Ενα βιβλίο για το μήνα Φεβρουάριο

Ενα βιβλίο για το μήνα Φεβρουάριο Facebook Twitter
3

Το ιδιότυπο εγχείρημα του Θοδωρή Γεωργακόπουλου δεν έχει ξαναγίνει στα ελληνικά χρονικά: πριν από δυο χρόνια και συγκεκριμένα την 1η Φεβρουαρίου του 2012 ξεκίνησε να γράφει ένα μυθιστόρημα δημοσιεύοντας ένα κεφάλαιο κάθε μέρα στην προσωπική του ιστοσελίδα.

Οι αναγνώστες μπορούσαν να εκφράσουν έτσι τη γνώμη τους και να διατυπώσουν ιδέες. Σε έναν μήνα ακριβώς το εγχείρημα είχε ολοκληρωθεί-το τελικό βιβλίο διορθώθηκε, συμπληρώθηκε και έτυχε της επιμέλειας του ίδιου του συγγραφέα για να εκδοθεί τελικά από τον «Καστανιώτη».
Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και το βιβλίο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου βρέθηκε να φιγουράρει σε διάφορες λογοτεχνικές λίστες-περιοδικό «Δέκατα» και «Αναγνώστης»-ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι συμπεριλαμβάνεται στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας.

«Φεβρουάριος» δύο χρόνια μετά. Τι άλλαξε από τότε;
Στη χώρα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Η αγανάκτηση πλέον είναι πιο υποβόσκουσα, σα να έχουν κουραστεί λίγο όλοι να γκρινιάζουν.
Λοιδωρούμε τις προσπάθειες τις επικλήσεις πλεονασμάτων και τα δήθεν «success stories", αλλά πολύς κόσμος πιστεύει ή κάνει ότι πιστεύει πως όντως τα πράγματα είναι λίγο πιο ήπια από ό,τι εκείνες τις μέρες των ταραχών και της «αντιμνημονιακής» υστερίας. Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει στ' αλήθεια, βέβαια. Απλά η αγανάκτηση είναι πιο υπόγεια, σα μόνιμος θόρυβος στο φόντο.Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου σήμερα μάλλον θα ήταν λιγότερο απεγνωσμένος, και ως εκ τούτου λιγότερο αποφασιστικός στις πράξεις του, που τότε έμοιαζαν αναπόφευκτες.

Θα ξαναεπιχειρούσες ένα τόσο τολμηρό εγχείρημα;
Ναι, ασφαλώς. Όχι το ίδιο ακριβώς, βέβαια, αλλά οπωσδήποτε θα πειραματιστώ και με άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με την παραγωγή του γραπτού λόγου και το πού και πώς καταναλώνεται αυτός από τους αναγνώστες. Είναι ωραίο να δοκιμάζεις φόρμες, μεθόδους και όρια στα πράγματα που απολαμβάνεις πιο πολύ απ' όλα στον κόσμο.

Τι σε κάνει να μπορείς να γίνεις συγγραφέας σε ένα μήνα;
Πολλοί συγγραφείς γράφουν το πρώτο τους draft σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Εξίσου σημαντική είναι η διαδικασία της επιμέλειας, του σβησίματος και ξαναγραψίματος που ακολουθεί πάντα –στην περίπτωση του δικού μου βιβλίου ήταν κι αυτή σχετικά σύντομη βέβαια. Αλλά η συγγραφή η ίδια δεν είναι μια μυστική τεχνική που την κατέχουν λίγοι: Οποιοσδήποτε ξέρει γραφή μπορεί να δοκιμάσει να γράψει, κι οποιοσδήποτε δακτυλογραφεί γρήγορα μπορεί να γράψει κάτι γρήγορα.

Το αν είναι αρκετά καλό για να εκδοθεί και για να αρέσει σε αναγνώστες είναι μια άλλη υπόθεση, βέβαια, και το τι χρειάζεται για να επιτευχθεί αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός, αλλά υποθέτω ότι στο να γραφτεί ένα αξιοπρεπές κείμενο πάρα πολύ γρήγορα βοηθά αρκετά το να έχει ο συγγραφέας όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας στο μυαλό του, και να έχει γράψει πολλές φορές στο παρελθόν μεγάλα και περίπλοκα κείμενα με ασφυκτικά deadlines.

Η εμπειρία είναι σημαντικός παράγοντας, γι' αυτό δίνω πάντα την ίδια συμβουλή σε όποιον μου έχει εκφράσει την επιθυμία του να γράψει: Να αρχίσει να γράφει αμέσως, οπουδήποτε και οτιδήποτε, χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια λέξεις, για να αποκτήσει την όσο μεγαλύτερη τριβή και εξοικείωση με την παραγωγή του γραπτού λόγου μπορεί.

Ενα βιβλίο για το μήνα Φεβρουάριο Facebook Twitter

Περίμενες τέτοια (θερμή) αποδοχή;
Περίμενα κάποια ανταπόκριση, αλλά δεν είχα επίγνωση για το μέγεθος ή το περιεχόμενό της. Ήταν πολύ ωραία και ενθαρρυντικά τα μηνύματα που έπαιρνα τον καιρό που το έγραφα το βιβλίο, και ήταν θαυμάσιο κίνητρο για να συνεχίσω και, κυρίως, να προσπαθήσω να γράψω το καλύτερο δυνατό κείμενο γι' αυτούς τους ανθρώπους που περίμεναν καινούριο κεφάλαιο κάθε νύχτα. Αυτό που κέρδισα ήταν κάτι που κανονικά κανένας συγγραφέας δεν απολαμβάνει ποτέ: Απευθείας επικοινωνία με τον αναγνώστη καθώς διαβάζει το βιβλίο.

Γράφοντας ένα κεφάλαιο την ημέρα και δείχνοντάς το απευθείας στους αναγνώστες δεν δοκίμασα μόνο ένα διαφορετικό τρόπο γραψίματος λογοτεχνικού κειμένου, αλλά και έναν διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης. Οι χιλιάδες άνθρωποι που απέκτησαν τη συνήθεια να διαβάζουν ένα κεφάλαιο κάθε ημέρα στην οθόνη του υπολογιστή ή της φορητής συσκευής τους ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με λογοτεχνικό κείμενο με αυτό τον τρόπο. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους, και εγώ από την πλευρά μου την απόλαυσα πολύ.

Τώρα, το ολοκληρωμένο βιβλίο είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα, ξεχωριστό. Είναι πιο πλήρες και αυτάρκες και διαχρονικό ως κείμενο, ένα κανονικό βιβλίο όπως όλα τα άλλα. Το ότι και μ' αυτή τη μορφή βρίσκει καλής αποδοχής με χαροποιεί με διαφορετικό, πιο «παραδοσιακό» τρόπο, αλλά εξίσου σημαντικό.

Τι επιτέλους είναι ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος-συγγραφέας, μπλόγκερ, αρθρογράφος γραφιάς, ευζωιστής- ή ένας αστικός μύθος;
Ωραία είναι αυτά που του λες, αλλά τον εξωθείς να χρησιμοποιήσει τρίτο πρόσωπο για να αναφερθεί στον εαυτό του, κι αυτό είναι ασυγχώρητο.

Περιέγραψε μου το γραφείο του συγγραφέα.
Και τα δύο μέρη όπου γράφω πλέον (ένα γραφείο στο σπίτι, ένα στην εταιρεία μου, τη Nest Media, όπου περνώ το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας) έχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Μεγάλες οθόνες, λεπτά πληκτρολόγια, γκάτζετς και καλώδια για φόρτιση, ηχεία (στο σπίτι) και καλά ακουστικά (στο γραφείο) για μουσική όταν χρειάζεται, ήπιο φως, γρήγορο ίντερνετ και σχετική ησυχία.

Το βιβλίο σου, παρότι μυθοπλασία, είναι ένα βιβλίο για την Αθήνα της κρίσης. Κατά πόσο έπαιξε ρόλο η μεταμόρφωση του αστικού τοπίου στα γραφόμενα σου;
Το αστικό τοπίο έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο καθώς αποτελεί ένα φόντο/συμπρωταγωνιστή στην ιστορία.

Η μεταμόρφωσή του δεν έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο, καθώς η ιστορία διαδραματίζεται μόνο μέσα σε έναν –δραματικό μεν, αλλά μικρό- μήνα. Εξάλλου, αν παρατηρήσουμε διαχρονικά τη μεταμορφωση του αστικού τοπίου της πόλης, θα δούμε ότι είναι λιγότερο δραματική από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Σήμερα από πολλές απόψεις η Αθήνα είναι μια χειρότερη πόλη από ό,τι ήταν πριν από την κρίση, αλλά από κάποιες δεν είναι. Κι όποιος θυμάται την κίνηση, την ατμοσφαιρική ρύπανση, τις υποδομές και το κέντρο της Αθήνας στις αρχές της δεκαετίας του '90, ας πούμε, βλέπει ξεκάθαρα ότι η σημερινή Αθήνα, παρακμάζουσα πρωτεύουσα μιας πτωχευμένης χώρας, είναι πολύ πολύ καλύτερο μέρος για να ζει κανείς από ό,τι ήταν τότε. Οπότε είναι λίγο δύσκολο να μπει η αμφίσημη μεταμόρφωση της εικόνας της πόλης στη γενικότερη αφήγηση της κρίσης, την οποία κατά τα άλλα κι εγώ υπηρετώ με διάφορα γραπτά μου.

Ο «Φεβρουάριος» φιγουράρει σε διάφορες λίστες λογοτεχνικών βραβείων και πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι συγκαταλέγεται και στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων. Τι θα έλεγες στον λόγο σου αν κρατούσες κάποιο βραβείο;
Υποθέτω ότι πρώτα θα ευχαριστούσα τους 15.000 ανθρώπους που μπήκαν και διάβασαν μέρος του αρχικού δοκιμίου που έγραφα τέτοιον καιρό πριν από δύο χρόνια, και με παρακίνησαν να γράψω όσο καλύτερο κείμενο μπορούσα. Επίσης, τον εκδότη που διέγνωσε ότι το κείμενο θα μπορούσε να γίνει αξιόλογο βιβλίο (πριν ακόμα τελειώσει εκείνος ο Φεβρουάριος –δεν ήξεραν καν πως τελειώνει το βιβλίο όταν υπογράψαμε) και το εξέδωσε. Θα ευχαριστούσα και τους ανθρώπους που μου δίνουν το βραβείο, γιατί αυτό είναι το σωστό, και τέλος θα ευχαριστούσα το σημαντικότερο πράγμα απ' όλα, κάτι χωρίς το οποίο τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτό: Το ίντερνετ.
Βεβαίως υποθέτω ότι θα είχα τόσο άγχος και θα ντρεπόμουν τόσο που όλα τα παραπάνω θα εκφέρονταν κάπως έτσι: «Χμφδφσεφσδφ».

http://www.georgakopoulos.org/
http://www.februarios.com/

Βιβλίο
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
απολαυστικοτατος ο Φεβρουαριος και ακομα πιο απολαυστικος ο ιδιος ο Γεωργακοπουλος μεσα απ ολα τα γραπτα του.ειναι η φωνη της λογικης σε στιγμες εθνικης παρακρουσης και γενικα ειναι η οαση στη χαβουζα του ελληνικου ιντερνετ.