Ο εθισμός στη νεότητα και το τίμημα της φήμης

Τι αποκαλύπτει το θριαμβευτικό “comeback” της Ντέμι Μουρ για τις ώριμες σταρ στο Χόλιγουντ Facebook Twitter
Η Πάμελα Άντερσον στο The Last Showgirl, η Αντζελίνα Τζολί στη Maria και η Ντέμι Μουρ στο The Substance
0


ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1990
, η Ντέμι Μουρ εκπροσωπούσε το είδος εκείνο της κινηματογραφικής σταρ που οι εξω-κινηματογραφικές της δραστηριότητές της έκαναν περισσότερα πρωτοσέλιδα από ό,τι οι ερμηνείες της στην οθόνη. Αποτελούσε το ήμισυ ενός διάσημου «power couple» (μαζί με τον Μπρους Γουίλις), πόζαρε γυμνή ενώ ήταν έγκυος στο εξώφυλλο του Vanity Fair και προκάλεσε κι έναν πόλεμο πλειστηριασμών μεταξύ των παραγωγών των ταινιών Striptease και G.I. Jane, με αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί εκείνη την εποχή ως η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στο Χόλιγουντ. Η φήμη της, σε αντιδιαστολή με κάποιες από τις πιο αδιάφορες ταινίες της, την είχαν μετατρέψει σε εύκολο στόχο. Όπως σαρκαστικά είχε γράψει τότε ο κριτικός κινηματογράφου του New Yorker, Άντονι Λέιν: «Ποιο είναι το νόημα της Ντέμι Μουρ;».

Τρεις δεκαετίες αργότερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Από τότε που η ταινία The Substance της σεναριογράφου-σκηνοθέτριας Κοραλί Φαρζά έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών τον περασμένο Μάιο, η Μουρ, πρωταγωνίστρια στην ταινία, έχει εδραιώσει τη θέση της ως σοβαρή υποψήφια για τα σημαντικά κινηματογραφικά βραβεία της χρονιάς για πρώτη φορά στην καριέρα της. Η 62χρονη ηθοποιός κέρδισε την πρώτη της Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στον ρόλο της Ελίζαμπεθ, μιας σταρ που χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της καθώς εισέρχεται στην έκτη δεκαετία της ζωής της. Η Ντέμι Μουρ βιώνει αυτές τις μέρες την κλασική αφήγηση της θριαμβευτικής επιστροφής: η βετεράνος του Χόλιγουντ υπενθυμίζει στο κοινό ότι είχε υποτιμήσει το ταλέντο της εξαρχής.

Ο φόβος, όχι η ματαιοδοξία, είναι αυτό που κινητοποιεί κάθε γυναίκα: η απώλεια της διασημότητας σημαίνει απώλεια του αυτοσεβασμού. «Δεν είναι τόσο αυτό που μας πιέζουν οι άλλοι να κάνουμε», δήλωσε η Μουρ σχετικά με το The Substance σε μια πρόσφατη συνέντευξή της. «Είναι αυτό που κάνουμε εμείς οι ίδιες στους εαυτούς μας».

Η Ντέμι Μουρ είναι μόνο μία από τις ηθοποιούς που «επιστρέφουν» θριαμβευτικά στη φετινή σεζόν των κινηματογραφικών βραβείων, και μάλιστα με ρόλους που εξερευνούν πόσο γρήγορα η βιομηχανία του θεάματος μπορεί να μετατρέψει τις γυναίκες σε «πρώην». Στην ταινία The Last Showgirl που σκηνοθέτησε η Τζία Κόπολα, η 57χρονη Πάμελα Άντερσον υποδύεται τη Σέλι, μια χορεύτρια του Λας Βέγκας, η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι είναι πλέον αναλώσιμη όταν η παράσταση στην οποία συμμετείχε για δεκαετίες πρόκειται να κατεβάσει ρολά. Καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, η Σέλι επιμένει στην αξία της, απηχώντας την πορεία της ίδιας της ηθοποιού ως κάποια που η δουλειά της δεν ελήφθη ποτέ σοβαρά υπόψη. Εν τω μεταξύ, στην ταινία Maria του Πάμπλο Λαρέν, η 49χρονη Αντζελίνα Τζολί υποδύεται την Μαρία Κάλλας στις τελευταίες μέρες της, καθώς παλεύει να αποκαταστήσει τη φωνή της και να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία της. Η Τζολί, όπως και η Κάλλας, έχει κατά καιρούς γίνει το κεντρικό πρόσωπο των ταμπλόιντ πολύ περισσότερο για την προσωπική της ζωή παρά τα καλλιτεχνικά της εγχειρήματα.

Τι αποκαλύπτει το θριαμβευτικό “comeback” της Ντέμι Μουρ για τις ώριμες σταρ στο Χόλιγουντ Facebook Twitter
Στην ταινία The Last Showgirl που σκηνοθέτησε η Τζία Κόπολα, η 57χρονη Πάμελα Άντερσον υποδύεται τη Σέλι, μια χορεύτρια του Λας Βέγκας.

Η Ελίζαμπεθ, η Σέλι, η Μαρία – όλες τους γυναίκες που δεν μπορούν να αντισταθούν στο εκτυφλωτικό φως της δημοσιότητας παρά τη σκληρότητά του. Οι ταινίες στις οποίες αποτελούν το κεντρικό πρόσωπο εξερευνούν το πραγματικό τίμημα της φήμης, και το πώς το πεδίο που επέλεξαν μετατρέπει τη νεότητα σε εθισμό. Ταινίες όπως το «Όλα για την Εύα», «Ο θάνατος σου πάει πολύ» και «Η Λεωφόρος της Δύσης» έχουν αποδείξει εδώ και καιρό την ισχύ μιας τέτοιας θεματικής.

Το Substance, το The Last Showgirl και η Maria όμως προωθούν το ζήτημα ακόμα παραπέρα, καταδεικνύοντας πώς αυτή η ισόβια αναζήτηση της ομορφιάς είναι επίσης μια πράξη διαρκούς αυταπάτης. Ο φόβος, όχι η ματαιοδοξία, είναι αυτό που κινητοποιεί κάθε γυναίκα: η απώλεια της διασημότητας σημαίνει απώλεια του αυτοσεβασμού. «Δεν είναι τόσο αυτό που μας πιέζουν οι άλλοι να κάνουμε», δήλωσε η Μουρ σχετικά με το The Substance σε μια πρόσφατη συνέντευξή της. «Είναι αυτό που κάνουμε εμείς οι ίδιες στους εαυτούς μας».

Οι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν αυτούς τους χαρακτήρες έχουν όλες επιστρέψει στο προσκήνιο αγκαλιάζοντας την ηλικία τους, με αποτέλεσμα την αναγέννηση της καριέρας τους. Αυτή όμως η επανεκτίμηση με την στάμπα του «comeback» μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τις τρεις ταινίες, το The Substance είναι εκείνη που καθορίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια αυτή την ένταση. Η προσπάθεια να διατηρηθεί πάση θυσία μια νεανική γοητεία, είναι ακαταμάχητη όσο και εξωφρενική. Μια ιδιαίτερα ανατριχιαστική σκηνή της ταινίας δεν περιλαμβάνει καθόλου τα στοιχεία του ακραίου σωματικού τρόμου που χαρακτηρίζουν το The Substance εν γένει. Παρακολουθούμε απλώς την Ελίζαμπεθ να ετοιμάζεται επιμελώς για ένα ραντεβού, μόνο και μόνο για να τα παρατήσει όλα μόλις αντικρύσει την αντανάκλασή της στο χερούλι μιας πόρτας.

Τι αποκαλύπτει το θριαμβευτικό “comeback” της Ντέμι Μουρ για τις ώριμες σταρ στο Χόλιγουντ Facebook Twitter
Από τις τρεις ταινίες, το The Substance είναι εκείνη που καθορίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια αυτή την ένταση. Η προσπάθεια να διατηρηθεί πάση θυσία μια νεανική γοητεία, είναι ακαταμάχητη όσο και εξωφρενική.

Οι πρωταγωνίστριες στο The Last Showgirl και στη Maria δεν μπορούν να ξεπεράσουν την εμμονή τους στη φήμη που απολάμβαναν όταν ήταν νεότερες. Όσο περισσότερο αυτές οι γυναίκες προσπαθούν να καταλάβουν ποιες είναι πέρα από το επάγγελμά τους, τόσο περισσότερο επιστρέφουν στις παλιές τους συνήθειες. Και οι τρεις ταινίες υποδηλώνουν επίσης ότι οι πρωταγωνίστριές τους βρίσκουν τις διεστραμμένες πράξεις τους συναρπαστικές με κάποιο τρόπο. Η Μαρία κρύβει τα χάπια της από το προσωπικό του σπιτιού της με τη χαρά ενός παιδιού που κρύβει τις καραμέλες του. Η Σέλι, σε αντίθεση με την Ελίζαμπεθ, καταφέρνει τελικά να βγει ραντεβού με τον διευθυντή σκηνής της παράστασής της. «Φαίνομαι ωραία;» τον ρωτάει, χαμογελώντας πλατιά όταν εκείνος απαντά καταφατικά. Και όταν η Ελίζαμπεθ πηγαίνει να πάρει άλλη μια δόση από την μυστηριώδη ουσία που την μεταμορφώνει στη νεανική εκδοχή της, συμπεριφέρεται σαν να πραγματοποιεί ληστεία, βαδίζοντας συνωμοτικά τοίχο-τοίχο στα σοκάκια και ρίχνοντας καχύποπτες ματιές στους περαστικούς. Η διατήρηση των προσχημάτων, με άλλα λόγια, προσφέρει μια έκρηξη αδρεναλίνης που δικαιολογεί το ατελείωτο κυνήγι της τελειότητας και της καταξίωσης. «Το να είσαι καλλιτέχνης είναι μοναχικό, αλλά αν είσαι παθιασμένος μ’ αυτό», λέει η Σέλι, «αξίζει τον κόπο».

Με στοιχεία από The Atlantic

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ποτέ πια δεν θα είμαι ο γιος της»

Βιβλίο / Ένα βιβλίο - στοχασμός για τα γηρατειά που παραγκωνίζονται κοινωνικά

Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Ντιντιέ Εριμπόν γράφει για την εισαγωγή της μητέρας του σε γηροκομείο, για τη ζωή και τον θάνατο μιας γυναίκας του λαού που δεν άφησε διαθήκη - γιατί δεν υπήρχε τίποτα ν’ αφήσει.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ