Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η πρόταση ήρθε από τον Γιώργο Κουμεντάκη και η πρώτη μου σκέψη ήταν αν θα έπρεπε να μπω στη λογική της διοίκησης. Το είχα ξανακάνει στη Θεσσαλονίκη για πέντε χρόνια, στο Χοροθέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με εξαιρετικά καλές και κακές εμπειρίες. Έπρεπε να αποφασίσω αν ήθελα να ξαναμπώ σ' αυτήν τη διαδικασία τού να δώσω κάτι απλόχερα και πιθανόν να μην εισπράξω στο τέλος αυτό που θα περίμενα.

Ο Κουμεντάκης, όμως, είναι ένας άνθρωπος με όραμα, τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, και ήξερα ότι θα μπορέσω να συνεργαστώ μαζί του, ότι θα έχουμε έναν κοινό κώδικα, σαφείς αναφορές και ότι θα έχω στήριξη, γιατί το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής έχει αρκετά προβλήματα εσωτερικά. Το βασικό είναι το συνταξιοδοτικό. Φανταστείτε πώς είναι ένα εθνικό σχήμα που μπορεί να έχει στη διάθεσή του 60 χορευτές, αλλά στην ουσία να μην μπορεί να τους έχει.

Ο κλασικός χορός σήμερα είναι ο πρωταγωνιστής παγκοσμίως, διότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, όλες οι ομάδες και όλοι οι χορογράφοι έχουν ενταχθεί σε όπερες, άρα το υλικό που παράγουν είναι πιο νεοκλασικής υφής.


Αυτήν τη στιγμή, παγκοσμίως, σύγχρονοι χορογράφοι έχουν αναλάβει μεγάλες κλασικές ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται το επόμενο βήμα στην ανανέωση του κλασικού μπαλέτου, ώστε να μπορεί να φτιάξει καινούργια νεοκλασικά έργα αλλά και να υπηρετήσει άψογα τα κλασικά, η αισθητική τελειότητα των οποίων είναι το απόλυτο ζητούμενο. Αν δεν μπορείς να κάνεις άψογο μπαλέτο, δεν πρέπει να κάνεις μπαλέτο. Το όραμά μου είναι να προσπαθήσουμε, με βάση την προσωπικότητα και το υλικό των χορευτών, να δώσουμε ένα στίγμα του τι θα μπορούσε να είναι αυτή η ομάδα, υπηρετώντας τη τεχνική του κλασικού και κάνοντας διαφορετικά πράγματα. Γιατί αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ούτε το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, ούτε τα Κίροφ, ούτε την Όπερα του Παρισιού.

Άρα, στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να δώσει για να μπορεί να βγει στο εξωτερικό είναι ένα διαφορετικό όραμα, ένα καινούργιο προφίλ, το οποίο όμως δεν πρέπει να ξεφύγει με τίποτα από την ballet based technique. Ο κλασικός χορός σήμερα είναι ο πρωταγωνιστής παγκοσμίως, διότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, όλες οι ομάδες και όλοι οι χορογράφοι έχουν ενταχθεί σε όπερες, άρα το υλικό που παράγουν είναι πιο νεοκλασικής υφής.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Κωνσταντίνος Ρήγος: Η λογική φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, είναι να φέρω έργα ρεπερτορίου στο μπαλέτο της Λυρικής, ακριβώς επειδή ξέρω ότι είναι έργα που μας ταιριάζουν και γνωρίζω ότι οι χορευτές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Οι χορευτές της ομάδας μας προέρχονται από παντού. Στο φυτώριο της σχολής της ΕΛΣ μπορούν να ενταχθούν παιδιά από την ηλικία των 12 ετών. Από κει κι ύστερα, μπορούν να φοιτήσουν είτε από τα 15, τελειώνοντας το γυμνάσιο, είτε μετά το λύκειο, στο επαγγελματικό τμήμα της σχολής, και μετά να ενταχθούν στην ομάδα αυτή ή σε άλλες ομάδες στο εξωτερικό, αν είναι καλοί χορευτές.


Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακαδημία χορού, οπότε, όταν το μπαλέτο της ΕΛΣ ανακοινώνει μια οντισιόν, κι επειδή υπάρχει πια μεγάλη ζήτηση από παντού, από την Ευρώπη, την Ασία, τη Ρωσία, έρχονται χορευτές από άλλες χώρες που έχουν συνήθως μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερη τεχνική, και, φυσικά, πρέπει να πάρουμε αυτούς, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και να αναβαθμίσουμε το μπαλέτο της ομάδας. Εν προκειμένω, στις δύο οντισιόν που κάναμε πήραμε δύο Ιταλούς, μία Γιαπωνέζα, ένα παιδί απ' τη Βουλγαρία και έναν Έλληνα. Δηλαδή, ουσιαστικά η ομάδα απευθύνεται σε χορευτές απ' όλο τον κόσμο. Η τεχνική του μπαλέτου γίνεται όλο και πιο απαιτητική και όποιος θέλει να μπει σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Αν δεν μπορείς να κάνεις άψογο μπαλέτο, δεν πρέπει να κάνεις μπαλέτο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Φέτος, αποφασίσαμε να κάνουμε τρεις παραγωγές, ένα τρίπτυχο που λέγεται Από τη Ρωσία με αγάπη. Πρόκειται για τρεις δημιουργίες πάνω στον Στραβίνσκι, που είναι ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος συνθέτης μουσικής για μπαλέτο. Ανεβάζουμε τα τρία έργα του, την Ιεροτελεστία της άνοιξης, το Τραγούδι του αηδονιού και τους Γάμους. Ο Δάφνις Κόκκινος χορογραφεί την Ιεροτελεστία της άνοιξης. Το σκέφτηκα αυτό επειδή έχει χορέψει τόσο πολύ την Ιεροτελεστία της Πίνα Μπάους, που θα είχε ενδιαφέρον να βγάλει τη δική του προσωπικότητα και ένα καινούργιο στοιχείο μέσα απ' αυτό. Ο Μάρκο Γκαίγκε, που φέτος έγινε διευθυντής του Μπαλέτου του Ανόβερο, χορογραφεί το Τραγούδι του αηδονιού. Οι Γάμοι θα παρουσιαστούν σε δική μου χορογραφία και είναι ένα έργο που ήταν όνειρό μου να μπει στο ρεπερτόριο της Λυρικής. Το έχω κάνει το '93, είναι το έργο με το οποίο ξεκίνησα τελειώνοντας τη σχολή και πάντα ήθελα να το χορέψει ένα μεγάλο μπαλέτο, γιατί είναι φτιαγμένο σ' αυτήν τη λογική.


Η δεύτερη παραγωγή που θα παρουσιάσουμε είναι του Νάτσο Ντουάτο, ενός από τους μεγαλύτερους χορογράφους του 20ού αιώνα, του μεγαλύτερου Ισπανού χορογράφου, που υπήρξε και διευθυντής των Μπαλέτων της Ισπανίας και μέχρι πρότινος των Μπαλέτων του Βερολίνου. Παρουσιάζουμε το έργο του Herrumbre, εμπνευσμένο από το Γκουαντανάμο. Το έχει κάνει σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία και είναι πλέον ένα έργο ρεπερτορίου, πολύ δραματικό, έντονο και ενδιαφέρον, με ένα πολύ ωραίο σκηνικό, που θα ανέβει τον Φεβρουάριο. Θα έρθει ο ίδιος ο Ντουάτο εδώ για να το διδάξει.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Οι χορευτές της ομάδας μας προέρχονται από παντού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Η λογική φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, είναι να φέρω έργα ρεπερτορίου στο μπαλέτο της Λυρικής, ακριβώς επειδή ξέρω ότι είναι έργα που μας ταιριάζουν και γνωρίζω ότι οι χορευτές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτά.


Το πρώτο έργο που θα κάνω, η Λίμνη των Κύκνων, είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, μια παραγγελία των χορευτών μας προς εμένα. Η ανάγκη που είχαν να χορέψουν κλασικό ρεπερτόριο με οδήγησε στην απόφαση να κρατήσω τα στοιχεία της κλασικής χορογραφίας, αναδομώντας όλο το υπόλοιπο έργο, αφαιρώντας την παντομίμα του και προσθέτοντας μια καινούργια δραματουργία. Με αυτήν τη λογική ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να δει τα καθαρά κλασικά κομμάτια του έργου μέσα σε ένα πλαίσιο τελείως σύγχρονο. Στη Λίμνη των Κύκνων θα εμφανιστεί, μετά από περίπου δύο χρόνια, το σύνολο του μπαλέτου, από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο, κάτι που θεωρώ τρομερά σημαντικό.


Για το τέλος της χρονιάς έχουμε ένα πρότζεκτ που λέγεται Όπερα και Μόδα, το οποίο έχει κάνει ήδη τέσσερις φορές η Λυρική. Φέτος θα αναβαθμιστεί και θα περιέχει χορογραφίες των ίδιων των χορευτών του μπαλέτου. Δέκα χορευτές που τους ενδιαφέρει να μεταπηδήσουν στη χορογραφία θα δημιουργήσουν μικρά κομμάτια που θα συνοδεύσουν αυτή την εκδήλωση.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Η τεχνική του μπαλέτου γίνεται όλο και πιο απαιτητική και όποιος θέλει να μπει σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Στόχος μας είναι να αναδείξουμε και νέους χορογράφους μέσα από το μπαλέτο μας. Μάλιστα, του χρόνου θα δημιουργήσουμε παράλληλα πρότζεκτ, τα οποία θα παρουσιαστούν στην Εναλλακτική. Είναι σημαντικό να διερευνήσουμε κι άλλα μονοπάτια, πιο πειραματικά, χωρίς να ξεχνάμε ότι είμαστε μια ομάδα κλασικού μπαλέτου.


Ο μεγάλος προβληματισμός μου, πέρα από τον μέσο όρο ηλικίας των χορευτών μας, είναι ότι το μπαλέτο κάνει παραστάσεις που δεν ξεπερνούν τις 20-25 τον χρόνο. Αυτό είναι ολέθριο, να γυμνάζεσαι και να κάνεις πρόβες όλο τον χρόνο για να χορέψεις 20 φορές. Το φαντάζεσαι αυτό, να περνάνε τα χρόνια και να μην έχεις χορέψει, να μην έχεις δημιουργήσει και να μην έχεις κάνει τους ρόλους που θα ήθελες; Το πιο εύκολο είναι να ρίξεις το φταίξιμο στους χορευτές, όμως, στην πραγματικότητα, αυτοί δεν φταίνε καθόλου. Αν είσαι πρώτος χορευτής κι έχεις να χορέψεις μόνο δέκα φορές τον χρόνο, αναγκαστικά θα δημιουργηθούν αρνητικές καταστάσεις. Γι' αυτό κι εγώ θέλω να διοχετευτούν σε νέα πρότζεκτ, να συμμετάσχουμε και σε όπερες και να χορογραφούν οι ίδιοι. Πιστεύω πως αν λυθεί το συνταξιοδοτικό, αυτή η ομάδα σε λίγα χρόνια θα ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη».

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Θα ήταν ιδανικό να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου το σώμα του μπαλέτου να τροφοδοτείται από τη σχολή χορού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Γιώργος Κουμεντάκης

Το μπαλέτο είναι ένα ζωντανό αλλά και δύσκολο κομμάτι της Λυρικής, καθώς, παράλληλα με το ταλέντο και την όρεξη των χορευτών, υπάρχει παθογένεια και σοβαρά προβλήματα. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας των χορευτών μας έχει ανέβει πολύ, καθώς ο νέος συνταξιοδοτικός νόμος προβλέπει ότι θα συνταξιοδοτούνται στα 67 έτη. Φυσικά, κάνουμε πολλές προσπάθειες για να εντάξουμε νέους χορευτές στο μπαλέτο μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει ο νόμος, γιατί δεν μπορεί ένας χορευτής κλασικού μπαλέτου να παίρνει σύνταξη στα 67 του χρόνια. Σκέψου πώς αισθάνεται ο ίδιος όταν το σώμα του δεν τον βοηθά πλέον να αντεπεξέλθει σε βασικά πράγματα, επειδή έχει επέλθει η φυσική φθορά. Το κράτος απέχει και λέει "δεν πειράζει".

Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει ο νόμος, γιατί δεν μπορεί ένας χορευτής κλασικού μπαλέτου να παίρνει σύνταξη στα 67 του χρόνια. Σκέψου πώς αισθάνεται ο ίδιος όταν το σώμα του δεν τον βοηθά πλέον να αντεπεξέλθει σε βασικά πράγματα, επειδή έχει επέλθει η φυσική φθορά. Το κράτος απέχει και λέει "δεν πειράζει".

Στην Όπερα του Παρισιού οι χορευτές φεύγουν στα 42. Εδώ ας φεύγουν στα 48 ή στα 50, αλλά όχι και στα 67! Δεν μπορούμε να απαιτούμε από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν κάτι πέρα από τις δυνάμεις τους. Τους σεβόμαστε απεριόριστα, αλλά, από την άλλη, δεν μπορούμε να τους πληρώνουμε και να κάθονται, είναι πολύ δύσκολη η θέση του οργανισμού. Πληρώνονται για να κάθονται και το κράτος αυτό το θεωρεί φυσιολογικό.


Όταν ήρθε ο Κωνσταντίνος Ρήγος, αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε, πώς θα βρεθεί ένας τρόπος όλο αυτό το δυναμικό να περάσει σε μια δημιουργική απόδοση, με την ελπίδα να αλλάξει ο νόμος και αυτά τα άτομα να μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν αξιοπρεπώς και να περάσουν στην επόμενη φάση της ζωής τους. Η προσπάθεια που κάνει είναι πολύ μεγάλη και την κάνει με επιτυχία. Πρώτον, επειδή αγαπάει πολύ τους χορευτές και γνωρίζει τα προβλήματά τους και, δεύτερον, επειδή αντιλαμβάνεται τον τρόπο που μπορεί αυτό το μπαλέτο να κρατήσει τα βασικά του χαρακτηριστικά και να εξελιχθεί.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Με τον επανασχεδιασμό του προγράμματος σπουδών της σχολής ελπίζουμε ότι θα προσελκύσουμε αξιόλογα παιδιά, που με σοβαρές σπουδές θα μπορούν να κάνουν καριέρα εκτός Ελλάδας αλλά και να τροφοδοτούν το μπαλέτο μας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ο Κωνσταντίνος δεν είναι ένα συμπλεγματικό παιδί, έχει μπει στο μπαλέτο ως πραγματικός καλλιτέχνης. Με εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο έκανε τον πρώτο του προγραμματισμό σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αξιοποιώντας όλες τις παραμέτρους. Αναπλήρωσε το κενό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και στο κομμάτι της διοίκησης αλλά και στο κομμάτι του προγραμματισμού, δηλαδή στην καλλιτεχνική του φυσιογνωμία.


Την ίδια στιγμή, κάνουμε με τους συνεργάτες μου μεγάλη προσπάθεια για να οργανωθεί η Σχολή Χορού της ΕΛΣ, με στόχο να προσφέρουμε το υψηλότερο δυνατό επίπεδο σπουδών. Θα ήταν ιδανικό να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου το σώμα του μπαλέτου να τροφοδοτείται από τη σχολή χορού. Με τον επανασχεδιασμό του προγράμματος σπουδών της σχολής ελπίζουμε ότι θα προσελκύσουμε αξιόλογα παιδιά, που με σοβαρές σπουδές θα μπορούν να κάνουν καριέρα εκτός Ελλάδας αλλά και να τροφοδοτούν το μπαλέτο μας. Θέλουμε να διασφαλίσουμε την επαγγελματική τους αποκατάσταση, γιατί αυτά είναι αλληλένδετα».

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νίκος Καραθάνος: Ο θάνατος είναι μια αποθέωση 

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
THE LIFO TEAM
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ