H μεγάλη βραδιά της Ανόρα

H μεγάλη βραδιά της Ανόρα Facebook Twitter
Oι νικητές Όσκαρ πρώτων και δεύτερων ρόλων: Έϊντριεν Μπρόουντι, Μάϊκι Μάντισον, Ζόϊ Σαλντάνια, Κίραν Κάλκιν. Φωτ.: Getty Images/Ideal Image
0

Το Wicked και το δεύτερο Dune επικράτησαν εκεί που τα προγνωστικά τα τοποθετούσαν εξαρχής, σε σκηνικά και κοστούμια, στον ήχο και τα οπτικά εφέ αντίστοιχα.

Το Κονκλάβιο βασικά πήγαινε ολοταχώς για το διασκευασμένο σενάριο του Πίτερ Στρον, και αθόρυβα έκανε το καθήκον του, αλλά μέχρι εκεί.

Η ατυχήσασα Εμίλια Πέρεζ, μια πονεμένη ιστορία για τους γνωστούς λόγους, που δεν είναι μόνο τα ντροπιαστικά, ρατσιστικά tweets της Κάρλα Σοφία Γκασκόν αλλά και οι σφοδρές αντιρρήσεις από την latino και την trans κοινότητα, ξεκίνησε τη σεζόν με προδιαγραφές και περγαμηνές, μεγάλες φιλοδοξίες και ρεκόρ υποψηφιοτήτων για μη αγγλόφωνη ταινία, και κατέληξε κερδίζοντας μόνο με τις ακλόνητες υποψηφιότητες του δεύτερου ρόλου για την Ζόι Σαλντάνια, που υπογράμμισε υπερήφανα την Δομινικανή της καταγωγή, το τραγούδι, για τους Καμίγ, Κλεμάν Ντυκόλ και τον ίδιο τον σκηνοθέτη Ζακ Οντιάρ στους στίχους, σκοντάφτοντας στο μοναδικό σημαντικό βραβείο που είχε τα φόντα να σαρώσει: στην κατηγορία της διεθνούς ταινίας. Το Είμαι Ακόμη Εδώ είχε ανεβάσει στροφές τις τελευταίες εβδομάδες και ο Βάλτερ Σάλες έδωσε το πρώτο Όσκαρ στην Βραζιλία, μετά από τέσσερις άσφαιρες υποψηφιότητες. Το ταξίδι της ταινίας σταμάτησε όμως εκεί, καθώς η Φερνάντα Τόρρες δεν ολοκλήρωσε τη μεγάλη ανατροπή στον πρώτο ρόλο.

Όταν η Έμα Στόουν ανήγγειλε την Μάικι Μάντισον στην κατηγορία του πρώτου γυναικείου ρόλου, γνωρίζαμε πως μόνο από παράλογη συγκυρία η Ανόρα θα έχανε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Το Brutalist θαυμάστηκε, αλλά δεν αγαπήθηκε αρκετά ώστε να περάσει το όριο των τριών Όσκαρ στα 97α βραβεία της Ακαδημίας, φεύγοντας με τα αγαλματίδια για την πρωτότυπη μουσική του εμφανώς τρακαρισμένου Ντάνιελ Μπλάμπεργκ, την έξοχη φωτογραφία του Λολ Κρόλι, και φυσικά του πρώτου ρόλου για τον Έιντριεν Μπρόουντι. Ο Τιμοτέ Σαλαμέ τον χειροκρότησε στενοχωρημένος για τη δική του ήττα, μετά από προσπάθεια πέντε ετών να βυθιστεί στον μουσικό γρίφο του αξιότιμου κυρίου Ζίμερμαν (ο οποίος απέρριψε την πρόσκληση να παρευρεθεί και να τραγουδήσει στην τελετή), καθώς και μια καμπάνια απαράμιλλων εμφανίσεων-αναφορών στο στιλ και τις πολλαπλές φάσεις της ντιλανικής περσόνας στο πέρασμα των χρόνων.

brody Facebook Twitter
Ο 52χρονος Μπρόουντι διατήρησε ανέπαφο το ρεκόρ του νεότερου νικητή στην κατηγορία αλλά και το επώδυνο προνόμιο της καλλιτεχνικής προοπτικής, όπως εξήγησε τον νικητήριο λόγο του. Φωτ: Getty Images/Ideal Image

Ο 52χρονος Μπρόουντι διατήρησε ανέπαφο το ρεκόρ του νεότερου νικητή στην κατηγορία αλλά και το επώδυνο προνόμιο της καλλιτεχνικής προοπτικής, όπως εξήγησε στον νικητήριο λόγο του. Στο εκτενέστερο speech της βραδιάς, τόνισε τη σημασία της ταπεινοφροσύνης μπροστά σε ένα τόσο τιμητικό και προβεβλημένο βραβείο, που οι περισσότεροι θεωρούν βάλσαμο και πανάκεια, αυτόματο διαβατήριο για ανέφελη καριέρα – πόσο λάθος είναι να βολεύεσαι σε μια δοξασμένη στιγμή και ίσως να θεωρείς δεδομένο τα σπουδαία να έρχονται άκοπα, άφθονα και μαγικά στο εφεξής.

Ανάμεσα στα Όσκαρ του Σπίλμαν και του Τοθ, οι καλοί ρόλοι του ξέφυγαν, και χρειάστηκαν δυο δεκαετίες και κάτι, για να συνέλθει από μια μάλλον άσκοπη διαδρομή, γι’ αυτό και θέλησε να μοιραστεί την εμπειρία της ανθεκτικής αναμονής, της προσμονής για κάτι ζουμερό, αξιοσημείωτο, και εξίσου ενδιαφέρον. Επιπρόσθετα, ο Αμερικανός ηθοποιός τοποθετείται στο κλαμπ των εκλεκτών με 2 Όσκαρ πρώτου ρόλου, μαζί με τον Μάρλον Μπράντο, τον Φρέντρικ Μαρτς, τον Τομ Χάνκς, τον Άντονι Χόπκινς, τον Ντάστιν Χόφμαν, τον Σον Πεν και τον Γκάρι Κούπερ. Ο Σπένσερ Τρέισι ήταν ο πρώτος που το πέτυχε στα 30s, και ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις ο μόνος που έχει κερδίσει και τρίτο, πάντα σε πρώτο ανδρικό ρόλο.

Όλοι περίμεναν από τον Κίραν Κάλκιν, τον «Καλκ» για τον φίλο του Ρόμπερτ Ντάουνι, να εκφωνήσει έναν λόγο εξίσου ακατάστατο και αξιολάτρευτο, όπως ο χαρακτήρας που υποδύθηκε στον Αληθινό Πόνο του Τζέσι Άιζεμπεργκ. Στην αρχή, ο μικρός αδελφός του Μακόλεϊ ξέχασε τι ήθελε να πει στη σκηνή για το βραβείο του δεύτερου ανδρικού ρόλου, στη συνέχεια ανέκτησε δυνάμεις και έσπασε το πρωτόκολλο, ξεχωρίζοντας όχι όλους τους συνυποψήφιούς του, αλλά μόνο τον Τζέρεμι Στρονγκ για την καταπληκτική του ερμηνεία στο Apprentice. Είχε δίκιο, ο Στρονγκ έπρεπε να είχε κατακτήσει το βραβείο. Και στην τελική ευθεία κέρδισε τις εντυπώσεις, αποκαλύπτοντας πως μετά το Emmy και το τρίτο παιδί, ένα Όσκαρ ισούται με υπόσχεση για τέταρτο, δέσμευση στην οποία συμφώνησε η πανευτυχής σύζυγός του. Ωραίος, όπως πάντα.

culkin Facebook Twitter
Ο Κίραν Κάλκιν με το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Φωτ: Getty Images/Ideal Image

Ήδη από το βραβείο μοντάζ, που απονεμήθηκε νωρίς στον Μπέικερ, η Ανόρα διατηρούσε ακέραιες τις ελπίδες της για όσα προοικονομούσε ο θρίαμβος της από τις Ενώσεις των σκηνοθετών και Παραγωγών, των πιο σημαντικών «μετεωρολόγων» των Όσκαρ, κατά τεκμήριο. Επικρατώντας στην σκηνοθεσία, το αμφίρροπο κλίμα άρχισε να ξεκαθαρίζει, και όταν η Έμα Στόουν ανήγγειλε την Μάικι Μάντισον στην κατηγορία του πρώτου γυναικείου ρόλου, γνωρίζαμε πως μόνο από παράλογη συγκυρία η Ανόρα θα έχανε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Η 25χρονη Μάντισον (όχι η νεότερη νικήτρια της κατηγορίας, αφού το ρεκόρ παραμένει στην Μάρλι Μάτλιν, 21 ετών στα Παιδιά ενός Κατώτερου Θεού) ξεκίνησε τη σεζόν εκθέτοντας την αμηχανία της στις συνεντεύξεις: ήταν σαφώς εκτός κλίματος μιλώντας για τη δουλειά της, μια συνεσταλμένη ηθοποιός που θα προτιμούσε να βρίσκεται σε κινηματογραφικά πλατό αντί να συνομιλεί χαριτωμένα και άνετα με έμπειρους παρουσιαστές που πάντα αναζητούν τις προσωπικές στιγμές και κάποιο εξομολογητικό χιούμορ, όπως καλή ώρα στην περίπτωση της Ντέμι Μουρ, βετεράνου σε chit chat και πρόθυμης να μοιραστεί στον αέρα τη ζωή, τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Ωστόσο, οι ψηφοφόροι της Ακαδημίας δεν τσίμπησαν στην mediatique φωτογένεια της Μουρ και του Σαλαμέ προτιμώντας τους ηθοποιούς που πίστεψαν περισσότερο για τις ερμηνείες τους, ανεξάρτητα από την εκστρατεία προώθησης γύρω από αυτές.

Όλη η δόξα ωστόσο ανήκει στον 54χρονο Σον Μπέικερ, που πριν από τα 97α Όσκαρ, ήταν αόρατος για τον θεσμό, αλλά πλέον έγινε ο πρώτος που κέρδισε 4 για την ίδια ταινία σε μια βραδιά. 4 έχει και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, αλλά για διαφορετικές (ισάριθμες) ταινίες, από το 1953. Τρία την ίδια βραδιά έχουν κερδίσει αρκετοί, ο Κόπολα για τον δεύτερο Νονό, ο Μπίλι Γουάιλντερ για την Γκαρσονιέρα, ο Τζέιμς Μπρουκς για τις Σχέσεις Στοργής, ο Πίτερ Τζάκσον για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ο Μπονγκ Τζουν Χο για τα Παράσιτα, ο Τζέιμς Κάμερον για τον Τιτανικό. Ο τελευταίος μάλιστα έχει επίσης κερδίσει Όσκαρ σκηνοθεσίας και μοντάζ, όπως και ο Μπέικερ, όπως και ο Αλφόνσο Κουαρόν για το Gravity.

baker Facebook Twitter
Όλη η δόξα ωστόσο ανήκει στον 54χρονο Σον Μπέικερ, που πριν από τα 97α Όσκαρ, ήταν αόρατος για τον θεσμό, αλλά πλέον έγινε ο πρώτος που κέρδισε 4 για την ίδια ταινία σε μια βραδιά. Φωτ: Getty Images/Ideal Image

Αλλά τόσα προσωπικά βραβεία μαζεμένα συνιστούν απόλυτο θρίαμβο για μια ταινία που στοίχισε μόλις 6 εκατομμύρια δολάρια, έχει φέρει πάνω από 40 στο box office και κυματίζει ψηλά τη σημαία του ανεξάρτητου σινεμά, μετά και το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών.

Η σχεδόν τετράωρης διάρκειας τελετή κύλησε τυπικά και επαγγελματικά δομημένη, με τον αναμενόμενο φόρο τιμής στους αφανείς ήρωες των καταστροφικών πυρκαγιών του Λος Άντζελες, διανθισμένο από ένα σύντομο κλιπ αποσπασμάτων ταινιών γνωστών και χαρακτηριστικών της πόλης που παραδοσιακά φιλοξενεί τα Όσκαρ.

Μετά την άρνηση του Τζίμι Κίμελ να επαναλάβει χρέη οικοδεσπότη (επικαλέστηκε κόπωση, και λογικό είναι), ο Κόναν Ο’ Μπράιαν αποδείχθηκε άγευστος στον ρόλο του, δείχνοντας ελάχιστα ψήγματα της τρελαμένης υπερενεργητικής κωμικής πατέντας που στην εποχή της ακμής του τού είχε χαρίσει τον τίτλο του «Κόναν του Βάρβαρου» της μεταμεσονύχτιας τηλεόρασης λόγου. Η εισαγωγή του ξεχάστηκε άμα τη εμφανίσει, ενώ οι μοναδικές του αναλαμπές ήρθαν όταν έκανε μια πλάκα για τα tweets στην φρόνιμη και ευγνώμονα που ήταν παρούσα και αξιοπρεπώς αποδεκτή στο Dolby Theater, Γκασκόν, η οποία δεν κατάλαβε απολύτως τίποτε και ρωτούσε τους γύρω της τι εννοούσε ο ποιητής! Και όταν, στην ψύχρα, κάρφωσε τον Κέντρικ Λαμάρ, με ένα, περί παιδοφιλίας, αναφορικά με τον Ντρέικ – παρακινδυνευμένο αστείο, αν και τελικά πέρασε αναίμακτα στη ροή του προγράμματος, σα να πέφτει βότσαλο σε μια τεράστια λίμνη ανίας.

Το αφιέρωμα στη μουσική των ταινιών Τζέιμς Μποντ δεν είχε καμία σημασία, και μάλιστα ήχησε από επίκαιρα γλυκόπικρο ως ελαφρώς πένθιμο, αντικρίζοντας τα απογοητευμένα πρόσωπα των Μπρόκολι–Γουίλσον που πρόσφατα παραχώρησαν τα δικαιώματα στον Τζεφ Μπέζος και την Amazon, ενώ ο φόρος τιμής στον Κουίνσι Τζόουνς με ένα μέτριο εκτελεσμένο Ease on Down the Road από την Queen Latifah ήταν τουλάχιστον πενιχρή υποσημείωση σε έναν θρύλο με τόσο έργο στο παλμαρέ του.

Η έκκληση για ειρηνική λύση στη Γάζα από την Παλαιστινιο-Ισραηλινή κολλεκτίβα του No Other Land, που κέρδισαν το Όσκαρ ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, ήταν μια αξιομημόνευτη στιγμή, όπως και το πρώτο ever βραβείο για τη Λετονία και το Flow του Γκιντς Ζιλμπαλόντις, που κέρδισε στα ίσα και στην έδρα τους κολοσσούς του αμερικανικού animation, όπως τα Μυαλά που Κουβαλάς 2 και το φαβορί Ατίθασο Ρομπότ – μια ακόμη σαφής ένδειξη πως υπάρχουν χρονιές που τα Όσκαρ δεν αντιστέκονται στη δίνη ενός Οπενχάιμερ, και άλλες που η «ξένη» ψήφος παίζει σημαντικότατο, καταλυτικό ρόλο για μικρότερες ταινίες σε νευραλγικές κατηγορίες.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ