Ανταπόκριση από τις Κάννες: Θα πάρει ο Σπάικ Λι τον Χρυσό Φοίνικα με το «BlacΚkΚlansman»;

Ανταπόκριση από τις Κάννες: Θα πάρει ο Σπάικ Λι τον Χρυσό Φοίνικα με το «BlacΚkΚlansman»; Facebook Twitter
Για τον Λι το θέμα είναι δεδομένο, αλλά οι λογαριασμοί παραμένουν ανοιχτοί: η ταινία του είναι ένα κάλεσμα για επαγρύπνιση
1

Το «BlacΚkΚlansman», με τρία κάπα, του Σπάικ Λι ξεκινάει με ένα τραγικωμικό λογύδριο του φανταστικού αφεντικού της Κου Κλουξ Κλαν, με τον Άλεκ Μπόλντουιν να κοιτάζει στα μάτια την κάμερα και να προβάρει τη ρητορική μίσους που έχει σκοπό να ξεσηκώσει τη λευκή Αμερική εναντίον των τριών μεγάλων ασθενειών που την απειλούν κάπου ανάμεσα στα '50s και στα '60s: τους μαύρους, τους Εβραίους και τους κομμουνιστές.


Ο Λι δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τo τρίτο «μίασμα» και συνδυάζει τους δύο πρώτους εχθρούς των white supremacists με μια ενδιαφέρουσα, τραβηγμένη, άλλοτε περιπετειώδη και συχνά κωμική πλοκή: βάζει τον νεόφυτο, και μοναδικό μαύρο αστυνομικό, τον Ρον Στάλγουορθ, να τηλεφωνήσει από το αστυνομικό τμήμα του Κολοράντο, στις αρχές των '70s, στο τοπικό παράρτημα της οργάνωσης ΚΚΚ, παρουσιάζοντας ψεύτικο ενδιαφέρον για πιθανή εγγραφή στους κόλπους της.

Επειδή για ευνόητους λόγους δεν γίνεται να εμφανιστεί αυτοπροσώπως, βάζει έναν καταδεκτικό, περίπου πρόθυμο συνάδελφό του, τον Φλιπ Ζίμερμαν, προφανώς εβραϊκής καταγωγής, αν και όχι μεγαλωμένο με συνείδηση Εβραίου, να αναλάβει τη φυσική εισχώρηση στην οργάνωση, που βασικά αποτελείται από έναν φιλόδοξο αρχηγό, ένα καχύποπτο τσιράκι κι έναν γραφικό καρπαζοεισπράχτορα, καρικατούρα ανάλογη με εκείνη των Αφροαμερικανών στις παλιές, εντελώς μπαρμπαθωμάδικες ταινίες.

Μέσα σε ένα φορμάτ αφήγησης, που με το χιούμορ και το σασπένς για την τροπή της υπόθεσης δεν επιθυμεί να ξενίσει το μεγάλο κοινό, ο Λι προσεγγίζει τη μέθοδο της αμεσότητας που έχει υιοθετήσει ο Μάικλ Μουρ στα ντοκιμαντέρ για να διαδώσει τις θέσεις του.

Καλωδιωμένος και καλά δασκαλεμένος, ο Φλιπ (Άνταμ Ντράιβερ) παίζει τον ρόλο του, αντιμετωπίζοντας τους ρατσιστές στα λημέρια τους, ενώ ο Ρον (Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον) διεξάγει την έρευνά του για τα μέλη, εισχωρεί με τη σειρά του στο μαύρο κίνημα που οργανώνει μια όμορφη σπουδάστρια και ανησυχεί την αστυνομία για πιθανή υποκίνηση βίας. Με ανάλογο έργο, στις συνθήκες που επιτρέπει το χρώμα του δέρματός τους, ο Φλιπ και ο Ρον γίνονται οι ειρωνικές όψεις του ίδιου νομίσματος της καταπίεσης για τον Λι.


Μέσα σε ένα φορμάτ αφήγησης, που με το χιούμορ και το σασπένς για την τροπή της υπόθεσης δεν επιθυμεί να ξενίσει το μεγάλο κοινό, ο Λι προσεγγίζει τη μέθοδο της αμεσότητας που έχει υιοθετήσει ο Μάικλ Μουρ στα ντοκιμαντέρ για να διαδώσει τις θέσεις του. Για να μη γελιόμαστε, το «BlacΚkΚlansman» δεν κρύβει τη μεριά στην οποία κλίνει, και μάλιστα κλείνει με τα γεγονότα που συνέβησαν πέρσι, όταν ένα άγνωστο αυτοκίνητο έπεσε σε διαδηλωτές, μαύρους και συμπαθούντες, σκοτώνοντας μια κοπέλα, με τον Τραμπ να μασάει τα λόγια του και να αποφεύγει, με γελοίο τρόπο («some fine people» είχε πει για κάποιους από τους ποινικά κολάσιμους αντιδραστικούς), να καταδικάσει τη φονική ενέργεια.

Ανταπόκριση από τις Κάννες: Θα πάρει ο Σπάικ Λι τον Χρυσό Φοίνικα με το «BlacΚkΚlansman»; Facebook Twitter
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης εμφανίστηκε στην επίσημη πρεμιέρα με τη γνωστή απεικόνιση των λέξεων love και hate. Φωτο: Matthias Nareyek/Getty Images/ Ideal Image


Για τον Λι το θέμα είναι δεδομένο, αλλά οι λογαριασμοί παραμένουν ανοιχτοί: η ταινία είναι ένα κάλεσμα για επαγρύπνιση, όπως, αντίστοιχα, το «Βιβλίο της Εικόνας», που επίσης διαγωνίζεται φέτος για τον Χρυσό Φοίνικα, είναι η επίκληση του Ζαν Λικ Γκοντάρ, μέσω εικόνων και λέξεων, χωρίς ίχνος πρωτότυπου πλάνου, για αναθέωρηση μιας αυτοκαταστροφικής παθητικότητας.


Το πρόσωπο-κλειδί στην ταινία του Λι είναι ο Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον, γιος του Ντενζέλ, με φωνή και άρθρωση που θυμίζει καταπληκτικά τον πατέρα του. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης εμφανίστηκε στην επίσημη πρεμιέρα με τη γνωστή απεικόνιση των λέξεων love και hate στα δάχτυλα των χεριών του και ο Γουόσινγκτον ισορροπεί ακριβώς το αιώνιο δίπολο της ειρηνικής ή βίαιης διεκδίκησης των πολύπαθων, και πάντα πολύτιμων, πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων, ειδικά την περίοδο που διανύουμε.


Όταν είχα ρωτήσει παλιότερα τον Ντενζέλ αν βρίσκει κόντρα ρατσιστική τη στάση του Λι απέναντι στους λευκούς, είχε διπλωματικά αστειευτεί («Ποιος, ο Σπάικ, ο φίλος μου, μπααα»), διασκεδάζοντας την οξύτητα των παρορμητικών δηλώσεων του προβοκάτορα σκηνοθέτη. Ο Ντενζέλ, αν και σκηνοθέτης ενίοτε, δεν παύει να είναι ηθοποιός και χριστιανός που προσπαθεί να κατανοήσει τους χαρακτήρες που υποδύεται, δίνοντας ανθρώπινη ποιότητα και ελαφρυντικά στην επιθετική φιγούρα του Μαλκολμ Χ ‒ με την υπογραφή του Λι, να θυμίσω.

 

Το επίσημο τρέιλερ της ταινίας

Στο ντεμπούτο του σε μεγάλο ρόλο στο σινεμά, ο Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον γίνεται η φυσική ζυγαριά σε ένα έργο που σβήνει τον θυμό με την κατανόηση, δείχνοντας πως ο Σπάικ, που πάντα αγκυλώνει, όπως δηλώνει το όνομά του στα αγγλικά, ξέρει πως, για να περάσει τα (δίκαια) πιστεύω του, οφείλει να καταδείξει προσεκτικά και τις δύο όψεις της μάχης, έχοντας το Κακό ως δεδομένο. Το στόρι της ταινίας του έχει αδυναμίες στην ανέλιξή του, αλλά προχωράει ακάθεκτα, με σπιρτάδα και νεύρο.


Το 1989, ο Σπάικ Λι διεκδικούσε και πάλι τον Φοίνικα με τον πιο ολοκληρωμένο σταθμό της φιλμογραφίας του, το «Κάνε το σωστό». Περίπου τριάντα χρόνια πέρασαν και σε πρόσφατες δηλώσεις του ο σκηνοθέτης υπενθύμισε πως το μεγάλο βραβείο τού το είχε στερήσει ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, ο Βιμ Βέντερς (δίνοντάς το σε έναν άλλο Αμερικανό, τον Στίβεν Σόντερμπεργκ, για το έξυπνο, εστετίστικο, φρέσκο, διόλου προβοκατόρικο «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες»), και πως δεν τον έχει συγχωρέσει ποτέ για την προτίμησή του εκείνη.

Τι σύμπτωση! Ο Βέντερς είναι παρών στις Κάννες με ένα ντοκιμαντέρ-παραγγελιά, το «Pope Francis: A man of his word», το πορτρέτο του Πάπα Φραγκίσκου.

Την ίδια στιγμή που ο Λι συνεχίζει από κει που έφυγε, εννοώντας πως ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Γερμανός, έχοντας σχεδόν εγκαταλείψει τη φιξιόν, επιχειρεί, εκτός διαγωνιστικού προγράμματος, μια αγιογραφία για τον Ομπάμα του καθολικισμού, με ρευστό, επιμελημένο ύφος, αλλά χωρίς ίχνος πρόκλησης και αποκάλυψης ‒ ως άλλος αριστερός χριστιανός που έχει ολική πρόσβαση στις κινήσεις του Ποντίφικα και τον στήνει, με την τεχνική της άμεσης συνέντευξης του Έρολ Μόρις, μπροστά στην κάμερά του, αφήνοντάς τον να ανακοινώσει τις ανανεωτικές, καλοήθεις προθέσεις για μια ειρηνική επανατοποθέτηση του ανθρώπου απέναντι στη φτώχεια και τον υλισμό. Ποιος γελάει τώρα; Και ποιος είναι έτοιμος να σπάσει τη βιτρίνα και να κάνει το σωστό;

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο χορευταράς Τομ Χίντλστον στο «Η ζωή του Τσακ» και 8 ακόμα λόγοι να πας σινεμά

Οθόνες / Οι φιγούρες του Τομ Χίντλστον και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ο πάπας Φραγκίσκος "Ομπάμα του Καθολικισμού" ; Νομίζω ότι τον αδικείτε εξαιρετικά τον Φραγκίσκο. Ο Ομπάμα ο οποίος εκπροσωπούσε μια Δημοκρατία ήταν ένα συνεχές στρογγύλεμα, πολύ συναίνεση, πολύ επικοινωνία και πολύ λίγο χειροπιαστό αποτέλεσμα. Ο Φραγκίσκος, ο οποίος βρέθηκε επικεφαλής ενός από τους πλέον αντιδραστικούς θεσμούς παγκοσμίως, έχει τολμήσει να έλθει σε ρήξη με μια τεράστια παράδοση ιδεολογικής μαυρίλας, σκοταδισμού και αντίδρασης (έστω και σε λεκτικό για την ώρα επίπεδο, δεν είναι λίγο αυτό. Πολλά από τα λόγια του θα τα προσυπέγραφαν αριστερές και ριζοσπαστικά οικολογικές οργανώσεις)