Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό»

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως αυτό το τρένο πρέπει να το μάθουν και οι Έλληνες γιατί είναι πραγματικά μια εντελώς διαφορετική εμπειρία στη γειτονική μας Ιταλία.
0

ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚOΦΟΥ

 

Και όμως, υπάρχει ο Ιταλικός «Υπερσιβηρικός». Μεταξύ των δύο νομών Abruzzo και Molise, βρίσκεται καλά κρυμμένο το ιστορικό τρένο Transiberiana Italiana, ένα τρένο που για πολλά χρόνια διέσχιζε κομμάτι των Απέννινων ορών, μια οροσειρά που ουσιαστικά "πιάνει" ολόκληρη την Ιταλία. Καθώς ένα από τα χωριά στα οποία κάνει στάση το τρένο έχει υψόμετρο 1268  μέτρα, το τοπίο είναι πραγματικά σα να βρίσκεσαι στη Σιβηρία, τόσο λόγω του χιονιού όσο και των πολικών θερμοκρασιών.

Το συγκεκριμένο τρένο λοιπόν διασχίζει ένα από τα πιο όμορφα - και άγνωστα στους τουρίστες, μέρη της Ιταλίας, περνώντας από εθνικά πάρκα, από τα Απέννινα όρη, από πανέμορφα χωριουδάκια που το χειμώνα είναι ακόμα πιο γοητευτικά λόγω του χιονιού που τα καλύπτει. Η συνολική διαδρομή Sulmona - Isernia είναι κάτι περισσότερο από οκτώ ώρες στο σύνολό της μαζί με τις στάσεις για βόλτα και φαγητό.

Mαζί με άλλα ιστορικά ιταλικά τρένα ο Υπερσιβηρικός της Ιταλίας δέχεται τουρίστες ταξιδεύοντάς τους μέσα από μια άλλη εποχή -το τρένο έχει διατηρηθεί στην παλιά του μορφή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά- σε μερικά από τα πιο ορεινά μέρη της χώρας.

Λίγη ιστορία

Η συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1892 και ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια πιο μετά. Σκοπός της δημιουργίας αυτής της γραμμής ήταν να ενώσει τρεις νομούς, την Καμπανία (Νάπολη) με το Μολίζε και το Αμπρούτσο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγάλο κομμάτι της καταστράφηκε και χρειάστηκε αρκετό διάστημα για να ξαναφτιαχτεί. Ξαναλειτούργησε το 1960 ενώ το 2010 ήταν ο τελευταίος χρόνος επίσημης λειτουργίας της. Παρόλο που η γραμμή αυτή καταργήθηκε, οι κάτοικοι της επαρχίας Ισέρνια μαζί με τους λάτρεις των ιστορικών τρένων και το σύλλογο φίλων τρένου Le Rottaie, με πολύ κόπο κατάφεραν να βάλουν το τρένο και πάλι σε λειτουργία το 2014 αλλά πλέον καθαρά για τουριστική χρήση.

Από το 2014 λοιπόν και μαζί με άλλα ιστορικά ιταλικά τρένα ο Υπερσιβηρικός της Ιταλίας είναι μέλος του προγράμματος «Binari senza tempo» («Σταθμοί χωρίς εποχή») και δέχεται τουρίστες ταξιδεύοντάς τους μέσα από μια άλλη εποχή -το τρένο έχει διατηρηθεί στην παλιά του μορφή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά- σε μερικά από τα πιο ορεινά μέρη της χώρας.

Κάθε μήνα, υπάρχουν διαφορετικές θεματικές διαδρομές όπως η Ημέρα της Άνοιξης, η Ημέρα του μαζέματος μανιταριών, η Ημέρα της Ελευθερίας, Το τρένο των ποταμών, Το πασχαλινό τρένο, Το τρένο των χριστουγεννιάτικων αγορών, Των ερωτευμένων και άλλα πολλά τα οποία βρίσκονται στην επίσημη σελίδα του συλλόγου. Κάθε διαδρομή είναι διαφορετική και "ντύνεται" ανάλογα με την θεματική ενότητα.

Πρόσβαση στο τρένο

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Η συνολική διαδρομή Sulmona - Isernia είναι κάτι περισσότερο από οκτώ ώρες στο σύνολό της μαζί με τις στάσεις για βόλτα και φαγητό.

Έχοντας φτάσει στον κεντρικό σταθμό των τρένων Termini Roma, παίρνεις το τρένο από την αποβάθρα 20Bis με προορισμό την Ισέρνια (2.5 ώρες διαδρομή). Η πόλη Isernia βρίσκεται στο νομό Μολίζε, ένα νομό σχεδόν άγνωστο στους τουρίστες, ο οποίος βρίσκεται ουσιαστικά στο κέντρο της Ιταλίας και είναι καταπράσινος, γεμάτος με φυσικά πάρκα, υπέροχα γραφικά χωριουδάκια από πέτρα, βουνά και φυσικά την ιστορική γραμμή του εν λόγω τρένου Ferrovia Sulmona-Isernia. Φτάνοντας λοιπόν στο σταθμό της Ισέρνια, εκεί ακριβώς θα ξεκινήσεις και τη διαδρομή σου με το ιστορικό τρένο. Εναλλακτικά πρέπει να φτάσεις στη Sulmona για να ξεκινήσεις από εκεί τη διαδρομή. Αυτό κανονίζεται ανάλογα τη θεματική διαδρομή που ακολουθεί κάθε φορά το τρένο.

Η εμπειρία μου

Πριν δύο χρόνια, είχα και εγώ την ευκαιρία να γνωριστώ με την ομάδα φίλων του τρένου "Le Rotaie" που οργανώνει τις μονοήμερες εκδρομές με το ιστορικό τρένο και να απολαύσω μια από τις πιο ιδιαίτερες διαδρομές με τρένο στην Ιταλία.


Αφού κάθισα αποσβολωμένη για μερικά δευτερόλεπτα στο σταθμό του τρένου να κοιτάω το κοκκινοπράσινο τρένο να φτάνει στην αποβάθρα, η σφυρίχτρα του σταθμάρχη με έβγαλε από το "όνειρο" και με έκανε να τρέξω για να προλάβω να μπω στο βαγόνι μου. Το εσωτερικό του τρένου ήταν το ίδιο εντυπωσιακό όπως το εξωτερικό. Ξύλινα καθίσματα, ασπρόμαυρα καδράκια, βαριές κουρτίνες όλα προσεγμένα και καθαρά σε μεταφέραν αυτόματα σε μια άλλη εποχή, κάπου εκεί στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο που το τρένο ήταν το κύριο μέσο μεταφοράς, επιβατών, τραυματιών αλλά και εμπορευμάτων.


Στο βαγόνι μου, όπως και σε κάθε βαγόνι, ένας εκ των εθελοντών της ομάδας θα μας εξηγούσε λίγα πράγματα για το τρένο, τη διαδρομή, τις στάσεις που θα κάναμε.

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Η συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1892 και ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια πιο μετά.

Πρώτη στάση Palena

Μετά περίπου από 2 ώρες διαδρομή, η πρώτη μας στάση ήταν το χωριουδάκι Παλένα όπου έξω από το σταθμό των τρένων είχαν στηθεί πάγκοι με παραδοσιακές λιχουδιές συνοδευόμενες από ζεστό γλυκό κρασί για να μας ζεστάνει και να μας παρηγορήσει από το ανέλπιστο κρύο που είχε πέσει ξαφνικά. Στην παρέα μας ήταν και το συγκρότημα Lupi della Majella οι οποίοι με παραδοσιακή μουσική από το Αμπρούτσο φρόντιζαν και εκείνοι με τη σειρά τους να μας ζεστάνουν με τη μουσική τους.

Επόμενη στάση Pescocostanzo

Ναι, αυτό το χωριό είναι το χωριό με το υψηλότερο υψόμετρο, το πιο κρύο, το πιο χιονισμένο χωριό της διαδρομής. Οι επιλογές ήταν δύο, είτε να κατέβω εδώ και να εξερευνήσω το μέρος μέχρι τη μία είτε να συνεχίσω για τον τελικό προορισμό της σημερινής διαδρομής, το χωριό Roccaraso.

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το Pescocostanzo είναι το πιο χιονισμένο χωριό της διαδρομής.

Επόμενη στάση Campo di Giove

Μετά από περίπου σαράντα λεπτά φτάσαμε στον τελευταίο μας προορισμό πριν την επιστροφή στη Sulmona. Το συγκεκριμένο χωριό λέγεται Campo di Giove. Χτισμένο αμφιθεατρικά και με σκεπές κάτασπρες από το χιόνι, το συγκεκριμένο μέρος σε προκαλούσε να βγάλεις άπειρες φωτογραφίες. Άνοιξα το Internet στο κινητό μου για να διαβάσω μερικά πράγματα για το χωριό αυτό και αφού διάβασα πως είναι αγαπημένο μέρος των σκιέρ περπάτησα μέχρι να ανακαλύψω το παλιό κέντρο το οποίο κατά τη γνώμη μου ήταν και το πιο όμορφο σημείο του χωριού.

Τα βήματά μου με οδήγησαν σε ένα μικροσκοπικό μαγαζάκι-μπαρ όπου ένας συμπαθητικός κύριος έφτιαχνε panini με prosciuto crudo. Φυσικά και σταμάτησα, αγόρασα και του έπιασα την κουβέντα. Κάπως έτσι έμαθα πως λόγω της τελευταίας ημέρας του Καρναβαλιού έπρεπε να περάσω από την πλατεία για να πάρω μια γεύση γιορτής. Η επιστροφή μας με βρήκε να χαζεύω τα χιονισμένα τοπία δίπλα στον μηχανοδηγό ενώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως αυτό το τρένο πρέπει να το μάθουν και οι Έλληνες γιατί είναι πραγματικά μια εντελώς διαφορετική εμπειρία στη γειτονική μας Ιταλία.

Λεπτομέρειες

Αν θες να μάθεις περισσότερα για το πρόγραμμα και τα δρομολόγια του συγκεκριμένου τρένου δεν έχεις παρά να μπεις εδώ όμως καθώς για την ώρα το website είναι μόνο στα ιταλικά, μπορείς είτε να μπεις στη σελίδα τους στο facebook όπου εκεί θα σου απαντήσουν στα αγγλικά. Το εισιτήριο για τη μονοήμερη εκδρομή κοστίζει 30 με 35 ευρώ και ανάλογα με την περίοδο συνοδεύεται με διαφορετικές θεματικές διαδρομές, με στάση για φαγητό, ξενάγηση σε πάρκα, χωριά και φεστιβάλ που διοργανώνονται καθ'όλη τη διάρκεια του χρόνου.


Μην το σκέφτεσαι και πολύ. Μπορείς να πετάξεις μέχρι τη Ρώμη και αφού μείνεις 2-3 ημέρες εκεί, να συνεχίσεις προς την Isernia και τον ιταλικό Υπερσιβηρικό.

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Η επιστροφή μας με βρήκε να χαζεύω τα χιονισμένα τοπία δίπλα στον μηχανοδηγό.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το εισιτήριο για τη μονοήμερη εκδρομή κοστίζει 30 με 35 ευρώ.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το το κοκκινοπράσινο τρένο στη αποβάθρα.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το εσωτερικό του τρένου ήταν το ίδιο εντυπωσιακό όπως το εξωτερικό.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ