ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. Φορτώνεις τα αναγκαία σύνεργα της καλοκαιρινής σου ηρεμίας. Αντηλιακά και πετσέτες. Μαγιό και αθλητικά. Νερά και βιβλία. Φοράς γυαλιά ηλίου, γιατί θα οδηγήσεις. Βάζεις την playlist που έχεις για τα roadtrips, αυτήν που σχεδιάζεις τις μέρες που η Αθήνα βράζει και μένεις ως αργά στο λάπτοπ. Ή, εναλλακτικά, δεν θέλεις ν’ ακούσεις τίποτα.
Κατεβάζεις απλώς τα παράθυρα και αφήνεσαι σ’ αυτήν τη ζεν βοή των τζιτζικιών. Οδηγείς και χαζεύεις τα τοπία. Το τσιμέντο γίνεται ανοιχτός δρόμος και σταδιακά πράσινα δέντρα. Είσαι στην Εύβοια.
Αρμυρίκια και κρυφές παραλίες. Χαλαρές καταστάσεις κοντά στο νερό (Λημνιώνας, Μουρτερή, Πετάλη). Καμία σχέση δεν έχουν οι διακοπές σου με την αγωνιώδη αναζήτηση της «φάσης». Στέκεσαι μακριά από το μαρτύριο της πολυκοσμίας/ακρίβειας/συνωστισμού των Κυκλάδων.
Ακούς τα τζιτζίκια χωμένος/-η/-ο μέσα στις σκιές. Ήσυχες βόλτες στη φύση (Δίρφυς) και ατελείωτες συζητήσεις συν ψάρια στη Χαλκίδα. Τιμές λογικές. Δέντρα που σβήνουν στη θάλασσα, βράχια για σκαρφάλωμα ή ηλιοθεραπεία, μικρές εσοχές σε ψηλούς βράχους για ν’ ακούς το νερό, τον αέρα ή την ανάσα σου, σκιερές παραλίες και γενικώς γαλήνη.
Μπορείς να κολυμπήσεις κοντά σε επιβλητικές πέτρες ή να στήσεις το άντρο σου κοντά στα αρμυρίκια και να μην ξεκουνηθείς μέχρι να τελειώσεις τον διαλογισμό ή το χοντρό βιβλίο που διάλεξες για διακοπές.
Μπορείς να κολυμπήσεις κοντά σε επιβλητικές πέτρες ή να στήσεις το άντρο σου κοντά στα αρμυρίκια και να μην ξεκουνηθείς μέχρι να τελειώσεις τον διαλογισμό ή το χοντρό βιβλίο που διάλεξες για διακοπές.
Η Πάργα, στην Ήπειρο, είναι άλλο ένα «νησί» για roadtrip. Καταπράσινη και δροσερή, έχει νησιώτικο vibe, πολύχρωμα κτίρια στη «βιτρίνα» της αλλά και την αξεπέραστη ατμόσφαιρα των τοπίων της Ηπείρου. Σκληρά και συγκινητικά μαζί, πετρώδη και πράσινα.
Ωραίες παραλίες με πρασινογάλαζα νερά, βραχάκια. Ήχος νερού που γλείφει την πέτρα. Συνδυάζεται με επίσκεψη σε διάφορα μέρη του ελληνικού Βορρά. Η διαδρομή μπορεί να ’ναι δύσκολη σε διάφορα σημεία, αλλά την εξισορροπούν η αγριάδα του μέρους, τα βουνά, τα τραγούδια των πουλιών, νύχτα μέρα, και η αληθινή δροσιά, ειδικά αν πιάσει καμιά ονειρική καλοκαιρινή μπόρα την ώρα που περπατάς με το μαγιό (bonus: οι μυρωδιές που σηκώνονται απ’ το χώμα).
Το Πήλιο είναι ένας άλλος αδιανόητος τόπος που θυμίζει νησί χωρίς να μιμείται το νησί. Το μεγαλείο των δέντρων και ο δροσερός αέρας του βουνού μπλέκουν με παραλίες. Δροσιστικές σκιές, πλατείες χωρίς φασαίους, νερό από παγωμένες βρύσες και ώρες που κυλούν αργά και ήρεμα, με άλλο ρυθμό, χωριάτικο, ανάμεσα σε εκλεκτά κρασιά και υψηλής ποιότητας φαγητό.
Τέλος, η απόλυτη επιλογή όσων ακούνε «κατάστρωμα» και μειδιούν απορριπτικά είναι η Λευκάδα. Εξωτικές παραλίες, πεζοπορικές διαδρομές που καταλήγουν σε χωριά με λίγους μόνιμους κατοίκους, ελαιώνες, εκκλησάκια, μοναστήρια, οπωροφόρα και μικρές γαλήνιες ανατολές με θέα τη θάλασσα από ψηλά.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια