Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix

Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix Facebook Twitter
Αν αυτός θα είναι ο επίλογος του «Black Mirror» δεν το ξέρουμε, αλλά σίγουρα θα είναι μια κατακλείδα αρμόζουσα, καθώς η Νο1 εσχατολογική σειρά των καιρών μας αναφέρεται ανοιχτά στο Τέλος του Κόσμου.
0

Τέτοια θέση έχει κατακτήσει στην ποπ κουλτούρα το «Black Mirror», ώστε κάθε φορά που κάποιος διαβάζει μια δυστοπική είδηση, δεν λέει πια ότι περάσαμε στη «ζώνη του λυκόφωτος» αλλά ότι «ζούμε σε ένα πραγματικό επεισόδιο του "Black Mirror"». Mε τον καιρό το κοινό αποδέχτηκε την έμπνευση του σατιρικού καλλιτέχνη Τσάρλι Μπρούκερ να αναστήσει το είδος της ανθολογία που εκπροσωπούσε η θρυλική σειρά του Ροντ Σέρλινγκ, τα επεισόδια της οποίας διαθλούσαν την εποχή τους μέσα από το πρίσμα των ειδών της επιστημονικής φαντασίας, του τρόμου και της κωμωδίας.

H σειρά ξεκίνησε το 2011 από το βρετανικό Channel 4 με τρία επεισόδια, τα οποία αποτελούσαν μια συνειδητή αντανάκλαση των φόβων, των ανησυχιών αλλά και των επιθυμιών μας, ενσωματωμένη σε ιστορίες (όχι και τόσο μακρινής) επιστημονικής φαντασίας.

Κοινά μοτίβα ανάμεσα στα περισσότερα επεισόδια της σειράς ήταν (και είναι) ο τεχνολογικός εφιάλτης, η εικόνα, οι οθόνες και η ζωή μας μέσα από τον «μαύρο καθρέφτη» της οθόνης. Η κατάργηση της ιδιωτικότητας, τα δόγματα «καταγράφω άρα υπάρχω» και «καταγράφομαι άρα υπάρχω», καθώς και η σοσιομιντιακή –όχι σοσιαλμιντιακή, ώστε το λήμμα να ενέχει το στοιχείο της κοινωνιοπάθειας– δεύτερη ζωή μας στάθηκαν αφορμή για συναρπαστικές, ανατριχιαστικές, πικρά αστείες τηλεοπτικές δυστοπίες στα επτά πρώτα επεισόδια της σειράς.

Ποιος ξέρει, κατά βάθος ίσως όλοι να έχουμε ανάγκη λίγη «απόδραση», όταν από τον Φεβρουάριο του 2020 και έπειτα περιμένουμε με αγωνία να δούμε όχι αν, αλλά πότε το ρολόι του κόσμου θα χτυπήσει μεσάνυχτα. Ίσως να τη χρειάζεται ακόμα και ο ίδιος ο Τσάρλι Μπρούκερ.

Όταν, δε, ο Μπρούκερ ξεπερνούσε την τεχνοφοβική ατζέντα και την επίκληση της κοινωνικής πραγματικότητας και έμπαινε στη φιλοσοφική επιστημονική φαντασία, προέκυπταν αληθινά διαμάντια σαν το πλατωνικό «Entire history of you», το οποίο, πέρα από την καταγραφή, στέκεται στη διαρκώς διαφεύγουσα αίσθηση πληρότητας, στο πάντα ανικανοποίητο σκέλος της ανθρώπινης φύσης που οδηγεί στην προσωπική συντριβή.

Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix Facebook Twitter
Στο «Joan is awful» η ηρωίδα εξομολογείται στην ψυχολόγο της ότι θα ήθελε να νιώσει πρωταγωνίστρια στη ζωή της.

Και μετά αγόρασε τα δικαιώματα της σειράς το Netflix, κάνοντας στον Τσάρλι Μπρούκερ μια προσφορά που δεν μπορούσε να αρνηθεί και ζητώντας του περισσότερα και μεγαλύτερα σε διάρκεια επεισόδια, γιατί χρειαζόταν περιεχόμενο. Και, ναι, προέκυπτε ενίοτε ένα «San Junipero» –ονειρεμένο OST από τον Κλιντ Μάνσελ– ή ένα «Hang the DJ», αλλά η φύρα στην ποιότητα ήταν εμφανής, η επανάληψη συχνή και ο Μπρούκερ από την εφαρμογή της υπερβολής της σάτιρας, που έφερε τα θαυμαστά αποτελέσματα των πρώτων δύο σεζόν, κατέφευγε σε μια άλλη ιδιότητα του σατιρικού καλλιτέχνη, την ευθύτητα, η οποία συχνά μεταφραζόταν σε ένα επιφανειακό μήνυμα και σε εντελώς in your face συμβολισμούς.

Ιδέες που με το ζόρι στήριζαν επεισόδια είκοσι λεπτών έβλεπες να γεννούν ωριαίες μυθοπλασίες, επειδή το Netflix –μαντέψτε– χρειαζόταν περιεχόμενο. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι και το σημείο αναφοράς του Μπρούκερ, η «Ζώνη του Λυκόφωτος», είχε κάνει το λάθος στην τέταρτη σεζόν της να διπλασιάσει τον χρόνο των επεισοδίων και δεν της είχε βγει σε καλό.  

Η έκτη σεζόν του «Black Mirror», που έκανε την πρεμιέρα της στο Netflix χθες, απαρτίζεται από πέντε επεισόδια. Τα δύο πρώτα μάς θύμισαν το «Dumbo» του Τιμ Μπάρτον στο εξής: στην ταινία εκείνη ο ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός εκδήλωνε φανερά τη δυσαρέσκειά του να εργάζεται για ένα μεγάλο στούντιο το οποίο τον αναγκάζει να υποτάξει το όραμά του στα πορίσματα του τμήματος marketing και έκανε μια ταινία που ύψωνε το μεσαίο δάχτυλο στους εργοδότες του.

Δεν ξέρουμε αν ο Τσάρλι Μπρούκερ ένιωσε έναν αντίστοιχο εγκλωβισμό δουλεύοντας για την πλατφόρμα, με δεδομένη όμως τη σχέση της σειράς με τις οθόνες, η μεταμοντέρνα αφήγηση του πρώτου επεισοδίου που στρέφεται εμφανώς (και κάπως σχηματικά) ενάντια στο χέρι που ταΐζει τον Μπρούκερ μοιραία κάποια στιγμή θα έμπαινε στη θεματική ατζέντα της σειράς.

Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix Facebook Twitter
Έχεις τη δυνατότητα να ακούσεις τη Σάλμα Χάγιεκ να ρωτά έξαλλη «δεν έχει η κ***τρυπίδα μου δικαιώματα;».

Στο «Joan is awful» η ηρωίδα, που βρίσκεται στη μέση της ιεραρχίας στην εταιρεία όπου εργάζεται και έχει γκόμενο «αδιάφορο και βαρετό», ειδικά σε σύγκριση με τον ακόρεστα σεξουαλικό πρώην της, εξομολογείται στην ψυχολόγο της ότι θα ήθελε να νιώσει πρωταγωνίστρια στη ζωή της. Στην παράδοση της «Ζώνης του Λυκόφωτος», όπου κάποια δύναμη έκανε πραγματικότητα αντίστοιχες ευχές και τον εκφραστή τους να το μετανιώνει μικρά, λίγες ώρες μετά η Τζόαν συνειδητοποιεί ότι το Netflix, που εδώ λέγεται Streamberry, έχει κάνει τη ζωή της σειρά με πρωταγωνίστρια τη Σάλμα Χάγεκ, δραματοποιώντας κάθε της μέρα.

Αν θες να δεις το ποτήρι μισογεμάτο, το εν λόγω επεισόδιο έχει έναν σατιρικό καλλιτέχνη σε οργασμό, που έχει εντάξει όσα τον απασχολούν σε μια γοργή αφήγηση, αν θες να το δεις μισοάδειο, όπως ο υπογράφων, το αστείο παλιώνει γρήγορα και αντικαθίσταται από μια σειρά από μισοψημένες ιδέες χωρίς συγκεκριμένο στόχο πέραν του τρόπου που αντιμετωπίζει το Netflix το περιεχόμενό του. Τουλάχιστον σου δίνει τη δυνατότητα να ακούσεις τη Σάλμα Χάγιεκ να ρωτά έξαλλη «δεν έχει η κ***τρυπίδα μου δικαιώματα;» ή να δεις τον Μάικλ Σέρα να τρώει ξύλο, σπαρταριστές πινελιές που ασφαλώς ικανοποιούν το λαϊκό αίσθημα.

Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix Facebook Twitter
Δυο ερωτευμένοι σπουδαστές κινηματογράφου πηγαίνουν στο σκωτσέζικο χωριό όπου μεγάλωσε ο ένας τους με στόχο να γυρίσουν ντοκιμαντέρ για έναν τύπο που μαζεύει και προστατεύει σπάνια αυγά.

Το δεύτερο επεισόδιο, το «Loch Henry», είναι μάλλον το καλύτερο της σεζόν. Δυο ερωτευμένοι σπουδαστές κινηματογράφου πηγαίνουν στο σκωτσέζικο χωριό όπου μεγάλωσε ο ένας τους με στόχο να γυρίσουν ντοκιμαντέρ για έναν τύπο που μαζεύει και προστατεύει σπάνια αυγά. Σύντομα, όμως, ο προσανατολισμός τους θα στραφεί σε μια παλιά, πιο πιπεράτη υπόθεση, στη δράση ενός ντόπιου σίριαλ κίλερ. Ο πιο έμπειρος σε ανάλογα θεάματα θεατής μπορεί να ψυλλιαστεί εύκολα πού θα καταλήξει η ιστορία, αλλά η αρραγής ατμόσφαιρα και η άψογη διαχείριση του σασπένς γεννούν ένα συμπαγές, κινηματογραφικό αποτέλεσμα, ενώ η κριτική στην πλατφόρμα και τoν κιτρινισμό της true crime παραγωγής που το Netflix στηρίζει όσο λίγοι εκεί έξω είναι πιο αποτελεσματική ακριβώς επειδή προκύπτει μέσα από τη δραματουργία, στην παράδοση των καλύτερων ταινιών είδους.

Είναι, επίσης, ακόμα ένα επεισόδιο από εκείνα τα σπάνια που υπερβαίνουν το «μήνυμά» τους για την εποχή και αφουγκράζεται τη διαχρονική τραγωδία του καλλιτέχνη να προκύπτει το καλλιτεχνικό ζενίθ από ένα προσωπικό, βιωμένο δράμα. Η βιομηχανία καρπώνεται και ευτελίζει το τελευταίο, αφήνοντας στον δημιουργό ένα συνειδησιακό κενό πλάι στη δόξα, έναν μαραμένο Ροδανθό, προερχόμενο από τη γνώση ότι, πέρα απ' όσα χάθηκαν, αν ποτέ μετέφερε το δράμα του σε όλη τη γυμνή του αλήθεια, θα βρισκόταν κάποιος Φ. Μάρεϊ Έιμπραχαμ, όπως στο κοενικό «Inside Llewyn Davis», για να του πει ότι «δεν βλέπει αρκετά χρήματα σε αυτό».

Αφού ο Μπρούκερ βγάζει το άχτι του –ή πουλάει αντιδραστικότητα και αναρχία εκ του ασφαλούς, αν είσαι κυνικός– για το Netflix, είναι πια ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Ακολουθούν, λοιπόν, τρία επεισόδια που οι φανατικοί της σειράς, περιμένοντας συγκεκριμένα πράγματα από ένα επεισόδιο «Black Mirror» και ενασχόληση με μοτίβα που αναφέραμε νωρίτερα, μάλλον θα απορρίψουν, αλλά, στα μάτια μας, αποτελούν πράγματα που ο Μπρούκερ ενδεχομένως πάντα ήθελε να κάνει και τώρα, που βρήκε την ευκαιρία, ήθελε να τα αφαιρέσει από την bucket list του. Έτσι, στα επόμενα τρία επεισόδια ο Βρετανός δημιουργός επιστρέφει στο παρελθόν.

Το «Beyond the sea» μας μεταφέρει σε ένα εναλλακτικό ’69 για να αφηγηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε δυο αστροναύτες, μια γυναίκα και το... ρομποτικό avatar του ενός – μη ρωτάτε περισσότερα. Ο Τζον Kράουλι έχει προϋπηρεσία σε ερωτικά τρίγωνα από το «Brooklyn», γνωρίζει πώς να διατηρήσει την τονική ισορροπία και έχει αποδειχτεί επανειλημμένα ικανότατος σκηνοθέτης ηθοποιών, αποσπώντας από την τριπλέτα των Άαρον Πολ, Κέιτ Μάρα και Τζος Χάρτνετ μια πλήρως εναρμονισμένη ερμηνεία συνόλου. Πέραν τούτων, όμως, καθώς και ενός ατμοσφαιρικού σάουντρακ από τον οσκαρούχο πια Φόλκερ Μπέλτερμαν, ουδείς λόγος να κρατά 80 λεπτά, δεν υποστηρίζεται η διάρκεια από τη δραματουργία ούτε είναι τόσο σπουδαία η κεντρική ιδέα ή η σεναριακή διαχείρισή της.

Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix Facebook Twitter
Το «Beyond the sea» μας μεταφέρει σε ένα εναλλακτικό ’69 για να αφηγηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε δύο αστροναύτες, μια γυναίκα και το... ρομποτικό avatar του ενός.

Το τέταρτο επεισόδιο είναι μια εντελώς «Twilight Zone» ιδέα που ο Μπρούκερ πιθανότατα είχε για χρόνια στα συρτάρια του και κάποτε ήθελε να χρησιμοποιήσει – δεν εξηγείται αλλιώς. Το βλέμμα της Ζαζί Μπιτς στο τελικό πλάνο κάνει το πολυφορεμένο και επιδερμικό σχόλιο να μοιάζει πιο επιτακτικό απ' όσο είναι στην πραγματικότητα, αλλά, έτσι κι αλλιώς, το twist στη μέση είναι το ζουμί της υπόθεσης. Η αναιμική, δευτεροκλασάτη εκτέλεση είναι το (μεγάλο) πρόβλημα και το καθιστά μεν ένα από τα χειρότερα επεισόδια της σειράς, ευτυχώς όμως είναι μικρό και τουλάχιστον δίνει πάσα στο επόμενο, πολύ πιο αξιόλογο επεισόδιο.

Το «Demon 79» φαίνεται αρχικά ότι θα αποτελέσει μια φορμαλιστική επιστροφή στον '70s τρόμο και για δέκα λεπτά το κάνει πειστικά. Άλλο, όμως, είχε στο μυαλό του ο Τσάρλι Μπρούκερ και γρήγορα ο φαντασιακός τρόμος παίρνει απρόσμενη κωμική στροφή. H χημεία μεταξύ των Εντζένα Βάσαν και Πάπα Εσίντου είναι ακαταμάχητη, ειδικά ο δεύτερος είναι πραγματικός κωμικός θησαυρός.

Είδαμε την 6η σεζόν «Black Mirror» στο Νetfix Facebook Twitter
Το «Demon 79» φαίνεται αρχικά ότι θα αποτελέσει μια φορμαλιστική επιστροφή στον '70s τρόμο και για δέκα λεπτά το κάνει πειστικά.

Δεν θέλουμε να γράψουμε περισσότερα για την πλοκή του για να μη σας χαλάσουμε την έκπληξη, αλλά αυτό που φαίνεται να θέλει να πει ο Μπρούκερ είναι ότι η αρχή του τέλους του κόσμου ξεκίνησε με την έμπρακτη εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, ότι η καταστροφή είναι αναπόφευκτη και ότι η εργατική τάξη, που συχνά φαντασιώνεται (με τις ευλογίες των από πάνω) ότι ανήκει στη μεσαία και ότι μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις, αποδέχτηκε το επερχόμενο Τέλος και στράφηκε στην απόδραση, επιλέγοντας να ζήσει σε ένα αποκομμένο σύμπαν «αιώνιας λήθης», όπου κάθε μέλος έχει τη συντροφιά και τη φροντίδα του κλειστού, προσωπικού του κύκλου.

Αν αυτός θα είναι ο επίλογος του «Black Mirror» δεν το ξέρουμε, αλλά σίγουρα θα είναι μια κατακλείδα αρμόζουσα, καθώς η Νο1 εσχατολογική σειρά των καιρών μας αναφέρεται ανοιχτά στο Τέλος του Κόσμου. Κι αυτό δεν έρχεται με τη σκατοψυχιά των πιο μαύρων επεισοδίων της σειράς αλλά με μια γλυκόπικρη νότα που απαλύνει τον περιρρέοντα εφιάλτη. Ποιος ξέρει, κατά βάθος ίσως όλοι να έχουμε ανάγκη λίγη «απόδραση», όταν από τον Φεβρουάριο του 2020 κι έπειτα περιμένουμε με αγωνία να δούμε όχι αν, αλλά πότε το ρολόι του κόσμου θα χτυπήσει μεσάνυχτα. Ίσως να τη χρειάζεται ακόμα και ο ίδιος ο Τσάρλι Μπρούκερ.

Black Mirror: Season 6 | Official Trailer | Netflix

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Butcher Billy εικονoγραφεί το Black Mirror

Εικαστικά / Ο Butcher Billy εικονoγραφεί το Black Mirror

Ανάμεσα στο επιστημονικό ύφος της τηλεοπτικής σειράς και τη δεισιδαιμονία των φόβων του μέλλοντος, υπάρχει η διάσταση της φαντασίας ενός φανταστικού βραζιλιάνου εικονογράφου, ο οποίος μεταμορφώνει σημεία της ποπ κουλτούρας σε φανταστικά εξώφυλλα κόμικς μιας άλλης, ξεχασμένης, εποχής.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Black Mirror: Bandersnatch : Πρωτοποριακή διαδραστική μετα-αφήγηση ή χριστουγεννιάτικη αρπαχτή;

Νetflix / Black Mirror: Bandersnatch : Πρωτοποριακή διαδραστική μετα-αφήγηση ή χριστουγεννιάτικη αρπαχτή;

Μήπως τελικά ζούμε όλοι σε μια προσομοίωση απεριορίστων δήθεν, αλλά ουσιαστικά περιορισμένων και προκαθορισμένων επιλογών; Ερώτημα βέβαια που δεν φτάνουν όλοι οι μπάφοι του κόσμου για να «διερευνηθεί» επαρκώς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ