Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη

Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη Facebook Twitter
Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που αγαπούν την Απολλωνία επειδή είναι όμορφη. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO
2

Αν κάποια δύναμη μας υποχρέωνε να επιλέξουμε μόνο έναν λόγο για τον οποίο τα επιβατηγά πλοία ανοικτού τύπου είναι τόσο πολύ πιο ευχάριστα από τα σύγχρονα κλειστού τύπου, τότε αυτός ίσως θα ήταν το θαλάσσιο ταξίδι μεταξύ Σερίφου και Σίφνου, εκεί όπου υψώνονται οι τόσο παράξενες βραχονησίδες που μοιάζουν με κομμάτια από γιγάντια πέτρινη τούρτα, τα οποία επιπλέουν αμέριμνα και με τεράστια αυτοπεποίθηση, ένα γεωμορφολογικό υπερθέαμα που προαναγγέλλει τη σιλουέτα της Σίφνου.


Αλλά κι αν παραβλέψει κάποιος τις αργόσυρτες απολαύσεις και πάει στη Σίφνο με θεόκλειστο, γρήγορο πλοίο στον μισό χρόνο –δηλαδή περίπου 3 ώρες–, θα εντυπωσιαστεί και πάλι από την πρώτη στιγμή με τη μοναδικότητα αυτού του πολύ ήρεμου και γλωσσοειδούς μακρόστενου λιμανιού στο οποίο θα φτάσει, τις Καμάρες. Είναι για τη Σίφνο ό,τι οι Σειρήνες για τον Οδυσσέα: ένα ηδονικό χάσιμο. Τόσο όμορφες και ήρεμες κάτω από τις οξύληκτες, ψηλές πέτρινες βουνοπλαγιές που τις ζώνουν, τόσο χρυσοποίκιλτες στο ηλιοβασίλεμα, τόσο στρουμφοχωριό σε όλα τ' άλλα τους, που είναι ικανές να σε κρατήσουν για πάντα κοντά τους.

Όμως στη Σίφνο δεν υπάρχει πια τίποτα το ανεξερεύνητο. Εδώ και 50 χρόνια την εξερευνούν εξονυχιστικά όσοι Έλληνες και ξένοι ένιωσαν ότι σφυρηλατήθηκε η ψυχή και το πνεύμα τους από τα δύο ελληνικά Νόμπελ λογοτεχνίας. Ό,τι σήμερα μοιάζει ανεξερεύνητο, απλώς έχει μείνει για κάμποσο καιρό σχετικά άθικτο.


Ωστόσο οι Καμάρες, αν και 100% Σίφνος, διατηρούν κατά κάποιον τρόπο μια αόριστη υπαρξιακή αυτονομία. Η «ενωμένη Σίφνος», το μαγικό όλον της, αρχίζει να γίνεται αισθητή καθώς ανεβαίνει κάποιος τον ήπιο οφιοειδή δρόμο από το λιμάνι προς τον συνασπισμό λόφων στην καρδιά του νησιού, πάνω στους οποίους βρίσκονται χτισμένοι πέντε οικισμοί: η Απολλωνία, ο Αρτεμώνας, το Άνω Πετάλι, η Καταβατή και τα Εξάμπελα. Κάποτε υπήρξαν ξεκαθαρισμένα τα μεταξύ τους όρια, αλλά ο διαρκής οικοδομικός οργασμός των τελευταίων 30 ετών τα έχει εξαλείψει εντελώς.

Μια πολύ συχνή (και ίσως αψυχολόγητη) αντίδραση των επισκεπτών του νησιού είναι να αναζητήσουν αυτά τα όρια και να επιλέξουν με στιβαρά επιχειρήματα ποιος από τους οικισμούς είναι ο αγαπημένος τους.

Σε αυτό το παιχνίδι ο Αρτεμώνας είναι πάντα το μεγάλο φαβορί. Και είναι λογικό – κερδίζει εύκολα τις καρδιές των περισσότερων, χάρη στη μείξη της παραδοσιακής κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής με τον νεοκλασικό ρυθμό αλλά και με τα αμιγώς νεοκλασικά κτίριά του, μια και αυτός ήταν εξαρχής το άστυ του νησιού.

Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που αγαπούν την Απολλωνία επειδή είναι όμορφη, χωρίς να προσποιείται ότι είναι κάποια, αλλά και επειδή έχει μαγαζί που σερβίρει λουκουμάδες με την ασύλληπτη ονομασία «Τρεις ξανθοί άγγελοι». Τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος δηλώνει ξετρελαμένος με τα Εξάμπελα. Βρίσκουν ότι έχουν τις πιο παράξενες και αντιφατικές μείξεις αρχιτεκτονικών ρυθμών και τρόπων ζωής. Τα θεωρούν ανεξερεύνητα.

Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη Facebook Twitter
Όμως στη Σίφνο δεν υπάρχει πια τίποτα το ανεξερεύνητο. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

Όμως στη Σίφνο δεν υπάρχει πια τίποτα το ανεξερεύνητο. Εδώ και 50 χρόνια την εξερευνούν εξονυχιστικά όσοι Έλληνες και ξένοι ένιωσαν ότι σφυρηλατήθηκε η ψυχή και το πνεύμα τους από τα δύο ελληνικά Νόμπελ λογοτεχνίας. Ό,τι σήμερα μοιάζει ανεξερεύνητο, απλώς έχει μείνει για κάμποσο καιρό σχετικά άθικτο. Για παράδειγμα, το μονοπάτι που οδηγεί από την Απολλωνία στο Κάστρο.

Είναι από τις ομορφότερες βόλτες που μπορεί να κάνει κάποιος με τα πόδια και χάρη σε αυτό να θαυμάσει από κοντά τους όμορφους περιστεριώνες. Γενικά, οι διαδρομές για πεζοπορία είναι ένα από τα ατού της Σίφνου και όποιος ενδιαφέρεται θα ανταμειφθεί από τον πλούτο των επιλογών και τη φυσική ομορφιά που θα αντικρίσει.

Εξάλλου, είναι ο καλύτερος τρόπος για να παρατηρήσει κάποιος τη σπουδαία ιδιαιτερότητα του νησιού, η οποία είναι η διαύγεια της ατμόσφαιράς του και το φυσικό φως, που, παρά τη δύναμή του, δεν συνθλίβει την όραση.


Εξίσου ψηλά στη λίστα με τα αξιοθέατα είναι το εκκλησάκι της Χρυσοπηγής, του οποίου η φιγούρα πάνω σε αυτήν τη μικρή χερσόνησο από ασημόγκριζους και πρασινωπούς σχιστόλιθους καταπραΰνει το πνεύμα και την ψυχή. Το Κάστρο επίσης –ένας από τους αρχαιότερους οικισμούς του Αιγαίου, που παραμένει σχεδόν απαράλλαχτος– και η Χερρόνησος, το βορειότερο και ίσως πιο τραχύ σημείο της Σίφνου. Για να φτάσει κάποιος σε αυτήν διασχίζει μια «μυστική κοιλάδα», η οποία είναι το μεγάλο περιβόλι του νησιού.

Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη Facebook Twitter
Γενικά, οι διαδρομές για πεζοπορία είναι ένα από τα ατού της Σίφνου και όποιος ενδιαφέρεται θα ανταμειφθεί από τον πλούτο των επιλογών και τη φυσική ομορφιά που θα αντικρίσει. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

Πολύ συγκινητικό είναι το Μοναστήρι της Βρύσης, ένα κτίσμα εξίσου μυστηριακό και μελοδραματικό. Οι παραλίες επίσης έχουν όλες κάποια ημερήσια παραδείσια στιγμή, η οποία αναγνωρίζεται από το ότι τα νερά αποκτούν σμαραγδί χρώμα. Ακόμα και ο Πλατύς Γιαλός με τη φασαριόζικη πολυκοσμία του καταφέρνει κάποια στιγμή να σε κερδίσει.

Ωστόσο, το Αποκοφτό, στη Χρυσοπηγή, είναι η παραλία με τα πιο ήρεμα νερά, τα οποία είναι τόσο διάφανα, ώστε βλέπεις τον πυθμένα στα πέντε μέτρα βάθος σαν να ήταν στα πέντε εκατοστά. Παρ' όλα αυτά, καμία από αυτές τις παραλίες δεν μπορεί να παραβγεί σε ομορφιά με τη βραχώδη ακτή μεταξύ Χρυσοπηγής και Κάστρου, στην οποία μπορεί κάποιος να φτάσει μόνο με πλεούμενο.

Οι πιο δυνατές στιγμές γαστριμαργικής χαράς συνδέονται με τις πασχαλινές σπεσιαλιτέ του νησιού, που είναι το μαστέλο και η μελόπιτα και φιγουράρουν πια όλο τον χρόνο στα τουριστικά μενού. Το μαστέλο είναι αρνάκι ή κατσικάκι ψημένο στο γάστρα με λίγο κόκκινο κρασί, ενώ η μελόπιτα είναι γλυκό φούρνου από τυρί μυζήθρα και μέλι. Φυσικά, η Σίφνος είναι πασίγνωστη για τους ρεβιθοκεφτέδες και τη ρεβιθάδα της. Εξίσου συγκλονιστικές σπεσιαλιτέ του νησιού είναι τα (ντόπια) αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά, η σαλάτα με καππαρόφυλλα και η ξινομυζήθρα.

Χρήσιμες πληροφορίες: Οι Καμάρες είναι σπουδαίο γαστρονομικό κέντρο: η «Μερόπη» και ο «Καπετάν Αντρέας», για παράδειγμα, είναι από τις ταβέρνες του νησιού όπου αντιλαμβάνεσαι το θεσπέσιο της ελληνικής μαγειρικής παράδοσης ακόμα και από ένα βραστό κολοκυθάκι. Στον «Καπετάν Αντρέα» επιπλέον οι κωλοχτύπες και οι μαμούνες (που είναι κάτι ταπεινές, μακρινές εξαδέλφες των αστακών και των καραβίδων) γίνονται τόσο σταρ στο τραπέζι, που και τα πιο εκλεκτά ψαρικά και θαλασσινά φρίττουν από τη ζήλια τους.

Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη Facebook Twitter
Το Κάστρο επίσης –ένας από τους αρχαιότερους οικισμούς του Αιγαίου, που παραμένει σχεδόν απαράλλαχτος– και η Χερρόνησος, το βορειότερο και ίσως πιο τραχύ σημείο της Σίφνου. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO


Στην Απολλωνία, του «Αποστολή το κουτούκι» είναι ένα από τα παλιότερα μεζεδοπωλεία με πολύ πλούσιο μενού.
Τα δύο εστιατόρια στο Αποκοφτό: Η ταβέρνα «Χρυσοπηγή - Λεμπέση» και το «Αποκοφτό» είναι και τα δύο πολύ καλά κι έχουν σχεδόν πάντα πολύ φρέσκο ψάρι. Το «Αποκοφτό» είναι πάντα λίγο πιο ακριβό.


Στον Αρτεμώνα, ο απόηχος της δήλωσης «το άστυ είναι εδώ» γίνεται λίγο-πολύ παντού αισθητό. Για παράδειγμα, στο μικρό ζαχαροπλαστείο «Θεοδώρου» (που ένα τεράστιο ατού του είναι όλα τα είδη με γεύση περγαμόντο) θα μπορούσε κάποιος να νιώσει την αισθητικοποίηση όσο και σε ένα εξώφυλλο του περιοδικού «The World of Interiors». Στην Απολλωνία το ζαχαροπλαστείο «Γεροντόπουλου» οργανώνει κάθε χρόνο ρεσιτάλ παγωτών και διαθέτει αυθεντικά σιφναίικα κουλουράκια.

Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη Facebook Twitter
Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO
Σίφνος: Ήπια, όμορφη και αποθεωμένη Facebook Twitter
Αντιφατικές μείξεις αρχιτεκτονικών ρυθμών και τρόπων ζωής. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO
Ταξίδια
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ