Βασιλική σε πιστεύω και έχεις μεγάλο δίκιο αλλά έμπλεξες μάλλον και δεν θα βγάλεις και άκρη. Το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων, ειδικά των φωτογράφων (και όχι μόνο), είναι πολύ μεγάλο. Δυστυχώς, φωτογράφησες ένα δημόσιο κτήριο το οποίο είναι μονίμως σε κοινή δημόσια θέα και το οποίο μπορεί, σχετικά εύκολα, να φωτογραφήσει με παρόμοιο τρόπο ο καθένας ισχυριζόμενος πως η φωτογράφηση είναι δική του και όχι δική σου. Ίσως θα έπρεπε να κάνεις κάποια διακριτική παρέμβαση, πχ. να δέσεις ένα φουλάρι σε κάποιο κάγκελο, τοποθέτηση ή μετακίνηση κάποιου άλλου αντικειμένου, πάντα διακριτικά, πολύ δύσκολα ευδιάκριτο και το οποίο θα ταυτοποιεί τον φωτογράφο και την συγκεκριμένη μόνο λήψη. Κάτι που μετά τη λήψη θα το αφαιρέσεις ή θα επαναφέρεις στην αρχική του θέση και που θα είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί και να αφαιρεθεί ψηφιακά από όποιον θελήσει εν αγνοία του ή εκ του πονηρού να εκμεταλλευτεί την φωτογραφία σου. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός.Ένας φίλος φωτογράφος, Καναδός, μου εξήγησε πως σε κάποιες περιπτώσεις αυτό κάνει όταν φωτογραφίζει δημόσια κτίρια ή εγκαταλελειμμένα οχήματα και έχει τη δυνατότητα να κάνει κάτι τέτοιο. Φωτογραφίζει σε πολύ κοντινό το σημείο τοποθέτησης του αντικειμένου χωρίς αυτό, μετά κοντινό μαζί το αντικείμενο, κάνει τις γενικές λήψεις και τέλος αφαιρεί το αντικείμενο. Το αντικείμενο διακρίνεται σε όλες τις λήψεις αλλά πολύ δύσκολα θα το αναληφθεί κάποιος εκτός του φωτογράφου ώστε να το αφαιρέσει ψηφιακά. Είναι σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα... Τη μέθοδο αυτή την έχει ονομάσει «Κώδικα Ντα Βίτσι»...! : )Μπορεί να φανεί σε κάποιους αφελές αλλά μου εξήγησε περιπτώσεις, όχι κλοπής, αλλά ταυτοποίησης πως αυτός ήταν ο φωτογράφος και η μέθοδος... «Ντα Βίτσι» αποδείχτηκε πολύ καλή!