Γιάννης Φλωρινιώτης, πέρα από την ειρωνεία

Γιάννης Φλωρινιώτης, πέρα από την ειρωνεία Facebook Twitter
Εμείς, ως πιτσιρικάδες, τον λογίζαμε ως ανέκδοτο, τουλάχιστον όμως ως το πιο αξιοπρόσεκτο από τα πολλά που κυκλοφορούσαν, και μας έκανε εντύπωση οτι ένας φεστιβαλικός σκηνοθέτης ασχολήθηκε με την περίπτωσή του.
0



Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΛΩΡΙΝΙΩΤΗΣ ήταν meta, από πριν: θυμάμαι την ταινία του Γιώργου Σταμπουλόπουλου «Και ξανά προς τη δόξα τραβά», και τον σταρ/τραγουδιστή να γνωρίζει οτι ο ίδιος είναι η αφορμή και το επίκεντρο της σάτιρας του νεοελληνισμού των αρχών των '80s και να αντιγυρίζει γενναιόδωρα το ανέκδοτο, χωρίς ίχνος κόμπλεξ ή εκδικητικής διάθεσης. Πέταγε ανάλαφρα πάνω από τη σχεδόν σπονδυλωτή, ντοκιμενταρίστικη πλοκή. Βεντέτα τον ήθελε το σενάριο των Σταμπουλόπουλου - Κακουλίδη, ε, κι εκείνος αποφάσισε να λάμπει ερήμην της υπόλοιπης ταινίας, σαν να μην είχε καμία σχέση με το τι γινόταν στην πλοκή και να μην είχε επαφή με τους ηθοποιούς και τους παρουσιαστές. 

Αν και έμοιαζε πιο πολύ με τον Λιμπεράτσε, πίστευε ακράδαντα πως ήταν ο Τραβόλτα της Ελλάδας, και, περνώντας από ένα Μάικλ Τζάκσον στάδιο, το διατήρησε μέχρι να γίνει διαστημάνθρωπος στο πρόσωπο και την περιβολή, όταν οι άλλοι είχαν αλλάξει γκαρνταρόμπα ή απλώς κουραστεί να ασχολούνται.

Εμείς, ως πιτσιρικάδες, τον λογίζαμε ως ανέκδοτο, τουλάχιστον όμως ως το πιο αξιοπρόσεκτο από τα πολλά που κυκλοφορούσαν, και μας έκανε εντύπωση ότι ένας φεστιβαλικός σκηνοθέτης ασχολήθηκε με την περίπτωσή του. Ο Φλωρινιώτης γνώριζε ενστικτωδώς πως το είδωλο της υπόθεσης ήταν ένας τεχνικολόρ εξωγήινος που δεν είχε προηγούμενο στη χώρα μας (ο Γιώργος Μαρίνος ήταν κάτι διαφορετικό, πιο εγκεφαλικό και πολυεπίπεδο) και γύρω του στροβιλιζόταν το κοινωνιολογικό αλαλούμ που ήταν τότε η Ελλάδα, ανάμεσα στην ενοχική κουλτούρα και την άνευ όρων παράδοση στον μπουζουκοαμανέ, που έλεγε ο Χατζιδάκις, την οξύθυμη πολιτική μετά τη Χούντα, την μπάλα και την εκκλησία, την τηλεόραση και τη σοβαρότερη διασκέδαση. Είχε καταλάβει γιατί ήθελαν αυτόν κι όχι κάποιον άλλον στην ταινία, και το προσπέρασε, παίζοντας χωρίς απόχρωση ή ψάξιμο, δηλαδή ενσαρκώνοντας μια παραλλαγή του εαυτού του, κι όχι ακριβώς τον ίδιο, ίσως γιατί δεν θα ήταν σωστό. Είχε πει στον Αντώνη Μποσκοΐτη στην definitive συνέντευξή του στη LiFO: «"Ένας λαϊκός τραγουδιστής που έρχεται από την επαρχία και γίνεται είδωλο στην Αθήνα". "Α, ωραία", λέω, "δεν θα δυσκολευτώ να το παίξω αυτό!". Στο μεταξύ, άλλαξα τον τίτλο, μου 'χε φανεί ειρωνικό το "Είδωλο". Και το σενάριο άλλαξα λίγο, γιατί έλεγα ''Παιδιά, αυτό θυμίζει πολύ εμένα''. Φαντάσου ότι είχαν πάει στο χωριό μου και μάθαν τα πάντα για μένα, από τη γιαγιά μου μέχρι τους γείτονες! Μετά κάναν οντισιόν για το ποιος θα παίξει τον Φλωρινιώτη, αλλά κανένας δεν έκανε κι έτσι έπαιξα εγώ. Κάνανε το όνομά μου "Ντίμης Φλεριανός" και έγραψα στο συμβόλαιό μου ότι άμα δεν μ' αρέσει κάτι ή και η ίδια η ταινία, θα 'χω κάθε δικαίωμα να τη σταματήσω. Έβλεπα ότι θέλανε να με σατιρίσουν. Τα πάντα θέλανε να σατιρίσουν σ' αυτή την ταινία. Ας πούμε, με βάζαν κι έπαιζα πιο γλυκά, πιο χαριτωμένα, κατάλαβες, για να βγάλουν κάτι άλλο που εμένα δεν μ' άρεσε».

Γιάννης Φλωρινιώτης, πέρα από την ειρωνία Facebook Twitter
Θα έκανε τα πάντα για να μην κοπεί το σκηνικό του show - σαν να μάθαινε τους διαλόγους ως προθέρμανση για την επόμενη σκηνή του τραγουδιού, με τα μπαλέτα, τα κοστούμια και τη σταθερή του ανάγκη να κάνει τον κόσμο από κάτω να χαρεί, να χειροκροτήσει, να θαμπωθεί από το στρας και τις λαμέ πανοπλίες.

Τον ίδιο τόνο, του ανενδοίαστου, παλιομοδίτικου, ινδοτούρκικου μελοδράματος, εμπότισε και στις ποντιακές αισθηματικές περιπέτειές του, όταν δεν γύριζε καταδύσεις στον κόσμο της νύχτας και του λαϊκού τραγουδιού, όπως στο «Κορίτσι του μπαρ». Θα έκανε τα πάντα για να μην κοπεί το σκηνικό του show – σαν να μάθαινε τους διαλόγους ως προθέρμανση για την επόμενη σκηνή του τραγουδιού, με τα μπαλέτα, τα κοστούμια και τη σταθερή του ανάγκη να κάνει τον κόσμο από κάτω να χαρεί, να χειροκροτήσει, να θαμπωθεί από το στρας και τις λαμέ πανοπλίες. Η απουσία ειρωνείας και πονηριάς από τη γενικότερη παρουσία του, στις οθόνες ή τις πίστες, καταντούσε συγκινητική. Κι έτσι ήταν μέχρι τέλους, στις αραιές όσο περνούσαν τα χρόνια τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Πού τα έβρισκε όλα αυτά τα ρούχα και πόσα είχε επιτέλους;

Αν και έμοιαζε πιο πολύ με τον Λιμπεράτσε, πίστευε ακράδαντα πως ήταν ο Τραβόλτα της Ελλάδας, και, περνώντας από ένα Μάικλ Τζάκσον στάδιο, το διατήρησε μέχρι να γίνει διαστημάνθρωπος στο πρόσωπο και την περιβολή, όταν οι άλλοι είχαν αλλάξει γκαρνταρόμπα ή απλώς κουραστεί να ασχολούνται. Το αν του έκανε καλό ή κακό η συνέντευξη στο τρίτο πρόγραμμα με τον Μάνο Χατζιδάκι ίσως και να μην έχει τόση σημασία. Διότι αυτό που αποδείχθηκε τότε ήταν πως ο Φλωρινιώτης είχε καλή φωνή, κάτι που θα μπορούσε να αντιληφθεί κανείς αν άκουγε προσεκτικότερα τα τραγούδια του, που δεν είχαν και πολλά να πουν από μόνα τους. Κι αυτό που υπονοήθηκε ήταν πως ο κόσμος οφείλει κάποτε να πάψει να ταυτίζει το ταλέντο με την ψευτοταπεινότητα, ειδικά σε μια εποχή ακραίων διαχωρισμών, όπως ήταν εκείνη. Προφανώς η επιλογή στο πρόσωπό του από τον μέγα ανιχνευτή του διαφορετικού, αλλά και ανθρώπων άδολων σε σύγκριση με τους καπάτσους αυτής της ζωής, ήταν γιατί ο Φλωρινιώτης έδινε τα ρέστα του χωρίς να φοβάται τι θα πουν οι άλλοι, έχοντας τα blues στον πυρήνα της φαντεζί καλλιφωνίας του. Κι ακόμη κι αν φοβόταν, γιατί το background του δεν του επέτρεπε την πολυτέλεια του στοχασμού ή της ψυχανάλυσης, το ξεπερνούσε τάχιστα με τη γνήσια, απλουστευτική, λαϊκή του επιθυμία να αρέσει και να διασκεδάζει, ξέροντας τις δυνατότητές του.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ