Υψηλές προσδοκίες για το νέο φιλμ του Ντενί Βιλνέβ, «Arrival». Παρά τη μεταβατική φύση του «Σικάριο, ο Εκτελεστής», την παράδοξη, ψυχρή βουτιά του στη φαντασία με το «Enemy» αλλά και την ακόμη πιο αναμενόμενη απόπειρά του να τα βάλει με έναν μύθο, σκηνοθετώντας τη συνέχεια του «Blade Runner», ο Καναδός σκηνοθέτης προκαλεί αδημονία, ίσως γιατί κανείς δεν μπορεί εύκολα να ξεχάσει τη δύναμη του «Μέσα από τις φλόγες» και του «Prisoners», των καλύτερων ταινιών του που προηγήθηκαν.
Η επιστημονική φαντασία του Βιλνέβ έχει φιλοσοφική και αισθηματική διάθεση στο «Arrival».Η πρωταγωνίστρια, μια γλωσσολόγος που έχει χάσει τη μονάκριβη κόρη της, καλείται να μεταφράσει τους ακαταλαβίστικους ήχους που εκπέμπουν οι εξωγήινοι, κάτι φταπόδια (πώς λέμε χταπόδια, αλλά με ένα πλοκάμι λιγότερο) που θρόνιασαν τα κατάμαυρα, σαν ωοειδείς μονόλιθους, διαστημόπλοιά τους σε 12, φαινομενικά τυχαία, σημεία της Γης. Μετά τους πρώτους αναγνωριστικούς γύρους, η Λουίζ, με τη μικρή βοήθεια ενός στρατολογημένου επιστήμονα, του μαθηματικού Ίαν, ο οποίος θα αποκαλυφθεί προς το φινάλε, θα αποσπάσει σημεία γραφής από τα πλάσματα, μια μελάνη, πως ως άλλο μελάνι, θα την οδηγήσει σε μια σειρά από οράματα που σχετίζονται με θραύσματα της δικής της ζωής και θα την παραπέμψουν σε μια, πώς να το πω, ετεροχρονισμένη συνειδητοποίηση. Η δραματική παρεξήγηση της ταινίας κινείται γύρω από το αν τα μυστηριώδη όντα είναι εχθρικά ή όχι, εξού και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που βρίσκονται επί ποδός και με το χέρι στη σκανδάλη, αλλά και γύρω από το αν αυτό που επιθυμούν να προσφέρουν είναι δώρο ή όπλο, ανάλογα με τη λεπτή ερμηνεία των συμβόλων που αποκωδικοποιούνται προσεγγιστικά.
Πρόφαση είναι η δράση στην ταινία και προσχηματικά περιγράφεται, με έναν βαθμό αφαίρεσης που δεν πείθει, ένα «σαν να μην έγινε και τίποτε», που κοντράρει τον πυρετώδη πανικό που σπέρνουν τα περιπετειώδη science fiction του σωρού. Το ζητούμενο εδώ είναι ο χρόνος, η μη γραμμική εφαρμογή του και ο συσχετισμός του μηχανισμού της μνήμης με τη γέννηση και τον θάνατο. Ωστόσο, μετά τα πρώτα τρία τέταρτα κλιμάκωσης, την τεχνική του ατμοσφαιρικού χτισίματος που έχουμε δει σε όλες του τις μεγάλες, πλέον, παραγωγές, ο Βιλνέβ φαίνεται να έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με την αυτογνωσία και όχι με μια εντυπωσιακή απάντηση για το αν υπάρχει ζωή έξω από δω. Μπορεί η ανάβαση των γήινων εθελοντών στη μελανή άκατο, όπως και το θέμα της γλωσσικής επικοινωνίας, να θυμίζει το «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου», ο μονόλιθος να κλείνει το μάτι στην «Οδύσσεια» του Κιούμπρικ, αλλά ο λώρος συνδέεται μέσω του μυθιστορήματος του Τεδ Τσιάνγκ, «Story of your life», στο οποίο βασίζεται, στο σύμπαν του Τέρενς Μάλικ και στη μαθηματική μονοχρωμία του Κρίστοφερ Νόλαν. Μόνο που το «Arrival» στο τέλος (της γραφής) απογοητεύει, γιατί δεν έχει ούτε την ποιητική στόφα του Μάλικ, στις καλές του εμπνεύσεις, ούτε τη συναρπαστική στόφα αφήγησης του Νόλαν. Και μην ξεχνάμε πως πριν ο Μάλικ καταλήξει στο «Δέντρο της Ζωής» και ο Νόλαν στο «Interstellar», είχαν κάνει εξαντλητικές και επιτυχημένες πρόβες για να βρουν και να τελειοποιήσουν τον ιδιότυπο λόγο και τη διακριτή εικόνα τους.
Η αναμονή, λίγο άδοξα, μετατίθεται πλέον για το «Blade Runner 2».
