπινες σχέσεις παγίωσαν στις δεκαετίες που ακολούθησαν μέχρι σήμερα.

Επιδιώκοντας ν’ αποδώσει την εύθραυστη ατμόσφαιρα του Faces, ο Κολόμπο συγκέντρωσε έργα που παραπέμπουν ακριβώς στις σχέσεις ατόμου και κοινωνίας, όπου το πρόσωπο και η ερμηνεία του ως προκαθορισμένου «προσωπείου» συνεπάγεται ανάλογες συμπεριφορές. Έργα τα οποία αποπειρώνται να εξηγήσουν τις προσλαμβάνουσες που έχει το άτομο από το πρόσωπό του, το μέγεθος της αυτογνωσίας, καθώς και πώς το εκλαμβάνει σε σχέση με τον περίγυρό του. Έργα σημαντικών καλλιτεχνών, συχνά αυτοαναφορικών αλλά και σε διαρκή πειραματισμό. Μια μεγάλη γκάμα εικαστικών που τους έχει απασχολήσει το πρόσωπο ως κοινωνικός ρόλος, αλλά και αντιπροσωπευτικά θεατρικά, όπως, στην περίπτωση του Σάμιουελ Μπέκετ, ο μονόλογος Not I (από παράσταση που βιντεοσκοπήθηκε το 1975), εκτελεσμένος από την μπεκετική πρωταγωνίστρια Μπίλι Γουάιτλο: μια παράσταση-περφόρμανς, όπου παρακολουθούμε μόνο το στόμα να «γεννάει» λέξεις, αποδίδοντας επακριβώς το πνεύμα της έκθεσης. Επίσης, οι αριστοφανικές  Όρνιθες στη θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης (1959), σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, με την έντονη χρήση μάσκας. Παράλληλα, τα βίντεο Self του 1969 του Λουκά Σαμαρά, όπου ακούγεται η νοσταλγική φωνή της Σοφίας Βέμπο που τραγουδάει το «Κλαις», και το πενηντατριάλεπτο Sibling Τopics (section a) του Ράιαν Τρεκάρτεν, όπου κυρίαρχο ρόλο έχει ο λόγος μέσα από μια πολυεπίπεδη αφήγηση, άμεση αναφορά στις ποικίλες εκφάνσεις των χαρακτήρων στα κινηματογραφικά Πρόσωπα. 

Ξεκινώντας από τον εμβληματικό «Κλόουν» της Σίντι Σέρμαν, όπου ξεδιπλώνεται όλο το δράμα κάτω από τη μάσκα του ηθοποιού, μεταπηδά στη σουρεαλίστρια Γαλλίδα φωτογράφο Κλοντ Καέν και τα έργα της «Entre Νous» (variante) του 1926 και «Antroportrait en Μeditation» (1927), όπου εξερευνά θέματα φύλου, μεταμφίεσης και γυναικείας ταυτότητας μέσα στα κοινωνικά όρια και στις σεξουαλικές συμβάσεις, για να φτάσει στα τρία άτιτλα έργα της Ροζμαρί Τρόκελ (refotrografiert), όπου φωτογραφημένα ή ζωγραφισμένα πρόσωπα ξαναφωτογραφήθηκαν, όπως το νεκρό πρόσωπο του Μουαμάρ Καντάφι, ενός εκστασιασμένου εφήβου και το αναποδογυρισμένο πορτρέτο της γκαλερίστα της. 

Οι «Μάσκες» του Λορέντσο Τενκίνι (1852-1906) δεν είναι άλλες από τέσσερις μάσκες του τέλους του 19ου αιώνα, όταν δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Πάρμα κι έκανε έρευνες πάνω στη Φρενολογία. Σήμερα συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή του Μουσείου Εγκληματολογικής Ανθρωπολογίας Τσέζαρε Λαμπρόσο στο Τορίνο, στη μνήμη του ανθρώπου που ανέπτυξε μια ολόκληρη θεωρία για το μέγεθος και το σχήμα του ανθρώπινου κεφαλιού και κυρίως του προσώπου, και για το πώς αυτά αντικατοπτρίζουν ψυχολογικά χαρακτηριστικά κι εγκληματικές συμπεριφορές.  

Οι «Άθλιοι» (Wichte) του Τόμας Σούτε είναι δώδεκα γλυπτά κεφάλια από ορείχαλκο, ενώ το άτιτλο έργο του Πιερπάολο Καμπανίνι (2008) αναπαριστά μια μάσκα που απαρτίζεται από ετερόκλητα αντικείμενα.

Ο Πάολο Κολόμπο εξηγεί: «Στην ώριμη ρομαντική παράδοση, η μάσκα του κλόουν ήταν το προσωπείο της αισθηματικής τραγωδίας - παράδειγμα οι “Παλιάτσοι” του Ρουγκέρο Λεονκαβάλο. Σήμερα υποδύεται την τραυματισμένη εικόνα του κακού κάτω από τον μανδύα της αθωότητας». Στο έργο του Ούγκο Ροντινόνε ένας κλόουν ξαπλώνει σ’ ένα δωμάτιο καλυμμένο με χρυσόσκονη. 

Η φωτογραφία εκπροσωπείται καταρχάς από τον Αμερικανό Μόρτον Μπάρλετ με τις παρερμηνευμένες φωτογραφίες του 1950, όταν φωτογράφισε κούκλες-ομοιώματα έφηβων κοριτσιών που κατασκεύασε ο ίδιος, προκαλώντας αντιδράσεις για σεξιστική αντιμετώπιση της γυναίκας. Τον ίδιο πάνω-κάτω καιρό ο Τσέχος Μίροσλαβ Τίχι φωτογράφιζε κρυφά, σχεδόν ηδονοβλεπτικά, σ’ ένα μικρό χωριό από το 1948 και για πενήντα συνεχή χρόνια γυναικεία πρόσωπα, καταγράφοντας τις εκφράσεις τους. 

Η ελληνική παρουσία στην έκθεση αποτελείται από τρία πορτρέτα του Ηλία Παπαηλιάκη σε ακαδημαϊκή τεχνοτροπία αλά Φραντσέσκο ντελ Κάιρο και Νικόλαου Γύζη, καθώς και από τέσσερα κεραμικά γλυπτά του Διονύση Καβαλλιεράτου, όπου ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τις εκφραστικές μεταμορφώσεις των μοντέλων του, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού του στο έργο «Το Οχυρό». 

Υπάρχουν, τέλος, ζωγραφικά έργα των Λίζα Γιασκάβατζ και Μαργκερίτα Μαντσέλι.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ