Το ροκ δεν έχει καταθέσει τα όπλα ακόμα, ούτε έχει πεθάνει. Μπορεί να μη θεωρείται πια mainstream, αλλά μεταλλάσσεται με απρόσμενα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα φέτος για να στηρίξει κανείς το συγκεκριμένο επιχείρημα από το εξαιρετικό «Sound & Fury» του Sturgill Simpson.
Στo δεύτερο μισό της τρέχουσας δεκαετίας μοιάζει λες κι έχει απώτερο σκοπό της καριέρας του τον πλήρη εκμοντερνισμό της κάντρι μουσικής. Δεν το λες και την πιο εύκολη αποστολή στον κόσμο, αλλά ούτε και ο Simpson είναι κανένας τυχαίος δημιουργός. Η κάντρι παραμένει μία από τις πιο πεισματάρικες, μονόχνοτες μουσικές κοινότητες –και τη χαρακτηρίζω κοινότητα, επειδή είναι ίσως είναι ο πιο στενός και κλειστός κύκλος στη μουσική παγκοσμίως− και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα έχει καταφέρει να ταράξει ολόκληρη τη σκηνή όσο λίγοι καλλιτέχνες του είδους. Ίσως είναι νωρίς να διακρίνει κανείς κάτι τέτοιο αλλά η διορατικότητά του και η τόλμη του άνοιξαν τον δρόμο για την επιτυχία άλλων καλλιτεχνών που άρχισαν να πειραματίζονται με το είδος. Κάπως έτσι έχουμε το περσινό πολυβραβευμένο «Golden Hour» της Kacey Musgraves. Για να μη μιλήσουμε για το φαινόμενο του Lil Nas X.
Είναι απίθανο αυτό που έκανε, έναν ακομπλεξάριστο μεταμοντέρνο ροκ δίσκο που ακούς μονορούφι από την αρχή μέχρι το τέλος, ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει η κάντρι ή θεωρείς «καρεκλορόκ» τους ZZ Top. Προσωπικά, ακούω κάντρι και στρίβω.
Ο Sturgill Simpson μπήκε στη σκηνή κάπως αργά ηλικιακά. Παιδί μιας μεγάλης οικογένειας ανθρακωρύχων, ήταν το μόνο αγόρι που δεν ακολούθησε τα χνάρια των παππούδων του και δεν έπιασε δουλειά στα ορυχεία. Κακός μαθητής, κατατάχθηκε στο ναυτικό, έτσι βρέθηκε στην Ιαπωνία. Όταν γύρισε στην πατρίδα του δούλεψε ως σερβιτόρος και αργότερα προσπάθησε να κάνει καριέρα στο ναυπηγείο του Salt Lake City.
Είχε περάσει τα τριάντα όταν το 2012 αποφάσισε να ακούσει την προτροπή της γυναίκας του να πουλήσουν ό,τι είχαν και δεν είχαν και να μετακομίσουν στο Nάσβιλ, ως μια τελευταία απόπειρα να ακολουθήσει το όνειρό του. Πριν από αυτό, η μουσική ήταν κάτι σαν χόμπι γι' αυτόν. Εκεί, έβγαλε με δικά του έξοδα το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τον τίτλο «High top mountain», παρμένο από το όνομα ενός νεκροταφείου της γενέτειρας του. Τότε του κόλλησαν και την ταμπέλα ότι βαδίζει επάξια στα χνάρια μεγάλων μορφών της «outlaw country».
Sturgill Simpson - Sing Along (Official Video)
Τι είναι η «outlaw country»; Ένα υποείδος της κάντρι που μπορεί να απέκτησε δημοτικότητα στα '70s και στα '80s, αλλά αναπτύχθηκε στα '60s ως αντίδραση στις γυαλιστερές παραγωγές που κυριαρχούσαν τότε στο Nάσβιλ. Ηχητικά πλησίαζε περισσότερο στο ροκ και είχες τις ρίζες του στα μπλουζ και στο honky tonk. Κυριότεροι εκπρόσωποί του ήταν ο Willie Nelson, ο Kris Kristofferson, o Waylon Jennings και ο Merle Haggard. Ο Simpson όμως αρνήθηκε πεισματικά να κατηγοριοποιηθεί έτσι απλά. Στο καπάκι κυκλοφόρησε και το επόμενο άλμπουμ του, «Metamodern sounds in country music», που ήταν γεμάτο ψυχεδελικές αναφορές και έδειχνε ότι δεν επρόκειτο να συμβιβαστεί τόσο εύκολα με όσα το Νάσβιλ έβλεπε στο πρόσωπο του.
Όταν το 2016 κυκλοφόρησε το «A sailor's guide to earth» στην Atlantic, μια μεγάλη δισκογραφική, είχε αναδειχτεί ήδη στον απόλυτο «σωτήρα της κάντρι». Το άλμπουμ ήταν concept, μιλούσε για την πατρότητα –είχε μόλις αποκτήσει το τρίτο του γιο– και το έφτιαξε ως απάντηση σε όσους «πιστεύουν ότι ξυπνάω κάθε πρωί και βάζω LSD στα δημητριακά μου», όπως είχε δηλώσει στην «Guardian». Σε αυτό είχε συνεργαστεί με ένα κορυφαίο funk-soul γκρουπ (και «ορφανό» μετά τη μεγάλη απώλεια της Sharon Jones), τους Dap Kings, ενώ διασκεύασε το «In Bloom» των Nirvana. Δύο αρκετά θρασείες κινήσεις που συνέβαλαν στην αισθητική και ηχητική του διαφοροποίηση.
Το τρίτο του άλμπουμ θεωρείται ένα από τους κορυφαίους και αξιομνημόνευτους δίσκους κάντρι των τελευταίων χρόνων. Εκτός από το Γκράμι που κέρδισε στην ανάλογη κατηγορία, προτάθηκε και για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς πλάι σε ονόματα όπως η Beyoncé, η Adele, o Drake και ο Justin Bieber. Δήλωσε ότι αν το κέρδιζε, θα το έδινε στην Beyoncé.
Σε μια εποχή που κάθε καλλιτέχνης κρίνεται για το πώς διαχειρίζεται τη φήμη του, ο Simpson, απογοητευμένος από τον τρόπο που η μουσική βιομηχανία προσπάθησε να τον πλασάρει στο ευρύ κοινό και να εκμεταλλευτεί το ταλέντο του, αποφάσισε να της γυρίσει την πλάτη.
To 2017 όχι μόνο δεν παρευρέθηκε στην τελετή απονομής των Country Music Association Awards (φυσικά, δεν κέρδισε κανένα βραβείο για ένα ποιοτικά και εμπορικά καταξιωμένο άλμπουμ) αλλά έκανε μόνος του ένα είδος διαμαρτυρίας με πλακάτ και μια κιθάρα στην πλάτη στον δρόμο έξω από το κτίριο όπου γινόταν η απονομή. Σε ένα Facebook livestream έπαιξε μουσική, απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού και έβγαλε έναν σατιρικό λόγο που μιλούσε για την οπλοκατοχή, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και το αμερικανικό δικαστικό σύστημα, ασκώντας αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση του Τραμπ.
Την ίδια χρονιά, μετά από μια εξαντλητική περιοδεία, κατά το μεγαλύτερο μέρος της οποίας αισθανόταν απαίσια και χωρίς έμπνευση, λόγω μιας επέμβασης και επειδή του έλειπε η οικογένειά του, ξεκίνησε να γράφει το «Sound & Fury». Διοχέτευσε σε αυτό όλη του την απόγνωση και τον θυμό. To περιγράφει τέλεια στον «Ανάδρομο Ερμή» («Mercury in Retrogade»): «Το να ζει το όνειρο, μπορεί να κάνει έναν άντρα να θέλει ουρλιάξει / Να ανάψει ένα σπίρτο και να τα κάψει όλα / Να γυρίσει πίσω στο σπίτι του στο βουνό / Μακριά από την πίεση / Όλων των δημοσιογράφων και των συκοφαντών που χτίζουν τα brand τους / Και απ' όλα τα τρόπαια και τις τελετές απονομής / Και απ' όλους τους haters που θα ήθελαν να είναι στην μπάντα του / Λυπάμαι, αγόρια, το λεωφορείο είναι γεμάτο» («Living the dream makes a man wanna scream / Light a match and burn it all down / Head back home to the mountain / Far away from all of the pull / Of all the journalists and sycophants building their brands / And all the traveling trophies and award show stands / And all the haters wishing they was in my band / Sorry, boys, the bus is plumb full»).
Sturgill Simpson - Mercury In Retrograde (Official Audio)
To «Sound & Fury» είναι ο δεύτερος και τελευταίος δίσκος που θα κυκλοφορήσει με την Atlantic πριν αποδεσμευτεί από το συμβόλαιό του. Δεν είναι ένας ακόμα κάντρι δίσκος. «Θα μπορούσα πολύ εύκολα να έχω βγάλει τον ίδιο δίσκο 5 φορές μέχρι τώρα για να το παίξω ασφαλής και να έχω 80 εκατομμύρια στον τραπεζικό μου λογαριασμό» είπε στους «New York Times». «Κατά πάσα πιθανότητα, θα κρεμιόμουν από κάποιο από αυτά τα δέντρα απέναντι. Οπότε δεν αξίζει!»
Το «Sound & Fury» κλίνει περισσότερο προς το southern rock, ενώ ανά στιγμές πλησιάζει μέχρι και τα ηλεκτρονικά ηχοτόπια του Gary Numan. Επηρεάστηκε από τους ZZ Top, τη Robyn, τους T Rex και τον «Μακμπέθ» του Σαίξπηρ. Το ηχογράφησε με αναλογικά συνθεσάιζερ, βλέποντας παράλληλα ώρες ατελείωτες ταινίες του Κουροσάβα.
Είναι απίθανο αυτό που έκανε, έναν ακομπλεξάριστο μεταμοντέρνο ροκ δίσκο που ακούς μονορούφι από την αρχή μέχρι το τέλος, ανεξάρτητα από το αν σου αρέσει η κάντρι ή θεωρείς «καρεκλορόκ» τους ZZ Top. Προσωπικά, ακούω κάντρι και στρίβω.
Επιπλέον, πίεσε τη δισκογραφική να πληρώσει αδρά για μια δυστοπική anime ταινία που προβάλλεται στο Neflix με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα ρόνιν. Η αγάπη για τα anime ξεκίνησε απ' όταν ήταν στην Ιαπωνία. Τη σκηνοθετούν κορυφαία ονόματα στον χώρο, όπως οι Junpei Mizusaki (Batman Ninja), Takashi Okazaki, (Afro Samurai) και ο Koji Morimoto που δούλεψε στο «Akira».
Άγνωστο τι ετοιμάζει για τη συνέχεια. Έκανε το ζόμπι στο «The dead don't die» του Τζιμ Τζάρμους (όλη η ταινία βασίζεται με έναν διαβολικό τρόπο στο ομώνυμο κομμάτι του που τη συνοδεύει), ενώ θα εμφανιστεί στο «Queen & Slim», το ντεμπούτο φιλμ της Melina Matsoukas, της σκηνοθέτριας του «Lemonade» της Beyoncé. Σίγουρα δεν θα ξανακάνει θυσίες ή συμβιβασμούς για χάρη της δόξας, όπως δηλώνει στο τέλος της συνέντευξής του στους NYT. Μαζί του με τα χίλια, αν συνεχίσει να κυκλοφορεί τέτοια άλμπουμ!
Sturgill Simpson - The Dead Don't Die [Official Video]
Επιτέλους τον μαθαίνει ο κόσμος!