Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

Φτιάχνοντας γλυκό τριαντάφυλλο σε ένα μοναστήρι στη λίμνη Δόξα

0

ΤΕΛΗ ΜΑΪΟΥ. Ο μήνας των λουλουδιών και της βλάστησης φτάνει στο τέλος του κι εμείς ταξιδεύουμε για τις ανάγκες ενός φωτορεπορτάζ που θα δημοσιευτεί στο διεθνές περιοδικό ΤAVERNA, προς την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Φενεού για να ζήσουμε από κοντά τη διαδικασία της παραγωγής του γλυκού τριαντάφυλλου που φτιάχνεται εξ ολοκλήρου στο μοναστήρι.

Σε απόσταση δύο ωρών από την Αθήνα και αφού διασχίσουμε αμπελώνες, μελίσσια, ρυάκια, πετρόχτιστα ορεινά χωριά, στενά γεφύρια, βαθυπράσινα βουνά, την ελώδη λίμνη της Στυμφαλίας αλλά και τη μεγάλη κοιλάδα του Φενεού συναντάμε την πανέμορφη τεχνητή ορεινή λίμνη Δόξα. Στα σμαραγδένια νερά της καθρεφτίζεται ο επιβλητικός όγκος των βουνών της ορεινής Κορινθίας. Πρόκειται για ένα οικοτουριστικό αξιοθέατο σπάνιας ομορφιάς και φυσικού κάλλους, ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής γοητείας που, όχι τυχαία, έχει γίνει γνωστό με την προσωνυμία «κορινθιακή Ελβετία».

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ: Στα ήσυχα νερά της τεχνητής λίμνης Δόξα, καθρεφτίζεται ο επιβλητικός όγκος των βουνών της ορεινής Κορινθίας... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ: Στα ήσυχα νερά της τεχνητής λίμνης Δόξα, καθρεφτίζεται ο επιβλητικός όγκος των βουνών της ορεινής Κορινθίας... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ υπάρχει μια χωμάτινη λωρίδα γης που σε οδηγεί στον ναό του Αγίου Φανουρίου. Πριν ο ναός λάβει τη σημερινή του ονομασία, κατά τον 14ο αιώνα χτίστηκε εκεί το Παλαιομονάστηρο, παλιό καθολικό της μονής Αγίου Γεωργίου.

Σύμφωνα με την παράδοση, το Παλιομονάστηρο το έχτισε κάποιος μοναχός από την επαρχία Καλαβρύτων με δικά του έξοδα αλλά και με επαιτεία. Όμως αργότερα, τον 17ο αιώνα, εγκαταλείφθηκε, όταν η λίμνη Φενεού κατέκλυσε ολόκληρη την κοιλάδα, αναγκάζοντας τους μοναχούς να χτίσουν ψηλότερα το νέο μοναστήρι. Ακόμα και σήμερα στα νότια του ναού σώζονται τα ερείπια κτισμάτων που ανήκουν στην αρχική μονή.

Ελάχιστα λεπτά από τη λίμνη στέκει επιβλητικά στη νέα της θέση η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, σε υψόμετρο που αγγίζει τα 1.000 μέτρα. Το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει μακρόχρονη ιστορία, αφού διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821. Χρησίμευσε ως αρχηγείο της Φιλικής Εταιρείας υπό τις εντολές του ηγούμενου της μονής Ναθαναήλ αλλά και με τη βοήθεια πολλών άλλων ηγουμένων από γειτονικές μονές. Σήμερα ο επισκέπτης αντικρίζει ένα τριώροφο εντυπωσιακό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε το 1693, αλλά ανακαινίστηκε λόγω πυρκαγιάς το 1754.

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Η είσοδος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

Στο μοναστήρι μάς υποδέχεται ο εκτελών χρέη ηγουμένου πατέρας Αθανάσιος. Η καταγωγή του είναι από ένα παραλιακό χωριό της Κορινθίας, τον Άσσο. Τριάντα ενός ετών, μετρά ήδη οκτώ χρόνια ως μοναχός. Ανθρώπινος, με αγνή ψυχή και φιλόξενη διάθεση. 

Η διαμονή μας διήρκεσε 36 ώρες. Και τις δύο μέρες ακολουθήσαμε πιστά το πρόγραμμα της μονής. Εκτός από τον πατέρα Αθανάσιο, εκεί μένει και ο επί τριάντα χρόνια ηγούμενος της μονής ιερομόναχος Γεννάδιος.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΟΙ: Ο επί τριάντα χρόνια ηγούμενος της μονής ιερομόναχος Γεννάδιος με τον νεότερο πατέρα Αθανάσιο... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΔΥΟ ΜΟΝΑΧΟΙ: Ο επί τριάντα χρόνια ηγούμενος της μονής ιερομόναχος Γεννάδιος με τον νεότερο πατέρα Αθανάσιο... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τα προσωπικά μας αντικείμενα στο κελί όπου φιλοξενηθήκαμε και στη συνέχεια περιδιαβαίνουμε τους εσωτερικούς χώρους της μονής. Από την πλακόστρωτη αυλή ανεβαίνουμε τις εξωτερικές κλίμακες, οι οποίες οδηγούν στους ψηλότερους ορόφους του μοναστηριού. Στο ισόγειο βρίσκονται οι αποθήκες και οι βοηθητικοί χώροι, στον πρώτο όροφο τα κελιά, ενώ στον δεύτερο η τράπεζα, η κουζίνα και το αρχονταρίκι, από το μπαλκόνι του οποίου δεν χορταίνεις να θαυμάζεις τη μαγευτική θέα στην λίμνη.

Στο κέντρο του μοναστηριού δεσπόζει το καθολικό της Μονής, που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Περνώντας την πύλη του με την ανάγλυφη παράσταση του Αγίου Γεωργίου, έργο του 18ου αιώνα, παρατηρούμε το εσωτερικό του ναού ― μια βασιλική με τρούλο. Είναι χωρισμένος σε τρία μέρη: στον νάρθηκα, στον κυρίως ναό (διαθέτει τρεις θύρες) και στο ιερό.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Η ΧΑΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ: Οι Κρητικού ύφους λεπτότατες τοιχογραφίες έχουν ιστορηθεί από τον ζωγράφο Παναγιώτη των Ιωαννίνων, το διάστημα 1762-1768... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο κοσμεί το καθολικό της μονής και φιλοτεχνήθηκε το 1762... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΛΑΜΠΕΙ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο κοσμεί το καθολικό της μονής και φιλοτεχνήθηκε το 1762

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ: Στο λίγο φως του όρθρου οι δυο μοναχοί ψάλλουν, ενώ στο παράθυρο μια ανθισμένη τριανταφυλλιά διακρίνεται σιγά-σιγά... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ: Στο λίγο φως του όρθρου οι δυο μοναχοί ψάλλουν, ενώ στο παράθυρο  μια ανθισμένη τριανταφυλλιά διακρίνεται σιγά-σιγά... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΟΠΩΣ  μου περιγράφει ο πατέρας Αθανάσιος, «ολόκληρος ο ναός είναι εικονογραφημένος με τοιχογραφίες σπάνιας τέχνης και λεπτότατης κατεργασίας από τον ζωγράφο Παναγιώτη από τα Ιωάννινα το διάστημα 1762-1768. Οι τοιχογραφίες είναι επηρεασμένες από την Κρητική Σχολή και διακρίνονται για την εκφραστικότητα και τη ζωντάνια τους».

Ιδιαίτερα εντυπωσιακός είναι ο Παντοκράτορας, ενώ το βλέμμα κεντρίζει και ο αγιορείτικης τεχνοτροπίας μεγάλος ξύλινος πολυέλαιος, ο οποίος στολίζεται με μικρές εικόνες εξαιρετικής τέχνης. Αξιοθαύμαστο είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο που κοσμεί το καθολικό της μονής και φιλοτεχνήθηκε το 1762, επιχρυσώθηκε το 1768 και φέρει εικόνες και παραστάσεις από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, το διπλό δωδεκάορτο και το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου.

Σύμφωνα με όσα μου λέει ο πατέρας Αθανάσιος, «στη δυτική πλευρά του ναού προστέθηκε νεότερο κτίσμα με καταπακτή που οδηγούσε σε μυστικό χώρο τον οποίο οι μοναχοί χρησιμοποιούσαν επί Τουρκοκρατίας ως "κρυφό σχολειό"». Πράγματι, μέσω της μικρής σκάλας μπορεί ο επισκέπτης να το επισκεφτεί― διασώζεται σε άριστη κατάσταση.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Κατά τους ισχυρισμούς του π. Γενναδίου, εδώ οι μοναχοί δίδασκα στα παιδιά την ελληνική γλώσσα, στα χρόνια της τουρκοκρατίας... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Κατά τους ισχυρισμούς του π. Γενναδίου, εδώ οι μοναχοί δίδασκαν στα παιδιά την ελληνική γλώσσα, στα χρόνια της τουρκοκρατίας... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΤΟ  εσωτερικό του ναού, όπου φυλάσσονται ιερά κειμήλια, όπως ασημένια θυμιατά, δισκοπότηρο και εικόνες αγίων, γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά τα μέσα του 17ου αιώνα, ενώ το 1900 στη Μονή Αγίου Γεωργίου υπηρετούσαν είκοσι τέσσερις μοναχοί.

Κατά τη διάρκεια του χρόνου οι δύο μοναχοί απασχολούνται με γεωργικές εργασίες, τη συντήρηση του μοναστηριού και τις τροφοδοσίες. Τα έσοδα της μονής προέρχονται και από την πώληση του γλυκού, τον οβολό των επισκεπτών αλλά και την εκμετάλλευση της ξυλείας από δασικές εκτάσεις που ανήκουν στο μοναστήρι.

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

«ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΠΛΟΙ»

Ένα πιάτο μπάμιες με πατάτες, μια ντοματοσαλάτα, τυρί φέτα, πρόσφορο και κόκκινο κρασί είναι το δείπνο της ημέρας στην κουζίνα της μονής.

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΕΧΕΙ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΣΕΙ και λίγο μετά τη μία έρχεται η ώρα του φαγητού. Σε μια μικρή κουζίνα, από τα παράθυρα της οποίας ατενίζουμε το καταπράσινο δάσος, καθόμαστε να γευματίσουμε. «Εδώ θα απολαύσεις τη μαγεία της απλότητας» επισημαίνει γελώντας ο πατέρας Γεννάδιος. Πράγματι, ένα πιάτο μπάμιες με πατάτες, μια ντοματοσαλάτα, τυρί φέτα, πρόσφορο και κόκκινο κρασί αρκούν για να μυηθείς στη γαστρονομική, αγνή ομορφιά του μοναστηριακού φαγητού. Προσευχή στην αρχή και το τέλος του φαγητού, λίγες κουβέντες και μετά από περίπου είκοσι λεπτά αποχωρούμε στα κελιά για λίγη ξεκούραση. Δύο μονά κρεβάτια, κλινοσκεπάσματα, εικόνες του Αγίου Γεωργίου, εκκλησιαστικά βιβλία κι ένα παράθυρο απ' όπου αγναντεύεις τη θέα στη λίμνη είναι όλα όσα διαθέτει το ολόλευκο κελί στο οποίο διαμείναμε.
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΠΑΣΤΟΡΑΛΕ: Το δάσος τυλίγει τη μονή... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΠΑΣΤΟΡΑΛΕ: Το δάσος τυλίγει τη μονή... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ της ίδιας μέρας κάνουμε την πρώτη βόλτα στους ροδώνες του μοναστηριού, οι οποίοι απλώνονται σε διάφορες πλευρές του. Η καλλιέργεια της τριανταφυλλιάς δεν θεωρείται δύσκολη: το μόνο που απαιτεί είναι σκάλισμα στις ρίζες προκειμένου να προστατεύεται από τα αγριόχορτα.

Αργότερα, θα βρεθούμε στην έκθεση που υπάρχει στο αρχονταρίκι για να ενημερωθούμε για την πορεία του μοναστηριού στο πέρασμα του χρόνου. Ιστορίες από την Επανάσταση, τα χρόνια της Κατοχής και, φυσικά, φωτογραφίες από την παραγωγή του γλυκού τριαντάφυλλου, που μας πληροφορούν ότι δίνει καρπό μία φορά τον χρόνο, η παραγωγή του πραγματοποιείται πάντα τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, αναλόγως των καιρικών συνθηκών, ενώ το μάζεμά του διαρκεί 15-20 μέρες.

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
«ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΔΩΝΕΣ»: Σβέλτος και μεθοδικός, ο πατέρας Αθανάσιος μαζεύει ανθούς τριανταφυλλιάς... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ο ιερομόναχος Γεννάδιος είναι σήμερα 78 ετών. Τα τελευταία τριάντα χρόνια τα έχει περάσει σε αυτήν τη μονή. Μια ασκητική μοναχική φυσιογνωμία, ένας ταπεινός, πράος και με καλοσυνάτη όψη γέροντας. Χαμογελώντας λέει ότι είναι αυτός που ξεκίνησε την παραγωγή του γλυκού στο μοναστήρι: «Το τριαντάφυλλο αποτελεί ένα διαχρονικό σύμβολο της άνοιξης. Αντιπροσωπεύει την αιωνιότητα και την ανανέωση της ζωής, ανθίζοντας μετά το πέρας του χειμωνιάτικου κρύου. Πάντοτε το τριαντάφυλλο είχε ιδιαίτερη σημασία για τον χριστιανισμό κυρίως ως σύμβολο του Παραδείσου και της ουράνιας ευδαιμονίας».
 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

«Πάντοτε το τριαντάφυλλο είχε ιδιαίτερη σημασία για τον χριστιανισμό κυρίως ως σύμβολο του Παραδείσου και της ουράνιας ευδαιμονίας»

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΤΟΝ ΡΩΤΩ για την ποικιλία που καλλιεργείται στη μονή: «Πρόκειται για τις επονομαζόμενες "μαγιάτικες" πελοποννήσιες τριανταφυλλιές, οι οποίες ξεχωρίζουν για το εξαίσιο ροζ θέαμα που προσφέρουν κατά τη σύντομη διάρκεια της ανθοφορίας τους, είναι εξαιρετικά ανθεκτικές, ενώ αναδίδουν έντονο και μεθυστικό άρωμα λόγω του ροζ λεπτού φυλλώματός τους». Πιθανολογείται ότι η λατινική τους ονομασία είναι Rosa centifolia και, κατά τους ειδικούς, η αρχική ποικιλία της κατηγορίας των εκατόφυλλων τριανταφυλλιών σχηματίζει θάμνο με αραιά, γεμάτα χάρη κλαδιά, τα οποία καταλήγουν σε σφαιρικά τριαντάφυλλα ανοιχτού ροζ χρώματος, γεμάτα πέταλα.

Ο πατέρας Γεννάδιος, πριν από πολλά χρόνια, έφερε ρίζες μαγιάτικου τριαντάφυλλου από τη Μονή Ταξιαρχών στο Αίγιο. Αργότερα πέρασε τριάντα χρόνια ως μοναχός στο Μέγα Σπήλαιο, όπου έμαθε τη διαδικασία παρασκευής του γλυκού. «Εδώ πρόσφεραν στους προσκυνητές μόνο λουκούμι με νερό. Μόλις έφερα τις ρίζες, τις φύτεψα περιμετρικά της μονής. Αυτές άνθισαν και πολλαπλασιάστηκαν με αποτέλεσμα να εδραιωθούν το κέρασμα και η αγορά του γλυκού στο μοναστήρι» αναφέρει.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ: «Παλιά πρόσφεραν στους προσκυνητές μόνο λουκούμι με νερό. Τώρα προσφέρουμε το δικό μας γλυκό» Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΔΟΥΛΕΙΑ...

Μερικοί νομίζουν ότι η μοναστική ζωή είναι χαλαρή και ήσυχη...

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΔΟΥΛΕΙΑ...

... στην πραγματικότητα όμως είναι σκληρή και χειρωνακτική 

Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΔΟΥΛΕΙΑ...

Η διαδικασία απαιτεί γερά χέρια, καθώς στο μείγμα δεν προστίθεται νερό, και η ζάχαρη λιώνει μόνο με το υγρό που περιέχουν τα ροδοπέταλα

 Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΜΕ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ η ώρα περνά γρήγορα και πάμε στο απόδειπνο. Μόλις ολοκληρώνουμε το βραδινό γεύμα, το πρόγραμμα προβλέπει εσπερινό. Είναι 9 το βράδυ και η ιερότητα του χώρου, σε συνδυασμό με το μεγαλείο της φύσης, δημιουργεί μυστηριακή ατμόσφαιρα. Μέσα στον ναό, το λιγοστό μουντό φως, η γλυκιά ευωδιά του λιβανιού, τα αναμμένα καντήλια, το τρεμάμενο φως των κεριών, οι ψαλμωδίες, δημιουργούν συναισθήματα δέους.

Λίγο μετά τις δέκα και μισή δίνεται εντολή από τον ηγούμενο για κατάκλιση. Την ησυχία διακόπτουν μόνο μερικά νιαουρίσματα από τις πάμπολλες γάτες που τριγυρνούν στο μοναστήρι. 

Στις έξι το πρωί της επόμενης ημέρας ο πατέρας Γεννάδιος κρούει το τάλαντο, το ξύλινο σήμαντρο, καλώντας τους πιστούς να συμμετάσχουν στα ιερά τους καθήκοντα. Λίγα λεπτά πριν μπούμε στον ναό για τον πρωινό όρθρο ο ηλικιωμένος γέροντας μου εξηγεί με τη βραχνή φωνή του ότι «η κρούση του τάλαντου θυμίζει την κρούση του ξύλου από τον Νώε πριν από τον κατακλυσμό κι έτσι στα μοναστήρια το σήμαντρο συμβολίζει τον ερχομό των πιστών εντός της Νέας Κιβωτού που είναι η Εκκλησία του Χριστού, ώστε να σωθούν από τον κατακλυσμό της αμαρτίας».

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ολοκλήρωση του εκκλησιασμού ακολουθεί ελληνικός καφές ψημένος παραδοσιακά από τα ροζιασμένα χέρια του ιερομόναχου Γεννάδιου – πάντα μέτριος με λίγο γάλα. Η δεύτερη μέρα είναι ολόκληρη αφιερωμένη στη δημιουργία του γλυκού τριαντάφυλλου. Ο καιρός είναι εξαιρετικός και ξεκινάμε για το μάζεμα των τριαντάφυλλων πέριξ της μονής. Έχοντας μαζί μας καφάσια για να ρίχνουμε μέσα τα ανοιχτά ροδοπέταλα, περπατάμε κατά μήκος των ροδώνων. Τα κελαηδίσματα των πουλιών και το βουητό από τις μέλισσες μας συνοδεύουν καθ' όλη τη διάρκεια της περιήγησής μας στην κατάφυτη ήρεμη έκταση, όπου, εκτός από τους ροδώνες, μπορείς να θαυμάσεις πολυάριθμες βυσσινιές, κερασιές, καστανιές, αχλαδιές, πεύκα και έλατα.

Μόλις τελειώνουμε, επισκεπτόμαστε και τον νέο ροδώνα που βρίσκεται δίπλα στη λίμνη, περίπου ένα χιλιόμετρο από τη μονή. Ο συγκεκριμένος ροδώνας θα είναι πλήρως έτοιμος σε περίπου τρία χρόνια, αλλά από τώρα έχει ξεκινήσει να δίνει καρπούς. Όση ώρα μαζεύουμε ροδοπέταλα, δίπλα μας υπάρχουν άλογα που χαλαρώνουν στα λιβάδια, χελώνες και παρυδάτια πουλιά.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter

RΟSA CENTIFOLIA... Η ποικιλία που καλλιεργείται στη μονή είναι οι εξαιρετικά ανθεκτικές «μαγιάτικες» της Πελοποννήσου.... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna


 

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΜΟΝΗ.Στην επόμενη φάση αδειάζουμε τα καφάσια πάνω σε δύο μεγάλες κρησάρες που βρίσκονται στην ξύλινη βεράντα του δεύτερου ορόφου. Μόλις απλωθούν τα φύλλα ξεκινά το λεπτομερές καθάρισμα των ροδοπετάλων από τον μίσχο και τους στήμονες. Τα καθαρισμένα ροδοπέταλα τοποθετούνται σε λεκάνες.

«Κάνουμε το διάλεγμα με ιδιαίτερη προσοχή ώστε μετά να αρχίσει το ζύμωμα, ρίχνοντας αρκετή ποσότητα ζάχαρης. Η διαδικασία απαιτεί γερά χέρια, καθώς στο μείγμα δεν προστίθεται νερό, όπως θα δείτε, και η ζάχαρη λιώνει μόνο με το υγρό που περιέχουν τα ροδοπέταλα» υποστηρίζει ο πατέρας Αθανάσιος που έχει σηκωμένα τα μανίκια και δεν σταματά το ζύμωμα έως ότου το μείγμα να γίνει μια ομοιόμορφη πάστα.

Πηγαίνουμε σε ένα μικρό δωμάτιο που χρησιμεύει για την παρασκευή του γλυκού, παίρνει ένα μεγάλο μαύρο καζάνι και ρίχνει νερό που φτάνει περίπου λίγο πριν από τη μέση. Το αφήνει να βράσει σε υψηλή θερμοκρασία και προσθέτει την ανάλογη ποσότητα της ζάχαρης. Ενδεικτικά, η αναλογία είναι έξι προς ένα, δηλαδή για ένα κιλό φύλλα, απαιτούνται έξι κιλά ζάχαρη και τρία κιλά νερό. Ύστερα,προσθέτει το μείγμα και μετά από δέκα λεπτά, μόλις αρχίσει να δένει, ρίχνει λίγο χυμό λεμονιού. Ανακατεύει αρκετή ώρα, περίπου τριάντα λεπτά, με μια ξύλινη κουτάλα και οι αρωματισμένοι υδρατμοί διαχέονται σε όλο το μοναστήρι. Ελέγχει αν το γλυκό έχει δέσει αρκετά, σβήνει τη φωτιά και το αφήνει να κρυώσει.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ της ίδιας μέρας πηγαίνουμε όλοι μαζί για να συσκευάσουμε το γλυκό σε αποστειρωμένα βαζάκια. Ο πατέρας Αθανάσιος κάθεται δίπλα στο καζάνι και με ένα χειροποίητο σκεύος ξεκινά το ισόποσο γέμισμα των βάζων. Με τη σειρά του ο Γεννάδιος τα σφραγίζει και τα τοποθετεί ομοιόμορφα σε ένα καρότσι, ώστε μόλις τελειώσουμε να τα μεταφέρουμε στον ήλιο και να τους ρίξουμε αρκετό νερό. Όταν στεγνώσουν, ξεκινά η διαδικασία της ετικετοποίησης αλλά και της δοκιμής. Καθισμένοι στο τραπέζι έξω από το αρχονταρίκι ανοίγουμε ένα μικρό βαζάκι. Οι μυρωδιές της άνοιξης ξεπηδούν και από πιατάκια παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο απολαμβάνουμε τη μοναδική γεύση του υπέροχου αρωματικού σιροπιαστού γλυκίσματος.

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
LA VIE EN ROSE: «Εδώ αντιλαμβάνεσαι πλήρως την αίσθηση του μετέωρου. Οι επιθυμίες σου μεταβάλλονται και η ψυχή σου ξεκουράζεται. Συγχωρείς, πιστεύεις κι ελπίζεις» ― π. Γεννάδιος... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
LA VIE EN ROSE: «Εδώ αντιλαμβάνεσαι πλήρως την αίσθηση του μετέωρου. Οι επιθυμίες σου μεταβάλλονται και η ψυχή σου ξεκουράζεται. Συγχωρείς, πιστεύεις κι ελπίζεις» ― π. Γεννάδιος... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΕΣ: Παντού στο μοναστήρι, οι γάτες έχουν το ελεύθερο... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΕΣ: Παντού στο μοναστήρι, οι γάτες έχουν το ελεύθερο... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ Taverna
ΣΟΥΡΟΥΠΩΝΕΙ κι έχει φτάσει η ώρα της επιστροφής. Πριν τους αποχαιρετήσουμε, ο ιερομόναχος Γεννάδιος, καθισμένος σε μια ψάθινη καρέκλα στην άκρη της ξύλινης βεράντας, λέει: «Όταν είχα έρθει πρώτη φορά, για περίπου έναν μήνα δεν χόρταινα με τίποτα αυτό το φυσικό έρημο τοπίο. Αργότερα, η δύναμη της εικόνας άρχιζε να ξεθωριάζει. Όμως ποτέ δεν έπαψε να κυριαρχεί μέσα μου η πνευματική του ενέργεια. Εδώ αντιλαμβάνεσαι πλήρως την αίσθηση του μετέωρου. Οι επιθυμίες σου μεταβάλλονται και η ψυχή σου ξεκουράζεται. Συγχωρείς, πιστεύεις κι ελπίζεις».

Αφήνοντας πίσω μας το σημαντικό εκκλησιαστικό μνημείο, όλες οι αισθήσεις σου έχουν υπερκαλυφθεί. Βουνίσιες εικόνες, η απέραντη ομορφιά της λίμνης και τα αρχέγονα συναισθήματα φιλοτεχνούν αυτό τον επίγειο παράδεισο.

Στη μνήμη μου διατηρείται ακόμα η γεύση αυτού του νόστιμου, ιδιαίτερου γλυκού με τη μυρωδιά του τριαντάφυλλου και θυμάμαι τον Νίκο Εγγονόπουλο ο οποίος έγραφε στην «Κοιλάδα με τους Ροδώνες»: «Να ελπίζεις –να ελπίζεις πάντα– πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους που τους ρημάζει η τρομερή "ευκολία" θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους που τους διέπει καλοσύνη —πόθος ευγένειας– ηρεμία».

Φεύγοντας, ο πατέρας Γεννάδιος μάς λέει: «Πάντα να είναι γλυκιά η ζωή σας, όπως το τριαντάφυλλο».

 
Ένα μοναστήρι, δύο καλόγεροι κι ένας ροδώνας Facebook Twitter
Αν θέλετε να κρατήσετε αυτή την ιστορία σε έντυπη μορφή, μπορείτε να παραγγείλλετε ένα αντίτυπο του τεύχους, με έκπτωση, αποκλειστικά από ΕΔΩ

ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ TAVERNA, ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Αν θέλετε να κρατήσετε αυτή την ιστορία σε έντυπη μορφή, μπορείτε να παραγγείλλετε ένα αντίτυπο του τεύχους, με έκπτωση,  αποκλειστικά από ΕΔΩ 

Ταξίδια
0

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΤΑΞΙΔΙΑ
CHECK ΤΕΤΑΡΤΗ Μια βόλτα στον μεσαιωνικό οικισμό της Άνω Σύρου

Μια βόλτα στον γοητευτικό μεσαιωνικό οικισμό της Άνω Σύρου

Ο μεσαιωνικός οικισμός της Άνω Σύρου είναι ένας γοητευτικός τόπος σε ένα ξεχωριστό νησί, με πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία και σημεία: Μεγάλη ιστορία, δυναμικό παρόν, μοναδική θέα, αναπάντεχα μαγαζιά, ατελείωτα σκαλοπάτια, έντονη καθολική αύρα, πολλές εκκλησίες, μπόλικες γάτες και Αirbnb. Είναι ο τόπος όπου μεγάλωσε ο Μάρκος Βαμβακάρης αλλά και ο λόφος που έσωσε χιλιάδες Συριανούς από τις πειρατικές επιδρομές. Είναι το θεωρείο της Ερμούπολης και μέχρι πριν από λίγα χρόνια ένας από τους παλαιότερους δήμους του νέου ελληνικού κράτους με έτος ίδρυσης το 1834.
ΤΑΞΙΔΙΑ
Νησί της Ιάβας: Ένας μυστηριώδης προορισμός, όπου η βανίλια της ορχιδέας ανθίζει μόνο για μια μέρα

Νησί της Ιάβας: Ένας μυστηριώδης προορισμός, όπου η βανίλια της ορχιδέας ανθίζει μόνο για μια μέρα

Για τα Νuii Almond & Java Vanilla και Nuii White Chocolate & Java Vanilla το εξωτικό άρωμα βανίλιας Ιάβας αιχμαλωτίζεται σε μία στρώση σοκολάτας γάλακτος ή λευκής σοκολάτας, μαζί με μια γενναιόδωρη μερίδα τραγανού αμυγδάλου.
ΤΑΞΙΔΙΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ