Σε αυτή την πολυκατοικία της Λ. Κηφισίας υπογράφηκε η παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς

Σε αυτή την πολυκατοικία της Λ. Κηφισίας υπογράφηκε η παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς Facebook Twitter
Ο κ. Μάρκος Γλεντζάκης και ο κ. Νίκος Παραδείσης ήταν παρόντες στη συμφωνία για την παράδοση Αθήνας και Πειραιά στους Γερμανούς, μικρά παιδιά τότε. Το πώς ακριβώς επιλέχθηκε ο συγκεκριμένο χώρος δεν το γνωρίζουμε.
1

— Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με το συγκεκριμένο κτίριο;

Το κτίριο βρίσκεται στην περιοχή όπου είναι και το σχολείο μας. Ασχοληθήκαμε με αυτό στο πλαίσιο διαφόρων προγραμμάτων και δράσεων περιβαλλοντικών ομάδων του 56ου Γυμνασίου Αθήνας, καθώς και της συντακτικής και φωτογραφικής ομάδας του εργαστηρίου Πληροφορικής του σχολείου μας.

Στόχος μας, μεταξύ άλλων, είναι η ανάδειξη της τοπικής ιστορίας της περιοχής μας, η σύνδεση μνημείων και κτιρίων της πόλης των Αθηνών με την ιστορία της και η συνεισφορά των μελών του σχολείου σε αυτήν. Στην πορεία των χρόνων αρκετοί μαθητές και εκπαιδευτικοί έλαβαν μέρος στην προσπάθεια. Φέτος, η ομάδα μας αποτελείται από 25 μαθητές και 3 εκπαιδευτικούς, τη Θάλεια Μπουσιοπούλου, τη Σοφία Μαναγλιώτου κι εμένα.

Το κτίριο, στην αρχική του φάση, περιλάμβανε το υπόγειο, όπου είχε διαμορφωθεί πολεμικό καταφύγιο, το ισόγειο, στο οποίο λειτουργούσε το καφενείο «Παρθενών», και τον πρώτο όροφο.

— Ποια αρχιτεκτονικά στοιχεία το καθιστούν ξεχωριστό;

Το κτίριο-πολυκατοικία της λεωφόρου Κηφισίας 4 ξεκίνησε να χτίζεται το 1936. Την εποχή εκείνη επικρατούσαν οι αρχές του μοντέρνου κινήματος στην αρχιτεκτονική. Στο κτίριο αυτό διακρίνουμε τις λιτές όψεις, τα μεγάλα ανοίγματα, τον κλειστό εξώστη (έρκερ), τα εξωτερικά επιχρίσματα με την τεχνική του αρτιφισιέλ, χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιεί το οπλισμένο σκυρόδεμα.

Να σημειώσουμε ότι οι γνώσεις μας αυτές είναι αποτέλεσμα της πολυετούς συνεργασίας που έχουμε με τη Monumenta σε επίπεδο προγραμμάτων που υλοποιούμε στο σχολείο αλλά και σε επίπεδο καταγραφών που κάνουμε στο πεδίο. Βασικός μας συνεργάτης από τη Monumenta είναι η κ. Ειρήνη Γρατσία. Την καταγραφή του κτιρίου την πραγματοποιήσαμε σε συνεργασία μαζί της το 2015.

— Δώστε μας συνοπτικά την ιστορία του.

Το κτίριο, στην αρχική του φάση, περιλάμβανε το υπόγειο, όπου είχε διαμορφωθεί πολεμικό καταφύγιο, το ισόγειο, στο οποίο λειτουργούσε το καφενείο «Παρθενών», και τον πρώτο όροφο. Σύμφωνα με όσα μας είπε ο κ. Γλεντζάκης (τουλάχιστον, όσα θυμόταν ο ίδιος αλλά και η μητέρα του), η ανέγερση του κτιρίου έγινε σε φάσεις. Την περίοδο 1936-1937 ανεγέρθηκαν το ισόγειο και το καταφύγιο, το 1937-1938 ο πρώτος όροφος, το 1938-1939 ο δεύτερος, το 1939-1940 ο τρίτος (πίσω τμήμα) και το 1955 το μπροστινό τμήμα τους τρίτου ορόφου.

— Η «μελανότερη» στιγμή του σημειώθηκε την 27η Απριλίου 1941, όταν στο καφενείο «Παρθενών» του ισογείου υπογράφηκε η συνθήκη παράδοσης της Αθήνας και του Πειραιά στους Γερμανούς.

Το δυσάρεστο αυτό γεγονός ήταν και η αιτία που ασχοληθήκαμε σε πρώτη φάση με το κτίριο. Τα βιβλία του ιστοριοδίφη κ. Νίκου Παραδείση για τους Αμπελοκήπους αποτέλεσαν την αρχική πηγή ενημέρωσης για το συγκεκριμένο συμβάν. Το 2013 πραγματοποιήσαμε την πρώτη συνέντευξη με τον κ. Ανδρέα Γλεντζάκη, εγγονό του Ανδρέα Γλεντζάκη, ιδιοκτήτη του καφενείου.

Ο κ. Μάρκος Γλεντζάκης (γιος του Ανδρέα) και ο κ. Νίκος Παραδείσης ήταν παρόντες στη συμφωνία για την παράδοση Αθήνας και Πειραιά στους Γερμανούς, μικρά παιδιά τότε. Το πώς ακριβώς επιλέχθηκε ο συγκεκριμένο χώρος δεν το γνωρίζουμε. Ο κ. Μάρκος Γλεντζάκης είχε πει ότι είχαν πάρει τηλέφωνο τον πατέρα του και του είχαν πει να ανοίξει το καφενείο (την προηγούμενη ημέρα είχε δοθεί διαταγή από το Φρουραρχείο να είναι όλα τα καταστήματα αλλά και τα σπίτια κλειστά). Η διαταγή δόθηκε από τον στρατιωτικό διοικητή και φρούραρχο της Αθήνας Χρήστο Καβράκο.

Αρχαιολογία & Ιστορία
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εν μέσω των γυναικών της αμαρτίας. Μια επίσκεψη στα Βούρλα τον Φλεβάρη του 1936

Αρχαιολογία & Ιστορία / Εν μέσω των γυναικών της αμαρτίας. Μια επίσκεψη στα Βούρλα τον Φλεβάρη του 1936

Η συγγραφέας, δημοσιογράφος και φεμινίστρια Λιλίκα Νάκου επισκέφθηκε το –υπό κρατική διαχείριση– πορνείο των Βούρλων τον Φλεβάρη του 1936, συνομίλησε με τις «γυναίκες της αμαρτίας» και μετέφερε τις εντυπώσεις της.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Μέλι, Ρόδια, Aμβροσία: Τι έτρωγαν τελικά στον Όλυμπο οι Θεοί;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Μέλι, Ρόδια, Aμβροσία: Τι έτρωγαν τελικά στον Όλυμπο οι Θεοί;

Τόσο οι γραπτές πηγές όσο και η εικονογραφία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας αποκαλύπτουν ότι οι θεοί και οι ήρωες ήταν μάλλον εκλεκτικότεροι των θνητών ως προς τη διατροφή τους. Και τα φαγητά τους έκρυβαν κίνητρα πέρα από την πείνα...
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ματίας Ρουστ: Μια ατέλειωτη ιστορία των ’80s

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ματίας Ρουστ: Μια ατέλειωτη ιστορία των ’80s

Το βράδυ της 28ης Μαΐου 1987 ο 18χρονος Γερμανός προσγειώνεται με ένα Cessna στην Κόκκινη Πλατεία για να αποδείξει ότι «αν κάποιος σαν εμένα μπορεί να περάσει σώος και αβλαβής στην άλλη πλευρά, τότε δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος, και ίσως να μπορούμε να τα βρούμε όλοι μεταξύ μας».
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Η Μεγαλόχαρη ως αστυνομικό λαγωνικό 

Αρχαιολογία & Ιστορία / Τα «αντιλωποδυτικά θαύματα» της Παναγίας

Μια δημοσιογραφική έρευνα που έκανε το 1933 ο αστυνομικός ρεπόρτερ Ευστάθιος Θωμόπουλος κατέγραψε τους άθλους της Παναγίας· από την Κρήτη μέχρι τη Ροδόπη, οι πιστοί «έβλεπαν» τη δράση της, ένιωθαν ευγνώμονες και τη μαρτυρούσαν.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Γιατί έθαβαν βρέφη μέσα σε αγγεία στο Βαθύ της Αστυπάλαιας;

Ιστορία μιας πόλης / Γιατί έθαβαν βρέφη μέσα σε αγγεία στο Βαθύ της Αστυπάλαιας;

Τι το ιδιαίτερο συμβαίνει στο Βαθύ της Αστυπάλαιας και τι συνεχίζει να αποκαλύπτει η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Ανδρέα Βλαχόπουλο.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
«ΒΙΑΣ»: Τα αρχαιολογικά τοπία ως ζωντανά οικοσυστήματα

Αρχαιολογία & Ιστορία / Καμπανούλες στους Δελφούς, Πέρδικες στο Σούνιο. Ό,τι φυτρώνει και ζει στους αρχαιολογικούς χώρους

Μια πρωτοποριακή επιστημονική προσέγγιση του πολιτιστικού τοπίου αποκαλύπτει έναν άγνωστο κόσμο χιλιάδων ζώων και φυτών σε είκοσι εμβληματικούς αρχαιολογικούς χώρους της χώρας. 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Δεσποτόπουλος και το αθηναϊκό όνειρο του μοντερνισμού

Ιστορία μιας πόλης / Ο Δεσποτόπουλος και το αθηναϊκό όνειρο του μοντερνισμού

Από το Ωδείο Αθηνών έως τη Σουηδία της εξορίας, ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος δεν υπήρξε μόνο ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας, αλλά και ένας διανοούμενος που οραματίστηκε μια πιο δημοκρατική, λειτουργική και πολιτισμένη πόλη. Ποια είναι η παρακαταθήκη του στη σύγχρονη Ελλάδα; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με τον Λουκά Μπαρτατίλα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Τι σήμαινε να είσαι ψυχικά ασθενής στην αρχαία Αθήνα;

Ιστορία μιας πόλης / Τι σήμαινε να είσαι ψυχικά ασθενής στην αρχαία Αθήνα;

Πώς κατανοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες την ψυχική ασθένεια; Ήταν θεϊκή τιμωρία, παθολογία του σώματος ή ένα υπαρξιακό βάρος που αποτυπωνόταν στη λογοτεχνία και στο θέατρο; Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τον Γιώργο Καζαντζίδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Λατινικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, για τον τρόπο με τον οποίο η αρχαιοελληνική κοινωνία εξηγούσε, απεικόνιζε και αντιμετώπιζε τις ψυχικές διαταραχές.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Πόσο συγκινητικό...!Όχι η πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του κτιρίου, αλλά το ότι βλέπω εδώ στη Lifo το παλιό μου σχολείο, το 56ο Γυμνάσιο, που παραμένει εξαιρετικό!Δεν ξέρω γιατί δεν πήρε ποτέ επίσημα τον τίτλο του "Πρότυπου" σχολείου (εκτός κι αν τον έχει και δεν το γνωρίζω), αλλά από τα χρόνια μου ακόμα (1995-'97/'98) κυριαρχούσε το ήθος και η ικανότητα των διδασκόντων σε μια όμορφη ατμόσφαιρα συνεργασίας με παιδιά και γονείς.Ήταν επίσης "μπροστά" από την εποχή του, δίνοντας τη δέουσα σημασία στα Καλλιτεχνικά μαθήματα και την Πληροφορική - ο ίδιος Κος Καραμπίνης είχε φτιάξει ένα εξαιρετικό τμήμα Πληροφορικής εκείνα τα χρόνια, που ακόμα το PC δεν ήταν κάτι στάνταρ για το ελληνικό νοικοκυριό.Κι όμως, στο 56 όλα τα παιδιά έρχονταν σε επαφή με τον υπολογιστή και μάθαιναν τη βασική λειτουργία των Windows και μέχρι και "νηπιακό" προγραμματισμό με logo!Ήμουν απίστευτα τυχερή να βρεθώ σε αυτό το σχολείο, πραγματικά κάθε καθηγητής είχε αγάπη και όρεξη για τη δουλειά του. Και απ'ό,τι βλέπω από το άρθρο αυτή η όμορφη "παράδοση" ευτυχώς συνεχίζεται!Να είστε καλά Κε. Καραμπίνη και διδακτικό προσωπικό του 56 και με το καλό να συνεχίσετε το έργο σας με επιτυχία!