Drum and Bass

Drum and Bass Facebook Twitter
7

Roland 808 Rhythm Composer και Roland TB-303. Το drum machine και το συνθεσάιζερ που κόστιζαν κάτω από 1000 δολάρια και παρήγαγαν ορισμένους από τους πιο τεχνητούς, κλισέ με τα σημερινά δεδομένα, αλλά απόλυτα επιδραστικούς ήχους. Όργανα που "τραγουδήθηκαν", βάφτισαν συγκροτήματα και χρησιμοποιήθηκαν όσο λίγα από όλο το φάσμα της μοντέρνας μουσικής. Κάτι που εξηγεί τις αστρονομικές πια τιμές τους στην αγορά μεταχειρισμένων και το χαρακτήρα που προσθέτουν σε όποια παραγωγή τα περιλαμβάνει ακόμα και σήμερα.

Δείτε δύο ολιγόλεπτα ντοκιμαντέρ, που αποκαλύπτουν και... αποθεώνουν τα δυο εμβληματικά μηχανήματα των 80s'.

808 - All Hail the Beat


 

Roland TB-303 - Bassline Baseline


 

Υπάρχει κάποιο άλλο ηλεκτρονικό όργανο της δεκαετίας του '80 που θεωρείτε ότι άφησε το στίγμα του στην μοντέρνα μουσική;

Προσθέστε ελεύθερα, στα σχόλια!

Τech & Science
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Tech & Science / 20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Σίγουρα είμαστε πολύ πιο κοντά στο να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη για να αλλάξουμε τις αναμνήσεις μας, από ό,τι ήμασταν πριν από μια εικοσαετία.
NEWSROOM

σχόλια

3 σχόλια
Η επιτομή των synthesizers, και ουσιαστικά το πρώτο synthesizer το οποίο υλοποίησε όλες τις εξελίξεις στη δημιουργία και διαχείριση ηλεκτρονικών ήχων σε ένα προϊόν, ήταν αναμφίβολα το Moog Modular. Το συγκεκριμένο αποτέλεσε το βασικό λόγο ύπαρξης των Tangerine Dream (σύμφωνα με τους ίδιους) αλλά και το βασικό εργαλείο για την παραγωγή του "I Feel Love" της Donna Summer από τον Giorgio Moroder. Ήταν και είναι τόσο δημοφιλές ώστε hardware και software κλώνοι του κατασκευάζονται και χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα (π.χ. στο Random Access Memories των Daft Punk). Αποτέλεσε τον βασικό ανταγωνιστικό στόχο των εταιρειών Roland και E-mu οι οποίες έκαναν την εμφάνισή τους με θρυλικά synths "απομιμήσεις" του Moog Modular. Παραμένει ακόμη και σήμερα αξεπέραστο ηχητικά.Ένα από τα δημοφιλέστερα synths, του ίδιου κατασκευαστή, το Minimoog, είναι ουσιαστικά μια mini έκδοση του Moog Modular η οποία φτιάχτηκε ώστε οι χρήστες του μεγάλου, να μπορούν να έχουν μαζί τους στις ζωντανές εμφανίσεις, μερικά από τα ηχοχρώματα του χωρίς να χρειάζεται να το κουβαλούν. Ο σχεδιαστής και των δύο, έγινε μάλιστα αντικείμενο ενός επιτυχημένου doodle από την Google πριν μερικά χρόνια...
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100%! Εϊναι όργανα που χρησιμοποίησε η Wendy Carlos στο soundtrack του ClockWork Orange και στις προσωπικές της δουλειές! Κρίμα όμως που δεν έχαιραν τόσο της προβολής (ίσως λόγω μεγέθους, μη-φορητότητας, novelty? - μιας και μιλάμε για τα 60s-70s) όσο το αυτής του DX-7, του D-50 της Roland ή των αναφερθέντων στο άρθρο οργάνων. Δυστυχώς τώρα που επαναεκτιμάται η αξία των αναλογικών (μετά τον "βομβαρδισμό" από ψηφιακά συνθ και 'κρύα' VST), αποκτούν συνεπακόλουθα και συλλεκτική/μουσειακή αξία με αποτέλεσμα να μην είναι προσβάσιμα από πολλούς μουσικούς.
Ειδικά για το DX7 αξίζει να αναφέρουμε ότι δίνει τον βασικό ήχο στο "Missing" του Vangelis ενώ ο ήχος του ανοίγει το "Where The Streets Have No Name" των U2 (προγραμματισμένο από τον Eno βεβαίως βεβαίως)... Ειδικά στην τελευταία περίπτωση αποδεικνύεται ότι το best-seller της Yamaha ήταν περισσότερο "ζεστό" απ'ότι νομίζουμε...Πάντως για να υποστηρίξω τη θέση σου αναφέρω ότι το Yamaha DX7 είναι το best-selling synth όλων των εποχών (με πολύ μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα).
To Yamaha DX7:http://www.youtube.com/watch?v=F3rrjQtQe5Aκαι το μονοφωνικό παιχνίδι-όργανο Casio VL1 (που περιείχε και κουμπιουτεράκι αλλά και προγραμματιζόμενες παραμέτρους γιά τους ήχους - ελάχιστοι το ξέρουν):http://www.youtube.com/watch?v=mBnqczcS77o