Γιάννης Φλωρινιώτης, πέρα από την ειρωνεία

Γιάννης Φλωρινιώτης, πέρα από την ειρωνεία Facebook Twitter
Εμείς, ως πιτσιρικάδες, τον λογίζαμε ως ανέκδοτο, τουλάχιστον όμως ως το πιο αξιοπρόσεκτο από τα πολλά που κυκλοφορούσαν, και μας έκανε εντύπωση οτι ένας φεστιβαλικός σκηνοθέτης ασχολήθηκε με την περίπτωσή του.
0



Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗΣ ήταν meta, από πριν: θυμάμαι την ταινία του Γιώργου Σταμπουλόπουλου «Και ξανά προς τη δόξα τραβά», και τον σταρ/τραγουδιστή να γνωρίζει οτι ο ίδιος είναι η αφορμή και το επίκεντρο της σάτιρας του νεοελληνισμού των αρχών των '80s και να αντιγυρίζει γενναιόδωρα το ανέκδοτο, χωρίς ίχνος κόμπλεξ ή εκδικητικής διάθεσης. Πέταγε ανάλαφρα πάνω από τη σχεδόν σπονδυλωτή, ντοκιμενταρίστικη πλοκή. Βεντέτα τον ήθελε το σενάριο των Σταμπουλόπουλου - Κακουλίδη, ε, κι εκείνος αποφάσισε να λάμπει ερήμην της υπόλοιπης ταινίας, σαν να μην είχε καμία σχέση με το τι γινόταν στην πλοκή και να μην είχε επαφή με τους ηθοποιούς και τους παρουσιαστές. 

Αν και έμοιαζε πιο πολύ με τον Λιμπεράτσε, πίστευε ακράδαντα πως ήταν ο Τραβόλτα της Ελλάδας, και, περνώντας από ένα Μάικλ Τζάκσον στάδιο, το διατήρησε μέχρι να γίνει διαστημάνθρωπος στο πρόσωπο και την περιβολή, όταν οι άλλοι είχαν αλλάξει γκαρνταρόμπα ή απλώς κουραστεί να ασχολούνται.

Εμείς, ως πιτσιρικάδες, τον λογίζαμε ως ανέκδοτο, τουλάχιστον όμως ως το πιο αξιοπρόσεκτο από τα πολλά που κυκλοφορούσαν, και μας έκανε εντύπωση ότι ένας φεστιβαλικός σκηνοθέτης ασχολήθηκε με την περίπτωσή του. Ο Φλωρινιώτης γνώριζε ενστικτωδώς πως το είδωλο της υπόθεσης ήταν ένας τεχνικολόρ εξωγήινος που δεν είχε προηγούμενο στη χώρα μας (ο Γιώργος Μαρίνος ήταν κάτι διαφορετικό, πιο εγκεφαλικό και πολυεπίπεδο) και γύρω του στροβιλιζόταν το κοινωνιολογικό αλαλούμ που ήταν τότε η Ελλάδα, ανάμεσα στην ενοχική κουλτούρα και την άνευ όρων παράδοση στον μπουζουκοαμανέ, που έλεγε ο Χατζιδάκις, την οξύθυμη πολιτική μετά τη Χούντα, την μπάλα και την εκκλησία, την τηλεόραση και τη σοβαρότερη διασκέδαση. Είχε καταλάβει γιατί ήθελαν αυτόν κι όχι κάποιον άλλον στην ταινία, και το προσπέρασε, παίζοντας χωρίς απόχρωση ή ψάξιμο, δηλαδή ενσαρκώνοντας μια παραλλαγή του εαυτού του, κι όχι ακριβώς τον ίδιο, ίσως γιατί δεν θα ήταν σωστό. Είχε πει στον Αντώνη Μποσκοΐτη στην definitive συνέντευξή του στη LiFO: «"Ένας λαϊκός τραγουδιστής που έρχεται από την επαρχία και γίνεται είδωλο στην Αθήνα". "Α, ωραία", λέω, "δεν θα δυσκολευτώ να το παίξω αυτό!". Στο μεταξύ, άλλαξα τον τίτλο, μου 'χε φανεί ειρωνικό το "Είδωλο". Και το σενάριο άλλαξα λίγο, γιατί έλεγα ''Παιδιά, αυτό θυμίζει πολύ εμένα''. Φαντάσου ότι είχαν πάει στο χωριό μου και μάθαν τα πάντα για μένα, από τη γιαγιά μου μέχρι τους γείτονες! Μετά κάναν οντισιόν για το ποιος θα παίξει τον Φλωρινιώτη, αλλά κανένας δεν έκανε κι έτσι έπαιξα εγώ. Κάνανε το όνομά μου "Ντίμης Φλεριανός" και έγραψα στο συμβόλαιό μου ότι άμα δεν μ' αρέσει κάτι ή και η ίδια η ταινία, θα 'χω κάθε δικαίωμα να τη σταματήσω. Έβλεπα ότι θέλανε να με σατιρίσουν. Τα πάντα θέλανε να σατιρίσουν σ' αυτή την ταινία. Ας πούμε, με βάζαν κι έπαιζα πιο γλυκά, πιο χαριτωμένα, κατάλαβες, για να βγάλουν κάτι άλλο που εμένα δεν μ' άρεσε».

Γιάννης Φλωρινιώτης, πέρα από την ειρωνία Facebook Twitter
Θα έκανε τα πάντα για να μην κοπεί το σκηνικό του show - σαν να μάθαινε τους διαλόγους ως προθέρμανση για την επόμενη σκηνή του τραγουδιού, με τα μπαλέτα, τα κοστούμια και τη σταθερή του ανάγκη να κάνει τον κόσμο από κάτω να χαρεί, να χειροκροτήσει, να θαμπωθεί από το στρας και τις λαμέ πανοπλίες.

Τον ίδιο τόνο, του ανενδοίαστου, παλιομοδίτικου, ινδοτούρκικου μελοδράματος, εμπότισε και στις ποντιακές αισθηματικές περιπέτειές του, όταν δεν γύριζε καταδύσεις στον κόσμο της νύχτας και του λαϊκού τραγουδιού, όπως στο «Κορίτσι του μπαρ». Θα έκανε τα πάντα για να μην κοπεί το σκηνικό του show – σαν να μάθαινε τους διαλόγους ως προθέρμανση για την επόμενη σκηνή του τραγουδιού, με τα μπαλέτα, τα κοστούμια και τη σταθερή του ανάγκη να κάνει τον κόσμο από κάτω να χαρεί, να χειροκροτήσει, να θαμπωθεί από το στρας και τις λαμέ πανοπλίες. Η απουσία ειρωνείας και πονηριάς από τη γενικότερη παρουσία του, στις οθόνες ή τις πίστες, καταντούσε συγκινητική. Κι έτσι ήταν μέχρι τέλους, στις αραιές όσο περνούσαν τα χρόνια τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Πού τα έβρισκε όλα αυτά τα ρούχα και πόσα είχε επιτέλους;

Αν και έμοιαζε πιο πολύ με τον Λιμπεράτσε, πίστευε ακράδαντα πως ήταν ο Τραβόλτα της Ελλάδας, και, περνώντας από ένα Μάικλ Τζάκσον στάδιο, το διατήρησε μέχρι να γίνει διαστημάνθρωπος στο πρόσωπο και την περιβολή, όταν οι άλλοι είχαν αλλάξει γκαρνταρόμπα ή απλώς κουραστεί να ασχολούνται. Το αν του έκανε καλό ή κακό η συνέντευξη στο τρίτο πρόγραμμα με τον Μάνο Χατζιδάκι ίσως και να μην έχει τόση σημασία. Διότι αυτό που αποδείχθηκε τότε ήταν πως ο Φλωρινιώτης είχε καλή φωνή, κάτι που θα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς αν άκουγε προσεκτικότερα τα τραγούδια του, που δεν είχαν και πολλά να πουν από μόνα τους. Κι αυτό που υπονοήθηκε ήταν πως ο κόσμος οφείλει κάποτε να πάψει να ταυτίζει το ταλέντο με την ψευτοταπεινότητα, ειδικά σε μια εποχή ακραίων διαχωρισμών, όπως ήταν εκείνη. Προφανώς η επιλογή στο πρόσωπό του από τον μέγα ανιχνευτή του διαφορετικού, αλλά και ανθρώπων άδολων σε σύγκριση με τους καπάτσους αυτής της ζωής, ήταν γιατί ο Φλωρινιώτης έδινε τα ρέστα του χωρίς να φοβάται τι θα πουν οι άλλοι, έχοντας τα blues στον πυρήνα της φαντεζί καλλιφωνίας του. Κι ακόμη κι αν φοβόταν, γιατί το background του δεν του επέτρεπε την πολυτέλεια του στοχασμού ή της ψυχανάλυσης, το ξεπερνούσε τάχιστα με τη γνήσια, απλουστευτική, λαϊκή του επιθυμία να αρέσει και να διασκεδάζει, ξέροντας τις δυνατότητές του.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Οθόνες / Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «In whose name?» παρουσιάζει τον Kanye West ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Αρκεί αυτό για να αγνοήσουμε τα σφάλματά του;
THE LIFO TEAM
10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ