Δεν υπάρχει λόγος για να μην κάνουν οι ομοφυλόφιλοι οικογένεια, λένε οι έρευνες (και η κοινή λογική)

Δεν υπάρχει λόγος για να μην κάνουν οι ομοφυλόφιλοι οικογένεια, λένε οι έρευνες (και η κοινή λογική) Facebook Twitter
29

Από το bookpress.gr

Η τέλεση των πρώτων γάμων ομοφύλων στις αρχές Ιουνίου [2008*] προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Από τις πιο ενδιαφέρουσες ήταν αυτή που διατυπώνεται συνθηματικά ως εξής: «ναι στην αναγνώριση της συμβίωσης, όχι στα παιδιά». Δηλαδή, αρκετοί είναι αυτοί που αποδέχονται το να απολαμβάνει ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων τα ίδια νομικά και ουσιαστικά δικαιώματα με τους υπόλοιπους, με εξαίρεση το να κάνει ή να υιοθετήσει παιδιά.

Συχνά, αυτή η αντίρρηση θεμελιώνεται στο επιχείρημα ότι βλάπτεται το τέκνο ή τα τέκνα. Όμως πώς ακριβώς προκύπτει αυτή η βλάβη; Μια απάντηση είναι ότι λόγω ακριβώς της «ιδιόμορφης» σύνθεσης της οικογένειας, το παιδί πιθανόν να αντιμετωπίσει την κοινωνική απόρριψη. Ας πούμε, μπορεί να εισπράττει πειράγματα από τους συμμαθητές του. Αυτό, ωστόσο, είναι ένα αντιδραστικό επιχείρημα. Διότι αν το πάρουμε τοις μετρητοίς, ούτε ένα ζευγάρι μαύρων που ζει στη χώρα μας θα πρέπει να αποκτήσει παιδί, διότι θα τύχει ρατσιστικής αντιμετώπισης. Γενικότερα, αν υιοθετούσαμε αυτό το σκεπτικό, κάθε ζευγάρι με αποκλίνοντα κοινωνικά χαρακτηριστικά από αυτά της πλειονότητας θα έπρεπε να παραμείνει άτεκνο.

Μια σοβαρότερη, ίσως, αντίρρηση είναι αυτή που επικεντρώνεται στο οικογενειακό πλαίσιο κι όχι στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Σύμφωνα με αυτήν, το παιδί χρειάζεται για την ομαλή πνευματική και ψυχική του ανάπτυξη να ανατραφεί έχοντας ένα αντρικό κι ένα γυναικείο πρότυπο, με αντίστοιχους ξεκάθαρους και διακεκριμένους ρόλους. Διαφορετικά, μπορεί να του προκληθούν σύγχυση ή και σοβαρά ψυχικά τραύματα. Αλλά, πώς ακριβώς τεκμηριώνεται αυτή η υπόθεση; Στο κείμενό του που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Γυναίκες, φύλο, κοινωνίες» ο Eρίκ Φασέν μάς πληροφορεί ότι οι σχετικές έρευνες σε Η.Π.Α. και Γαλλία διαψεύδουν τις ανησυχίες όσον αφορά την ψυχική ανάπτυξη των παιδιών των ομοφυλόφιλων. Στο βιβλίο της «Η ιστορία του γάμου» (εκδ. Πολύτροπον 2008) η Στέφανι Κουντς αναφέρει ότι το 2002, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής ζήτησε να νομιμοποιηθεί η υιοθεσία από ομοφυλόφιλο σύντροφο που συμβιώνει με βιολογικό γονιό του παιδιού, ενώ το 2004, η Αμερικανική Ένωση Ψυχολόγων επικρότησε τους γάμους ομοφυλόφιλων.

Έχει ενδιαφέρον ότι, όπως αναλύει ο Φασέν, οι διεκδικήσεις των γκέι και των λεσβιών της δεκαετίας του '70 εστίασαν στην κατάκτηση της σεξουαλικής ελευθερίας τους. Αυτή εν πολλοίς κατακτήθηκε, αλλά ταυτόχρονα «γκετοποίησε» τη σχετική ομάδα του πληθυσμού. Ήταν το ΑIDS και οι συνέπειές του που συνέβαλαν στο να αναγνωριστεί ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι απλώς μια εξατομικευμένη πρακτική, αλλά εντάσσεται σε κοινωνικούς δεσμούς και παράγει κοινωνικούς δεσμούς. Έτσι, μόλις το 1996 η σχετική ένωση στη Γαλλία επινόησε τη λέξη ομογονεϊκότητα, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον για τα γονεϊκά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και καταγράφοντας παράλληλα μια νέα κοινωνική συνθήκη∙ μια λέξη που εικάζουμε ότι θα χρησιμοποιείται σιγά-σιγά και στη χώρα μας.

29

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

*There Is A Ghost/ από τον Πάνο Μιχαήλ

ΟΑΣΗ / *There Is A Ghost/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Τέσσερις queer αφηγήσεις που ξεκινούν από τη μουσική αλλά μιλούν για κάτι πιο βαθύ: το παιδί που χόρευε μπροστά στην τηλεόραση, την επιθυμία που δεν χωράει πουθενά, το τραύμα που παίρνει χρώμα. Η Kylie, η Τζένη Βάνου και η ANOHNI σαν φαντάσματα που μας στοίχειωσαν για να μας σώσουν, και τρεις νέες σπίθες – Cole Escola, Sondiaze, Koplje – που μας θυμίζουν γιατί το queer δεν ήταν ποτέ “ασφαλές”.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
*Χαλάρωσε, να το κάνεις/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Όαση / *Χαλάρωσε, να το κάνεις/ από τον Πάνο Μιχαήλ

Από σήμερα η ΟΑΣΗ αλλάζει μορφή. Δεν είναι πια blog. Είναι επιδερμίδα με μνήμη· ένα σημείο πάνω στον ψηφιακό χάρτη όπου η queer φωνή δεν λογοκρίνεται, δεν περνάει από φίλτρο, και δεν χρειάζεται να αποδείξει πως υπάρχει.
ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Tο νέο (παλιό) πρόσωπο του cruising – Μια βόλτα στους γκέι στάβλους της Αθήνας

Lgbtqi+ / Tο νέο (παλιό) πρόσωπο του cruising – Μια βόλτα στους γκέι στάβλους της Αθήνας

Στη σάουνα της M. Αλεξάνδρου στο Γκάζι ορδές ανδρών επιδίδονται, μέσα στα σκοτάδια, σε αυτά που πλέον μπορούν να κάνουν και στο φως. Δυο φίλοι μας, γκέι άνδρες, κρατάνε ημερολόγιο απ’ την τελευταία τους επίσκεψη.
THE LIFO TEAM
«Δεν περιγράφεται το συναίσθημα όταν γίνομαι drag queen − είναι πολύ δυνατό»

Lgbtqi+ / «Δεν περιγράφεται το συναίσθημα όταν γίνομαι drag queen − είναι πολύ δυνατό»

Μια βραδιά στα καλλιστεία Miss Hellas Drag Pageant 2025, εκεί όπου το ταλέντο, το γκλίτερ, το χιούμορ και οι out of the box εμφανίσεις περισσεύουν − και βιώσαμε στην πράξη πώς είναι όταν η διαφορετικότητα όχι απλώς γίνεται αποδεκτή, αλλά γιορτάζεται με ενθουσιασμό.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τέρψη, τακούνι ή φλατ;

Lgbtqi+ / Η Τερψιχόρη δεν θέλει να την στενεύουν άλλο τα παπούτσια της

Στα 22 της η Τερψιχόρη ψάχνει παπούτσια που θα χωράνε την καριέρα ενός μοντέλου, τη μετανάστευση, την τρανς ταυτότητα και την καθημερινότητά της. Της αρέσει να περπατάει σε ψηλά τακούνια όπως και να πέφτει, αλλά μόνο για να κάνει dip στο voguing.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ
chem sex

Lgbtqi+ / Είναι το chemsex η νέα μεγάλη απειλή για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα;

Τι ακριβώς είναι το chemsex, γιατί παραμένει ταμπού ακόμα και μέσα στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και γιατί έχει συνδεθεί μαζί της; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι και γιατί η δαιμονοποίηση δεν είναι λύση; Ειδικοί από τον χώρο της υγείας μιλούν στη LIFO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Διεθνής Ημέρα Τρανς Ορατότητας 2025

Διεθνής Ημέρα Τρανς Ορατότητας 2025 / Διεθνής Μέρα Τρανς Ορατότητας: 16 χρόνια μετά, το κλίμα είναι πολύ διαφορετικό

Η φετινή επέτειος έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία οι κατακτήσεις, τα δικαιώματα, η ίδια η ύπαρξη των τρανς και non-binary ανθρώπων δοκιμάζονται στις ΗΠΑ και διεθνώς – τι ζητά το ΣΥΔ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ