Ο πάτος. Aπό τον Δημήτρη Δημητριάδη

26

Ο κορυφαίος Έλληνας θεατρικός συγγραφέας έστειλε το ακόλουθο κείμενο προς δημοσίευση στο LIFO.gr

 

Με έναυσμα μία εξόφθαλμη περίπτωση, ειδικής αλλά και πολύ γενικότερης σημασίας, θέλω, εξαναγκασμένος και από τις εκ νέου ζοφερές περιστάσεις, να αναφερθώ στην συμπεριφορά επιφανών οπαδών τής Αριστεράς οι οποίοι, από την μέρα που ανέλαβε την διακυβέρνηση τής χώρας αυτή η παράταξη, σιωπούν χωρίς σχεδόν εξαιρέσεις αλλά και με τρόπο που εμβάλλει σε πιεστικές σκέψεις.

Η εξόφθαλμη περίπτωση, την οποία χρησιμοποιώ ως δείγμα μιάς πολύ ευρύτερης διαγωγής που, όπως λέγεται προσφυώς, «βγάζει μάτι», είναι αυτή τού συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη. Στην εν λόγω περίπτωση πρέπει, μέσα στην απόλυτη αποσιώπησή της από όλους, σαν να μη συμβαίνει τίποτα ή σαν να βρίσκεται ο εν λόγω κύριος στο απυρόβλητο, να δοθεί επιτέλους μία απάντηση, με όσα αυτή η τελευταία μπορεί να συνεπάγεται για τον γράφοντα, από τον οποίο η ανάληψη των ευθυνών του είναι απόλυτα και άφοβα διακηρυγμένη.

Για ποιον άλλον λόγο διεκδίκησαν και κατέλαβαν την εξουσία οι συριζαίοι παρά για να διαχειριστούν την κρίση; Για να διεκδικήσουν να γίνουν κυβέρνηση σημαίνει ότι ήξεραν και μπορούσαν να την διαχειριστούν. Την διαχειρίστηκαν; Πώς; Ο Μάρκαρης λέει «άσχημα». Ψεύδεται, και μάλιστα χρησιμοποιώντας μία άκρως απαλή και απαλλακτική από οποιοδήποτε κακουργηματικό βάρος λέξη, διότι η πασιφανής αλήθεια είναι ότι την κρίση την διαχειρίστηκαν καταστροφικά, μόνο με συνεχή ψεύδη και μόνο με ακαταμέτρητες αποτυχίες.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Τα Νέα τής 4.8.2018, στον Μανώλη Πιμπλή, ο Μάρκαρης δηλώνει : «Αν υπάρχει κάποιος ωφελημένος από την κρίση, αυτός είμαι εγώ», λέει ο συγγραφέας στο «Βιβλιοδρόμιο» σκωπτικά – συμπληρώνει με την τελευταία λέξη ο δημοσιογράφος. «Τα βιβλία μου μεταφράστηκαν από την Δανία μέχρι το Περού. Καθοριστική επίδραση είχαν τα τέσσερα μυθιστορήματα για την κρίση».

 

Εν συνεχεία γίνεται αναφορά από την  εφημερίδα στο πρόσφατο βιβλίο του, κι αμέσως μετά ακολουθεί περιγραφή από τον Μάρκαρη τής πολιτικής κατάστασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στούς εταίρους της, πλην Ελλάδος, τούς οποίους κατακεραυνώνει, κυρίως την Κεντρική Ευρώπη, «η οποία κυβερνά» και «δεν έχει δεσμούς με τον Νότο», λέει, προσθέτοντας : «πρόκειται για πρόβλημα δομικό και πρόβλημα δημοκρατίας» για την οποία, λέει πιο κάτω, «ανησυχεί».

 

Μιλώντας εν συνεχεία για την Ελλάδα, εκφράζεται ως εξής : «Η Ελλάδα έχει πρόβλημα κυβερνησιμότητας. Κανένα κόμμα δεν βλέπω ικανό να κυβερνήσει αποτελεσματικά. Ο,τι και να καταλογίσεις στην κυβέρνηση αυτή, την κρίση δεν την δημιούργησε αυτή. Επίσης, ως προς τις Πρέσπες, πρέπει να τούς πιστωθεί ότι τόλμησαν κάτι που δεν τόλμησαν οι προηγούμενοι. Τα άλλα πολιτικά κόστη τούς επιβλήθηκαν απέξω, αυτό το πήραν μόνοι τους. Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να διαχειρίζεται την κρίση άσχημα αλλά δεν την δημιούργησε αυτή. Και όταν βλέπεις τα κόμματα τής αντιπολίτευσης, στο παλιό μοντέλο, δίχως πρόγραμμα, απλώς να βρίζουν για ό,τι κάνει η κυβέρνηση, λες ότι θα κάνουν πάλι τα ίδια».

 

Κι αφού κάνει μία γενικόλογη και κοινότοπη «ανάλυση» για την «αρνητική στάση των ανθρώπων», καταλήγει με την φράση : «Η πρόσφατη φωτιά είναι η απόλυτη τραγωδία και το απόλυτο ρεζιλίκι».

 

Δεν θα άξιζαν κανέναν σχολιασμό όσα λέει ο Μάρκαρης, φτάνει να τα διαβάσει κανείς χωρίς κομματικές παρωπίδες. Είναι όμως τόσο ακραία, εξαντλητικά οριακές οι καταστάσεις που ζούμε όλοι από τις 23/7, ώστε προκύπτει ως επιτακτική ανάγκη να ειπωθούν κάποια πράγματα σχετικά με τα λεγόμενα τού Μάρκαρη.

Το «πρόβλημα κυβερνησιμότητας» που λέει ότι «έχει η Ελλάδα»,πώς το εννοεί; Η συνέχεια των λόγων του το αποσαφηνίζει, κάνοντας όμως έναν γλωσσικό ελιγμό ο οποίος ως νόημα και ως διατύπωση δεν διαφέρει σε τίποτε απολύτως από όλα τα επιχειρήματα/δικαιολογίες που κατά κόρον έχει προτάξει η σημερινή κυβέρνηση για να συγκαλύψει την πασιφανή ενοχή της για όσα συνέβησαν στο Μάτι και στις γύρω περιοχές. Επιχειρήματα/δικαιολογίες που, όταν λέγονται από τον Μάρκαρη, τον καθιστούν αυτομάτως συμπορευόμενο/συνένοχο τής κυβερνητικής πολιτικής, άρα ταυτισμένο αδιαχώριστα και κραυγαλέα με την συνολική διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον Ιανουάριο τού 2015 και μέχρι σήμερα.

Και όταν δηλώνει : «Η πρόσφατη φωτιά είναι η απόλυτη τραγωδία και το απόλυτο ρεζιλίκι», σε ποιους τα καταλογίζει αυτά; Ποιος φταίει; Δεν μπορεί να μην φταίει κάποιος. Δεν κατονομάζει κανέναν. Κάνει δηλαδή αυτό ακριβώς που κάνουν οι σημερινοί κυβερνώντες : αποσιωπούν, υπεκφεύγουν, συγκαλύπτουν, αποκρύπτουν, αποποιούνται, κρύβονται, παραπλανούν, υποκρίνονται, δειλιάζουν, άρα δεν δηλώνουν ονομαστικώς το ζητούμενο που είναι η αποκάλυψη και η κατάδειξη των ενόχων, δηλαδή αυτών των ιδίων.

Οσο για την φράση : «Και όταν βλέπεις τα κόμματα τής αντιπολίτευσης, στο παλιό μοντέλο, χωρίς πρόγραμμα, απλώς να βρίζουν για ό,τι κάνει η κυβέρνηση, λες ότι θα κάνουν πάλι τα ίδια», θα μπορούσε να αποτελεί επακριβώς δήλωση τού κυβερνητικού εκπροσώπου ή απευθείας από το Μέγαρο Μαξίμου με την έγκριση τού «πρωθυπουργού». Τόση ταυτολογία, και μάλιστα αμισθί.

'Η : «Δεν βλέπω συγγραφείς με πολιτικό λόγο» – σε αντιπαράθεση βέβαια με τον εαυτό του που αντιπροσωπεύει έναν «πολιτικό λόγο» εκφραζόμενο από τα πολυδιαφημισμένα και προσοδοφόρα βιβλία του τα οποία ακυρώνουν αυτόν τον λόγο με την ανενδοίαστα εμπορευματική ύπαρξή τους ως προϊόντα ευτελούς αξίας και καταναλωτικής ανακύκλωσης.

Εντέλει, και μόνο οι φράσεις του που προαναφέρθηκαν: «Ο,τι και να καταλογίσεις στην κυβέρνηση αυτή, την κρίση δεν την δημιούργησε αυτή. (…) Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να διαχειρίζεται την κρίση άσχημα, αλλά δεν την δημιούργησε αυτή», αποκαλύπτουν μία πολιτική τοποθέτηση που είναι η πάγια θέση αυτής της κυβέρνησης και το βασικό μοτίβο των αυτοδικαιολογήσεών της.

Τίθενται όμως δύο αυτονόητα ερωτήματα.

Το πρώτο: για ποιον άλλον λόγο διεκδίκησαν και κατέλαβαν την εξουσία οι συριζαίοι παρά για να διαχειριστούν την κρίση; Για να διεκδικήσουν να γίνουν κυβέρνηση σημαίνει ότι ήξεραν και μπορούσαν να την διαχειριστούν. Την διαχειρίστηκαν; Πώς; Ο Μάρκαρης λέει «άσχημα». Ψεύδεται, και μάλιστα χρησιμοποιώντας μία άκρως απαλή και απαλλακτική από οποιοδήποτε κακουργηματικό βάρος λέξη, διότι η πασιφανής αλήθεια είναι ότι την κρίση την διαχειρίστηκαν καταστροφικά, μόνο με συνεχή ψεύδη και μόνο με ακαταμέτρητες αποτυχίες.

Δεν θα υπεισέλθω σε επί μέρους ζητήματα τής τρέχουσας από το 2015 πολιτικής και οικονομικής ζωής, διότι η ουσία είναι ότι η διακυβέρνηση τής χώρας από τον ΣΎΡΙΖΑ, από μία δήθεν Αριστερά που αποδείχθηκε κατάφορα εξουσιομανής και καθεστωτική, υπήρξε ένα ολοκληρωτικό, χωρίς ούτε μία εξαίρεση, φιάσκο.

Ανέλαβαν την διακυβέρνηση τής χώρας χωρίς την παραμικρή γνώση, την παραμικρή επίγνωση, την παραμικρή συνείδηση, την παραμικρή εμπειρία, για να οδηγήσουν την Ελλάδα σ’ αυτό που είναι σήμερα : μία εξαπατημένη χώρα, και ο λαός της ένας λαός, χωρίς ελαφρυντικά, φταίχτης αλλά και θύμα, συνυπεύθυνος, διότι αυτός τούς έκανε κυβέρνηση και σε μεγάλο ακόμα ποσοστό εξακολουθεί να τούς υποστηρίζει, αλλά και ανεύθυνος διότι εξαπατήθηκε όπως εξαπατάται κάποιος που έχει απογοητευτεί από όλα και πιστεύει, μέσα στην απόγνωσή του, ακόμα και έναν κοινό και σεσημασμένο απατεώνα που τού υπόσχεται καλύτερες μέρες.

Γιατί σιωπά ο Παντελής Βούλγαρης; Γιατί σιωπά ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς; Γιατί σιωπά η Ρέα Γαλανάκη; Γιατί σιωπά η Ιωάννα Καρυστιάνη; Γιατί σιωπά η Τζίνα Πολίτη; Η Εφημερίδα των Συντακτών πιστεύει ακόμα ότι υπηρετεί μία αριστερή κυβέρνηση; Γιατί σιωπούν; Τι άλλο περιμένουν ακόμα; Δεν αισθάνονται εξαπατημένοι από το σημερινό καθεστώς; Πιστεύουν ακόμα ότι τούς εκπροσωπεί; Αν ναι, ας μάς πούν γιατί. Αν όχι, ας μάς το πούν. Δεν καταλαβαίνουν ότι με την σιωπή τους παραμένουν «κολλημένοι» σε μία κυβέρνηση που έχει ευτελίσει τα πιστεύω τους; 

Το δεύτερο ερώτημα: ο Μάρκαρης, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια, δεν έχει καταλάβει τίποτα; Τίποτα δεν τον έχει κάνει να σκεφτεί πάνω στην Αριστερά που είναι στην εξουσία και στην δική του ταυτότητα ως αριστερού; Δεν ζει εδώ; Πού ζει; Στην Δανία ή στο Περού όπου τρυγά τα ποσοστά του από τα πιασάρικα βιβλία του, τα γραμμένα για τον κυριότερο απώτερο σκοπό : το κέρδος; Ποιος; Ο αριστερός Μάρκαρης – σκεφτείτε τι θα έλεγε αν αυτό το έκανε ένας δεξιός στον οποίο πολύ εύκολα αποδίδεται η λαθροχειρία και η φιλοχρηματία. Και δεν έχει την στοιχειώδη τσίπα να ντραπεί όταν ομολογεί ο ίδιος ότι «αν υπάρχει κάποιος ωφελημένος απ’ την κρίση, αυτός είμαι εγώ», όπου, από τον εξίσου απαράδεκτο δημοσιογράφο, προστίθεται η «σωστική» ουρά ότι το λέει «σκωπτικά»  – δεν θα ήταν απορίας άξιο εάν ο Μάρκαρης ευχόταν να συνεχιστεί επ’ αόριστον η κρίση για να συνεχίσει κι αυτός να αναπαράγει με το «κομμάτι» την πραμάτεια του ώστε να αντλεί ανεξάντλητο υλικό και να προλαβαίνει την πιεστική κίνηση τής διεθνούς αγοράς.

Με όλα αυτά, τίθεται ένα σοβαρότατο ηθικής τάξεως πρόβλημα το οποίο αποτελεί και το σημείο όπου συγκλίνουν αυτά που είπα και αυτά που έπονται. 

Τι άλλο περισσότερο χρειάζεται να γίνει σ’ αυτήν την σχεδόν τετραετή διακυβέρνηση τού ΣΥΡΙΖΑ για να αντιληφθεί ο Μάρκαρης ότι αυτή η διακυβέρνηση πρώτον αυτόν ως αριστερό έχει προσβάλλει και διαψεύσει; Δεν αισθάνεται μειωμένος ως άνθρωπος και ταπεινωμένος ως οπαδός μιάς ιδεολογίας από το γεγονός και μόνο  ότι όλα όσα συναποτελούν αυτό που από καταβολής συνιστούσε την όποια αξία τής Αριστεράς έχει συντριβεί ανεπανόρθωτα από τούς σημερινούς κυβερνώντες;

Τι περισσότερο χρειάζεται να γίνει ακόμα για να συναισθανθεί ο Μάρκαρης ότι κυρίως αυτός ως αριστερός έχει προσβληθεί και εξαπατηθεί, ώστε να φτάσει επιτέλους στο σημείο να αποκηρύξει όχι την ιδεολογία του – δικαίωμά του να την έχει, και ούτε αμφισβητείται εδώ ο αξιακός χάρτης μιάς αριστερας τής οποίας και εγώ υπήρξα ένθερμος υποστηρικτής, χωρίς έκτοτε να έχω περάσει σε άλλη κομματική παράταξη – αλλά τούς καταχραστές της, τούς ευτελιστές της, τούς εξωμότες της – οι οποίοι δεν θα έπρεπε ήδη να έχουν συλληφθεί και οδηγηθεί σιδηροδέσμιοι σε μπουντρούμια όπου θα παρέμεναν εφ’ όρου ζωής, χωρίς δίκη αφού έχουν ήδη κριθεί και καταδικαστεί για τα  κατά συρροήν κακουργήματά τους;

  

Κι όμως, ο Μάρκαρης παραμένει αμετακίνητος, απρόσβλητος, ανέπαφος, απόλυτα ευθυγραμμισμένος με την γραμμή τού κόμματος, αποδίδοντας ευθύνες στους «απέξω» – μπορεί να διανοηθεί κανείς ευτελέστερο επιχείρημα; – και αποφεύγοντας να κάνει την παραμικρή νύξη στον συνολικό όλεθρο που αποτελούν τα πεπραγμένα τής παράταξής του.

Φυσικά, είναι κατανοητό ότι αν ο Μάρκαρης αποτολμήσει, ακόμα κι από μέσα του, να σκεφτεί ευθέως και ειλικρινά περί τίνος ακριβώς πρόκειται, δεν θα το αντέξει, διότι εαν το κάνει θα γκρεμιστεί ολόκληρη η εφηρμοσμένη ιδεολογία του και μαζί της θα γκρεμιστεί κι αυτός. Κρατάει στάση ασφαλείας που τον αποτρέπει από την πνευματική αυτοκτονία, και συγχρόνως, με όσα γράφει και τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την λογοτεχνία αφού πρόκειται για ευκαιριακά ξεπετάγματα προορισμένα να τού αποφέρουν το επιδιωκόμενο, τού επιτρέπει να έχει την δυνατότητα να αλωνίζει την υφήλιο παριστάνοντας και τον συγγραφέα και τον προοδευτικό διανοούμενο, κάποιον δηλαδή τον οποίο, τα απληροφόρητα πλήθη των αναγνωστών του και οι λιμασμένοι για πωλήσεις εκδότες του, δεν γνωρίζουν ποιος όντως είναι και τον οποίο εκδίδουν και αγοράζουν ελαφρά τη καρδία πιστεύοντας ότι συμβάλλουν έτσι στο «ελληνικό πρόβλημα» ενημερωμένοι εγκρίτως από ευπώλητα υποπροϊόντα.

Δεν είναι όμως μόνο ο Μάρκαρης που εκπροσωπεί αυτήν την όχι δημοσίως ομολογημένη εξαπάτηση εκ μέρους τής δήθεν αριστερής διακυβέρνησης.

Εκτός από τούς πολυπληθείς, παλαιάς και νεότερης γενιάς, αριστερούς, οι οποίοι, πλην κάποιων φωνών που ακούγονται τελευταίως από ορισμένους «ανώνυμους» οι οποίοι λένε ότι έχουν καταλάβει και δεν το κρύβουν, υπάρχει μία πλευρά «επωνύμων» οι οποίοι σιωπούν ή εμφανίζονται να μιλούν αλλά με μασημένα ή ασαφή, ουδέτερα, ανούσια, λόγια, όταν απαντούν στην ερώτηση τι σκέφτονται για «την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα». 

Κι εφόσον μιλάμε για «επώνυμους», θα ήταν αστοχία να μην αναφερθούν μερικά ονόματα πίσω από τα οποία υπάρχουν και πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων και όσοι από τούς πρώην φανατικά υπέρμαχους τού καθεστώτος, κατάλαβαν πλέον αλλά μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια ποια είναι η αλήθεια.

Γιατί σιωπά ο Παντελής Βούλγαρης; Γιατί σιωπά ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς; Γιατί σιωπά η Ρέα Γαλανάκη; Γιατί σιωπά η Ιωάννα Καρυστιάνη; Γιατί σιωπά η Τζίνα Πολίτη; Η Εφημερίδα των Συντακτών πιστεύει ακόμα ότι υπηρετεί μία αριστερή κυβέρνηση; Οι συντάκτες της, μεταξύ αυτών ορισμένοι πολύ αξιόλογοι, θεωρούν όντως ότι είναι με το μέρος ενός αληθινά προοδευτικού κυβερνητικού σχήματος; Αναφέρω ενδεικτικά αυτά τα ονόματα, διότι κάποιοι απ’ αυτούς, όπως π.χ. ο Βούλγαρης και η Καρυστιάνη,  πλήρωσαν ακριβά την αριστερή τους τοποθέτηση επί χούντας, ή η Τζίνα Πολίτη η οποία συνέδεσε άμεσα όλη την ζωή της, όπως το λέει η ίδια, με την Αριστερά.

Γιατί σιωπούν; Τι άλλο περιμένουν ακόμα;

Δεν αισθάνονται εξαπατημένοι από το σημερινό καθεστώς; Πιστεύουν ακόμα ότι τούς εκπροσωπεί; Αν ναι, ας μάς πούν γιατί. Αν όχι, ας μάς το πούν. Δεν καταλαβαίνουν ότι με την σιωπή τους παραμένουν «κολλημένοι» σε μία κυβέρνηση που έχει ευτελίσει τα πιστεύω τους; Δεν τολμούν; Φοβούνται ότι θα χαρακτηριστούν αντι-αριστεροί; Μα με την σιωπή τους υποστηρίζουν αυτόν τον χαρακτηρισμό στο πρόσωπο των κυβερνώντων. Φοβούνται ότι θα προδώσουν την ιδεολογία τους; Μα η σιωπή τους την προδίδει ενώ έχει ήδη σχεδόν εκμηδενιστεί από τούς δήθεν ομοϊδεάτες τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι αν μιλήσουν θα σώσουν, έστω για τούς τύπους μία ελάχιστη αξία σε μία πίστη που κάποτε εκπροσωπούσε τουλάχιστον μία ακεραιότητα.

Γιατί λοιπόν σιωπούν; Τι περισσότερο περιμένουν;

Ο Μάρκαρης πάντως μίλησε όπως μίλησε, ίσως όμως αυτά που είπε, να είναι εκείνα που θα έλεγαν κι αυτοί, «ανώνυμοι» και «επώνυμοι», εαν έλυναν την σιωπή τους.

Μόνο που στην τρέχουσα δεινή πραγματικότητα, η σιωπή δεν είναι χρυσός, είναι θάνατος.

Ο θάνατος κυβερνά σήμερα την Ελλάδα.

Guest Editors
26

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η πρόσβαση. Ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη

Ιδέες / Η πρόσβαση. Ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη

Ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης γράφει για τον άνθρωπο που έφτασε να αντιπροσωπεύει το πραγματικά απρόσβατο, το αληθινά ανοίκειο, με αφορμή την παράσταση «Η Ομίχλη των Βουνών» του Δη.Πε.Θε Καβάλας
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ακροδεξιά και γάμοι ομοφύλων: στο όνομα του Θεού, της Φύσης και του Συντάγματος

Guest Editors / Ακροδεξιά και γάμοι ομοφύλων: Στο όνομα του Θεού, της Φύσης και του Συντάγματος

Στο δεύτερο σημείωμα του Παρατηρητηρίου της Ακροδεξιάς καταγράφουμε τη δυναμική που ανέπτυξε η ελληνική Ακροδεξιά εντός και εκτός ΝΔ στην πολυήμερη αντιπαράθεση για το νομοσχέδιο περί ισότητας στο γάμο. Ποιοι ήταν οι βασικοί «παίκτες» μέσα και έξω από τη Βουλή και ποιες οι κύριες πτυχές της επιχειρηματολογίας τους;
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευρωεκλογές 2024: Η Ακροδεξιά στην Ευρώπη και την Ελλάδα

Guest Editors / Ευρωεκλογές 2024: Η Ακροδεξιά στην Ευρώπη και την Ελλάδα

Τι δείχνουν οι έρευνες του τελευταίου εξαμήνου ανά χώρα για την παρουσία των ακροδεξιών κομμάτων εντός και εκτός Βουλής; Ένα κείμενο του Παρατηρητήριου της Ακροδεξιάς από το Σημείο, μιας ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών που εργάζεται για την αντιμετώπιση του δεξιού εξτρεμισμού.
THE LIFO TEAM
Στέλλα Μπελιά

Guest Editors / Αριστερά με ακροδεξιά επιχειρήματα;

Δεν είναι οπισθοδρομικό να μας λέει σήμερα το ΚΚΕ ότι μέχρι να νικήσουμε τον καπιταλισμό με συνολική επανάσταση κάποιοι άνθρωποι (γυναίκες και εν γένει θηλυκότητες) θα πρέπει να ζουν χωρίς να αντιδρούν στην καταπίεση της πατριαρχίας γιατί «έχουμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε τώρα»;
ΣΤΕΛΛΑ ΜΠΕΛΙΑ
Sex panics ή δράκοι χωρίς δόντια

Lgbtqi+ / Sex panics ή δράκοι χωρίς δόντια

Επικαλούμενοι τις ηθικές αξίες, κάποιοι επιχειρούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι κινδυνεύουμε κυρίως από την αναγνώριση των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και από τη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση στο σχολείο.
ΕΛΕΝΑ ΣΚΑΡΠΙΔΟΥ
Cultterra: οι νέοι της Ελευσίνας έχουν πλέον φωνή

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Cultterra: Οι νέοι της Ελευσίνας έχουν πλέον φωνή

Μια ομάδα νέων με όραμα για την Ελευσίνα δημιούργησε έναν νέο χώρο με την υποστήριξη, κατάρτιση και δικτύωση της 2023 Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, δίνοντας την ευκαιρία να αναδειχτεί η διαφορετικότητα και στο ταλέντο.
M. HULOT
Ειρήνη Φρεζάδου: Τι θα μετρήσει πίσω από το παραβάν;

Guest Editors / Ειρήνη Φρεζάδου: Τι θα μετρήσει πίσω από το παραβάν;

Για να αντιμετωπιστούν συγκροτημένα και αποτελεσματικά τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τις ζωές και τις πόλεις μας, είναι αποφασιστικής σημασίας να υπάρχει ισχυρή παρουσία ενεργών πολιτών-εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών στα νέα Δημοτικά Συμβούλια.
ΕΙΡΗΝΗ ΦΡΕΖΑΔΟΥ

σχόλια

11 σχόλια
"...οι οποίοι δεν θα έπρεπε ήδη να έχουν συλληφθεί και οδηγηθεί σιδηροδέσμιοι σε μπουντρούμια όπου θα παρέμεναν εφ’ όρου ζωής, χωρίς δίκη αφού έχουν ήδη κριθεί και καταδικαστεί για τα κατά συρροήν κακουργήματά τους;"Έτσι, ισόβια χωρίς δίκη. Θα μου πείτε, στο προηγούμενο κείμενο ξεμπερδέψατε με το λαό-βδέλυγμα. Αυτός πάει, εκτελέστηκε, αν και απ' ό,τι θυμάμαι πέρασε δίκη, καλοσύνη σας. Γιατί όμως τόση επιείκεια τώρα; Τι να σου κάνουν τα ισόβια; Γιατί όχι, λιντσάρισμα. Κρεμάλες στο Σύνταγμα, anyone?
Α) Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα Έλληνες διανοούμενοι. Δυστυχώς!!Β) Στρατευμένος κομματικά και Διανοούμενος είναι έννοιες αντικρουόμενες.Γ) Δεν υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα άτομα ικανά που να μπορούν να ορίσουν, να σχεδιάσουν και να ασκήσουν εθνικά επωφελή πολιτική ακόμη και σε επίπεδο καθαρά τεχνοκρατικό, πόσο μάλλον οικονομικό ή κοινωνικό.Δ) Όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα έχουν αποδείξει έμπρακτα πως (σε διαφορετικό βαθμό το καθένα και με μεγάλες μεταξύ τους διαφορές) καταστρέφουν τη χώρα σε βάθος χρόνου. Η πρόσφατη πύρινη καταστροφή είναι μια ακόμη από τις πολλές αποδείξεις.Ε) Η λυσσαλέα αντιπολιτευτική πρακτική δεν πείθει, ακριβώς επειδή είναι στείρα και επειδή όλοι έχουμε καταλάβει πως οποιαδήποτε κυβέρνηση και να υπήρχε, δεν θα ήθελε, ούτε θα μπορούσε να κάνει τίποτε καλύτερο σε οποιονδήποτε τομέα. Ειδικά σχετικά με την πρόσφατη πύρινη καταστροφή, η τακτική αυτή έχει προκαλέσει κυριολεκτικά αηδία, ακριβώς επειδή υπάρχουν άτομα που έχουν υποστεί παρόμοιες καταστροφές σχετικά πρόσφατα υπό άλλες κυβερνήσεις.ΣΤ) Το να υποδεικνύεις τους ενόχους/ υπευθύνους/ αρμόδιους ΠΡΕΠΕΙ να οδηγεί σε απόδοση Δικαιοσύνης. Το Δικαστικό σύστημα στην Ελλάδα δεν αποδίδει εδώ και χρόνια Δικαιοσύνη· τουναντίον μοιράζει επίσημα συγχωροχάρτια σε εγκλήματα. Απόδειξη: Δεν έχουν φτάσει στο σκαμνί όλοι οι πραγματικά υπεύθυνοι για σωρεία σκανδάλων, τη χρεοκοπία της χώρας και την αντιμετώπισή της. Ζ) Οι πολίτες έχουμε καταλάβει (και δυστυχώς συνηθίσει) στην πάγια κομματική τακτική «τα υπόσχομαι όλα προεκλογικά, και μετεκλογικά εφαρμόζω άλλα αντί άλλων».Η) Η κατάσταση στη χώρα είναι πολύ άσχημη και θα συνεχίσει να επιδεινώνεται, ίσως και ραγδαία, παρά την προσπάθεια για ωραιοποιημένη επικάλυψη, για όλους τους παραπάνω λόγους.Θ) Η αντιπολίτευση δεν είναι ικανή να προσφέρει όσα έχει ανάγκη ο τόπος. Ακόμη και το ποιοι είναι επικεφαλής της είναι σαφής ένδειξη πως «αν πάρουμε την εξουσία θα κάνουμε ό,τι έκαναν οι …μπαμπάδες μας». Η Κυβέρνηση το αποδεικνύει κάθε μέρα.
Όσον αφορά το Ε) νομίζω πως κάνετε ένα πολύ μεγάλο λάθος. Εξηγώ γιατί παραθέτοντας απόσπασμα από πρόσφατο σχόλιο μου στο άρθρο "Η μοναξιά του «ισαποστάκια» μεγάλων αποστάσεων" του Δημήτρη Πολιτάκη:Η τήρηση ίσων αποστάσεων στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι λανθασμένη αντιμετώπιση των τραγικών γεγονότων. Είναι υποκριτική ευαισθησία και ισαποστακισμός με ξεκάθαρα αρνητικό πρόσημο για έναν πολύ σοβαρό λόγο: γιατί ενώ έχουν ξανασυμβεί τέτοιου (ή περίπου τέτοιου) μεγέθους τραγωδίες, κανείς ως τώρα δεν προσπάθησε να βγει από πάνω με τόσο αισχρό τρόπο, κανείς δεν ήταν τόσο ανάλγητος, κανείς δεν κούνησε τόσο ξεδιάντροπα το δάχτυλο επιπλήττοντας με αδιανόητο θράσος ανθρώπους (που θρηνούσαν περιουσίες και νεκρούς) για την συμφορά που τους βρήκε, κανείς δεν προσπάθησε τόσο απροκάλυπτα να μας κοροϊδέψει και να προσβάλλει την νοημοσύνη μας και την κοινή λογική αποπροσανατολίζοντας από τα ουσιώδη με επικοινωνιακές φούσκες για να αποσείσει τις ευθύνες που αυτονοήτως και αυταπόδεικτα του αναλογούν. Κυρίως, κανείς ως τώρα δεν διανοήθηκε να προσβάλλει νεκρούς. Τόσο απάνθρωπος, τόσο ανήθικος δεν ήταν κανείς. Η προσβολή νεκρών είναι ύβρις. Είναι ο ορισμός της ύβρεως. Τόσο χαμηλά, σε τέτοια ύβρι δεν είχε υποπέσει κανείς. Ως τώρα! Επαναλαμβάνω, κανείς ως τώρα. Υπέπεσαν αυτοί που μας έχουν πρήξει τα ούμπαλα με την (υποτιθέμενη) ηθική τους ανωτερώτητα που, εκ των πραγμάτων, αποδείχτηκε χαμένη στον βυθό της ανήθικης ιδεολογικής τους αβύσσου. Πηγή: www.lifo.gr
Είχα ήδη διαβάσει το σχόλιό σας. Διαφωνώ κάθετα. Ίσως να σας προδίδει η μνήμη σας, ίσως επειδή δεν ήσασταν κάποιο από τα θύματα παλαιότερων καταστροφών, ίσως επειδή πάντα το πιο πρόσφατο φαντάζει τραγικότερο.Γενικότερα: Η συγκεκριμένη πρόσφατη καταστροφή ξεχωρίζει ως προς το ακαριαίο του τρόπου που συνέβη. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ο κόσμος, από τις μαρτυρίες και μόνο των επιζώντων, το έπιασε πως επρόκειτο για κάτι πέρα του σύνηθες.Η υστερία της αντιπολιτευτικής τακτικής υποκρίνεται πως δεν το κατάλαβε.Σε τέτοιες περιπτώσεις το βάρος της όποιας ευθύνης μοιραία πέφτει στην πλησιέστερη διοικητική Αρχή κι αυτή είναι ο Δήμος. Κι οι ευθύνες του είναι πελώριες σε κάθε επίπεδο: ενημέρωσης, ετοιμότητας, προετοιμασίας (όλων), κινητοποίησης, επιλογής καταλληλότερης αντίδρασης.Εν πάσει περιπτώση, καλό είναι πως συμφωνούμε σε όλα τα υπόλοιπα.
Μου φαίνεται πως συνεχίζετε να σκέφτεστε λανθασμένα. Και αυτό γιατί δεν νομίζω ότι υποκρίθηκε κανείς πως δεν αντιλήφθηκε την ιδιαιτερότητα του τραγικού συμβάντος και τις καιρικές συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη. Αντιθέτως, όλοι το παραδέχτηκαν πως το φυσικό φαινόμενο που οδήγησε στην καταστροφή ήταν ασύνηθες. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί δικαιολογία και δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία από κανέναν. Οι κυβερνητικοί αυτή την δικαιολογία την κάνανε τσίχλα για να απαντήσουν στις απολύτως δικαιολογημένες εκ του αποτελέσματος κατηγορίες περί θανάσιμης ολιγωρίας και ανυπαρξίας συντονισμού του κρατικού μηχανισμού και των υπηρεσιών του που συνέβαλλε τα μέγιστα στην τραγική κατάληξη. Αυτή ήταν ουσιαστικά η ένσταση όλων όσον αφορά τον τρόπο που εξελίχθηκε η καταστροφή. Και, εν πάση περιπτώσει, αν παρατηρήσατε δεν αναφέρομαι τόσο στο τι και πως συνέβη, όσο στο μετά και στην κυριολεκτικά εμετική επικοινωνιακή διαχείριση της κυβέρνησης που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, καθημερινά, με αλλεπάλληλες εμετικές δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών που όλες στοχεύουν στο να στρέψουν την προσοχή αλλού και να διώξουν τις ευθύνες από πάνω τους. Γιατί οι ευθύνες, όπως και να το δούμε, όπως και να το σκεφτούμε, είναι πρωτίστως δικές τους. Χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία. Ο κρατικός μηχανισμός είναι υπό την δική τους διαχείριση και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Οι ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι φυσικά αυτονόητες, έπονται όμως των κυβερνητικών ευθυνών. Είναι πολύ ύποπτο και πολύ βολικό για τους κυβερνώντες να τα ρίξουμε όλα στους δήμους. Σόρρυ, αλλά εμένα αυτή η τακτική μου μοιάζει με πλυντήριο. Με ξέπλυμα. Και δεν μπορώ να παραβλέψω την αισχρή στάση τους από την μοιραία εκείνη μέρα και ως τώρα, ασχέτως των αντιπολιτευτικών σκοπιμοτήτων και της κριτικής την οποία δέχονται. Εγώ προσωπικά εκφράζω τον εαυτό μου. Επειδή λοιπόν έχω καλή μνήμη και είμαι σχεδόν μεσήλιξ, άρα έχω γνώση παρόμοιων καταστάσεων, επιμένω σταθερά στα λόγια μου: τόσο εμετικός, τόσο ανήθικος, τόσο απάνθρωπος ως τώρα δεν ήταν κανείς. Κανένας. Κι έχουνε δει πολλά τα μάτια μας. Κι έχουν ακούσει πολλά τα αυτιά μας. Αυτή η κοινή σε πολύ κόσμο διαπίστωση, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων, είναι και η μεγάλη τους ήττα, που ήρθε από δικά τους αυτογκόλ. Και το ξαναλέω, όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν θυμάμαι χειρότερους ανθρώπους στην εξουσία. Όχι μόνο ως πολιτικούς. Ως ανθρώπους...
Με συγχωρείτε αλλά δεν προτίθεμαι να αναλωθώ σε τέτοιου είδους επικοινωνία.Η θέση σας είναι έντονα φορτισμένη αντικυβερνητικά δίχως λογικό ειρμό.Δεν είναι δυνατόν να δεχτώ πως έπεται σε ευθύνες η τοπική αυτοδιοίκηση (το «τοπική» κάτι σημαίνει) της κυβέρνησης. Τα αυτονόητα δεν επιδέχονται ανάλυσης.Να ‘στε καλά.
Η θέση μου είναι όντως φορτισμένη αντικυβερνητικά (χωρίς όμως να υποστηρίζω κανέναν άλλον πολιτικό χώρο, αν αυτό νομίζετε) και έχω ήδη εξηγήσει το γιατί. Θεωρώ ότι μέσα από αυτή την συμφορά απεδείχθησαν αθλιότεροι των αθλίων. Αν έχετε την καλωσύνη, εξηγήστε μου που διαπιστώνετε έλλειψη λογικής και ειρμού. Επίσης, αδυνατώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να μην έχει την κύρια ευθύνη για την λειτουργία και διαχείρηση του κρατικού μηχανισμού η εκάστοτε κυβέρνηση που, φυσικά, συνεργάζεται εκ των πραγμάτων με την τοπική αυτοδιοίκηση σε τέτοιες κρίσεις. Που βρίσκετε τον παραλογισμό; Ελπίζω η άρνηση συνέχισης της επικοινωνίας εκ μέρους σας να μην οφείλεται σε υπεροψία ή πρόθεση υπεκφυγής.
Υπάρχουν πολλές παρεξηγήσεις σε σχέση με την αριστερά, που καταρρίπτονται πανηγυρικά τα τελευταία χρόνια. Ομως ήταν τόσο βαθιά ριζωμένες που ακόμα κάνουμε λόγο γι' αυτές και μας προκαλούν εντύπωση, όταν διαψεύδονται.1. Το ηθικό πλεονέκτημα2. Η ποιοτική υπεροχή. Εξ'ου και οι ποιοτικοί καλλιτέχνες και το έντεχνο σύσσωμο δήλωνε αριστερό.3. Το ότι ένας αριστερός δε γίνεται να είναι πλούσιος. Καθαρίσαμε με αυτά. Το θέμα είναι ότι για να συντηρηθεί ο μύθος της ποιοτικής, ηθικής, πάντα σωστά πράττουσας αριστεράς τώρα λέμε ότι "αυτό που μας κυβερνά δεν είναι αριστερά".
Καλά όλα αυτά, αλλά βαριέμαι να διαβάζω για την σωστή και καλή Αριστερά που σιωπά. Ποιοί είναι επιτέλους αυτοί οι βεριτάμπλ Αριστεροί; Το φάντασμα του Κύρκου; Του Παπαγιαννάκη; Ο συμπαθής και καλλιεργημένος Αιγυπτιώτης θείος μου που είχε τύψεις επειδή ο πατέρας του ήταν βιομήχανος; Ο Ανταρσύα; Βοηθήστε με λίγο. Δείξτε μου έναν ορίτζιναλ Αριστερό γιατί εγώ δεν βλέπω κάποιον. Οι μόνοι που βλέπω είναι τα άσχετα κλεφτρόνια που μας κυβερνούν. Κι έχω την υποψία ότι οι "πραγματικοί και αμόλυντοι" αριστεροί υπάρχουν όσο και οι νεράιδες.
Όταν ακούω κάποιον να λέει ότι η Αριστερά δεν κυβερνησε ποτέ βγάζω μπιμπικια. Πρώτον, διότι οι αριστεροι είναι χαμαιλεοντες και αποκηρυσσουν όποιον αριστερό δεν τους αρέσει με το επιχείρημα ότι "αυτοί δεν είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ αριστεροι". Τα ίδια μας έκαναν με το ΠΑΣΟΚ, τα ίδια θα πούνε και για το Συριζα. Τελικά νομίζω ότι οι μοναδικοί "πραγματικοί αριστεροι" είναι αυτοί που ποτέ τους δεν είχαν κυβερνητικές ευθύνες. Δεύτερον, διότι στη Δημοκρατία δε χρειάζεται να είσαι κυβέρνηση για να έχεις εξουσία. Σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης ήταν απέναντι τα τελευταία 40 χρόνια. Μάλιστα τώρα καμαρωνουν διότι κατάφεραν να περάσουν μέτρα που οι άλλοι ούτε διανοουνταν, ακριβώς επειδή οι αριστεροι αντιδρουσαν! Μιλάμε δηλαδή για απυθμενη αλητεία. Τέλος, το να κατηγορεί για έλλειψη σχεδίου κάποιος που στήριξε το πρόγραμμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (έξω από το Σεγκεν, δραχμή, ανοιχτά σύνορα και τζιχαντιστες, πετρέλαιο Βενεζουέλας και δανεικά Μόσχας - αλήθεια, αυτές ήταν οι προγραμματικες τους δηλώσεις!) είναι τουλάχιστον γελοίο.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πει κάποιος αριστερός "αυτό δεν είναι αριστερά, αυτή η κυβέρνηση προδίδει την αριστερή ιδεολογία" για έναν πολύ απλό λόγο: Αυτή είναι η αριστερά. Τελεία. Οτιδήποτε άλλο εμπίπτει στην σφαίρα του ευχολόγιου και του φαντασιακού. Στα 170 χρόνια που υπάρχει αριστερά, ποτέ και πουθενά δεν τα κατάφερε όταν πήρε την εξουσία. Παντού, χωρίς καμία εξαίρεση εκφυλίστηκε σε διεφθαρμένες και απολυταρχικές εξουσίες που προκάλεσαν πολύ περισσότερο πόνο από όσα καλά έκαναν, και έφυγαν από την εξουσία αφήνοντας πίσω τους σμπαράλια.Συνεπώς, προς τι η διαρκής επίκληση μιας άμωμου, ιδανικής και τέλειας αριστεράς που διαρκώς ευαγγελίζονται οι αριστεροί ως άλλοι πιστοί θρησκείας; Χωνέψτε το. Αυτή είναι η αριστερά, αυτή την πολιτική μπορεί να παράξει. Όλα τα άλλα, βρίσκονται στην χώρα του Πήτερ Παν και της Αλίκης.
Δεν υπήρξε τίποτα πιο βαθειά κιτς και πατερναλιστικό από την λατρεία της Αριστεράς, για τις 'Ομιλούσες Κεφαλές'. Λέω για τα κείμενα που συνοδεύονταν με υπογραφές από βαριά ονόματα διανοουμένων που έπαιρναν τον Λαό από το χέρι και τον οδηγούσαν στην αλήθεια που 'αυτοί ήξεραν'.Ο Δ. Δημητριάδης εγκαλεί την αριστερή διανόηση (κάνοντας έκκληση στην 'αληθινή αριστερά', ό,τι και να σημαίνει αυτό) ότι δεν κάνει αυτό που είναι το πιο άθλιο και το πιο ελιτίστικο.
Αριστερά.Τα νέα Κύθηρα, η άλλη Αρκαδία. Τόπος μακρινός και ουτοπικός που κατακτιέται μόνο μετά από μπόλικα χιλιόμετρα στο καλό και ακριβό γούστο της αστικής ενοχικότητας.
«Είναι όμως τόσο ακραία, εξαντλητικά οριακές οι καταστάσεις που ζούμε όλοι από τις 23/7,...»Σόρρυ κι'όλας αλλά δεν περιμέναμε τη φωτιά στο Μάτι και τους νεκρούς για να γίνουν οριακά και εξαντλητικά όσα ζούμε. Έχουν γίνει πολύ πιο καταστροφικά πράγματα αυτά τα (για πολλούς καταραμένα) 3.5 χρόνια που κυβερνάει ο Σύριζα. Απλά, όσα έγιναν δεν είχαν εντυπωσιακές εικόνες και δακρύβρεχτες ανθρώπινες ιστορίες και για να γίνουν αντιληπτά χρειάζονται χρόνο και σκέψη.Η πυρκαγιά στο μάτι ήταν το κερασάκι στην καταστροφική τούρτα μίας συμμορίας με μέλη και διασυνδέσεις από όλα τα κόμματα. Μην ξεχνάμε εξάλλου πως πίσω από την ταμπέλα «Σύριζα» κρύβεται αρκετή ΝΔ και μπόλικο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Καραμανλής - Παυλόπουλος - Τσίπρας είναι μία ωραία ατμόσφαιρα, ενώ δεν θα δίσταζα να βάλω μέσα τον Αβραμόπουλο και καμιά ντουζίνα ακόμα.Στην ουσία ο Σύριζα είναι ο συνδιασμός των δύο αυτών κομμάτων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) σε άλλη συσκευασία. Η «αριστερά» είναι η συσκευασία, το διαφημιστικό τρικ, η γραβάτα που λείπει και το εμπριμέ πουκάμισο του Μαραβέγια που αντικαθιστά το γαλάζιο του Ρουβά. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε εξάλλου πως ο Σύριζα έκανε όλα όσα δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για το «κεφάλαιο» και τον νεοφιλελευθερισμό χωρίς να ανοίξει μύτη, ταΐζοντας μέχρι σκασμού όλους όσους οργάνωναν την αντίθετη άποψη...
Αγαπητό λukum η καλύτερή σου άποψη μέχρι τούδε.Ό,τι αυτοπροσδιορίζεται σήμερα ως αριστερά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι ένα εξωτικό συνονθύλευμα από άλλα πράγματα.
Μα αυτό είναι απλώς ένα άρθρο αντί-Μάρκαρη. Γιά τον συγγραφέα αυτόν δεν γνωρίζω διότι αστυνομικά δεν διαβάζω.Γιά τις καθεστωτικές διαπιστώσεις του κ. Δημητριάδη συμφωνώ.Το ότι αναφέρεται σε αριστερούς διανουμένους είναι κάτι που με εκπλήσσει πραγματικά, γιατί θεωρώ τον όρο τουλάχιστον ψευδεπίγραφο. Όποιος έχει γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους και τον τρόπο ζωής τους καταλαβαίνει ότι είναι οι κατ'εξοχήν επωφελούμενοι του συστήματος δηλαδή του καπιταλιστικού τρόπου ζωής. Άνθρωποι που σε κάποια νεότητα ταλαιπωρήθηκαν γιά τις ιδέες τους απλώς ζουν εντελώς αντιθετικά και επωφελούνται από όλους αυτούς τους κανόνες που ήθελαν να αλλάξουν. Η αριστεροσύνη είχε και έχει ως βάση την ανθρωπιστική προσέγγιση και εκεί αγγίζει και φιλοδοξεί να προσαρμόσει και την οικονομία. Αφού το όποιο άλλο μοντέλο αποδείχτηκε αποτυχημένο, τι της μένει της αριστεροσύνης; Η ανθρωπινότερη και κάπως δικαιότερη διαχείριση του καπιταλισμού. Που να το πλησιάσει αυτό το εγώ του "αριστερού" διανοουμένου;Θυμάμαι πριν λίγες Κυριακές το "Γεύμα με την Καθημερινή", όπου ο διανοούμενος καθηγητής στο εξωτερικό κλπ, συζήτησε όλα τα "αριστερά" με τον δημοσιογράφο. Δίπλα δημοσιεύονταν το τι έφαγαν: ήταν σαν έμπρακτη διάψευση των "ωραίων λόγων".
*περνάει από δίπλα, του/της σφίγγει το χέρι και ξεστομίζει "αααχ, καλά τα είπες"*Ας καταλήξουμε στην έννοια του αριστερού (με ΑΥΤΟ και όχι ΕΤΕΡΟπροσδιορισμό) και μετά βλέπουμε και ποιοι είναι οι διανοούμενοι και τι σόι διανόηση παράγουν.
Το έγραψα σε άρθρο σχετικό με την Δούρου. Το επισυνάπτω κι εδώ γιατί νομίζω πως απευθύνεται όχι μόνο στους κυβερνώντες αριστερούς αλλά σε κάθε αριστερό, "διανοούμενο" και μη:Εγώ πάντως θα ντρεπόμουνα να βγώ απ' το σπίτι μου. Να ανοίξω την πόρτα και να βγω στον δρόμο. Να κοιτάξω άλλους ανθρώπους στα μάτια. Πόσο μάλλον να μιλήσω κιόλας. Και μέσα στο σπίτι μου θα ντρεπόμουνα να κοιτάξω τον καθρέφτη μου. Να κοιτάξω τον ίδιο μου τον εαυτό. Να κοιτάξω τους δικούς μου, τα παιδιά μου στα μάτια. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν θυμάμαι χειρότερους ανθρώπους στην εξουσία. Όχι μόνο ως πολιτικούς. Ως ανθρώπους... Πηγή: www.lifo.gr
Με αντιπροσωπεύει πλήρως η πρόσκληση που γίνεται σε ανθρώπους της Αριστεράς να μιλήσουν - της καλλιεργημένης θα έλεγα Αριστεράς, που δεν μπορεί να την εκφράζουν ο Πολάκης και ο Καρανίκας.
Ο όρος «καλλιεργημένη αριστερά» τι ορίζει ακριβώς; Την αριστερά της Έλενας Ακρίτα και του Σταμάτη Κραουνάκη; Υπάρχει και ελευθέρας βοσκής; Αυτή πια είναι, η Αριστερά των εργατών; Η αριστερά όσων δεν έχουν μεταπτυχιακό και 1500 βιβλία στη βιβλιοθήκη τους;
Κυριε Δημητριαδη , Χαιρομαι που επιτελους ασχοληθηκε καποιος με την αληθινη αυτη τη φορα απουσια της ελληνικης αριστερης διανοησης απο αυτα που συμβαινουν στη χωρα μας απο το 2015 και μετα . Θα προσθεσω οτι ειδα πολλες φορες η διαβασα συνεντευξεις του κυριου Μαρκαρη σε μεσα του εξωτερικου και ειχα απογοητευτει απο τα λεγομενα του καθως ηταν παντα πιο σκληρος στην αποδοση ευθυνων στους απλους πολιτες παρα στη παραφυση ψευτοαριστερη κυβερνηση που εχει την ευθυνη της καταστροφης απο το 2015 και μετα . Πριν το 2015 ολοι Συριζα , μετα ολοι χαθηκαν που σημαινει οτι απλα υποστηριζουν τη κυβερνηση .Αλλα να μη ξεχναμε , πολλοι αν οχι ολοι οι αριστεροι που δεν μιλανε προβαλουν σαν δικαιολογια την απειρια του Αλεξη την ηλικια του και οτι απλα ακριβως παρελαβαν χαος .. Οπως ακριβως ολοι οι λεγομενοι παλαιοκομματικοι που τους κριτικαρει ο Μαρκαρης .. Ξεφτιλισαν την εννοια αριστερος και με τη σιωπη τους υποστηριξαν αυτη τη ξεφτιλα . Οσο για τα βιβλια του , ενταξει , αστυνομικα μυθιστορηματα ειναι βασισμενα στην Ελληνικη κριση .. Εμπορικοτατα για το καλοκαιρι στη παραλια ... Εχουμε γεμισει κρυφο συριζαιους διανοουμενους σε αυτη τη χωρα .. Ευχαριστω για την παρεμβαση .
Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που πολύ συχνά παραβλέπουμε: Η Ιδεοληψία! Οι άνθρωποι αυτοι από τους οποίους περιμένουμε να πάρουν θέση γιά το ξεχαρβάλωμα της χώρας, δεν είναι απλώς καλώς νοούμενοι αριστεροί. Είναι Ιδεοληπτικοί! Δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα το τι ακριβώς κάνει η αριστερά, τους ενδιαφέρει ότι εκείνη κυβερνά. Δεν τους νοιάζει εάν δυσκολεύονται ακόμα και για την εξασφάλιση των προς το ζην, τους νοιάζει να μην επιστρέψει ξανά στη χώρα η "επάρατος δεξιά". Υπέφεραν πολλοί απ'αυτους κάποτε από μίαν ακραία δεξιά που βρέθηκε να στέλνει πολίτες σε ξερονήσια "γιά να βάλουν μυαλό" και αν όχι αυτοί οι ίδιοι, υπέφεραν οι πατεράδες και οι μανάδες τους. Είναι λοιπόν τόσο άσβεστη η λαχτάρα τους, το πάθος τους να κυβερνηθεί η χώρα από κάτι "αριστερό", που αρνούνται ακόμα και να ρίξουν μία(έστω κλεφτή)ματιά στην πραγματικότητα! Όλοι αυτοί γιά αυτό ακριβώς πάλεψαν, πολέμησαν πριν το 2015. Γιά την κατάληψη(γνώριμη άλλωστε η λέξη σ'αυτούς) της εξουσίας από την ιδεολογία τους. Συχνά μου θυμίζουν άλλους παλαιούς ιδεοληπτικούς του απέναντι όμως άκρου που κάποτε φώναζαν :"ψωμί κ ελιά και Κώτσο βασιλιά". Δεν τους ένοιαζε, ούτε εκείνους η αντικειμενική κατάσταση γύρω τους, η πραγματικότητα. Τους ένοιαζε η "ιδεολογία" τους που βέβαια έγινε Πάθηση πιά και πλέον λέγεται Ιδεοληψία!Σκέφτομαι γιατί ο Μάρκαρης επιμένει να μη βλέπει το χάλι στο οποίο έφερε τη χώρα η "αριστερά του". Μα γιατί εκτός από ιδεοληπτικός, ο συγκεκριμένος είναι και συμφεροντολόγος! Και το μόνο θετικό που του αναγνωρίζω, είναι ότι εκείνος τουλάχιστον το παραδέχεται!
Δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς είναι η λεγόμενη «Αριστερά» πέρα από τον τίτλο. Στα ανοιχτά σύνορα; Μα η μετανάστευση είναι το απόλυτο εργαλείο του φιλελευθερισμού και της αύξησης της κοινωνικής ανισότητας. Στη φορολοταρία; Στο ονοματολογικό των Σκοπίων, όπου θα κάνουν πάρτυ οι κατασκευαστικές; Στην ουσία έχουμε κυβέρνηση Καραμανλή νο2.