Πώς το Παρίσι έγινε η Πόλη του Φωτός
Facebook Twitter *
Οι παρισινές νύχτες
Από το Palais-Royal στο Palace
'Εκθεση του Δήμου στο Hôtel de Ville (25.11.2017 - 27.01.2018)
Επιμέλεια: Antoine de Baecque
Φωτ. Σπύρος Στάβερης
*
Facebook Twitter Πρόσκληση της έκθεσης. Kenzo Birthday, Le Palace, 11 Μαρτίου 1978. Φωτ. Philippe Heurtault 
Facebook Twitter "'Ηδη από τον 17ο αι., οι γιορτές γίνονται εκεί όπου διοχετεύεται το φως. 'Ενα βασιλικό διάταγμα του 1667 παρέχει στο Παρίσι 3000 φανοστάτες με κεριά. Το 1776, αντικαθιστώνται με φανάρια λαδιού (7000 το 1789). Για τα σημαντικά γεγονότα, όπως οι πριγκιπές γεννήσεις, γαμήλιες τελετές ή επισκέψεις, η βασιλική αυλή μεταφέρεται στο Παρίσι. Ο λαός γιορτάζει και παρακολουθεί τα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα" (κείμενο της έκθεσης). 
Facebook Twitter Λάμπες λαδιού και αερίου. 
Facebook Twitter Φανοστάτες αερίου. 
Facebook Twitter "Στα τέλη του 19ου αι., οι κακόφημες περιοχές του Παρισιού έλκουν έναν ιδιότυπο τουρισμό. Με τη βοήθεια ενός ξεναγού, ομάδες "περιηγητών" εξερευνούν τη νύχτα σ' αυτές τις συνοικίες αναζητώντας δυνατές συγκινήσεις. Είναι το είδος του σνομπισμού της εποχής εκείνης που προκαλεί ρίγη σε έναν αστό: η ηδονή να σε χαστουκίζει ένας μάγκας, να σε "στολίζουν" στον Bruant, να συγχρωτίζεσαι με τις πόρνες και τους νταβατζήδες τους, να σε σερβίρουν τα αρρενωπά "παιδιά της Φυλακής" στην ομώνυμη ταβέρνα όπου οι οι σερβιτόροι μοστράρουν τα τατουάζ τους και ντύνονται με τη στολή της φυλακής. Και ξαφνικά πρέπει να τρέξεις, σφυρίγματα ακούγονται μέσα στη νύχτα. Η έφοδος της αστυνομίας: "'Ολοι ακίνητοι! Ταυτότητες!" 'Ο, τι πρέπει για να μείνει αξέχαστη η βραδιά!" (Κείμενο της έκθεσης). -Provost, "Le bal Mabille, 1867". Λιθογραφία. Musée Carnavalet 
Facebook Twitter Το καφέ-μπρασσερί La Coupole υπάρχει από το 1928. Πολλοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες το έχουν επισκεφθεί και επιλέξει ως μόνιμο στέκι τους, με προεξάρχοντες τους Jean Cocteau, Foujita, Giacometti, Joséphine Baker, Man Ray, Georges Braque, Brassaï, Picasso, Simone de Beauvoir, Jean-Paul Sartre, Marc Chagall, Édith Piaf. Σήμερα, η ανακαινισμένη κύρια αίθουσά του έχει κηρυχθεί ιστορικό μνημείο. Οι εξόριστοι 'Ελληνες στη Χούντα προτιμούσαν πάντως το λιγότερο φανταχτερό απέναντι καφενείο Le Select. 
Facebook Twitter Η γειτονιά μου (στη rue Saint-Sebastien υπάρχει ακόμη το σχολείο μου) τον 19ο αι. 
Facebook Twitter Η διασκέδαση στο Παρίσι πήρε νέο χαρακτήρα όταν της προσφέρθηκε το Palais-Royal. Ιδιοκτησία του δούκα της Ορλεάνης, ανηψιού του Λουδοβίκου 14ου, η "νησίδα" αυτή με τις στοές της, όντας βασιλική κατοικία, απέκλειε την αστυνομική επιτήρηση. Η γειτνίαση με την Comédie française και άλλα θέατρα οδήγησε έναν ολόκληρο νυκτόβιο κόσμο να αναζητήσει εκεί διαφόρων ειδών διασκεδάσεις: καφενεία, εστιατόρια, απαγορευμένα παιχνίδια, πορνεία. Το 1790, ένα χρόνο μετά την Επανάσταση, υπήρχαν γύρω στα 1.500 "καλοντυμένα και καλοβαμμένα κορίτσια που περίμεναν μέρα νύχτα τους πελάτες, τα "κοροϊδια" όπως τους ονόμαζαν". Louis-Léopold Boilly, Les galeries du Palais Royal (1809). Musée Carnavalet. 
Facebook Twitter Η πορνεία στο plais-Royal. Η έξοδος του 113ου Συντάγματος (1815). Στις στοές του Palias-Royal γνώρισε ο Ναπολέων Βοναπάρτης την Ζοζεφίν ντε Μποαρναί. 
Facebook Twitter "Πολύ γρήγορα, η παρισινή νύχτα αντιμετωπίζεται από τις αρχές σαν ένας χώρος ταραχοποιός που γεννά την αταξία, ακόμη και τις ανατρεπτικές ενέργειες, και γι' αυτό πρέπει να ελέγχεται και να παρακολουθιέται όσο γίνεται πιο προσεκτικά. 'Ηδη από τα τέλη του 18ου αι. εφαρμόζεται μία ειδική αστυνόμευση. Απέναντι σ' αυτήν την νυχτερινή αστυνομία κάποιες ομάδες των κακόφημων συνοικιών προσπαθούν να επωφεληθούν από την παρισινή νύχτα απειλώντας τους πελάτες, πουλώντας προστασία στα μαγαζιά, εκμεταλλευόμενοι και την πορνεία, το έμβλημα της νύχτας με τις εκατοντάδες "petites femmes de Paris" (κείμενο της έκθεσης). 
Facebook Twitter "Ξέρει πολύ καλά πως είσαι προορισμένη για την πολυτέλεια και τη μεγάλη ζωή". 
Facebook Twitter "'Ηδη από τον 18ο αι., η παρισινή νύχτα βρίθει από ειδικά επαγγέλματα. Στις ταβέρνες και στα καφενεία εργάζονταν το 1900 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι, τότε που ο αριθμός εκείνων που διασκέδαζαν έφτασε να είναι ο μεγαλύτερος και ποτέ δεν ξεπεράστηκε" (κείμενο της έκθεσης). Σήμερα, η παρισινή πρωτεύουσα αριθμεί ακόμη 13.000 καφενεία. 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Βραδινά φορέματα (1926). Palais Galliera. 
Facebook Twitter "Το Παρίσι τη νύχτα". Εφημερίδα του ευτυχισμένου "viveur" για όσο διαρκεί η 'Εκθεση. 
Facebook Twitter Στο καμαρίνι ενός καμπαρέ. Φωτογραφία ανωνύμου. © Collection Roger-Viollet 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Τραπέζι για μακιγιάζ σχεδιασμένο από τον διακοσμητή Oscar Gustin για το Théâtre de Poche (1960-1970). Bibliothèque historique de la Ville de Paris. 
Facebook Twitter Τα βουλεβάρτα. 'Εργο του Douchot 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter "Στις 5 Μαρτίου 1978 ανοίγει το Palace. Μέσα σε ένα σκηνικό όπερας, όπου όλοι είναι υπό το βλέμμα όλων, 2000 κλάμπερς χορεύουν στους ήχους του "La vie en rose" της Grace Jones. Το Palace κατάφερε να πραγματοποιήσει τη σύνθεση της παρισινής νύχτας και να απογειώσει το γιορταστικό πνεύμα που κληρονομήθηκε από το Μάη του 1968" (κείμενο της έκθεσης). 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Αριστ.: Βραδινό φόρεμα (Christian Dior) της Régine, τραγουδίστριας και "βασίλισσας της νύχτας" με πάνω από 20 ντισκοτέκ στο ενεργητικό της. Palais Galliera. 
Facebook Twitter 
Facebook Twitter 
Σπύρος 
