«Windfall» στο Netflix: Ένα ευπρόσδεκτα ράθυμο θρίλερ οικιακής εισβολής

windfall Facebook Twitter
Το σασπένς της ταινίας προκύπτει κυρίως από το σενάριο της, από ένα εκλεπτυσμένο, παλιομοδίτικο μουσικό score και από την ένταση των ερμηνειών.
0

ΤO ΦΙΛΜ ΞΕΚΙΝΑ με εικόνες μιας έπαυλης κτισμένης σε μεσογειακό περιβάλλον και εξοπλισμένης με πισίνα. Υπάρχει κι ένας πορτοκαλεώνας γύρω της που, για όποιον έχει δει τον «Νονό», μόνο καλά μαντάτα δεν μπορεί να σημαίνει.

Η ταινία που έρχεται στο μυαλό, βέβαια, δεν είναι η εμβληματική δημιουργία του Κόπολα, που έκλεισε πριν λίγες μέρες τα 50 της χρόνια, αλλά η «Πισίνα» του Ζακ Ντερέ.

Όταν όμως ο φακός εντοπίζει το ανθρώπινο στοιχείο, αυτό τίποτα κοσμοπολίτικο δεν έχει. Πρόκειται για έναν άνδρα αμερικανικής καταγωγής, με ατημέλητα γένια, λιγδιασμένο μαλλί και ρούχα από το πανέρι, ο οποίος λιάζεται μπροστά στην πισίνα. Στη συνέχεια εισέρχεται στο εσωτερικό της έπαυλης και, όταν έρχεται η ώρα να ουρήσει, το κάνει στην ντουζιέρα.

Καθώς ετοιμάζεται να αποχωρήσει, τον βλέπουμε να σκουπίζει το πόμολο της πόρτας κι εκεί διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για διαρρήκτη. Μόνο που, λίγο πριν αφήσει το σπίτι, ακούει τους πραγματικούς ιδιοκτήτες του να έρχονται. Για κακή τύχη όλων τους, γίνεται αντιληπτός και κάπως έτσι ξεκινά ένα ψυχολογικό θρίλερ οικιακής εισβολής. 

Αν λείπει κάτι για να αναβαθμιστεί το θέαμα, είναι ένας σκηνοθέτης, ο οποίος θα μετέτρεπε τους ελάσσονες χιτσκοκισμούς του υλικού σε μείζονες με πλανοθεσία που να υπηρετεί το σασπένς και με χειραγώγηση των ρυθμών (αλλά και των θεατών).

Ο Γκοντάρ έλεγε ότι για να κάνεις μια ταινία, το μόνα υλικά που χρειάζεσαι είναι ένα κορίτσι κι ένα όπλο. Το «Windfall» έχει δύο αγόρια, ένα κορίτσι κι ένα όπλο, οπότε ξεκινά με συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του γκονταρικού φιλμικού ιδεώδους. Το ένα αγόρι θέλει χρήματα, το άλλο αγόρι τα έχει και το κορίτσι βρίσκεται ανάμεσά τους, ως παρατηρητής και θύμα ταυτόχρονα.

Aν όπως λέγεται, κάθε ατυχία γεννά μια ευκαιρία, ο πάμπλουτος λευκός επιχειρηματίας που υποδύεται ο Τζέσε Πλέμονς την άδραξε και γι’ αυτό έγινε αυτό που είναι σήμερα, όπως επισημαίνει περιπαιχτικά στον ταξικά υποδεέστερο, ευαίσθητο (;) ληστή του Τζέισον Σέγκελ.

Το σενάριο που έγραψαν ο Τζάστιν Λάντερ και ο Άντριου Κέβιν Γουόκερ (της φήμης του «Seven») παίζει πολύ με αυτό το μοτίβο, καθώς παραθέτει αναποδιές, από τις οποίες μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκύψει μια ευκαιρία. Για ποιον και με ποιο αντικείμενο; Έχουμε την απάντηση, αλλά δεν θέλουμε να σας χαλάσουμε την έκπληξη. 

Το σασπένς της ταινίας προκύπτει κυρίως από το σενάριο της, από ένα εκλεπτυσμένο, παλιομοδίτικο μουσικό score και από την ένταση των ερμηνειών. Ο Τζέσε Πλέμονς παραδίδει μια πολύ πιο εξωστρεφή ερμηνεία από αυτές που τον έχουμε συνηθίσει, ο Σέγκελ πραγματοποιεί μια αποκαλυπτική εμφάνιση, ενσαρκώνοντας με ζήλο την αγωνία, την απόγνωση αλλά και την απειλή που προκύπτει από αυτές και όσο για τη Λίλι Κόλινς, μη βιαστείτε να τη λογαριάσετε για αδύναμο κρίκο. Η φαινομενική απάθειά της απέναντι στα γεγονότα βασίζεται σε συνειδητή χαρακτηρολογική και ερμηνευτική επιλογή.

Αν λείπει κάτι για να αναβαθμιστεί το θέαμα, είναι ένας σκηνοθέτης, ο οποίος θα μετέτρεπε τους ελάσσονες χιτσκοκισμούς του υλικού σε μείζονες με πλανοθεσία που να υπηρετεί το σασπένς και με χειραγώγηση των ρυθμών (αλλά και των θεατών).

Τη σκηνή της νυχτερινής συζήτησης ανάμεσα στον Σέγκελ και την Κόλινς π.χ., ο Χίτσκοκ θα την έστηνε με την απουσία του Πλέμονς «παρούσα» ή θα «τεμάχιζε» συχνότερα το κάδρο στα δύο, όπως κάνει ο Τσάρλι Μακντάουελ στην εισαγωγή –και μόνο–, έτσι ώστε το σασπένς να προκύπτει από την παράλληλη δράση εντός του κάδρου. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να υπερβεί και την εγγενή θεατρικότητα του υλικού. 

plemons collins Facebook Twitter
Ο Τζέσε Πλέμονς παραδίδει μια πολύ πιο εξωστρεφή ερμηνεία από αυτές που τον έχουμε συνηθίσει και τη Λίλι Κόλινς μη βιαστείτε να τη λογαριάσετε για αδύναμο κρίκο.

Πάντως, η ευπρόσδεκτη ραθυμία του «Windfall» και η στήριξή του στον διάλογο το φέρνει εγγύτερα σε γαλλόφωνους εκπροσώπους του είδους, μόνο που το σχετικό κοινό που θα έβλεπε και θα ευχαριστιόταν το ίδιο έργο αν είχε γυριστεί στα γαλλικά, εδώ είτε θα το αποφύγει, είτε θα το δει και (μάλλον) θα είναι επικριτικό απέναντί του.

Υπάρχει μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα θεατών που έχει την εξής προκατάληψη: ενώ το θέαμα είναι επί της ουσίας αμερικανοτραφές, μια ιδιότητα που, όπως επισημαίνουν σε κάθε ευκαιρία, απεχθάνονται, επειδή ομιλεί τη γαλλική δεν τους ενοχλεί καθόλου. Στα μάτια τους δίνει και μια επίφαση καλλιτεχνικότητας η γαλλική γλώσσα, άλλο που στην πραγματικότητα, όταν ακούς ανθρώπους να σου λένε πόσο αγαπούν το γαλλικό σινεμά, λιγότερες είναι οι πιθανότητες να αναφέρονται στον Σαμπρόλ και στον Σοτέ και περισσότερες στο «Θεέ μου τι σου κάναμε».

Κατά τα λοιπά, φοβάμαι ότι το έργο πηγαίνει λίγο σαν αρνί στη σφαγή, καθώς ο μέσος συνδρομητής του Netflix έχει συνηθίσει σε παραγωγές με ρυθμούς προσαρμοσμένους στο σοσιαλμιντιακά σμιλεμένο attention span του. Για όποιον, όμως, ψάχνει καλαίσθητη, αβαρή, ενήλικη διασκέδαση, το «Windfall» κάνει μια χαρά τη δουλειά, έστω κι αν θα το έχει ξεχάσει μια εβδομάδα μετά.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ