Γιατί όλοι συζητούν για την ταινία Jackie;

Γιατί όλοι συζητούν για την ταινία Jackie; Facebook Twitter
Η Νάταλι Πόρτμαν είναι καλύτερη ακόμη κι απ' όσο ήταν στον Μαύρο Κύκνο...
5

Όταν ο Ντάρεν Αρονόφσκι είδε το El Club στο Φεστιβάλ Βερολίνου πλησίασε τον δημιουργό Πάμπλο Λαραΐν, του δήλωσε τον θαυμασμό του και του ζήτησε να σκηνοθετήσει τη βιογραφία της Τζάκι Κένεντι, σε σενάριο του Νόα Οπενχάιμ. «Ετοιμαζόμουν να γυρίσω το Νερούδα και μου ζητήθηκε να ξεκινήσω ξανά γυρίσματα αμέσως μετά. Στα 39 μου χρόνια δεν γινόταν να προσπεράσω τέτοια ευκαιρία», δήλωσε ο Χιλιανός, που δέχτηκε την πρόκληση για το αγγλόφωνο ντεμπούτο του.


Ο Αρονόφσκι έψαχνε έναν μη Αμερικανό για να δώσει τη δική του ματιά σε ένα πρόσωπο οικείο, σχεδόν μπανάλ, προτιμώντας κάποιον με μεγάλο ταλέντο, χωρίς τις προκαταλήψεις και τις κοινότοπες προσλαμβάνουσες που έχουν αποκτήσει οι Αμερικανοί με τα χρόνια. Πόσο δίκιο είχε! Η Τζάκι του Λαραΐν, υποβοηθούμενη από το στοιχειωτικό μουσικό σκορ της Μίκα Λέβι κι ένα καθηλωτικό μοντάζ, δεν είναι απλώς απαλλαγμένη από τους βαρετούς πλατειασμούς και τις συνηθισμένες πρακτικές των σύγχρονων βιογραφιών, αλλά ακολουθεί τη μύχια προσέγγιση που τόσο πρωτότυπα εφάρμοσε ο σκηνοθέτης στο Νερούδα και αποκαλύπτει, παρά περιγράφει, πράγματα που ήδη γνωρίζουμε.

Ο Λαραΐν αναζητά την μπερδεμένη ψυχή της Τζάκι, την κυριολεκτικά ματωμένη της εμφάνιση, τον εκνευρισμό της.


Καλύπτοντας τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Κένεντι στο Ντάλας, το φιλμ δεν απομακρύνεται από το τραγικό συμβάν, αλλά ενώνει το αρχειακό υλικό της πρωτοφανούς και δημοφιλέστατης ξενάγησης/παρουσίασης που έκανε η Πρώτη Κυρία στον άρτι ανακαινισμένο Λευκό Οίκο, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, με μια συνέντευξη που έδωσε σε έναν μάλλον πιεστικό δημοσιογράφο, στο Hyannis Port, μόνη και ασυνόδευτη, χωρίς προσωπικό και παρατρεχάμενους. Στο προεδρικό μέγαρο φαίνεται το τρακ της performance, το άγχος της να αρέσει, η επιθυμία της να παρουσιάσει άρτια τη «διακοσμητική» πλευρά της και η ανάγκη της να σταθεί σωστά ως νεαρή και κομψή σύζυγος του δυνατού άνδρα, δείχνοντας προς τα έξω τη βιτρίνα που καλλιέργησε με επιστημονική ευλάβεια. Στη συνέντευξη της ξεφεύγουν η οργή, η πίκρα και ο πόνος, αλλά επανέρχεται αστραπιαία και σχεδόν απαγορεύει στον ρεπόρτερ να δημοσιεύσει αυτά που δεν εννοεί πραγματικά, από τα πολλά που του λέει. Στο ενδιάμεσο στάδιο, που αποτελεί και τον κύριο όγκο του Τζάκι, η αντίφαση της εγκράτειας και της συντριβής είναι αυτό που χαρακτηρίζει μια αποφασιστική γυναίκα, που μόνο πολύ αργότερα έπαψε να θεωρείται μια «ελαφρόμυαλη debutante».

Γιατί όλοι συζητούν για την ταινία Jackie; Facebook Twitter


Η παρουσία του Τζον Κένεντι δηλώνεται ως η επίδραση ενός ανθρώπου με αδυναμίες και αρετές και όχι ως η σκιά ενός γίγαντα που στις μέχρι τώρα αναφορές κυμαινόταν από την πολιτική παντοδυναμία ως την τερατώδη απιστία, χωρίς μεσαία στάδια. Εδώ είναι κοντά, δίπλα, μέσα στην ψυχή της Τζάκι και η ταινία τον υπολογίζει στο μέγεθος της απόγνωσης και της απώλειας που εκείνη νιώθει, βίαια και εσπευσμένα, καθώς υποχρεώνεται να τον αποχαιρετήσει δημόσια και να αλλάξει ζωή μέσα σε λίγες ημέρες.

Κατά κανόνα,οι ταινίες με θέμα τον –ή τους– Κένεντι επικεντρώνονται στο τέλος της πολιτικής αθωότητας για την Αμερική, σε μια απότομα ματαιωμένη, εξιδανικευμένη θητεία, και ιχνογραφούν την επιμελημένη φιγούρα της Τζάκι και όχι ακριβώς την ίδια, τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Ο Λαραΐν αναζητά την μπερδεμένη ψυχή της, την κυριολεκτικά ματωμένη της εμφάνιση, τον εκνευρισμό της – τη ρήξη και το άδοξο τέλος του οικογενειακού Κάμελοτ (σαν το μιούζικαλ που τόσο αγαπούσε ο Κένεντι και ακούμε σε σκηνές κλειδιά) που στήθηκε σαν παραμύθι και έληξε σαν αδόκητος εφιάλτης, μέσα σε αναπάντητα ερωτήματα και βεβιασμένες κινήσεις. Τα πλάνα της διαδρομής του μοιραίου αυτοκινήτου και της κηδείας είναι γυρισμένα από γωνίες που δεν έχουμε ξαναδεί και διαθλούν το déjà vu που γεννιέται με την επανάληψη. Επιπρόσθετα, η αποχώρηση της μητέρας με τα δύο παιδιά από το μέγαρο, οι συζητήσεις με τους δικούς της ανθρώπους και κυρίως με τον Μπόμπι Κένεντι, οι διαφωνίες με τον Τζακ Βαλέντι, οι γεμάτες νόημα, κλεφτές ματιές στην εγκατάσταση των Τζόνσον στον Λευκό Οίκο ενισχύουν την έξτρα διάσταση της Τζάκι, μιας γυναίκας σίγουρα όχι ζεστής, αγαπητής για τον αέρα και το στήσιμό της και παρεξηγημένης για τους λάθος λόγους.

Γιατί όλοι συζητούν για την ταινία Jackie; Facebook Twitter


Στο Νερούδα ο Χιλιανός αναρωτήθηκε τι πραγματικά απασχολούσε τον εμβληματικό ποιητή της χώρας του και κινήθηκε γύρω από τον αληθινό χαρακτήρα του, ενσωματώνοντας αφήγηση μέσα στην αφήγηση. Αποφεύγει τη γραμμική διαδρομή, αλλά δε γίνεται ποτέ ανακόλουθος. Ίσα ίσα, το στιλ του είναι απαιτητικό και αποζημιώνει. Το δύσκολο εγχείρημα λειτούργησε περίφημα, αλλά ευτυχώς στο Τζάκι δεν επαναλαμβάνει το ίδιο ιμπρεσιονιστικό πείραμα. Το κατατμημένο παζλ μιας προσωπικότητας πολυφωτογραφημένης και ταυτόχρονα αινιγματικής αποκτά ζωή πέρα από τα όρια του εγκεκριμένου μύθου. Για να το θέσω διαφορετικά, αν ζούσε η Τζάκι Κένεντι, μάλλον δεν θα ενέκρινε τέτοιου τύπου βιογραφική ταινία. Όχι γιατί βγάζει στη φόρα απόρρητες συνομιλίες ή απαγορευμένα μυστικά, αλλά γιατί διαπερνά αποτελεσματικά, σαν έργο ενός pointilliste με κρυφή κάμερα, το τείχος μιας ντελικάτης ιδιωτικής στιγμής και ξεγυμνώνει μια γυναίκα που υπερασπίστηκε σφοδρά τα κίνητρα πίσω από τις επιλογές της, προβάλλοντας μια αντισηπτική εικόνα τελειότητας «υψηλής ραπτικής».

Γιατί όλοι συζητούν για την ταινία Jackie; Facebook Twitter


Η Νάταλι Πόρτμαν είναι καλύτερη ακόμη κι απ' όσο ήταν στον Μαύρο Κύκνο: πετυχαίνει τον συνολικό τόνο και τα λεπτά γυρίσματα της φωνής, την ιδιαίτερη ποιότητα μιας ντροπαλής βασίλισσας, που δεν χαριεντίζεται ποτέ και δεν παραδίδεται εύκολα, την ανθρώπινη άρνηση μπροστά στο κακό και στη συνειδητοποίηση του τέλους, την ένταση που σπάει την επιβεβλημένη αξιοπρέπεια, την υπενθύμιση της θέσης σε όσους την υποτιμούν, το κορυφαίο σάστισμα μπροστά στα μάτια της με τον θάνατο του άνδρα της, σε μια καταπληκτική σεκάνς. Θυμίζω πως το 2010, πριν σαρώσει στα Όσκαρ και στις περισσότερες ενώσεις κριτικών, η Πόρτμαν είχε χάσει το βραβείο Colpi ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας από την Αριάν Λαμπέντ, για το Άτεμπεργκ. Αν το χάσει φέτος, αυτό θα συμβεί μόνο επειδή το Τζάκι θα έχει κερδίσει το Χρυσό Λιοντάρι.

Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 5 Ιανουαρίου

5

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φεστιβάλ Bενετίας: Το πένθος του Νικ Κέιβ

Οθόνες / Φεστιβάλ Bενετίας: Το πένθος του Νικ Κέιβ

Το ντοκιμαντέρ «One more time with feeling» του Άντριου Ντόμινικ με αφορμή το νέο άλμπουμ του Nick Cave και των Bad Seeds εξελίσσεται σε εξομολογητικό ψυχογράφημα που προδίδει τον πόνο του και αποκαλύπτει την αξιοπρέπειά του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βενετία: «Μάνα, γιατί με γέννησες» ρωτάει ο Τέρενς Μάλικ

Οθόνες / Βενετία: «Μάνα, γιατί με γέννησες» ρωτάει ο Τέρενς Μάλικ

Σκηνές απείρου κάλλους και μηδενικής συνάφειας διαδραματίζονται στο ντοκιμαντέρ Voyage of Time, μια κινηματογραφική επίκληση στην άσπλαχνη, υπέροχη Μητέρα, την «άβυσσο του χρόνου», από τον Αμερικανό σκηνοθέτη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αποστολή: Η Βενετία χορεύει στο ρυθμό του «La La Land»

Οθόνες / Αποστολή: Η Βενετία χορεύει στο ρυθμό του «La La Land»

Ανάμεσα στα τρυφερά νεοκυματικά μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί και την ανθολόγηση της MGM στη μεγάλη της ακμή, το «La La Land» του Ντέιμιαν Σαζέλ είναι εντυπωσιακά περισσότερα πράγματα από μια νοσταλγική ωδή στο κλασικό μουσικοχορευτικό ιδίωμα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM

σχόλια

3 σχόλια
Ήταν τραγική η Natalie Portman. Η Rachel Weisz ήταν να πρωταγωνιστήσει αλλά χώρισε με τον Aronofsky κ έτσι κάνεις τους δεν συμμετείχε στην ταινια. Βρήκαν άλλον σκηνοθέτη, τον Pablo Larrain. Εξαιρετικός. H Rachel Weisz θα ήταν πολυ καλύτερη στο ρόλο. Εχει το εκτόπισμα για αυτήν την προσωπικότητα. Η Natalie, όχι ...
Δε νομίζω να δω την ταινία, δεν με πολυενδιαφέρει το θέμα (παρόλο που λιγώνω για την Πορτμαν κ ας κοντεύω τα 40).Το σχόλιο αφορά στον κ. Κουτσογιαννόπουλο και τις κριτικές του. Ίσως οι καλύτερες, πιο εμβριθείς κριτικές στον Ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Κριτικές με κοινωνιολογικές και ανθρωπολογικές προεκτάσεις επιστημονικής υφής, προσέγγιση στα ίδια τα έργα, τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς με την απαραίτητη αποστασιοποίηση, δηλαδή καταγραφή και ανάλυση χωρίς συναισθηματικό προσωπικό φορτίο και βεβαίως με εξαιρετικές γνώσεις γύρω από την τέχνη της κινηματογραφίας και της διεθνούς κινηματογραφίας χωρίς την παραμικρή ανάγκη για επίδειξη και αυτοαναφορικότητα. Πάντα καλογραμμένες. Σπουδή στην κριτική κινηματογράφου. Ο Ρότζερ Έμπερτ θα εντυπωσιαζόταν και θα ζήλευε. Συγχαρητήρια.
Νομίζω οτι επίσης τον χαρακτηρίζει και μια αισθηματικότητα του πραγματικού σινεφίλ απέναντι στο αντικείμενο που αγαπά, τόση ώστε ως ατόπημα κριτικού να υποκρύπτεται και αποδομημένο να δομεί όλα όσα ανέφερες. Είναι ίσως γιατί ο Κος Κουτσογιαννόπουλος δεν είναι ερωτευμένος με τις ταινίες, αλλά με το σινεμά και εμμέσως με την ζωή, εμμέσως αφού δηλώνει και voyeur... Σε πολλές βαθμολογίες του διαφωνώ, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Ο κος Κουτσογιαννόπουλος μαζί με τις κριτικές αποκαλύπτει ΄λίγο και από τον εαυτό του, πράγμα πολύ τίμιο τελικά για έναν σινεφίλ κριτικό κινηματογράφου :)