ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιθανόν να θέλει τον χρόνο του για να δείξει το ενδιαφέρον του.
Και να μην είναι πληγωμένος άνθρωπος από φορές που έδειξε ενδιαφέρον και δεν έγινε κάτι.

Συνήθως θέλουμε να μας διεκδικήσουν αυτοί που μας αρέσουν κι εμάς.
Αν δεν μας διεκδικήσουν αυτοί που θέλουμε τότε δείχνει ως ενόχληση και φυσικά έτσι σπεύδουμε να το ονομάσουμε κι εμείς, ακόμα κι αν πρόκειται για κάποια σεμνή εκδήλωση ενδιαφέροντος.
Οπότε οι ''Κουασιμόδοι'' και οι ''Κουασιμόδες'' αυτού του κόσμου κάποια στιγμή κουράζονται και ορθώς κάνουν πίσω και σταματούν να διεκδικούν και πολύ καλά κάνουν γιατί είναι ρευστότατες οι ισορροπίες και το τι εννοεί ο καθένας με τη λέξη διεκδίκηση.

Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για κάποιον, δεν τον διεκδικεί.

Οσον αφορα εμενα ναι, οποιος ενδιαφέρεται το δείχνει και όποιος δεν ενδιαφέρεται πάλι στο δείχνει.Καταλαβαίνω ότι η ανασφάλεια και η χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι ανασταλτικός παράγοντας στο να κάνεις την πρώτη κίνηση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δικαιολογήσω η να δεχθώ ότι λιώνεις για κάποιον, αυτός ο καποιος σε προσεγγίζει και αντί να του απαντησεις θετικα, τον απορρίπτεις. Είναι μαζοχισμός. Προσωπικά δεν το έκανα ποτέ. Δηλαδή μεγαλύτερη δόση αυτοπεποίθησης από το ενδιαφέρον του ανθρωπου που επιθυμείς δεν υπάρχει. Άσε που κανένας δεν θεωρεί τον εαυτό του τέλειο και αψεγάδιαστο όλοι έχουμε ανασφάλειες. Δεν κυκλοφορούμε στον δρόμο φωνάζοντας ..Το Λιγουρευεστε;;; :)
Οσοι απιστούν δεν περιμένουν τα social media για να το κάνουν. Ηξερα παντρεμένους που έκαναν σεξ στον χώρο εργασίας τους με την κάμερα να τους καταγραφεί. Αυτοί στα social δεν ηταν καν φίλοι. Εάν θες να απατησεις δεν περιμένεις το μήνυμα του Μήτσου στο facebook. Χωρις αυτο να σημαινει οτι πρεπει να εμπιστευεσαι και καποιον απόλυτα. Άσε που όλοι μας αλλάζουμε και η επιλογή που κάναμε εχθές σήμερα μπορεί να μην μας καλύπτει. Από κει και πέρα εξαρταται απο τον χαρακτήρα και τις αρχες του καθενός στο πως θα διαχειριστεί αυτήν την αλλαγή.
Παρολα αυτα χαλαρωσε. Δεν έχει κανένα νόημα να σκέφτεσαι αρνητικά, δεν οδηγεί πουθενά.

Συμφωνώ, εν μέρει όμως. Αν είναι θέμα αυτοεκτίμησης που δεν εκδηλώνεται, όντως είναι θέμα ψυχολόγου. Ο ψυχολόγος όμως (που πολλοί τον κολλάνε σα μαϊντανό οπουδήποτε) δεν είναι πανάκεια. Λίγο μπορεί να βοηθήσει ή και καθόλου, χωρίς τη συνεργασία και του άμεσα ενδιαφερόμενου που θα πρέπει πρωτίστως να έχει αποδεχθεί ο ίδιος μέσα του ότι έχει σοβαρό πρόβλημα που μόνο η επιστήμη μπορεί να λύσει.
Και μην ξεχνάς επίσης, ότι πολλοί διανοητικοποιούν τις φοβίες τους, που από μόνο του αποτελεί εμπόδιο στο να τις παραδεχθούν.
Εκεί που διαφωνώ, είναι ότι πρόκειται πάντα για θέμα αυτοεκτίμησης. Πολλές φορές είναι επίσης θέμα κακής ανατροφής και λανθασμένων προτύπων που και αυτά, αρχίζουν από νωρίς να διαμορφώνουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Δεν είναι θέμα Ψυχολογίας εκεί, αλλά παρατηρητικότητας, ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Και δεν σημαίνει ότι όποιος τα στερείται έχει ανάγκη ψυχολόγο. Κάποιος που δείχνει αδιάφορος ενώ δεν είναι, μπορεί να έχει εσφαλμένη οπτική ή που για εμάς είναι εσφαλμένη, αλλά δεν θα τον στείλουμε στο γιατρό.
Προσωπικά, δε δίνω δεκάρα για τα κίνητρα που κάνουν κάποιον να δείχνει αδιάφορος. Αναμένω από εκείνον να δείχνει ενδιαφέρον φανερά τουλάχιστον, αν όχι άμεσα · αν δείχνει αδιαφορία, αδιαφορία θα εισπράξει και από μένα στη συνέχεια. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει, ακόμα και να πάρω εγώ την πρωτοβουλία να δείξω ενδιαφέρον από τη μεριά μου αλλά παριστάνει ότι αδιαφορεί.
Η ζωή κυλάει με αυτούς που ενδιαφέρονται. Οι υπόλοιποι, ας κάτσουν παρέα με την αδιαφορία τους.