LIFOTAPE/ Ο Γιώργος Μουχταρίδης επιλέγει την playlist της εβδομάδας (10-17/11/2020)

LIFOTAPE/ Ο Γιώργος Μουχταρίδης επιλέγει την playlist της εβδομάδας (10-17/11/2020) Facebook Twitter
H Nalyssa Green δεν μπαίνει εύκολα σε καλούπια, είτε όταν ερμηνεύει είτε όταν γράφει στίχους είτε όταν ονειρεύεται ταξίδια στα αστέρια, σαν η νέα πια starwoman.
0



ΤO NA ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ να ακούσεις ή και να εξηγήσεις τη μουσική και τα τραγούδια που γράφει εδώ και χρόνια η Nalyssa Green, με όλα όσα γνώριζες και αποδεχόσουν μέχρι χθες, εκτός από λάθος είναι και μάταιο. Το κορίτσι με τα πράσινα μάτια δεν μπαίνει εύκολα σε καλούπια, είτε όταν ερμηνεύει είτε όταν γράφει στίχους είτε όταν ονειρεύεται ταξίδια στα αστέρια, σαν η νέα πια starwoman. Η «Μπλε Τροχιά», το πρώτο τραγούδι του επερχόμενου άλμπουμ της με τίτλο «Ταξίδι αστρικό», είναι γραμμένη σε ρυθμό ζεϊμπέκικο μεν αλλά ακόμη και αυτά τα 9/8 ηχούν τόσο μα τόσο καθαρά... Nalyssa!


Ένα soul/folk/jazz ολοκαίνουργιο ντουέτο από το Λέστερ της Μεγ. Βρετανίας, η Izzy Davis και ο Dan Cunningham, μου θυμίζουν πόσο ζωτική και αναζωογονητική είναι η αθωότητα και η φρεσκάδα στα τραγούδια, τη μουσική, την τέχνη και τελικά στη ζωή, ειδικά αν συνεπικουρείται από την πείρα και τη ματιά ενός παλιότερου, όπως συμβαίνει στο «Sun» με το Morcheeba remix.


Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ερμηνεύσεις και να διασκευάσεις το περίφημο και αξεπέραστο «You'll never walk alone» των Rodgers και Hammerstein από τα 1945, που έγινε ύμνος των οπαδών της Λίβερπουλ και στο μυαλό μου συνοδεύει τον καθένα μας στις μεγάλες και δύσκολες δοκιμασίες της ζωής. Από τους Gerry and the Pacemakers μέχρι τον Johnny Cash το τραγούδι αυτό, μες την απλότητά του, απαιτεί χαρακτήρα, ψυχή, πάθος και ιδιοσυγκρασία. Πράγματα που η Brittany Howard τα έχει και με το παραπάνω.

Έτοιμη για το μεγάλο άλμα στη μουσική μοιάζει εδώ και καιρό η Katerine Douska και με την κυκλοφορία του «Call me Nyx» ανεβάζει τον πήχη αλλά και την αγωνία μας για το επερχόμενο άλμπουμ στα ύψη – αν και αργεί λίγο.


Γνωρίσαμε τους Rhye, το υπέροχο ντουέτο από το Τορόντο του Καναδά, με το εξαιρετικό ντεμπούτο άλμπουμ τους του 2013, το «Woman». Ένα άλμπουμ που ξεχείλιζε από συναισθηματική ευφυΐα και μια λεπτή και διάφανη σαν ομίχλη μελαγχολία, στην οποία ξεχώριζε η μοναδικής χροιάς φωνή του Michael Milosh, πολυοργανίστα, τραγουδιστή, τσελίστα και βασικού συνθέτη του γκρουπ. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη μέχρι το 2017, που ο άλλος του ντουέτου, ο Robi Hannibal, αποχώρησε. Σήμερα, στο «Black Rain» η μουσική είναι αρκετά πιο καθαρή και upbeat αλλά η φωνή πάντα το ίδιο ανεπαίσθητα «άφυλη».

LIFOTAPE/ Ο Γιώργος Μουχταρίδης επιλέγει την playlist της εβδομάδας (10-17/11/2020) Facebook Twitter
Leon.


Το πόσο καλά έχουν αφομοιώσει οι Σουηδοί την pop μουσική, σε όλα της τα παρακλάδια, φαίνεται από το γεγονός ότι είναι πλέον η τρίτη μεγαλύτερη χώρα αγγλόφωνης μουσικής μετά την Αμερική και τη Μεγ. Βρετανία. Η Leon διαθέτει μια φωνή έτοιμη για τις μεγάλες και πλούσιες ενορχηστρώσεις της καλοβαλμένης pop, αυτές που είχε από την αρχή σχεδόν στην καριέρα της η Adele. Κάτι όμως στη φωνή της, που μου θυμίζει και λίγο τους υγρούς και υποφωτισμένους δρόμους της Στοκχόλμης, με κάνει να θέλω να περιμένω για έναν δίσκο ακόμη. Μπορεί και μάταια!


Έφτασε τα σαράντα χρόνια φέτος ο William Holland, ο άνθρωπος που καλλιτεχνικά ακούει στο όνομα Quantic και έχει κάνει στην Cumbia της Λατινικής Αμερικής μεταπτυχιακό και ντοκτορά, αναδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο τα χαρμάνια της. Έφτασε σαράντα λοιπόν και αποφάσισε να διασκευάσει ένα τραγούδι του Paul McCartney που κυκλοφόρησε επτά χρόνια πριν γεννηθεί, το περίφημο «Nineteen Hundred And Eighty Five», τελευταίο κομμάτι στο σπουδαίο «Band on the Run», που σύμφωνα με τον McCartney δεν θα μπορούσε να είναι καμιά άλλη χρονολογία σωστή για να έχει το τραγούδι τον ρυθμό που έχει. Και τι ρυθμό. Ξεσηκωτικό και εκρηκτικό. Αν εξαιρέσω ότι μια κοιλιά στο μέσον, χωρίς τους στίχους πια, την κάνει, κατά τα λοιπά ηχεί σύγχρονο και κοσμοπολίτικο.


Σαν γνήσιος πολίτης του σημερινού κόσμου γράφει τραγούδια και ο Νιγηριανός Burna Boy που από παιδί-ψυχή των πάρτι και της διασκέδασης στις αρχές της δεκαετίας έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο συνειδητοποιημένους, δραστήριους κοινωνικά και ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς του. Το «20 10 20» είναι η ημερομηνία ενός τραγικού γεγονότος αστυνομικής βίας στο Λέκι της Νιγηρίας, πριν από μόλις 20 μέρες ,και μια κραυγή αγωνίας για τη δημοκρατία και την ελεύθερη έκφραση σε ολόκληρο τον πλανήτη. Α, και είναι και μια υπενθύμιση ότι το πνεύμα του Fela Kuti είναι ζωντανό, το ίδιο και οι απόγονοί του.

LIFOTAPE/ Ο Γιώργος Μουχταρίδης επιλέγει την playlist της εβδομάδας (10-17/11/2020) Facebook Twitter
Burna Boy


Τα τρία αγόρια που δεν κλαίνε, γιατί έχουν μεγάλη φαντασία, είναι οι Cure της δεκαετίας του '80 και το «Seventeen Seconds», το εμβληματικό τους άλμπουμ που φέτος κλείνει τα σαράντα χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε. Ακούγοντάς το ολόκληρο καταλαβαίνω πώς οι Cure μεταμόρφωσαν σε λίγους μήνες τη βρετανική εναλλακτική σκηνή, αφού πρώτα άλλαξαν τον ήχο τους σε ένα μόλις άλμπουμ! Ακόμη και σήμερα οι Cure είναι για τα ΄80s ότι οι Beatles για τα ΄60s αφού έγιναν ο καταλύτης που σάρωσε τον ήχο της σκηνής στη Μ. Βρετανία τότε και μέχρι σήμερα, όπως μας έδειξε πέρσι, live στο Ejekt, ο Smith και οι υπόλοιποι.


Έτοιμη για το μεγάλο άλμα στη μουσική μοιάζει εδώ και καιρό η Katerine Douska και με την κυκλοφορία του «Call me Nyx» ανεβάζει τον πήχη αλλά και την αγωνία μας για το επερχόμενο άλμπουμ στα ύψη – αν και αργεί λίγο. Δεν μπορώ όμως παρά να διαπιστώσω ότι το επίπεδο της παραγωγής είναι πολύ ψηλό, η ερμηνεία είναι Ντούσκα 100%, με το πάθος να ξεχειλίζει, τον χαρακτήρα της να ξεχωρίζει όσο ποτέ και το επίπεδο να ηχεί εντυπωσιακά πολυδιάστατο. Όλα καλά μέχρι εδώ.


Φαίνεται πως ο Neil Young της δεκαετίας του '70 επανέρχεται με όλους τους τρόπους στην επικαιρότητα, αλλά ένα πράγμα με εντυπωσιάζει: το πόσο καλύτερα παίζουν τα τραγούδια εκείνης της περιόδου όσοι δοκιμάζουν ή, καλύτερα, τολμούν να διασκευάσουν Neil Young των '70s. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για τον πειραματιστή της φολκ και της ηλεκτρονικής μουσικής, τον τρυφερό Helado Negro, όπως φωνάζουν καλλιτεχνικά τον Roberto Carlos Lange, με καταγωγή από τον Ισημερινό, που γεννήθηκε όμως στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Για την κυκλοφορία του «Lotta Love» αλλά και για τα αποτελέσματα των εκλογών στην Αμερική έγραψε στο Twitter του προχθές: «Τι υπέροχη μέρα». Όπως λέει και το τραγούδι, «θα χρειαστεί πάρα πολλή αγάπη από εδώ και μπρος», στην Αμερική και παντού.


Πρέπει οπωσδήποτε, την ώρα που θα ακούς το «Woven Song» του Ισλανδού Olafur Arnalds, να βλέπεις και το βίντεο στο YouTube. Δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο για να χαθείς στο ηχητικό σύμπαν του Olafur, εκτός και αν είσαι ήδη μυημένος στον Brian Eno!

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM
Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Μουσική / Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Η νέα φωνή της ελληνικής μουσικής είναι, όπως λέει, «λίγο καθαρίστρια, λίγο ιδιωτική υπάλληλος, λίγο τραγουδίστρια». Μόλις έκλεισε τα τριάντα, ετοιμάζεται να ανέβει ξανά στη σκηνή με τη Νατάσσα Μποφίλιου και δείχνει πως έχει πολλά να προσφέρει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ