Το χαμένο χαρτονόμισμα

Το χαμένο χαρτονόμισμα Facebook Twitter
Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τη διακυβέρνηση της χώρας για την τιμιότητά του, μολονότι ήταν φως φανάρι ότι δεν θα κατάφερνε να τιμήσει ούτε μία απ' τις ουσιαστικές υποσχέσεις που είχε δώσει προεκλογικά... Φωτό: SOOC
1

Μ' εκείνες τις μικρές παραβολές που ο Μπρεχτ συγκέντρωσε στις Ιστορίες του κ. Κόυνερ θα μπορούσε, νομίζω, να συγκριθεί ένα ανέκδοτο που θυμάμαι απ' τα παιδικά μου χρόνια και που έχει ως εξής: μια υπηρέτρια, ξεσκονίζοντας, βρίσκει ένα χαρτονόμισμα των χιλίων δραχμών και το δίνει στην κυρία του σπιτιού, που εντυπωσιάζεται ευχάριστα· σε μια επίδειξη γενναιοδωρίας, η κυρία τής παραχωρεί τα χρήματα σαν ανταμοιβή «για την τιμιότητά της», όπως εξηγεί – ως εδώ καλά. Δύο εβδομάδες αργότερα, η κυρία χάνει ένα δεύτερο χιλιάρικο και ρωτάει την υπηρέτρια αν το βρήκε. «Το βρήκα» παραδέχεται αυτή, «αλλά το κράτησα για την τιμιότητά μου». Καθόλου αστείο.


Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τη διακυβέρνηση της χώρας για την τιμιότητά του, μολονότι ήταν φως φανάρι ότι δεν θα κατάφερνε να τιμήσει ούτε μία απ' τις ουσιαστικές υποσχέσεις που είχε δώσει προεκλογικά. Το καλοκαίρι έχασε μια μοναδική ευκαιρία, που εκ των υστέρων φαντάζει μυθιστορηματική, να σώσει την τιμή της Αριστεράς, παραιτούμενος, εφόσον είχε προσκρούσει στο τείχος των αντιρρήσεων των δανειστών, και να δείξει έτσι ότι το περιλάλητο «αριστερό όραμα» ήταν όντως ένα ρωμαλέο ανθρωπιστικό αίτημα, δηλαδή κάτι δυναμικά αντίθετο τόσο στη σύσφιξη του διαχειριστικού βρόχου των εταίρων όσο και στην εν γένει παρακμή της πολιτικής ως διαπλαστικής μήτρας δημιουργικών αντιθέσεων. Αντ' αυτού, κατέληξε να ενσαρκώσει μια σκανδαλώδη στάση που δίκαια θα μπορούσε να επαινεθεί ως παγκόσμια πρωτοτυπία: παρουσίασε τον εαυτό του σαν το κόμμα που κατόρθωσε να πετύχει την ασυμφωνία λόγων και έργων εν ονόματι ειδικά της τιμιότητας!

Μολονότι η, ένεκα μνημονίου, 100% δεξιά διακυβέρνηση της οιονεί αριστερής Κυβέρνησης κάνει τη λογική να εξεγείρεται, οι ιδεολογικοί πανηγυρισμοί για την άμωμη σύλληψη του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς συνεχίζονται λες και δεν τρέχει τίποτα.


Κατά τα λοιπά, στην πολιτική, όπως και οπουδήποτε αλλού, οι σημασίες πηγάζουν, το ξέρουμε, απ' τις διαφορές, για παράδειγμα απ' τη θεμελιώδη διαφορά μεταξύ επιθυμητού και αναγκαίου, μεταξύ εκείνου που ισχυρίζεται ότι επιδιώκει ένας πολιτικός οργανισμός ώστε να αποσπάει την εύνοια του πολίτη και εκείνου που εντέλει επιτυγχάνει να πραγματοποιήσει υπό την πίεση των περιστάσεων. Αυτή η διαφορά ανάμεσα στις εξαγγελίες και στις πράξεις, στις αγέρωχες κορώνες και στις αντιδημοφιλείς αποφάσεις, στις υψιπετείς διαβεβαιώσεις και στους μελαγχολικούς συμβιβασμούς κατά την προσγείωση, η σημασία αυτή, που για να είμαστε ειλικρινείς προκύπτει απ' την απόκλιση ανάμεσα στο ατομικό και στο κοινωνικό συμφέρον, είναι επίσης, και αναπόφευκτα, η διαφορά που καθορίζει την αξιοπιστία κάποιου και που, σαν τέτοια, αποτελεί τον βηματοδότη της αστικής δημοκρατίας, όπου υποτίθεται ότι ανακαλείται κανείς από μια θέση ευθύνης εφόσον αποδειχτεί ασυνεπής. Μέχρι πρότινος, η συνήθως κραυγαλέα αντίθεση επιθυμητού και αναγκαίου διασκεδαζόταν με ποικίλους τρόπους, φέρ' ειπείν με το να προκαλείται, αναδρομικά, συσκότιση γύρω απ' το επιθυμητό ή να σκηνοθετείται η πλασματική σύγκλιση επιθυμητού και αναγκαίου όπως δίδαξε ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός ή να παρουσιάζεται το αναγκαίο ως αναπότρεπτο θερμό επεισόδιο στον οδικό χάρτη των επιθυμιών της εκλογικής πελατείας, ούτως ώστε η κάθε Κυβέρνηση να αγοράζει χρόνο υποσχόμενη στους πληγέντες πολεμικές αποζημιώσεις. Τώρα;

Τώρα, εδώ, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, περίπτωση επαναλαμβάνω μοναδική, η αντίφαση ούτε επιλύεται, όπως σε περιόδους ευημερίας, ούτε γεφυρώνεται, έστω κακήν κακώς, όπως σε περιόδους κρίσης, ούτε διαψεύδεται, όπως ας πούμε στις χώρες του Βορρά, στων οποίων την κουλτούρα το αναγκαίον είναι και επιθυμητόν εξ υποθέσεως: όχι· εδώ η αντίφαση, επισήμως, καταργείται ως τέτοια ένα πρωί με νομοθετική πράξη, και οι δύο αντίθετοι πόλοι συγκατοικούν πλέον στην ίδια αλλόκοτη μορφή παράλληλης αμοιβαιότητας: το επιθυμητόν, δηλαδή η ανακούφιση των ασθενέστερων, παραμένει μεγαλοπρεπώς μια διακήρυξη που πλανάται στον αέρα ως αντιμνημονιακή απροθυμία ανάληψης της περίφημης «ιδιοκτησίας» του προγράμματος, και σε πείσμα του θριαμβεύοντος αναγκαίου, δηλαδή της λιτότητας που συνοδεύει τις εμπράγματες δηλώσεις υποταγής στον ρεαλισμό των Γερμανών· έτσι τα μεθεόρτια εξελίσσονται σε περιβάλλον γενικευμένης κώφωσης. Μολονότι η, ένεκα μνημονίου, 100% δεξιά διακυβέρνηση της οιονεί αριστερής Κυβέρνησης κάνει τη λογική να εξεγείρεται, οι ιδεολογικοί πανηγυρισμοί για την άμωμη σύλληψη του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς συνεχίζονται λες και δεν τρέχει τίποτα.


Και ούτω καθεξής: όσο πιο φανταχτερή η σχέση δυσαρμονίας που συνδέει τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ με την ιδεολογική του ταυτότητα, τόσο η δυσαρμονία διατυμπανίζεται λοξά προς όλες τις κατευθύνσεις εν είδει ανδραγαθήματος μαζί με τα θερμά επαναστατικά συλλυπητήρια εκ της Διευθύνσεως για τις απώλειες που η ίδια η Διεύθυνση προκάλεσε! Με δυο λόγια, σε ό,τι αφορά την απορρόφηση του πολιτικού κόστους, ο ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά πουλάει τρέλα. Έκτοτε, κινούμενος σ' αυτήν τη γραμμή της ανελέητης αποσυναρμολόγησης των σημασιών, δεν κάνει τίποτ' άλλο απ' το να επιτίθεται στα τελευταία υπολείμματα πολιτικής σκέψης και, απ' αυτή την άποψη, είναι ένα κόμμα του μέλλοντος.

www.paradoxa.gr

Αρχείο
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ