Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών Facebook Twitter
Αν σήμερα η ταινία εξακολουθεί να είναι ερωτικά relevant, οφείλεται στο γεγονός ότι ο Κάουφμαν δεν πιστεύει στις αδελφές ψυχές, στους larger than life έρωτες που τροφοδότησαν επί αιώνες τη ρομαντική μυθοπλασία.
0

Αν μια εξωγήινη φυλή προσπαθούσε να εξακριβώσει ποιες ταινίες ξεχώρισε η ανθρωπότητα από έναν και πλέον αιώνα κινηματογράφου και μελετούσε το υλικό των πρώτων χρόνων εδραίωσης των social media, θα κατέληγε σε τρεις: την Amelie, το V for Vendetta και την Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού. Η πρώτη κάνει αραιές εμφανίσεις πια, το score του Γιαν Τίρσεν σταμάτησε να ακούγεται παντού, αν και ξέρουμε ότι θα επανέλθει όταν χρειαστούμε ξανά την καρτποσταλική Μονμάρτρη. Η δεύτερη εξαφανίστηκε εντελώς, ανέλαβαν άθελά τους τα Minions τον ρόλο του σοσιαλμιντιακού επαναστάτη απέναντι στους «πέντε Μασόνους που κυβερνούν τον κόσμο» κι έτσι δεν ήταν πια απαραίτητη. Η Αιώνια Λιακάδα επιμένει.

Πέρα από την εξωκινηματογραφική ζωή της στα social media, η δημιουργία των Μισέλ Γκοντρί και Τσάρλι Κάουφμαν παραμένει στην κινηματογραφική επικαιρότητα και εξακολουθεί να κερδίζει οπαδούς. Αυτό οφείλεται εξίσου στην ανεξάντλητη δημιουργικότητα του πρώτου, στον κυνισμό του δεύτερου και στο γεγονός ότι ελαχιστοποιήθηκαν οι ρομαντικές ταινίες που μπόρεσαν να διεισδύσουν τόσο βαθιά στο συλλογικό ασυνείδητο τα χρόνια που ακολούθησαν – και ελαχιστοποιήθηκαν και οι ρομαντικές ταινίες που παράγονται, μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ο έρωτας είναι βασική θεματική της ταινίας, μα όχι κυρίαρχη. Η μνήμη έχει την πρωτοκαθεδρία και ο έρωτας εξερευνάται υπό το πρίσμα της.

Λίγοι το θυμούνται, αλλά το παρόν της δράσης της ταινίας, η πρώτη σκηνή της δηλαδή, εκτυλίσσεται τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ο Τζόελ, ένας εμφανώς καταθλιπτικός σαραντάρης, δηλώνει άρρωστος για να αποφύγει τη δουλειά, παίρνει το τρένο μέχρι το Μοντόκ, νιώθει μόνος και αναπολεί μια πρώην του, τη Ναόμι. Στο τρένο του γυρισμού γνωρίζει την Κλέμενταϊν, μια υπάλληλο βιβλιοπωλείου, η οποία τον προσκαλεί στο διαμέρισμά της. Μην τα πολυλογούμε, σύντομα θα μάθουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζόελ και η Κλέμενταϊν γνωρίζονται για…πρώτη φορά, καθώς η ταινία έχει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας.

Στο σύμπαν της, μέσω μιας διαδικασίας που επινόησε ένας νευροχειρούργος –ο Τομ Γουίλικινσον, που χάσαμε πριν μερικές εβδομάδες– μπορείς να διαγράψεις έναν άνθρωπο εντελώς από τη μνήμη σου με μια απλή επεμβατική διαδικασία. Ο Τζόελ και η Κλεμεντάιν, λοιπόν, έβγαιναν για δυο χρόνια και η σχέση τους πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, με αποτέλεσμα μετά από έναν μεγάλο καυγά τους εκείνη να εξαφανιστεί, αποφασίζοντας να τον διαγράψει εντελώς από τη μνήμη της. Μόλις ο Τζόελ το μαθαίνει, καταρρακώνεται και αποφασίζει να πράξει το ίδιο. Κατά τη διάρκεια της «επέμβασης», παρακολουθούμε στάδια της σχέσης τους, από το τέλος προς την αρχή.

Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών Facebook Twitter
Όχι, ο Τζόελ και η Κλέμενταϊν δεν αποτελούν ζευγάρι προγραμματισμένο να είναι (και να ξαναείναι) μαζί από μια απώτερη δύναμη.

Πρόκειται για το γέννημα ενός ευτυχούς καλλιτεχνικού γάμου, εκείνου των Μισέλ Γκοντρί και Τσάρλι Κάουφμαν. Ο πρώτος βρήκε στο σενάριο του δεύτερου το περιεχόμενο που έλειψε από επόμενες δημιουργίες του, κι ο δεύτερος έναν άνθρωπο που θα εικονογραφήσει τις μυριάδες ανησυχίες του και τις αυτοψυχαναλυτικές τους διακλαδώσεις με οπτικά ευρήματα, θα τις βάλει σε σειρά και θα τις περάσει από ένα πιο αισιόδοξο φίλτρο.

Αν ο Κάουφμαν διασκεύαζε ποτέ το «Κοριτσάκι με τα σπίρτα», στο τελευταίο του όραμα η γιαγιά του δεν θα το έπαιρνε αγκαλιά να πετάξουνε παρέα, αλλά θα του έλεγε ότι ο «κόσμος μας είναι σκατά και η μάνα σου δεν σε ήθελε ποτέ της, αλλά χαίρομαι που θα πεθάνεις, γιατί θα ησυχάσεις επιτέλους, και να ξέρεις ότι δεν πειράζει που είσαι μόνη μες στο κρύο, όλοι μας μόνοι πεθαίνουμε». Δεν υπερβάλλουμε, κατά κάποιον τρόπο έχει κάνει όντως αυτή την ταινία, αλλά δεν θα επεκταθούμε, θα ήταν ένα spoiler αχρείαστο για τις ανάγκες του παρόντος.

Καθώς ο Τζόελ στα μισά της διαδικασίας αλλάζει γνώμη και, ναρκωμένος, προσπαθεί να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται από τις αναμνήσεις του με την Κλέμενταϊν, πινακίδες και βιβλία αδειάζουν, πρόσωπα γίνονται άμορφα και συνομιλίες παραμορφώνονται – δείτε την ταινία με το καλύτερο δυνατό ηχοσύστημα.

Μέσα από χειροποίητα τρικ μπροστά στον φακό και όχι στο post-production, καθώς χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα ψηφιακά εφέ, με ευφάνταστες χειροτεχνίες και ιδιοφυείς μεταβάσεις από το ένα μέρος στο άλλο –πραγματικό έγκλημα η απουσία της Βάλντις Οσκαρσντότιρ από τις υποψηφιότητες του Όσκαρ Μοντάζ εκείνης της χρονιάς– ο Γκοντρί μάς βάζει στο μυαλό του ήρωα και δημιουργεί μια συναρπαστική, σύνθετη αφήγηση που δεν ξεχνά ποτέ το συναισθηματικό σημείο αναφοράς της, δεν χάνεται στον σουρεαλισμό και στην παραδοξότητα.

Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών Facebook Twitter
Μετά από μεγάλους χωρισμούς κι από στενάχωρες ή/και τραυματικές εμπειρίες, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μάς ωθεί στην αναζήτηση της λήθης.

Επίσης, το score του Τζον Μπράιον, από τα πιο πολυακουσμένα της δεκαετίας, έρχεται για να ενώσει το συναισθηματικό με το παράδοξο και να δώσει στο αμερικανικό indie το μουσικό του ιδίωμα για την επόμενη δεκαετία. Και, φυσικά, πολλά οφείλονται στο πρωταγωνιστικό ζεύγος.

Ο Τζιμ Κάρεϊ είχε περάσει ένα καταθλιπτικό επεισόδιο πριν ξεκινήσει τα γυρίσματα, αυτό είναι κοινή γνώση πια, κι έτσι θα δεις πολλούς να γράφουν ότι εκεί οφείλεται η μετρημένη του ερμηνεία, η κατάδυσή του στην εσωστρεφή, μελαγχολική φύση του χαρακτήρα. Κι όμως, ο Κάρεϊ ήθελε αρκετές φορές να δώσει πολλά παραπάνω, να αφεθεί να οργιάσει, και ο Γκοντρί τον έβαζε να αφαιρεί, να αφήσει στην άκρη όλα τα συνήθη «κόλπα» του. Ακόμα και στις σκηνές που υποδύεται ως ενήλικος τον πεντάχρονο Τζόελ, δεν υπάρχει ίχνος από τη γνώριμη, μανιακή του περσόνα, δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιον τύπο ερμηνείας από αυτόν στο σύνολο της φιλμογραφίας του.

Και, έπειτα, η Κέιτ Γουίνσλετ έρχεται για να φέρει αλήθεια σε έναν χαρακτήρα που στα χαρτιά φάνταζει υπόδειγμα εκκεντρικότητας, στα χέρια μιας άλλης ηθοποιού θα μπορούσε να γίνει απλά η «κοπέλα που αλλάζει μαλλί ανάλογα με τη διάθεσή της», όχι ολοκληρωμένος χαρακτήρας, αλλά μια σειρά από ανακυκλούμενα τικ, κι έτσι θα χανόταν η δυναμική ζεύγους ανάμεσά τους και, μαζί της, η δύναμη και η γοητεία της ταινίας.

Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών Facebook Twitter
Η Κέιτ Γουίνσλετ έρχεται για να φέρει αλήθεια σε έναν χαρακτήρα που στα χαρτιά φάνταζει υπόδειγμα εκκεντρικότητας, στα χέρια μιας άλλης ηθοποιού θα μπορούσε να γίνει απλά η «κοπέλα που αλλάζει μαλλί ανάλογα με τη διάθεσή της».

Μιλώντας για τη γοητεία της, αν σήμερα, ακριβώς είκοσι χρόνια από την αμερικανική πρεμιέρα της, η ταινία εξακολουθεί να είναι ερωτικά relevant, οφείλεται στο γεγονός ότι ο Κάουφμαν δεν πιστεύει στις αδελφές ψυχές, στους larger than life έρωτες που τροφοδότησαν επί αιώνες τη ρομαντική μυθοπλασία – και αποτέλεσαν αιτία κι αφορμή αναζήτησης του μεγάλου «δράματος» για πολλούς από εμάς.

Όχι, ο Τζόελ και η Κλέμενταϊν δεν αποτελούν ζευγάρι προγραμματισμένο να είναι (και να ξαναείναι) μαζί από μια απώτερη δύναμη. Είναι, όμως, δυο άνθρωποι που καθένας τους απαντά σε μια σειρά από ερωτήματα και ανάγκες του άλλου –στις σκηνές της παιδικής ηλικίας του Τζόελ αυτό καθίσταται (παραπάνω από) σαφές– και νιώθουν έλξη. Ο έρωτας είναι βασική θεματική της ταινίας, μα όχι κυρίαρχη. Η μνήμη έχει την πρωτοκαθεδρία και ο έρωτας εξερευνάται υπό το πρίσμα της.

Μετά από μεγάλους χωρισμούς κι από στενάχωρες ή/και τραυματικές εμπειρίες, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μάς ωθεί στην αναζήτηση της λήθης. Έλα, όμως, που δίχως την εμπειρία, δίχως την αφομοίωση και την ανάμνησή της, είναι αδύνατη η εξέλιξη. Χωρίς αυτές, καταδικαζόμαστε στα ίδια λάθη, επιβεβαιώνουμε τον μέγα πεσιμιστή, τον Νίτσε, που όχι τυχαία μνημονεύεται στο έργο.

Ο Κάουφμαν ξεκινά το σενάριο με τη σκηνή της νέας τους συνάντησης και μετά μας δείχνει την πρότερη αποδόμηση της σχέσης τους, επειδή πιστεύει ότι κάθε αρχή κρύβει ένα τέλος. Το αρχικό του σενάριο τελείωνε απαισιόδοξα και…νιτσεϊκά – μπορείτε να αναζητήσετε περισσότερα εκεί έξω. Και εκεί ήρθε ο Γκοντρί, που πιστεύει ότι κάθε τέλος είναι αφορμή για μια (νέα) αρχή, και άλλαξε το φινάλε.

Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών Facebook Twitter
Κατά τη διάρκεια της «επέμβασης», παρακολουθούμε στάδια της σχέσης τους, από το τέλος προς την αρχή.

Και έτσι ο Τζόελ και η Κλέμενταϊν τα ξαναβρίσκουν, αφού έχουν ακούσει τις κασέτες και όσα ροκάνισαν τη σχέση τους. Και επιλέγουν να ξεκινήσουν μια σχέση με τα χαρτιά τους ανοιχτά. Πραγματολογικά μιλώντας, είναι δυο άγνωστοι που (ξανα)συστήνονται και ξεκινούν κάτι από την αρχή – έχουν το ίδιο πρόσωπο και τα ίδια χαρακτηριστικά, μόνο για λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Χάρη στην υπενθύμιση αυτής της προηγούμενης εμπειρίας τους, όμως, είναι έτοιμοι να συνδεθούν με διαφορετικό τρόπο, δυνητικά καλύτερο. Και είναι ο τόνος αυτών των σκηνών, η αδιαμφισβήτητη θετικότητα, που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες και αμφιβολίες.

Στη δημιουργική μάχη σκηνοθέτη και σεναριογράφου, ο σκηνοθέτης έχει τον τελευταίο λόγο. Το φινάλε της «Αιώνιας Λιακάδας» αποτελεί κι ένα εξαίρετο εκπαιδευτικό παράδειγμα σκηνοθετικής παρέμβασης στο κείμενο. Χωρίς να πειράξεις λέξη από όσα λένε οι χαρακτήρες, με μια αλλαγή της τονικής προσέγγισης, το φινάλε αυτό θα γινόταν πιο δυσοίωνο, όπως επιθυμούσε ο Κάουφμαν. Ο Γκοντρί επιλέγει συνειδητά την (είπαμε, κατακτημένη) αισιοδοξία.

Κι έτσι το καθαρό μυαλό του τίτλου δεν συμπίπτει με το αδειανό, με το μυαλό ενός μωρού, όπως ακούμε να υπόσχεται η επιστημονική εταιρεία στους πελάτες της. Ούτε με το μυαλό ενός τουρίστα, ενός ανθρώπου που δεν άφησε καμία εμπειρία να τρυπήσει τον φλοιό της πρώτης εντύπωσης και να αποθηκευθεί στον εσωτερικό σκληρό του. Είναι εκείνο το μυαλό που μελέτησε τα σύννεφα, μάντεψε με τι ζώο μοιάζουν, πρόσεξε πότε κοχλάζουν και πότε εγκυμονούν βροχή και δεν λογάριασε τη λιακάδα για αναπόφευκτη βεβαιότητα, ούτε για απώτερο ιδανικό, μα για αγαθό που μπορεί να εννοηθεί μόνο μέσα από την αντιπαραβολή του με τις θύελλες. Ίσως και να κατακτηθεί. Όπως κατακτήθηκε σταδιακά η αγάπη για την ταινία από εικοσάρηδες και τριαντάρηδες του 2004, μέσα από εμπειρίες συναφείς, για να την τοποθετήσει στο ψηλότερο όρος του κινηματογραφικού τους κανόνα. Πιο κοντά στον ήλιο, δηλαδή.

Eternal Sunshine of the Spotless Mind Official Trailer

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Με το «Chasing Dragons» ο Άκης Ζιάκκας ένωσε μονομιάς τις τρεις δρακολίμνες

Οθόνες / Ο Άκης Ζιάκας ενώνει σε μία διαδρομή τις τρεις Δρακόλιμνες

«Chasing Dragons»: 120 χιλιόμετρα, 8.000 μέτρα υψομετρική διαφορά σε μία μέρα. Μια ταινία που διαρκεί μία ώρα και καταγράφει αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή που ξεπερνά τα όρια της αντοχής, σωματικής και ψυχολογικής.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Mπιλ Κίντερ στη LiFO: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Οθόνες / Mπιλ Κίντερ: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Ο συνεργάτης του Κόπολα και υπεύθυνος μοντάζ και post-production σε ταινίες όπως το «Wall-e» μάς μίλησε για το μοντάζ στο animation, για την Pixar και για τότε που ένα στούντιο πλήρωσε 80 εκατομμύρια δολάρια τον Κόπολα για να μη γυρίσει μια ταινία. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Η τρίτη και χειρότερη κατάθεση στο σύμπαν του «Tron», η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου «Good Boy», το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ και η Έμα Τόμσον ως ένοπλη προστάτιδα. Τι παίζει στα σινεμά από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Οθόνες / Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «In whose name?» παρουσιάζει τον Kanye West ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Αρκεί αυτό για να αγνοήσουμε τα σφάλματά του;
THE LIFO TEAM
10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM