Γιάννης Βίδρας: «Ο αθλητισμός, ο ακτιβισμός και η επαγγελματική ζωή είναι συγκοινωνούντα δοχεία»

Γιάννης Βίδρας: «Ο αθλητισμός, ο ακτιβισμός και η επαγγελματική ζωή είναι συγκοινωνούντα δοχεία» Facebook Twitter
Όταν δώσεις περισσότερο χρόνο σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι άλλο θα μείνει πίσω. Φωτ.: Ολυμπία Κρασαγάκη
0

— Κύριε Βίδρα, πριν από μερικά χρόνια, αφότου διαγνώστηκε η κόρη σας με διαβήτη, πήρατε την απόφαση να συνδυάσετε τον αθλητισμό με τον ακτιβισμό, κι αυτό παράλληλα με την καριέρα σας στην Coca-Cola Τρία Έψιλον. Πείτε μου λίγα λόγια γι’ αυτή την απόφαση.
Αυτό έγινε σταδιακά. Άρχισα να αλλάζω ο ίδιος και στη συνέχεια ήρθε η διάγνωση της κόρης μου σε παρά πολύ μικρή ηλικία με σακχαρώδη διαβήτη που έδωσε σε αυτήν τη μετάβαση ευρύτερη κοινωνική διάσταση. Ήμουν πάντα ένας άνθρωπος υπέρβαρος και δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη σχέση με τον αθλητισμό. Κάποια στιγμή στη ζωή μας όλοι βιώνουμε την αίσθηση ότι έχουμε βαλτώσει. Είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι πλέον δεν υπάρχει διέξοδος. Όμως πάντα υπάρχει διέξοδος, πάντα υπάρχει κάτι νέο και συναρπαστικό, και είναι εκεί, λίγο πιο έξω από τη ζώνη άνεσής μας.

Αυτό που χρειάζεται είναι να το ανακαλύψουμε και να κάνουμε το θαρραλέο πρώτο βήμα. Έτσι αποφάσισα πως δεν μπορώ να ζω με τους περιορισμούς που μου έβαζε το σωματικό μου βάρος και ξεκίνησα γυμναστική και διατροφή. Το ότι η κόρη μου διαγνώστηκε με σακχαρώδη διαβήτη έδρασε καταλυτικά ώστε αυτό να το ακολουθήσω πιο συστηματικά. Ήθελα να λειτουργήσω ως πρότυπο για τα παιδιά μου, να τους δείξω ότι οποιοδήποτε εμπόδιο ή δυσκολία έρχεται στη ζωή δεν μπορεί να μας εμποδίζει να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε. Έτσι, χωρίς να το καταλάβω, μπήκα στον μαγικό κόσμο του τριάθλου, ενός αθλήματος που από τη φύση του είναι πολύ απαιτητικό γιατί χρειάζεται κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα να γίνεις από κολυμβητής ποδηλάτης και στη συνέχεια δρομέας.

Ήθελα να λειτουργήσω ως πρότυπο για τα παιδιά μου, να τους δείξω ότι οποιοδήποτε εμπόδιο ή δυσκολία έρχεται στη ζωή δεν μπορεί να μας εμποδίζει να βάζουμε στόχους και να τους πετυχαίνουμε.

Άρχισα να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε μεγαλύτερες αποστάσεις, μια διαδικασία που με άλλαζε και με ωρίμαζε σαν άνθρωπο. Έτσι προέκυψε και ο ακτιβισμός υπέρ του διαβήτη. Είδα ότι μέσα από τον αθλητισμό και την προσωπική μου αλλαγή θα μπορούσα να εξοικειώσω την κοινωνία με τον παιδικό διαβήτη. Για να αντιπαρέλθω τη μεγάλη έλλειψη πληροφόρησης, πήρα την απόφαση να συνδυάσω την προσωπική μου μεταμόρφωση με τον ακτιβισμό για να περάσω το μήνυμα ότι κανένα εμπόδιο δεν είναι ικανό να μας εμποδίσει να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα. 

— Σε αυτή σας την έντονη δραστηριοποίηση τι ρόλο έπαιξε η επαγγελματική σας πορεία στην Coca-Cola Τρία Έψιλον, στην οποία εργάζεστε εδώ και είκοσι χρόνια;
Δεν θα έκανα αυτό που κάνω σήμερα αν δεν είχα γαλουχηθεί ουσιαστικά σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον του οποίου η κουλτούρα με είχε προετοιμάσει, δίνοντάς μου την πρώτη ύλη ώστε να μπορώ μετά να εξελιχθώ. Εξελίχθηκα σε ένα εταιρικό περιβάλλον που, εστιάζοντας στην προσωπική ανάπτυξη, μου έχει μεταδώσει το μικρόβιο της αναζήτησης της συνεχούς εξέλιξης, τόσο της επαγγελματικής όσο και της ανθρώπινης, αλλά και της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Αυτή η νοοτροπία είναι που με οδήγησε στην ακτιβιστική δράση.

Γιάννης Βίδρας: «Ο αθλητισμός, ο ακτιβισμός και η επαγγελματική ζωή είναι συγκοινωνούντα δοχεία» Facebook Twitter
Όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό, το Ironman έμοιαζε άπιαστο όνειρο, κάτι παρά πολύ μεγάλο για να χωρέσει στο μυαλό μου. Όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να γίνεται ένας στόχος που κάπου πολύ μακριά και θολά ξεκίνησα να διακρίνω. Φωτ.: Νίκος Ζίκος

— Πώς συνδυάζονται, λοιπόν, το προσωπικό και ακτιβιστικό προφίλ με μια αρκετά απαιτητική επαγγελματική πορεία;
Θεωρώ ότι είναι συγκοινωνούντα δοχεία, δηλαδή ο προσωπικός χρόνος και ο επαγγελματικός, αλλά και αυτός που αφιερώνω στον αθλητισμό, πρέπει να είναι σε απόλυτη ισορροπία μεταξύ τους. Όταν δώσεις περισσότερο χρόνο σε κάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι άλλο θα μείνει πίσω. Σίγουρα υπάρχουν περίοδοι που είναι απαιτητικές επαγγελματικά, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι, ακόμα και όταν κάποιες μέρες ο προσωπικός χρόνος με τα παιδιά μειώνεται, αυτός να είναι ουσιαστικός και ποιοτικός. Μόνο αν λειτουργούν και τα τρία σε απόλυτη ισορροπία μπορείς να είσαι κι εσύ ήρεμος και εστιασμένος σε αυτό που θέλεις να πετύχεις. 

— Επιλέξατε να εστιάσετε σε ένα τρομερά απαιτητικό άθλημα που κυριολεκτικά σε φτάνει στα όριά σου. Τι θεωρείτε πως έχει προσφέρει η ενασχόλησή σας με το Ironman στην επαγγελματική σας ζωή;
Πράγματι, όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό, το Ironman έμοιαζε άπιαστο όνειρο, κάτι παρά πολύ μεγάλο για να χωρέσει στο μυαλό μου. Όσο περνούσε ο καιρός, άρχισε να γίνεται ένας στόχος που κάπου πολύ μακριά και θολά ξεκίνησα να διακρίνω. Κάπου εκεί άρχισα να συνειδητοποιώ ποσό μεγάλη σχέση έχει με την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή. Ανέπτυσσα δεξιότητες μέσα από την προπόνηση που την επόμενη μέρα μπορούσα να εφαρμόσω και στην ομάδα μου. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: αν μπεις σε έναν αγώνα 226 χιλιομέτρων σκεπτόμενος τον τερματισμό, είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί το μυαλό σου. Αν σπάσεις όμως αυτή την απόσταση σε μικρότερα κομμάτια, αυτομάτως θέτεις πιο διαχειρίσιμους στόχους.

Όταν μπαίνω στη θάλασσα και αρχίζω να κολυμπάω το μόνο πράγμα που έχω στο μυαλό μου είναι η επόμενη σημαδούρα, ή όταν τρέχω, κοιτάζω ένα κτίριο που θέλω να φτάσω. Ώσπου ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχει φτάσει ο τερματισμός! Αυτό συμβαίνει και στην επαγγελματική μας ζωή: αν βάλεις έναν στόχο, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να τον διαχειριστείς είναι να τον σπάσεις σε μικρότερα κομμάτια. Το τρίαθλο με έχει βοηθήσει πολύ και στο time management, δηλαδή στο να υπολογίζω με ακρίβεια και ευελιξία τον χρόνο μου.

Όμως το σημαντικότερο στο οποίο με έχει βοηθήσει είναι ίσως η διαχείριση του απροόπτου και η αποδοχή της αλλαγής. Είναι ένα άθλημα στο οποίο μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να συμβεί κάτι αναπάντεχο, από μια θάλασσα που ξαφνικά θα σηκώσει κύματα και ένα σκασμένο λάστιχο ποδηλάτου μέχρι ένα παγούρι με νερό που χάθηκε. Το απρόοπτο πλέον δεν με πανικοβάλλει, χάρη στον αθλητισμό μπορώ να διαχειρίζομαι καταστάσεις που έρχονται ξαφνικά, οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει πλέον με βρίσκει έτοιμο να προσαρμοστώ

— Πολλοί λένε πως η πανδημία ήταν καταλύτης για να επανεξεταστούν τα προβλήματα της καθιστικής ζωής στο γραφείο. Συνέβη και σ’ εσάς αυτό; Πώς επηρέασε τον τρόπο που εργάζεστε;
Τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά δεν ένιωσα disruption. Η εταιρεία συνέχισε να λειτουργεί, δεν χάσαμε τους στόχους μας, αλλάξαμε απλώς τον τρόπο που εργαζόμαστε – υπήρχε άλλωστε και μια κουλτούρα αποδοχής των αλλαγών. Η πανδημία δεν ήταν η αιτία αλλά η αφορμή ώστε κάποιες αλλαγές να έρθουν ακόμα πιο γρήγορα, όπως το remote working και η ψηφιοποίηση. Εγώ το έζησα αυτό και όταν διαγνώστηκε η κόρη μου με σακχαρώδη διαβήτη, οπότε ξαφνικά κλήθηκα να διαχειριστώ κάτι για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένος. Ο παιδικός διαβήτης απαιτεί από τον γονιό ξαφνικά να γίνει γιατρός, δεν έχεις επιλογή να αντισταθείς στην αλλαγή, γιατί πρέπει να βοηθήσεις ένα παιδί 9 μηνών. Καμιά φορά, όπως συνηθίζω να λέω, μας βελτιώνουν και μας αναπτύσσουν τα γεγονότα που δεν μας δίνουν πολλές εναλλακτικές, καθώς οφείλουμε να αλλάξουμε για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε. 

— Ως ένας πατέρας που κυριολεκτικά μεταμόρφωσε τη ζωή του ανταποκρινόμενος σε μια πρόκληση υγείας που αντιμετώπιζε η κόρη του, τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σχετικά με την πατρότητα και την εργασιακή πραγματικότητα στους Έλληνες εργαζόμενους μπαμπάδες;
Θεωρώ ότι στο κομμάτι της σχέσης με τα παιδιά μας πολλές φορές έχουμε στο μυαλό μας το στερεότυπο πως οι μαμάδες είναι εκείνες που ευαισθητοποιούνται περισσότερο, που βλέπουν τα πράγματα πιο συναισθηματικά. Πιστεύω ότι και οι δυο γονείς βλέπουν τα πράγματα εξίσου συναισθηματικά. Προφανώς και οποιαδήποτε δυσκολία παραμένει δυσκολία, δεν μπορείς να πεις σε έναν γονιό ούτε να μη στενοχωριέται ούτε να μη φοβάται. Ο παιδικός διαβήτης έχει κάποια στάδια που είναι αναπόφευκτα, θα σε πανικοβάλλουν και προσωρινά θα σε στριμώξουν σε μια γωνία στην οποία θα βρεθείς κλαίγοντας μόνος σου, σκεπτόμενος «γιατί μου συνέβη εμένα, γιατί στο δικό μου παιδί;».

Ωστόσο ο σακχαρώδης διαβήτης σήμερα γνωρίζει μεγάλη έξαρση, αφορά περίπου 100.000 παιδιά, ενώ ο διαβήτης κάθε τύπου πλησιάζει σήμερα το 10% του συνολικού πληθυσμού. Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά πιθανό κάποιος από το οικογενειακό μας περιβάλλον να διαγνωστεί κάποια στιγμή με διαβήτη. Είναι στο χέρι τους το αν θα αφήσουν αυτήν τη δυσκολία να τους καταβάλει ή αν θα γυρίσουν σελίδα και μέσα από αυτήν θα βρουν τον τρόπο να αλλάξουν οι ίδιοι και να βοηθήσουν και το ίδιο το παιδί τους. Το σημαντικότερο είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μη νιώθουν ενοχές, να μην ντρέπονται να κάνουν ενέσεις ινσουλίνης δημόσια, γενικώς να μην κρύβουν πως έχουν διαβήτη. Μόνο έτσι θα εκπαιδεύσουμε τον υπόλοιπο κόσμο πάνω στο τι είναι ο διαβήτης, δίνοντας το μήνυμα πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελεί έναν τοίχο που εμποδίζει τα παιδιά μας να σπουδάσουν, να κάνουν αθλητισμό, τα όνειρά τους πραγματικότητα και να σχετιστούν με τους άλλους ανθρώπους.

Το μήνυμα που θέλω να περάσω στους μπαμπάδες είναι πως βαθιά μέσα στον καθένα μας κρύβεται μια εσωτερική δύναμη που περιμένει να απελευθερωθεί. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να πιστέψουμε στον εαυτό μας και να κάνουμε το πρώτο βήμα ώστε να ανακαλύψουμε τον Ironman που κρύβει μέσα του ο καθένας μας.

Good Business Directory Vol.3:  H νέα ειδική ειδική έκδοση για όλες τις τάσεις που καθορίζουν το ελληνικό επιχειρείν

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Radio Lifo / Πώς η Αθήνα έφτασε να έχει παγκόσμια πρωτιά στα άδεια και εγκαταλελειμμένα σπίτια

Την ώρα που ένας στους πέντε πολίτες της χώρας ζει υπό τον μόνιμο φόβο της απώλειας της στέγης του, η Αθήνα κατέχει ένα τρομακτικό ρεκόρ. Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον οικονομολόγο και συγγραφέα Δημήτρη Ιωάννου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Lifo Videos / Παύλος Τσίμας: «H σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ευνοεί τον ρόλο της Τουρκίας»

Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της νέας σύγκρουσης Ισραήλ–Ιράν; Πόσο επηρεάζεται η Ελλάδα από τις εξελίξεις; Και γιατί βγαίνει κερδισμένος ο Ερντογάν; Ο Παύλος Τσίμας συζητά με τον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο Καβάφης μέσα από το βλέμμα των καλλιτεχνών

Τι μπορεί να σημαίνει σήμερα ο Καβάφης για έναν σκηνοθέτη και μια εικαστικό; Πώς «διαβάζεται» η μορφή του μέσα από το βλέμμα δύο σύγχρονων δημιουργών με διαφορετικές διαδρομές; Ο σκηνοθέτης Αριστοτέλης Μαραγκός, με διεθνή εμπειρία, και η εικαστικός Farida El Gazzar, με κοσμοπολίτικη πορεία, αντλούν έμπνευση από τον ποιητή, τη σχέση τους με την Αλεξάνδρεια και τα ευρήματα του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Οι Άλλοι / Ανδρέας Τετέι: «Πονάει πολύ το να σε αποκαλούν “μαϊμού” στο γήπεδο»

Ο παίκτης της Κηφισιάς θυμάται την καθημερινότητά του στη Φωκίωνος Νέγρη, εξηγεί γιατί μπήκε στο ποδόσφαιρο και περιγράφει την εμπειρία του από τον ρατσισμό που επικρατεί στα γήπεδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστε αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Radio Lifo / Πόσα νέα σπίτια και πόσους τουρίστες αντέχουν ακόμα τα νησιά;

Στην Ελλάδα –και ιδιαίτερα στα νησιά– τα τελευταία χρόνια παρατηρείται συχνά το φαινόμενο πολίτες και οργανώσεις να προσφεύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να σταματήσουν ιδιωτικές επενδύσεις ή σχέδια δόμησης που απειλούν τοπία και οικοσυστήματα. Τι μας λέει αυτό για το θεσμικό μας σύστημα;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Lifo Videos / Γιάννης Παντελάκης: Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πουλάει

Ο αρθρογράφος της LIFO σχολιάζει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις κινήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα για τη δημιουργία νέων κομμάτων και εξηγεί γιατί «οι ικανοί δεν μπαίνουν πια στην πολιτική».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αυγερόπουλος: Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

Γιώργος Αυγερόπουλος / «Στη Γάζα είδα ανθρώπους που έχουν συμφιλιωθεί με τον θάνατο»

O βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής περιγράφει στον Γιάννη Πανταζόπουλο τις πιο σκληρές μνήμες του από τη Γάζα και εξηγεί γιατί η παρούσα κρίση δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Ψυχή & Σώμα / Παιδικά πάρτι, αυτή η μάστιγα!

Πώς θα βγουν αλώβητοι οι γονείς από τον «οδοστρωτήρα» που λέγεται παιδικά πάρτι; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον εικαστικό Αλέξανδρο Γεωργίου, μπαμπά του οκτάχρονου Παναγιώτη, και τη Νινέττα Γιακιντζή, μαμά του εφτάχρονου Ιάσονα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Pan Pan: «Πάντα αναζητάω να βλέπω την πόλη από ψηλά»

Lifo Videos / Pan Pan: «Μ' αρέσει πάντα να βλέπω την πόλη από ψηλά»

O Pan Pan δεν είναι μόνο μουσικός ή κομίστας· ό,τι δημιουργεί μοιάζει συχνά με μια προσωπική ξενάγηση στην Αθήνα των ’90s και των ΄00s, μέσα από το βλέμμα ενός παιδιού που μεγάλωσε στην «κρυμμένη» γειτονιά του Πολυγώνου.
Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Άκου την επιστήμη / Είναι η μακροζωία μια νέα μορφή θρησκείας;

Μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και τη φθορά; Είναι εφικτό να «χακάρουμε» το βιολογικό μας ρολόι ώστε να ζήσουμε περισσότερο χωρίς να γεράσουμε νωρίτερα; Ο Καθηγητής Βιολογίας και Γενετικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Αριστείδης Ηλιόπουλος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Lifo Videos / «Η λαχτάρα μου ήταν να είμαι αληθινός»

Σχεδόν 100 χρόνια ζωής δεν θόλωσαν ούτε στιγμή το βλέμμα του Γιάννη Βογιατζή πάνω στην τέχνη και την αλήθεια της. Με αφοπλιστική διαύγεια και χιούμορ, ο θρυλικός ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου μιλά για τη Ρένα Βλαχοπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Φίνο και για την ευτυχία που του χάρισε η υποκριτική.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ