Dancing Plague Facebook Twitter

«Dancing Plague»: Επίσκεψη στην έκθεση που επιμελείται ο Πάνος Γιαννικόπουλος στο Μπέργκαμο

0

Είναι ηλιόλουστη η μέρα στο Μπέργκαμο και το μουσείο GAMeC (Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea), στολισμένο με σημαίες ΛΟΑΤΚΙ+, απέναντι από το Μουσείο της Ακαδημίας Καράρα, έχει ανοίξει τις πόρτες του, φιλοξενώντας έως τις 29 Μαρτίου την έκθεση «Dancing Plague» σε επιμέλεια του Πάνου Γιαννικόπουλου. 

Η έκθεση είναι αποτέλεσμα της 11ης έκδοσης του Premio Lorenzo Bonaldi per l'Arte - EnterPrize, της μεγαλύτερης διεθνούς αναγνώρισης που δίνεται σε επιμελητές κάτω των 30 ετών, και σχεδιάστηκε από το GAMeC με την υποστήριξη της Gruppo Bonaldi.

Ο επιμελητής Πάνος Γιαννικόπουλος, που βραβεύτηκε από μια διεθνή κριτική επιτροπή, επέλεξε την ανάκληση του ιστορικού γεγονότος της «Dancing Plague» (Πανούκλα του Χορού) για να δημιουργήσει έναν διάλογο ανάμεσα στη μεταμεσαιωνική ευρωπαϊκή ιστορία, τα θέματα της αποικιοκρατίας και την πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας μέσα από τα έργα των Benni Bosetto, Ufuoma Essi, Klaus Jürgen Schmidt, Mathilde Rosier, Λητώς Κάτου, Πέτρου Μώρη, Εύας Παπαμαργαρίτη, Κωνσταντίνου Παπανικολάου, Michael Scerbo και Elisa Zuppini. 

Το «Dancing Plague» ασχολείται με την queer και τη φεμινιστική θεωρία και την ενόρμηση του θανάτου, τον χορό ως μέσο δημιουργίας ταυτότητας και πολιτιστικής αντίστασης για λιγότερο προνομιούχα σώματα, ως εξερεύνηση και εφεύρεση των δυνατοτήτων του σώματος, ως μέσο σύνδεσης και μεταμόρφωσης και ως πρακτική που σπάει τα όρια της γλώσσας.

Tο GAMeC βρίσκεται στους χώρους που κάποτε καταλάμβανε το μοναστήρι των Dimesse και Servite του δέκατου πέμπτου αιώνα. Φιλοξενεί ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σύγχρονης και μοντέρνας τέχνης, έχει έντονη εξωστρέφεια και ένα δυναμικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων που το συνδέουν τόσο με την τοπική κοινότητα όσο και με τη διεθνή σκηνή. Έχει επίσης μια εξαιρετική συλλογή με έργα Ιταλών και διεθνών καλλιτεχνών του εικοστού αιώνα, καθώς και έργα σύγχρονων καλλιτεχνών. 

Στην έκθεση συναντήσαμε τον επιμελητή Πάνο Γιαννικόπουλο που μας ξενάγησε στον χώρο, κάνοντας μια κουβέντα για την ιστορία της «επιδημίας του χορού», ενός κοινωνικού φαινομένου που παρατηρείται στην Ευρώπη μεταξύ του δέκατου τέταρτου και του δέκατου έβδομου αιώνα, για ένα παρατεταμένο γεγονός, στο πλαίσιο του οποίου ο χορός εξαπλώθηκε ως ασθένεια, με τους συμμετέχοντες να καταρρέουν ή και να πεθαίνουν από την εξάντληση και τους τραυματισμούς.

Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

— Τι εξετάζει αυτή η έκθεση; 
Αυτό το περιστατικό πολιτισμικής μετάδοσης, τονίζοντας το κοινωνικό και έμφυλο πλαίσιό της, την επανεμφάνισή του ανά τους αιώνες και την ομοιότητά του με γεγονότα που συνέβησαν σε άλλες γεωγραφικές τοποθεσίες. Τα αίτια του φαινομένου είναι ακόμα ανεξήγητα – έχει γίνει προσπάθεια ανάλυσής του ως μαζικής υστερίας ή λαμβάνοντας υπόψη τον εργοτισμό και τους παραισθησιογόνους μύκητες που μολύνουν σιτηρά. Όμως το μέγεθος και η εξάπλωσή του μοιάζουν ακατανόητα.

Είναι κυρίως γυναίκες αυτές που συμμετέχουν στους χορούς μέχρι τελικής πτώσης – μιλάμε για μια μεταβατική κοινωνικά περίοδο, κατά την οποία οι γυναίκες κατηγορούνται για μαγεία και περιχαρακώνονται, καταδιώκονται.

Παρόμοια περιστατικά παρατηρούνται και εκτός Ευρώπης, περίπου την ίδια εποχή. Με τα αποικιοκρατικά πρότζεκτ σε εξέλιξη, πρακτικές χορού που κρίνονται πολιτισμικά ασυνήθιστες κατηγοριοποιούνται ως χορεομανίες, ασθένειες που πρέπει να περιοριστούν, πρακτικές που πρέπει να κατασταλούν. Χωρίς να μπορεί να πλαισιωθεί στις συνθήκες παραγωγής του νεωτερικού κράτους που αρχίζει να συγκροτείται, ο χορός δαιμονοποιείται, αλλά την ίδια στιγμή γίνεται φορέας σωματικής αντίστασης ή εκτόνωσης. 

Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

— Ξεκινάς από ένα ιστορικό γεγονός για να φτάσεις πού;
Η έκθεση εκκινεί από το ολισθηρό έδαφος της Ιστορίας για να εξερευνήσει φανταστικές συνδέσεις με πρόσφατες πολιτιστικές εκφράσεις αντίστασης μέσω της κίνησης των σωμάτων, συγκεντρώνοντας μάγισσες, μετα-ανθρώπινα όντα και clubbers σε έναν στρογγυλό χορό. Το παρελθόν συνδέεται με το σήμερα, δίνοντας έμφαση στη σημασία του χορού για μη προνομιούχες ομάδες.

Η έκθεση στο πλέγμα ασθένεια-εξάντληση-χορός επιχειρεί να επανοικειοποιηθεί την έννοια της εξάντλησης που προέρχεται από τις καθημερινές συνθήκες ζωής με διαφορετικούς όρους. Ο χορός γίνεται αντιληπτός ως ένας τρόπος για να ξεπεράσει κανείς την έννοια του ανθρώπινου σε σύνδεση με άλλα σώματα, έμβιες και μη υλικότητες.

Εντοπίζει απροσδόκητους συσχετισμούς ανάμεσα στην ταραντέλα, τα rave parties, τις queer υποκουλτούρες χορού εν μέσω της κρίσης του AIDS, τους τρόπους με τους οποίους κοινότητες και άτομα στράφηκαν στον χορό για να ξεπεράσουν διάφορες πολιτικές κρίσεις αλλά και τη σημερινή προβληματική συγκυρία, όπου ο χορός θεωρείται απειλητικός.

— Μιλώντας για τις θεματικές της έκθεσης, ποιες είναι αυτές στις οποίες αναφέρεσαι; 
Το «Dancing Plague» ασχολείται με την queer και τη φεμινιστική θεωρία και την ενόρμηση του θανάτου, τον χορό ως μέσο δημιουργίας ταυτότητας και πολιτιστικής αντίστασης για λιγότερο προνομιούχα σώματα, ως εξερεύνηση και εφεύρεση των δυνατοτήτων του σώματος, ως μέσο σύνδεσης και μεταμόρφωσης και ως πρακτική που σπάει τα όρια της γλώσσας. Σκέφτεται τη χοροπολιτική σε σχέση με τη βιοπολιτική και τη νεκροπολιτική.

Πέρα από την ιστορική και αρχειακή έρευνα, που λειτουργεί ως υπόβαθρο, σημαντική ήταν η ανταλλαγή βιβλιογραφικής έρευνας και η σχέση με κείμενα των Silvia Federici, Michel Foucault, Achille Mbembe, José Esteban Muñoz, Lee Edelman, Julia Kristeva, Mel Chen κ.ά. Μπορούμε να το δούμε ως έναν χορό μεταξύ θεωρίας και πρακτικής. Η θεωρητικός και χορεύτρια Dahlia Lee, με την οποία συνεπιμελούμαστε την έκδοση της έκθεσης, αποτέλεσε σημαντικό συνοδοιπόρο σε αυτήν τη διαδικασία. 

Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo
Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

— Μίλησέ μου για την προετοιμασία. Πώς δούλεψαν οι καλλιτέχνες, είναι νέες παραγωγές τα έργα που βλέπουμε;
Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της έκθεσης οι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν ενεργά στη θεματική. Συζητούσαμε αναλυτικά με βάση βιβλιογραφικές αναφορές και το διαθέσιμο αρχειακό υλικό. Ήταν μια μόνιμη ανταλλαγή υλικού αυτή που δημιούργησε το εννοιολογικό μας πλαίσιο.

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες δημιούργησαν νέα έργα, ειδικά για το «Dancing Plague». Ήταν σημαντικό να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες που δίνει η έκθεση για να υποστηριχθεί η παραγωγή.

Ο Πέτρος Μώρης στο «SpiritStructure» δημιούργησε μια νέα πολυμεσική εγκατάσταση. Χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα μηχανικής εκμάθησης και τροφοδοτώντας το με εικόνες δικτύων, φυτικών ή ζωικών δομών, έφτιαξε ένα «γλυπτό από φως» σε διαρκή ροή ως έναν χορό κυκλοφοριακών συστημάτων, εκλαμβάνοντάς τον ως διαδικασία μόνιμης μεταμόρφωσης. Στο έργο του το ανθρώπινο στοιχείο συνδέεται με το μηχανικό και η ανθρώπινη ανατομία συνδέεται με τα κοσμικά φαινόμενα ροής. Το έργο αναφέρεται επίσης στους μηχανισμούς του θεάτρου της «φαντασμαγορίας» και στις φαντασιώσεις επίκλησης αιθέριων σωμάτων. Η διαρκής κίνηση της προβολής αποκτά υλικότητα, γίνεται απτή στον χώρο. 

Το έργο της Εύας Παπαμαργαρίτη φέρνει στον χώρο της έκθεσης τα rave parties, δημιουργεί μια οπτική και ηχητική συνθήκη στην οποία το σώμα βρίσκεται σε ασταμάτητη κίνηση, προσπαθώντας να φτάσει σε ένα είδος έκστασης και κάθαρσης. Το σώμα μεταλλάσσεται, φωνάζει, τραγουδάει, αποτυγχάνει, απορροφά, αποφορτίζεται και φτάνει στα όρια της εξάντλησης. Δημιουργεί επίσης έναν ρυθμό για όλη την έκθεση, χορογραφώντας τα βήματα των θεατών. 

Στην εγκατάσταση της Λητώς Κάττου, σώματα –χορευτών ή πολεμιστών– μεταξύ εντόμου και ανθρώπου βρίσκονται σε διάλογο με την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα, σε μια συνθήκη όπου ο χρόνος διευρύνεται όπως στο nightclub και τα όρια του ανθρώπινου διαταράσσονται. 

Στο «Vision Spells» του Klaus Jürgen Schmidt, ένα τεράστιο χειροποίητο μαντίλι από μετάξι, αιχμαλωτίζει μια σειρά από βλέμματα τις τελευταίες ώρες ενός 24ωρου queer χορευτικού πάρτι μετά την άρση του lockdown. 

Άλλα έργα, όπως αυτό της Benni Bosetto, που είχαν ξαναπαρουσιαστεί το 2021, αναπροσαρμόστηκαν και δουλεύτηκαν για να ανταποκριθούν στη νέα συνθήκη. Η Benni δημιούργησε μια γλυπτική εγκατάσταση που προσομοιάζει σε έναν υπερ-οργανισμό που συγχωνεύεται με το περιβάλλον. Για το «Dancing Plague» εξέλιξε το έργο, προσθέτοντας περισσότερα κεραμικά στοιχεία που μοιάζουν να είναι σε κίνηση και να εξαπλώνονται στην έκθεση. 

Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

Στα ζωγραφικά έργα της Mathilde Rosier οι χορευτικές φιγούρες συνδυάζουν χαρακτηριστικά φυτού, ανθρώπου και ζώου. Οι υβριδικές μορφές είναι σε κίνηση μαζί με άλλες μορφές ζωής. Όλα φαίνεται να είναι αλληλεξαρτώμενα και αλληλένδετα, αμφισβητώντας κάθε είδους ιεραρχία. Η κίνηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κατασκευής αυτού του πολιτικού φαντασιακού.

Η Ufuoma Essi, χρησιμοποιώντας αρχειακό υλικό από το Les Ballets Nègres μαζί με πλάνα super8, εξερευνά το σώμα σε κίνηση ως τόπο ανάμνησης και αντίστασης. Το έργο της είναι εμπνευσμένο από τη σημαντική για τη μαύρη κοινότητα ιστορία του χορού. Ο χορός γίνεται αντιληπτός ως δυνητικό μέσο μεταμόρφωσης των κοινωνικών συνθηκών. Η έκθεση πλαισιώνεται επίσης με ένα πρόγραμμα περφόρμανς.

Ο Michael Scerbo και η Elisa Zuppini παρουσιάζουν μια σειρά υβριδικών εκδηλώσεων με τίτλο «Intoxication, acidity, compression» κατά τη διάρκεια της έκθεσης. Συνδυάζουν διάφορα μέσα (lecture - performance, εργαστήριο, performances), προσφέροντας ένα πολυαισθητηριακό ταξίδι με αναφορές που εκτείνονται από τα Βακχανάλια ως τη σύγχρονη rave σκηνή. 

Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου εστιάζει στο σώμα, την υποκειμενικότητα, την ιστορική ανάμνηση και την προσωπική μνήμη. Γυναίκες που καλπάζουν στο κενό, ζευγάρια που χορεύουν μέχρι εξάντλησης, μπαλαρίνες που θυσιάζονται στον βωμό της τέχνης. Συλλέγει σχετικό αρχειακό υλικό από το διαδίκτυο, παίζει με την ερμηνεία του αναδομώντας  λεκτικά βήματα λησμονημένων χορευτικών πρακτικών.

Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι η Galleria d’Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo είναι παράδειγμα τόσο για το συνολικό όραμα και την υποστήριξη της καλλιτεχνικής σκηνής όσο και για την εσωτερική διαχείριση και τη λειτουργία της ομάδας μέσα στο μουσείο. Η ομάδα του μουσείου αγκάλιασε την έκθεση με ενθουσιασμό και ανταποκρίθηκε με ιδιαίτερη φροντίδα και ενδιαφέρον. Έχει σημασία να παρατηρεί κανείς και τις συνθήκες παραγωγής μέσα σε έναν θεσμό και όχι μόνο το αποτέλεσμα. Η εμπειρία σε αυτή την περίπτωση ήταν ευχάριστη έκπληξη. 

Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

— Η έκθεση γίνεται σε μια πόλη που έχει χτυπηθεί σκληρά από την πανδημία. Ποια είναι η κατάσταση σήμερα και πώς υποδέχτηκαν αυτή την έκθεση;
Το Μπέργκαμο είναι μία από τις περιοχές που δέχτηκε ιδιαίτερα σκληρό χτύπημα από την πανδημία. Η πόλη του ιταλικού Βορρά ακόμα διαχειρίζεται το τραύμα της απώλειας. 

H έκθεση προσεγγίζει με προσοχή τον χορό στην παρούσα συνθήκη. Δεν είναι άκριτα εορταστική – ο χορός γίνεται αντιληπτός ως μέσο σύνδεσης, εκτόνωσης αλλά και πένθους. Θεωρήσαμε ότι είναι σημαντικό να μιλήσουμε γι' αυτό ειδικά στο Μπέργκαμο, ειδικά τώρα.

Υποστηρίξαμε λοιπόν ένα δυναμικό πρόγραμμα με επιτελεστικές δράσεις όπου το σώμα επιστρέφει στο μουσείο –τόσο το σώμα του καλλιτέχνη όσο και των θεατών– σε έναν χορό στον οποίο συμμετέχουν η τεχνητή νοημοσύνη και η υλικότητα της ζωγραφικής και των γλυπτικών εγκαταστάσεων. 

Το μουσείο, μέσα από ένα σοβαρό εκθεσιακό, εκδοτικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα, έχει συγκροτήσει ένα σταθερό κοινό από την Ιταλία αλλά και ένα διεθνές που διευρύνεται συνεχώς. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική και άνοιξε άμεσα συζητήσεις, καθώς η θεματική της έκθεσης είναι φλέγουσα. Το τραύμα που άφησε η πανδημία στην πόλη είναι νωπό και πιστεύω ότι η έκθεση δεν το παραβλέπει, τα έργα ανταποκρίνονται με αμεσότητα και ειλικρίνεια χωρίς να χάνουν την αιχμή τους. Νομίζω ότι αυτό εκτιμήθηκε από τους επισκέπτες.

Προσελκύει επίσης ένα ευρύτερο κοινό και παράλληλα ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό που συνδέεται με το club-culture και την queer κοινότητα και δεν ακολουθεί απαραίτητα την εκθεσιακή δραστηριότητα του μουσείου.

Το βασικό ερώτημα, πάντως, σε μια περίοδο που τα ιστορικά γεγονότα μάς ξεπερνούν, τη στιγμή που, ενώ η πανδημία εξακολουθεί, ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν πόλεμο, είναι αν μπορεί η τέχνη να λειτουργήσει ως μέσο αναστοχασμού αλλά και αντίδρασης, ως τρόπος να ανταποκριθούμε στην περιπλοκότητα του παρόντος, την ίδια στιγμή που υποστηρίζουμε αυτούς που έχουν ανάγκη. Νομίζω ότι αυτό είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε και αυτό είναι ένα ερώτημα που έχει να κάνει με τη λειτουργία της τέχνης συνολικά. Το μουσείο, πάντως, ανταποκρίθηκε γρήγορα στην παρούσα συνθήκη με πολύ ουσιαστική συμβολική αλλά και πρακτική υποστήριξη. 

Dancing Plague Facebook Twitter
Dancing Plague Veduta dell'installazione - GAMeC, Bergamo, 2022 Foto: Antonio Maniscalco Courtesy GAMeC - Galleria d'Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

«Dancing Plague», σε επιμέλεια Πάνου Γιαννικόπουλου
GAMeC - Galleria d’Arte Moderna e Contemporanea di Bergamo

Via San Tomaso, 53, Bergamo

Έως 29/3
Ώρες λειτουργίας:

Δευτέρα, Τετ.-Παρ. 15:00-19:00

Σάβ.-Κυρ. 10:00-19:00

Κλειστά τις Τρίτες

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Εικαστικά / «Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Μια μεγάλη έκθεση στο Σικάγο εξετάζει την γκέι ταυτότητα ως ιστορικό φαινόμενο μέσα από 300 έργα που δημιουργήθηκαν κυρίως στην περίοδο μεταξύ του 1869, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η λέξη «ομοφυλόφιλος», και του 1939
THE LIFO TEAM
Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Εικαστικά / Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Σε μια σειρά έργων που παρουσιάζει το θαύμα της ανθοφορίας των λουλουδιών και των φυτών, μια από τις πιο αξιοσέβαστες καλλιτέχνιδες της Σουηδίας στρέφεται σε έναν κόσμο ομορφιάς, γαλήνης και ισορροπίας για να αποκαλύψει αλήθειες για την ανθρώπινη κατάσταση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση που μας ταξιδεύει στις διαχρονικές του συνδέσεις

Εικαστικά / Το «Πλέγμα των Κυκλάδων» και μια έκθεση για τις διαχρονικές του συνδέσεις

Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να συνομιλήσει δημιουργικά με την αρχαία πολιτιστική κληρονομιά; Στην ΕΦΑ Κυκλάδων πίστεψαν στο «στοίχημα» και έτσι προέκυψε μια έκθεση με ξεχωριστό ενδιαφέρον στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ίου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τον Περικλή Βυζάντιο και τον Jean Tinguely μέχρι τον Robert McCabe

Εικαστικά / «Νήματα επιλογής»: Μια αθηναϊκή έκθεση δένει φωνές και γενιές

Μια ομαδική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, με έργα των Περικλή Βυζάντιου, Robert McCabe και Jean Tinguely, μεταξύ άλλων, φέρνει σε διάλογο Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες διαφορετικών αναφορών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Εικαστικά / Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Μια ρετροσπεκτίβα δεκαπέντε χρόνων η οποία αποτελείται από έναν καταιγισμό εικόνων που δημιούργησε με την κάμερά του ο γνωστός video artist για μια σειρά σημαντικών παραστάσεων, οι οποίες παρουσιάζονται αποδεσμευμένες από τη θεατρική τους υπόσταση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ξεκινάει το Back to Athens 2025

Εικαστικά / Back to Athens: Ο ετήσιος εικαστικός θεσμός επιστρέφει στο Μέγαρο Ησαΐα

Με κεντρική θεματική «Η διαίρεση της ζωής», το Back to Athens 2025 παρουσιάζει 30 εκθέσεις, εγκαταστάσεις, performance και προβολές από καλλιτέχνες και επιμελητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Εικαστικά / Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Με μια μεγάλη έκθεση σε δύο μέρη, στην Αθήνα και στην Άνδρο, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή γιορτάζει τα εκατό χρόνια του Takis, μίας από τις σημαντικότερες σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας εικαστικής σκηνής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα τοιχογραφία με τη ζωή των σεξεργατριών σε έναν δρόμο του Μεταξουργείου

Εικαστικά / Μια νέα τοιχογραφία για την αόρατη ζωή των σεξεργατριών στην οδό Ιάσωνος

Η διεθνής εικαστικός Paulina Olowska δημιουργεί μια τοιχογραφία στον πεζόδρομο του Μεταξουργείου για τις γυναίκες και γειτόνισσές της με τις οποίες καλημερίζεται και πίνει καφέ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ