«Ήρεμη δύναμη»: είναι η ιδανική φράση που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη May Roosevelt, μια καλλιτέχνιδα (μουσικό και γραφίστρια) χαμηλών τόνων που δύσκολα καταλαβαίνεις τη δυναμική της, αν δεν γνωρίζεις το έργο της.

 

Το τελευταίο άλμπουμ της, το «Junea», που κυκλοφόρησε λίγο πριν από το τέλος του 2017, ήταν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς και προκάλεσε ενθουσιώδη σχόλια σε κάθε μέσο που το παρουσίασε, ένα «κοσμικό διερευνητικό darkwave», όπως το χαρακτήρισε το Fader, όπου έκανε την πρεμιέρα του.

 

Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα ασχολείται πλέον κανείς με ολόκληρο έργο (ένα άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος), έχουμε μάθει να ακούμε μουσική αποσπασματικά από το YouTube, κυρίως κομμάτια, αλλά το «Junea» είναι από τους δίσκους που είναι αδύνατο να σταματήσεις αν αρχίσουν να παίζουν, και κομμάτια όπως το «Air», το «Pa», το «Flowers», το «In Your Eyes» (τραγουδισμένα στα γιαπωνέζικα) σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές, τότε που η μουσική ήταν προτεραιότητα για πολλούς.


«Στο σπίτι μου ακούω αρκετά από το YouTube και το Spotify» λέει. «Προσπαθούσα, όσο έφτιαχνα το άλμπουμ, να ακούω μουσική άσχετη με τον ήχο που ήθελα να δημιουργήσω, δηλαδή Beach Boys, πολύ Elvis, Beatles και Ντέμη Ρούσσο ‒ έφαγα κόλλημα μεγάλο με τον Ντέμη Ρούσσο, άκουσα τα άπαντα. Φαντάσου, πήραν το Grammy οι Daft Punk, αλλά εγώ φέτος ανακάλυψα αυτόν το δίσκο.

 

Δεν γνωρίζω αν είναι πιο ευνοϊκή η αντιμετώπιση ή αν σε αδικούν αν είσαι γυναίκα μουσικός, γιατί δεν έχω βρεθεί από την άλλη μεριά για να συγκρίνω, αλλά σίγουρα υπάρχουν παρέες στις οποίες ίσως θα μπορούσα να μπω πιο εύκολα αν ήμουν αγόρι.

 

Δεν χρειάζεται η κριτική πλέον για να ενημερωθείς, αλλά δεν μπορείς να αναπτύξεις τη σχέση που είχες με έναν δίσκο παλιότερα που τον αγόραζες και μετά είχες να τον ακούς καιρό.

 

Πλέον, αυτοί που κάνουμε μουσική κοιτάμε να φτιάξουμε ένα ή δύο κομμάτια, singles, και δεν το βλέπουμε ως άλμπουμ, ως ένα σύνολο που θα το πάρεις και θα το ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό.

 

Τον δίσκο τον λένε "Junea", "Ιουνία": το όνομα προέρχεται από τον μήνα Ιούνιο, τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού. Δεν τον έγραψα καλοκαίρι, αλλά η ιδέα για τον τίτλο μού ήρθε τον μήνα Ιούνιο.

 

Είναι ένας δίσκος αρκετά διαφορετικός από τον προηγούμενο (σ.σ. στον οποίο είχε μελοποιήσει ποιήματα του Χριστιανόπουλου), πολύ απλά γιατί ήταν άλλα αυτά που με απασχολούσαν όταν έκανα το "Junea" και άλλα αυτά που με απασχολούσαν όταν έκανα το "Haunted" ή του Χριστιανόπουλου.

 

Και όσο να 'ναι, το concept, κατά κάποιον τρόπο, επηρεάζει και τις μουσικές επιλογές που έκανα, επηρέασε τον ήχο στην ουσία. Γιατί δεν μπορείς να κάνεις ένα πωγωνίσιο με καμπανάκια, όπως δεν μπορείς να μελοποιήσεις τον Χριστιανόπουλο με beats.

 

Δεν ήθελα να το κάνω. Στο Junea προσπάθησα να έρθω πιο κοντά σε αυτό που εγώ αισθανόμουν ως δικό μου ήχο και που ίσως είχα αφήσει πίσω, επιλέγοντας να δουλέψω με concept στους προηγούμενους».

 

 

May Roosevelt, Ὅταν σὲ περιμένω - Μελοποιημένο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου

 

Τη ρωτάω αν βγάζει καινούργια μουσική η Θεσσαλονίκη, εκτός από χιπ-χοπ. «Γιατί έχω την εντύπωση ότι είναι όλα στάσιμα;».

 

«Μπορεί και να βγάζει και να μην το βλέπουμε εμείς, αυτό νομίζω έχει να κάνει περισσότερο με την ηλικία σου παρά με το τι γίνεται ακριβώς. Ακόμα και αυτά που σε ενθουσιάζουν ή δεν σε ενθουσιάζουν σχετίζονται περισσότερο μ' εσένα, τη θέση από την οποία τα κρίνεις, και όχι με το αν υπάρχει πραγματικά κάτι ενθουσιώδες σε αυτά.

 

Βλέπω αυτή την γκρίνια πολύ συχνά, την ακούω και τη διαβάζω, ότι δεν γίνεται τίποτα, αλλά συνήθως προέρχεται από ανθρώπους που είναι λίγο μεγαλύτερης ηλικίας, εκείνοι την εντοπίζουν».

 

«Γενικά, πώς είναι η Θεσσαλονίκη αυτήν τη στιγμή;». «Είναι μια σχετικά μικρή πόλη και βλέπεις ότι είναι πιο συμπυκνωμένα τα πράγματα. Είναι και τα πανεπιστήμια στο κέντρο, γι' αυτό κινείται εκεί πολύς κόσμος. Όλοι πάνω-κάτω βρίσκονται στην ίδια περιοχή, δεν είναι διασκορπισμένοι, όπως στην Αθήνα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι έχει αυξηθεί ό τουρισμός, δηλαδή έχουμε τουρίστες και από Τουρκία και από τα Βαλκάνια.

 

Τι μας λείπει; Στους μουσικούς λείπει ένας συναυλιακός χώρος στο κέντρο. Δεν υπάρχει ένας σωστά σχεδιασμένος χώρος με καλό σύστημα ήχου, μεσαίας χωρητικότητας, που να μην είναι υπόγειος, με κολόνες. Ή θα είναι πολύ μεγάλος, όπως στον Μύλο, ή θα πρέπει να παίξεις σε ένα μπαρ».


«Γιατί δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες που να κάνουν ηλεκτρονική μουσική στην Ελλάδα;».

 

«Επειδή δεν βλέπουν άλλες να κάνουν το ίδιο. Όσο περισσότερες παίζουν μουσική, τόσο οι άλλες θα παίρνουν θάρρος. Δεν γνωρίζω αν είναι πιο ευνοϊκή η αντιμετώπιση ή αν σε αδικούν αν είσαι γυναίκα μουσικός, γιατί δεν έχω βρεθεί από την άλλη μεριά για να συγκρίνω, αλλά σίγουρα υπάρχουν παρέες στις οποίες ίσως θα μπορούσα να μπω πιο εύκολα αν ήμουν αγόρι. Πάντως, δεν μεγάλωσα ως ένα κοριτσάκι που έπρεπε να κάνει κάτι συγκεκριμένο, ήμουν ελεύθερη να αποφασίσω.

 

Γενικά, είμαι αισιόδοξη, δεν τα βλέπω τόσο άσχημα τα πράγματα. Δεν αναφέρομαι σε θέματα οικονομικά, αλλά σε αυτά του συντηρητισμού και των γυναικών.

 

Θεωρώ ότι το να ζητάμε το καλύτερο είναι θεμιτό και είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε, αλλά πρέπει να βλέπουμε και τη μεγάλη εικόνα, ότι αντικειμενικά τα πράγματα πάνε καλύτερα. Το ότι η κοινωνία θα μπορούσε να πάει πολύ πιο μπροστά, δεν σημαίνει ότι πάει προς τα πίσω.

 

Δεν λέω ότι είναι όλα καλά, αλλά πιστεύω ότι θα πάνε καλύτερα. Πριν από 15 χρόνια δεν ξέρω αν θα συζητούσαμε για τον Αμβρόσιο και για το ότι αθωώθηκε επειδή είπε αυτή την κουβέντα. Το ότι το συζητάμε αυτήν τη στιγμή ή το ότι συζητάμε για τις γυναίκες βρίσκω ότι είναι πρόοδος».

 

 

May Roosevelt - Pa (Official Audio)

 

Το Junea κυκλοφορεί από την Ιnner Ear, mayroosevelt.com 

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO