Γιούκιο Μισίμα: ο άνθρωπος που νόμιζε πως απέτυχε σε όλα

Γιούκιο Μισίμα: ο άνθρωπος που νόμιζε πως απέτυχε σε όλα Facebook Twitter
4



ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο Ιβάν Μόρις στο έξοχο ύστατο έργο του The Nobility of Failure, «o Μισίμα ήταν ένας "ακλόνητος" πατριώτης στη γιαπωνέζικη παράδοση των ηρώων. Ήταν ένας άνθρωπος που απέτυχε σε αυτό που έβαλε σκοπό να κάνει. Έχασε το βραβείο Νόμπελ. Απέτυχε πλήρως, την τελευταία του μέρα, στην απόπειρα που έκανε να οργανώσει πραξικόπημα. Ως συγγραφέας και ως στρατιώτης τα έκανε θάλασσα. Το τελευταίο μεγάλο μυθιστόρημά του, μια τετραλογία, ξεκινά καλά, με ένα χαρούμενο πρώτο τόμο, χάνει τη φόρα του στο δεύτερο, συντρίβεται στον τρίτο τόμο και αργοσβήνει στον τέταρτο. Η τελευταία μέρα του, όταν κατέληξε σε αυτή, ήταν ένα φιάσκο. Χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα για να πάρει όμηρο ένα στρατηγό τεσσάρων αστέρων στην Ιτσιγκάγια και εξευτέλισε το στρατηγό Μασίτα, χρησιμοποιώντας τον ως όμηρο».

Ο Μισίμα, που λάτρευε την Ελλάδα, έζησε μία ζωή θυελλώδη, άφησε πίσω του δύο παιδιά και το πιο μεγάλο του επίτευγμα ήταν η τελευταία μάταιη και αχρείαστη θυσία του.

Ο Γιούκιο Μισίμα ωστόσο υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους της μεταπολεμικής Ιαπωνίας, ποιητής, συγγραφέας θεατρικών έργων, κινηματογραφικός ηθοποιός, θιασώτης των πολεμικών τεχνών, πολιτικός σχολιαστής, συνθέτης (ενός μόνο τραγουδιού). Αναμφισβήτητα ήταν ο διασημότερος άνθρωπος της Ιαπωνίας τον καιρό του θανάτου του. Γεννημένος Kimitake Hiraoka στην περιοχή Yotsuya του Τόκιο τον Ιανουάριο του 1925 είχε πολύ περίεργη παιδική ηλικία, που σημαδεύτηκε από τη μορφή της γιαγιάς του απ' την πλευρά του πατέρα του, η Natsu, η οποία τον πήρε κοντά της από πολύ νωρίς, χωρίζοντάς τον από την οικογένειά του. Η Natsu ήταν υπεύθυνη για τη γοητεία που του ασκούσε ο θάνατος, του απαγόρευε την επαφή με τον ήλιο, το παιχνίδι με τα άλλα αγόρια και την ασχολία με κάθε είδους σπορ. Ο Μισίμα άρχισε να γράφει από πολύ νωρίς, συχνά κρυφά από τον πατέρα του, που του το είχε απαγορεύσει, και ξεχώρισε ως ιδιαίτερο ταλέντο στο σχολείο. Το ψευδώνυμο τού το έδωσε κάποιος καθηγητής για να τον προστατεύσει από τις αντιδράσεις των άλλων αγοριών (η πρώτη του ιστορία που δημοσιεύτηκε στο αξιόλογο λογοτεχνικό περιοδικό «Bungei-Bunka» ήταν γεμάτη αφορισμούς και μεταφορές, κάτι που τον χαρακτήριζε σε ολόκληρο το έργο του).

Ο Μισίμα, που λάτρευε την Ελλάδα, έζησε μία ζωή θυελλώδη, άφησε πίσω του δύο παιδιά και το πιο μεγάλο του επίτευγμα ήταν η τελευταία μάταιη και αχρείαστη θυσία του. Αυτοκτόνησε με τελετουργικό τρόπο το Νοέμβριο του 1970, αφού απέτυχε να γοητεύσει τα πλήθη με το μανιφέστο που εκφώνησε...

Βιβλίο
4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

3 σχόλια
Mάταιη και αχρείαστη είναι η θυσία στο μυαλό ενός δυτικού ανθρώπου -και δη μεταμοντέρνου, που αδυνατεί να εικάσει τον κόσμο, έξω από την αντίληψη ότι όλα έχουν μια απτή χρησιμότητα και μετρήσιμη ανταλλακτικότητα.Ο Μισίμα ανήκει στη γενιά των πνευματικών ανθρώπων της Ιαπωνίας (μαζί και ο Καουαμπάτα), που με αυτό τον ακραίο τρόπο διαμαρτυρήθηκαν απεγνωσμένα στον βίαιο και απότομο εξαμερικανισμό της κοινωνίας τους. Αυτό το δηλώνει ρητά ο ίδιος σε πολλά κείμενά του, αλλά και στον τελευταίο λόγο που εκφώνησε στην ταράτσα του Υπουργείου Άμυνας λίγο πριν θέσει τέλος στη ζωή του. Ο δε τελευταίος λόγος δεν είχε σκοπό να γοητεύσει κανένα πλήθος, αλλά ακόμα και σήμερα θα πρέπει να μνημονεύεται ως η τελευταία απέλπιδα κραυγή απέναντι στην χυδαία εκδυτικοποίηση ενός εκ των αρχαιότερων πολιτισμών -μάλιστα, με μοναδικά αξιοσημείωτη συνέχεια μέχρι τον 20ο αιώνα. Και φυσικά, δεν πρόκειται περί "απονενοημένου διαβήματος", αλλά για μια πράξη που σχεδίαζε για καιρό -υπολογίζοντας μέχρι και τα έξοδα υπεράσπισης των ακολούθων του (είχε δημιουργήσει δικό του τάγμα εθνοφρουράς), στα δικαστήρια που θα έτρεχαν μετά την κατάληψη. Αξίζει να διαβάσει κανείς την μαρτυρία του στρατηγού και τον τρόπο που έζησετην ομηρία του και την αξιοπρέπεια της τελευταίας πράξης του μαχητή Μισίμα, που έβλεπε τον εαυτό του ως έναν από τους τελευταίους σαμουράι της Ιαπωνίας.Ακόμα και το "χαρακίρι" είναι μια στρεβλωμένη απόδοση του αρχαίου τελετουργικού εθίμου, που παραπέμπει στην αυτοκτονία και χρησιμοποιείται κυρίως από δυτικούς. Η λέξη με την οποία αναφέρονται οι Ιάπωνες είναι "seppuku", η οποία αντιστοιχεί σε ολόκληρο το τελτουργικό αφαίρεσης των εντοσθίων, και προϋποθέτει έναν ή δύο ακόλουθους στην τέλεση της όλης πράξης. Δεν είναι μια έννοια με αναφορά στο άτομο, individually.Το θέμα είναι ότι με δυο πασαλείμματα σε βιογραφικά από γλώσσες βιβλίων και γουικιπαίδεια, δεν ερμηνεύονται φαινόμενα και μορφές όπως ο Μισίμα και η δημιουργική γενιά του. Πόσο μάλλον οι πιο ιδιαίτερες εκφάνσεις του Ιαπωνικού πολιτισμού. Αντί άλλων αναφορών και πηγών, προτείνω την κατατοπιστικότατη εισαγωγή του Φώτη Τερζάκη στην ελληνική έκδοση του "Η ηθική των σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία" του Μισίμα (εκδόσεις Ερατώ) -εξαιρετικού βιβλίου σε κάθε περίπτωση.