Αντίο Λουλού.
Ρισπέκτ.
ΑΝ ΚΑΙ θα ’πρεπε να ταυτίζομαι με τον όρθιο, κλίνω προς την καθιστή. Η οποία ψόφησε τις προάλλες. Και αυτό το σημείωμα, είναι το αντίο μου.
Λέω ψόφησε, όπως θα το έλεγα για τον πιο ακριβό μου φίλο. Δεν υπάρχει επέκεινα, αν και πολύ θα το ήθελα. Και δεν μασάω με τον Πασκάλ. Ξεραινόμαστε, τσακίζουμε όπως τα χόρτα, ψοφάμε όπως οι μύγες. Ουδέν μεγαλείο στο άκαμπτο σώμα σου μπαμπά.
Ο όρθιος λοιπόν εμφανίστηκε μια νύχτα στο κτήμα, άγρια κακοποιημένος, τρέμοντας, κουτάβι ακόμη. Χρόνια έχουν περάσει κι ακόμη κάνει απόμακρους κύκλους γύρω σου, μηδέν σωματική επαφή. Κοιμάται σε ένα τράφο ανάμεσα στ’ αμπέλια ― το χειμώνα τον σκεπάζει η πάχνη. Ανέτως θα ήταν το alter ego μου.
Η καθιστή, ονομάζεται Λουλού. Ανεκδιήγητης καλοσύνης. Υπερβολικής θα έλεγα. Έγλυψε με ευγνωμοσύνη το χέρι του κλέφτη που μάς έκλεψε· κούνησε την ουρά της σε πόρνους και μοιχούς· άφησε μπαλάκια γκόλφ στα πόδια του συκοφάντη μας. Στο ιδιοσύστημά της, κάθε άνθρωπος ήταν εξ ορισμού καλός. Και κατά κάποιον τρόπο, αυτό πολλούς τους μεταμόρφωνε: έσκυβε ο κλέφτης και την χάιδευε· ο συκοφάντης την έλεγε «καλό σκυλάκι». Υπό αυτή την έννοια, η Λουλού έκανε τον κόσμο αυτό καλύτερο. Αν και δεν γνώριζε ότι είναι μάταιος. Κι ότι η καλοσύνη σβήνει, όπως σβήνουν οι κροσσοί από τα πυροτεχνήματα στον ουρανό της 24ης Αυγούστου, γιορτής του Αγίου μας ―όταν μαγεία και τρόμος την κυρίευαν ταυτόχρονα.
Μικρά ζωύφια, που αγγίζοντας το φως καίγονται: έτσι μάς καίει η έκσταση που ονομάζουμε ζωή. Αυτό η Λουλού δεν το ήξερε. Καλύτερα, νομίζω. Δεν είχαν βάρος οι καλπασμοί της στις ελιές, τα παιχνίδια της με τις δεκάδες γάτες φίλες της, το αέναο κούνημα της ουράς της ― καμιά υπαρξιακή διερώτηση. Κε σερά, σερά.
Πήγε σαν τα ψηλά βουνά. Στο τέλος κουφάθηκε και περπατούσε δύσκολα. Αλλά όποτε συναντούσες το βλέμμα της, μισόκλεινε τα μάτια και κουνούσε την ουρά της. Άκακο πλασματάκι.
Κλίνω προς αυτήν, διότι αν και μια ζωή δυσκολεύομαι να πλησιάσω τους ανθρώπους, όπως ο όρθιος, ξέρω πια ότι μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει κάπως υποφερτά τα πράγματα. Παλιομοδίτικο, αλλά ισχύει.
Αντίο Λουλού. Ρισπέκτ.
