Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Μου αρέσουν οι φωτογραφίες όπου δεν διακρίνεται επιτήδευση, που μοιάζει να έχει αποτυπωθεί το φευγαλέο της στιγμής –– ούτε πόζα του φωτογραφιζόμενου ούτε τεχνική επίδειξη των ικανοτήτων του φωτογράφου.

Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση»

1

Οι «Αθηναίοι» ήταν πάντα αγαπημένη μου στήλη, οπότε η χαρά μου είναι μεγάλη που τα τελευταία έξι χρόνια από τα συνολικά 15 της διάρκειάς της τη ζω από την άλλη μεριά. Νομίζω, τους έχω διαβάσει σχεδόν όλους, κάποιους τους ξαναδιαβάζω κατά καιρούς· και παλαιότερες συνεντεύξεις, όχι μόνο πρόσωπα που έχω γνωρίσει και φωτογραφίσει. Κάποιες φορές, όταν υπάρχει χρόνος, θα είμαι παρών και στη συνέντευξη, όχι για φωτογραφικό λόγο αλλά επειδή έχει πάντα ενδιαφέρον να ακούς ιστορίες από πρόσωπα που εκτιμάς, που έχεις διαβάσει βιβλία τους, που έχεις ακούσει τη μουσική τους, που έχεις δει παραστάσεις τους. Τις συναντήσεις αυτές τις θεωρώ ανεκτίμητες.


• Πέρα από την ιδιότητά του, έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις τον φωτογραφιζόμενο και ως άνθρωπο, έστω και αυτήν τη λίγη ώρα. Σου αφηγείται τη ζωή του όλη, πού μεγάλωσε και πώς ήταν η γειτονιά του, πού μένει τώρα, ποιοι είναι οι αγαπημένοι του περίπατοι, τι αγαπά και τι όχι στην πόλη του, στην πόλη μας, την Αθήνα. Χαίρομαι όταν ο άλλος δεν το κάνει βιαστικά ή διεκπεραιωτικά αλλά είναι διατεθειμένος να εκτεθεί, να μοιραστεί σκέψεις και ιστορίες, σημαντικές ή μικρές, ανούσιες λεπτομέρειες· αυτό φαίνεται στο κείμενο αλλά και στις φωτογραφίες.

Ήταν συγκινητικό το ψάξιμο στα αρχεία για την προετοιμασία των φωτογραφιών της έκθεσης. Πολύ δύσκολα θα επέλεγα κάποιο πορτρέτο, ειδικά με φωτογραφικό κριτήριο ή χαρακτηρίζοντάς το σημαντικό, γιατί κοιτώντας πάλι όλες αυτές τις εικόνες δεν βλέπω φωτογραφίες αλλά ξαναθυμάμαι πρόσωπα και καταστάσεις, γέλια, ιστορίες, ανθρώπους που ξαναείδα μετά ή άλλους που δεν είναι πια στη ζωή.


• Το πορτρέτο έχει να κάνει κυρίως με την αλληλεπίδραση της στιγμής, είναι μια σχέση εμπιστοσύνης, για λίγα λεπτά μοιράζεστε έναν κοινό κόσμο. Μου αρέσουν οι φωτογραφίες όπου δεν διακρίνεται επιτήδευση, που μοιάζει να έχει αποτυπωθεί το φευγαλέο της στιγμής – ούτε πόζα του φωτογραφιζόμενου ούτε τεχνική επίδειξη των ικανοτήτων του φωτογράφου.

Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Μαρωνίτης, που μέναμε στην ίδια πολυκατοικία. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


• Συνήθως δεν προετοιμάζομαι πριν, αν δεν γνωρίζω κάποιον θα διαβάσω σχετικά, αλλά μου αρέσει πολύ το απρόσμενο και η πρώτη εντύπωση, που είναι συνήθως και η σωστή. Την ώρα της φωτογράφισης, πέρα από ένα γενικό πλαίσιο, δεν μου αρέσει να δίνω οδηγίες, δεν θέλω να κουράζω και προσπαθώ να είμαι γρήγορος. Θα σταματήσω όταν νιώσω ότι το έχουμε ή αν νιώσω ότι ο άλλος δεν είναι πια εκεί. Προσπαθώ η μηχανή να είναι διακριτική και δίνω βάση κυρίως στην επαφή.


• Πέρα από ένα γρήγορο τσεκ κάποιες φορές, τη στιγμή της φωτογράφισης δεν κοιτώ τις φωτογραφίες στην κάμερα ούτε με απασχολεί κάτι περισσότερο από την πραγματικότητα που έχω μπροστά μου. Φεύγοντας, έχω τη γενική αίσθηση, αλλά πρέπει να δω τις εικόνες στον υπολογιστή με ηρεμία. Η διαλογή γίνεται άμεσα, την ίδια μέρα ή τις αμέσως επόμενες ώρες κι αυτό είναι αρκετά δύσκολο, γιατί δεν μεσολαβεί αρκετός χρόνος για να ξεχαστείς από αυτό που έζησες και να δεις ουδέτερα τις φωτογραφίες. Επιλέγω πρωτίστως με βάση το ένστικτο και την αίσθηση που σου μένει από την εικόνα, επίσης με βάση το άρθρο που πρέπει να εικονογραφηθεί. Η τελική επιλογή των εικόνων που θα δημοσιευτούν γίνεται βέβαια από την ομάδα της LiFO, που εμπιστεύομαι απόλυτα. Η τεχνική αρτιότητα της εικόνας με απασχολεί, αλλά δεν είναι προτεραιότητα στην επιλογή.


• Κατά καιρούς έχουμε κάνει πρόσωπα στο ξεκίνημά τους, ακόμα άγνωστα στο ευρύ κοινό, που μετά πέτυχαν, ή άλλους, ήδη διάσημους. Η προσέγγιση σε όλες τις περιπτώσεις είναι ίδια και αυτό εκτιμάται, πιστεύω. Η επαφή γενικότερα με τους ανθρώπους είναι ίδια από μεριάς μου.


• Ως επαγγελματίας φωτογραφίζω λίγα χρόνια, οπότε μεγάλες αλλαγές στα μέσα δεν έχω παρατηρήσει. Η ευκολία χρήσης του κινητού δεν παίζει ρόλο στο αν είναι καλή ή όχι μια φωτογραφία, η συσκευή είναι ένα εργαλείο που πρέπει να ξέρεις γιατί το χρησιμοποιείς. Το ίδιο ισχύει και για το φιλμ. Πολλοί δουλεύουν με φιλμ σήμερα και με το ψηφιακό, το οποίο υπερτερεί σε ταχύτητα και κόστος, ουσιαστικές διαφορές όμως δεν υπάρχουν. Φωτογραφίες και πορτρέτα μεγάλων φωτογράφων επιζούν στον χρόνο, ανεξαρτήτως των τάσεων της εποχής.

Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Ελένη Φουρέιρα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Τζίμης Πανούσης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


• Όταν φωτογραφίζεις, μπαίνεις αυτόματα σε μια συνθήκη, δεν μπορείς να διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση. Μόνη διαφορά, όταν πρόκειται για δουλειά, είναι ότι βγάζω περισσότερες φωτογραφίες για το αρχείο αλλά και για ασφάλεια.


• Δυσκολίες σίγουρα θα εμφανιστούν, αλλά, αν είσαι νηφάλιος και σε εγρήγορση, τα πάντα αντιμετωπίζονται – ιδιαίτερα προβλήματα δεν έχω συναντήσει. Σίγουρα κάποιες φωτογραφίες έχουν βγει πιο εύκολα από κάποιες άλλες. Ειδικά στις εξωτερικές φωτογραφίσεις μού αρέσει που όλα είναι τελείως ρευστά, το στοιχείο της έκπληξης είναι βασικός παράγοντας. Σημεία από τα οποία έχεις περάσει αμέτρητες φορές και δεν τα παρατηρείς, όταν φωτογραφίζεις εκεί, κάθε γωνιά τους μετατρέπεται σε σκηνικό. Υπάρχουν σημεία και δρόμοι που έχουμε φωτογραφίσει ξανά και ξανά, αλλά πάντα βρίσκεις μια καινούργια οπτική που διαφέρει από την προηγούμενη. Στους χώρους του Εθνικού έχουν γίνει πολλές φωτογραφίσεις. Ο Δημήτρης Μαυρίκιος και η Κάτια Δανδουλάκη φωτογραφήθηκαν στο ίδιο σημείο. Στην ίδια σκηνή κάποια άλλη φορά και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, ενώ με την Έλλη Τρίγγου κινηθήκαμε περισσότερο στους βοηθητικούς χώρους του θεάτρου. Μου αρέσει που ανακαλύπτεις σημεία της πόλης όπου δεν έχεις πάει ποτέ, π.χ. η ιδέα της Αφροδίτης Παναγιωτάκου να πάμε στο τελεφερίκ του Λυκαβηττού, ή που με τον Αργυρή Πανταζάρα ανεβήκαμε στη στέγη του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Εξίσου μου αρέσουν και χώροι όπως οι κουζίνες των μεγάλων εστιατορίων αλλά και τα σπίτια που σου έχουν ανοίξει εγκάρδια όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Κάποιες φορές, μια καλή φωτογραφία προκύπτει ή ανακαλύπτεις ένα σημείο που σώζει την κατάσταση. Με τον Μιχάλη Σαράντη βρεθήκαμε βράδυ, μετά την πρόβα, είδαμε μια ενδιαφέρουσα είσοδο πολυκατοικίας, μπήκαμε πιο πολύ διερευνητικά και, ευτυχώς, πετύχαμε τον ανελκυστήρα όπου έγινε η φωτογραφία. Σε συνεντεύξεις/φωτογραφίσεις που έχουν γίνει μετά τα μεσάνυχτα, όπως με την Ελένη Βιτάλη, σε μεγάλο ξενοδοχείο του κέντρου, αλλά και με τον Θέμη Αδαμαντίδη, η φωτογραφία βγήκε ενώ έπαιζε η εισαγωγή του τραγουδιού στην πίστα. Κατευθείαν μετά το κλικ ξεκίνησε να τραγουδά στο μικρόφωνο.

Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Με τον Μιχάλη Σαράντη βρεθήκαμε βράδυ, μετά την πρόβα, είδαμε μια ενδιαφέρουσα είσοδο πολυκατοικίας, μπήκαμε πιο πολύ διερευνητικά και, ευτυχώς, πετύχαμε τον ανελκυστήρα όπου έγινε η φωτογραφία. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


• Δεν θα ξεχάσω τον Ακύλλα Καραζήση, οι φωτογραφίες του οποίου έγιναν σε έναν τοίχο της Κολοκοτρώνη μέσα σε λίγα λεπτά, τα στούντιο των Παναγιώτη Τέτση, Χρόνη Μπότσογλου, Γιώργου Ρόρρη, Γιάννη Ψυχοπαίδη, Μάκη Θεοφυλακτόπουλου και του Απόστολου Γεωργίου, την Ελένη Φιλίνη στο καμαρίνι της αλλά και στο άδειο πάρκινγκ όπου βγήκαμε μετά, τον φιλικό και γλυκό Γιάννη Σπανό ένα κρύο μεσημέρι στη Φωκίωνος, τη Λήδα Πρωτοψάλτη με τα κόκκινα στο θέατρο Στοά, τον κήπο και το σπίτι του Δήμου Θέου με τις στοίβες των βιβλίων, τον Μάνο Ελευθερίου στο σπίτι με κλειστά τα παντζούρια, γεμάτο βιβλιοθήκες και στο βάθος η Μαρία Κάλλας στη Μαντάμα Μπατερφλάι, τον Θάνο Σαμαρά να βουτά καταχείμωνο στην παγωμένη θάλασσα της Γλυφάδας, τη βόλτα με τον Πετρολούκα Χαλκιά στα πέριξ της Ομόνοιας, την κουλ Μιμή Ντενίση στο σπίτι της, τη Φουρέιρα στο Σύνταγμα και την παρέα κοριτσιών που όρμησε επάνω της μόλις την αντιλήφθηκαν, τον Τζίμη Πανούση, τους γείτονες στο Παγκράτι: τον Τίτο Πατρίκιο, τον οποίο βλέπω κάθε βδομάδα στο σούπερ-μάρκετ, τον αγαπημένο Βασίλη Παπαβασιλείου και τον Δημήτρη Μαρωνίτη, που μέναμε στην ίδια πολυκατοικία.


• Ήταν συγκινητικό το ψάξιμο στα αρχεία για την προετοιμασία των φωτογραφιών της έκθεσης. Πολύ δύσκολα θα επέλεγα κάποιο πορτρέτο, ειδικά με φωτογραφικό κριτήριο ή χαρακτηρίζοντάς το σημαντικό, γιατί κοιτώντας πάλι όλες αυτές τις εικόνες δεν βλέπω φωτογραφίες αλλά ξαναθυμάμαι πρόσωπα και καταστάσεις, γέλια, ιστορίες, ανθρώπους που ξαναείδα μετά ή άλλους που δεν είναι πια στη ζωή. Με συναισθηματικό κριτήριο θα έλεγα τον Νίκο Κούνδουρο. Ήταν ένα πρόσωπο που ανήκει στη δική μου μυθολογία και η γνωριμία όχι μόνο δεν ξεθώριασε αυτή την αίσθηση αλλά την έκανε ακόμα πιο έντονη.

Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Βόλτα με τον Πετρολούκα Χαλκιά στα πέριξ της Ομόνοιας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Με τον Αργυρή Πανταζάρα ανεβήκαμε στη στέγη του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Με τον Θάνο Σαμαρά να βουτά καταχείμωνο στην παγωμένη θάλασσα της Γλυφάδας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Η Λήδα Πρωτοψάλτη με τα κόκκινα στο θέατρο Στοά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Ο φιλικός και γλυκός Γιάννης Σπανός ένα κρύο μεσημέρι στη Φωκίωνος. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Παναγιώτης Τέτσης. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Η Ελένη Βιτάλη, σε μεγάλο ξενοδοχείο του κέντρου, φωτογραφημένη μετά τα μεσάνυχτα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Πάρις Ταβιτιάν: «Όταν φωτογραφίζεις, δεν διακρίνεις αν πρόκειται για δουλειά ή προσωπική ευχαρίστηση» Facebook Twitter
Με την Έλλη Τρίγγου κινηθήκαμε περισσότερο στους βοηθητικούς χώρους του Εθνικού θεάτρου. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Φωτογραφία
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
PhotoΒiennale 2023: 13 επιλογές από τη μεγάλη φωτογραφική διοργάνωση της Θεσσαλονίκης

Φωτογραφία / 13 εκθέσεις που ξεχωρίζουν στη PhotoΒiennale 2023 της Θεσσαλονίκης

Τα γυμνά του Man Ray, τα αυτοπορτρέτα του Martin Parr, μια μεγάλη κεντρική έκθεση με τίτλο «Το φάντασμα του λαού» και πλήθος ακόμα ατομικών και ομαδικών φωτογραφικών εκθέσεων περιλαμβάνονται σε μια καλλιτεχνική πρόταση διάρκειας τεσσάρων μηνών που διοργανώνει το MOMus.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Φωτογραφία / «Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ η μεγάλη αναδρομική έκθεση της σπουδαίας φωτογράφου, εικαστικού και ακτιβίστριας με τον σαρκαστικά μοιρολατρικό τίτλο «This Will Not End Well».
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Ανάμεσα στα πολλά φωτογραφικα πορτρέτα-διαμάντια, ξεχωρίζω αυτές με τον Πετρολουκα Χαλκία, εκεί που μπαίνει (η βγαίνει;) στο Ταξί, στην Ομόνοια μάλλον. Σπάνια εικόνα, πραγματικά εμπνευσμένη η αποτύπωση της παρουσίας αυτού του Καλιτεχνη στην καρδιά της Αθήνας.