«Η Ζίτσα είναι το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη ζωή»

ΕΠΕΞ Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
Πιστεύω ότι η Ζίτσα είναι ιδανικός προορισμός για μια οικογένεια που θέλει να ζήσει σε ένα ήσυχο μέρος κοντά στη φύση.
0

O Κώστας Καραμίχος είναι ένας άνθρωπος που, με εξαίρεση τους 18 μήνες της θητείας στον στρατό, δεν έχει φύγει ποτέ από το χωριό του, τη Ζίτσα. Δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη, όπως λέει. Μας περιγράφει μια πλήρη ζωή σε ένα ολοζώντανο χωριό, με πολυάσχολη καθημερινότητα, πολλές διεξόδους για κάτι το διαφορετικό και ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα που δεσπόζει στο κεντρικό πεζόδρομο του χωριού στο τέλος κάθε μέρας.  

Συμπαραστάτρια σε αυτό η γυναίκα του Anna Ellis, μια Αμερικανίδα που άφησε τη δικηγορία στη Νέα Υόρκη για να ζήσει μαζί του στη Ζίτσα και όχι μόνο δεν το μετάνιωσε αλλά προσπαθεί να προσελκύσει κι άλλο κόσμο στο χωριό.

Αυτή είναι η ιστορία τους.

«Μένω στη Ζίτσα, ένα μικρό χωριό που βρίσκεται 25 χλμ. βορειοδυτικά των Ιωαννίνων. Είναι ένα ημιορεινό χωριό διάσημο για το κρασί του εδώ και αιώνες, με περίπου 300 κατοίκους. Έχω περάσει εδώ όλη μου τη ζωή. Γεννήθηκα στη Ζίτσα και δεν έχω φύγει ποτέ παρά μόνο για τη στρατιωτική μου θητεία.

Δεν γεννήθηκε ποτέ μέσα μου η ανάγκη να φύγω από το χωριό, νομίζω επειδή από μικρή ηλικία άρχισα να εκτιμώ το μέρος όπου ζούσα, αρχικά από φυσικής πλευράς – αυτή η άμεση επαφή με τη φύση είναι κάτι που πάντα με γεμίζει.

«Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να μετακομίσουν εδώ, αλλά δεν μπορούν να βρουν ένα μέρος να ζήσουν κι αυτό είναι παράλογο. Όλα τα χωριά χρειάζονται περισσότερο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ζίτσας. Ευτυχώς, είμαστε ακόμα ένα “μεγάλο” χωριό με 300 άτομα, αλλά για πόσο;».

Στη συνέχεια, ήρθε η ενασχόληση με τον φούρνο, που μπορώ να πω ότι συμπλήρωσε τη ζωή μου. Τέλος, η περιέργειά μου να γνωρίζω κι άλλους ανθρώπους ή διαφορετικό τρόπο ζωής ικανοποιείται καθώς από το σπίτι μας περνούν και μένουν ταξιδιώτες απ’ όλο τον κόσμο μέσω διαφόρων πλατφορμών φιλοξενίας.

Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
«Γνωρίζοντας ότι θέλω να είμαι στο χωριό και στον φούρνο, ρώτησα την Άννα αν το να μείνει εδώ ήταν κάτι που θα την έκανε χαρούμενη. Χωρίς να το πολυσκεφτεί είπε “ναι” κι έτσι άφησε πίσω τη ζωή της στην Αμερική και πλέον δουλεύουμε μαζί στον φούρνο».

H ενασχόληση με τον φούρνο έγινε τυχαία, μπορώ να πω. Η ύπαρξη ενός παλιού οικήματος σε κεντρικό δρόμο του χωριού ήταν η αφορμή ο πατέρας μου να πάρει την ιδέα να ξεκινήσει κάτι διαφορετικό από αυτό με το οποίο ασχολούμασταν οικογενειακά μέχρι εκείνη τη στιγμή, την κτηνοτροφία. Το ίδιο διάστημα περίπου ο παλιός φούρναρης του χωριού θα σταματούσε λόγω συνταξιοδότησης. Έτσι, μια μέρα τον Μάρτιο του 1992 βρέθηκα να βοηθάω την οικογένεια στον φούρνο. Ούτε εγώ ούτε κανείς από την οικογένεια είχε προηγούμενη εμπειρία στο συγκεκριμένο αντικείμενο.

Στην αρχή προσφέραμε τα βασικά που μπορεί να έχει ένας φούρνος στο χωριό, ψωμί και τυρόπιτες, αλλά σιγά-σιγά, και χάρη στην περαιτέρω ενασχόλησή μου με την αρτοποιία, διευρύνθηκε σημαντικά η ποικιλία των προϊόντων που διαθέτουμε. Αυτήν τη στιγμή προσφέρουμε στους επισκέπτες που έρχονται στον φούρνο μια μοναδική γαστρονομική εμπειρία, τους μαθαίνουμε πώς φτιάχνονται οι παραδοσιακές πίτες της περιοχής και τις απολαμβάνουμε μαζί στο τέλος, με τη συνοδεία τοπικού κρασιού.

Την Αnna τη γνώρισα τον Δεκέμβριο του 2006. Ήταν δικηγόρος στη Νέα Υόρκη κι εκείνο το διάστημα έκανε διακοπές στην Ελλάδα· ταξίδευαν με την αδελφή της, εξερευνώντας την Ήπειρο. Έκλεισαν να μείνουν μαζί μου μέσω της πλατφόρμας. Έμειναν για μία μόνο ημέρα, αλλά στη συνέχεια κρατήσαμε επαφή και μερικούς μήνες αργότερα ξαναβρεθήκαμε και διαπιστώσαμε ότι θέλουμε να είμαστε μαζί. Γνωρίζοντας ότι θέλω να είμαι στο χωριό και στον φούρνο, ρώτησα την Άννα αν το να μείνει εδώ ήταν κάτι που θα την έκανε χαρούμενη. Χωρίς να το πολυσκεφτεί είπε “ναι” κι έτσι άφησε πίσω τη ζωή της στην Αμερική και πλέον δουλεύουμε μαζί στον φούρνο.

ΕΠΕΞ Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
Κάποιες μέρες έχουμε εργαστήριο για πίτες στον φούρνο.
ΕΠΕΞ Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
Το καλοκαίρι έχουμε πολλή δουλειά με τον φούρνο.

Η καθημερινότητά μας μπορεί να χαρακτηριστεί, λίγο έως και πολύ, απρόβλεπτη. Υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα που πρέπει να γίνουν σε καθημερινή βάση, δηλαδή να λειτουργήσει ο φούρνος, να πάνε τα παιδιά σχολείο κ.ά. Κάποιες μέρες έχουμε εργαστήριο για πίτες στον φούρνο, άλλες μέρες έχουμε την ανάγκη να πάμε μια βόλτα με την Anna, κάποιες φορές φιλοξενούμε ταξιδιώτες και περνάμε τη μέρα μας μαγειρεύοντας και κουβεντιάζοντας μαζί τους. Άλλες φορές και ένας τυχαίος πελάτης μπορεί να είναι η αφορμή να αλλάξει όλη η πορεία της ημέρας. Όλα αυτά μας αρέσουν πολύ και μας γεμίζουν αφάνταστα.

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου μας είναι η γεωγραφική θέση του. Βρίσκεται στην πλαγιά ενός λόφου και σου δίνει ωραία αίσθηση ανοιχτού ορίζοντα συνεχώς, πέρα από τη φανταστική θέα απ’ όλα τα σημεία του χωριού και προς όλες τις κατευθύνσεις. Επίσης, η ελάχιστη υγρασία την έκανε από παλιά προορισμό για θεραπείες που σχετίζονταν με το αναπνευστικό. Το γεγονός ότι βλέπει δυτικά και δίνει πάρα πολύ ωραία ηλιοβασιλέματα είναι από τα στοιχεία που αγαπάω στο χωριό. Κάθε μέρα την ώρα του ηλιοβασιλέματος συνηθίζω να περπατώ στον όμορφο πεζόδρομο στην είσοδο του χωριού.

Αν είχα τη δύναμη να αλλάξω κάτι, θα έπαιρνα όλα τα άδεια σπίτια για να τα κάνω διαθέσιμα σε άλλους για ενοικίαση - αγορά. Λόγω του κληρονομικού συστήματος στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλά όμορφα σπίτια που μένουν άδεια για χρόνια, και χωρίς ανθρώπους να τα κατοικούν πεθαίνουν σιγά-σιγά. Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να μετακομίσουν εδώ, αλλά δεν μπορούν να βρουν ένα μέρος να ζήσουν κι αυτό είναι παράλογο. Όλα τα χωριά χρειάζονται περισσότερο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ζίτσας. Ευτυχώς, είμαστε ακόμα ένα “μεγάλο” χωριό με 300 άτομα, αλλά για πόσο;

ΕΠΕΞ Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
Αυτήν τη στιγμή προσφέρουμε στους επισκέπτες που έρχονται στον φούρνο μια μοναδική γαστρονομική εμπειρία, τους μαθαίνουμε πώς φτιάχνονται οι παραδοσιακές πίτες της περιοχής και τις απολαμβάνουμε μαζί στο τέλος, με τη συνοδεία τοπικού κρασιού.

Χρειαζόμαστε νέους επαγγελματίες, νέες οικογένειες, αλλά πού μπορούν να ζήσουν; Υπάρχουν σπίτια που ανήκουν σε έξι ξαδέλφια τα οποία δεν μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να πουλήσουν ή να διατηρήσουν το σπίτι ή δεν μπορούν να συμφωνήσουν να ξοδέψουν λίγα χρήματα για να διατηρήσουν το σπίτι σε καλή κατάσταση. Έτσι τα σπίτια καταρρέουν και είναι πολύ απογοητευτικό να το βλέπεις. Πέρσι χάσαμε μια οικογένεια με δύο παιδιά σχολικής ηλικίας και δύο εργαζόμενους ενήλικες επειδή ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που νοίκιαζαν δεν ήθελε να το νοικιάζει άλλο και η οικογένεια δεν μπορούσε να βρει άλλο σπίτι στο χωριό. Εν τω μεταξύ, υπάρχουν τόσο πολλά σπίτια άδεια που κανονικά θα έπρεπε να παρακαλάνε να έρθουν οικογένειες να ζήσουν σε αυτά!

Το καλοκαίρι έχουμε πολλή δουλειά με τον φούρνο, ο πληθυσμός του χωριού διπλασιάζεται ή τριπλασιάζεται με συγγενείς που έρχονται από άλλα μέρη της Ελλάδας και απ’ όλο τον κόσμο για να επισκεφτούν τους δικούς τους και να μείνουν μερικούς μήνες.

Ποτέ δεν κάνουμε διακοπές το καλοκαίρι, περιμένουμε μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν τα πράγματα ησυχάζουν λίγο για εμάς. Όμως, παρά την αυξημένη δουλειά, απολαμβάνουμε το κόσμο και όλο αυτό το αλισβερίσι έξω ακριβώς από την πόρτα μας. Μερικές φορές καθόμαστε στο πεζοδρόμιο έξω από τον φούρνο και συζητάμε με όποιον περνάει ή κατεβαίνουμε στην πλατεία όπου παίζουν όλα τα παιδιά και περνάμε χρόνο με άλλες οικογένειες και φίλους.

Επειδή είναι ασφαλές για τα παιδιά να περνούν χρόνο στην πλατεία χωρίς εμάς, μπορούμε να τα αφήσουμε εκεί και να πάμε μια βόλτα, μόνο εγώ και η γυναίκα μου, για να νιώσουμε τη γαλήνη της φύσης και να δούμε τον ήλιο να δύει πίσω από τα βουνά. Μερικές φορές πηγαίνουμε και στη θάλασσα, είναι περίπου μία ώρα απόσταση, αλλά κυρίως μένουμε στο χωριό – πάντα κάτι συμβαίνει και βλέπουμε ανθρώπους που βλέπουμε μόνο μία ή δύο φορές τον χρόνο.

Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
Μόλις αρχίσαμε να δημιουργούμε μια ομάδα ώστε να προωθήσουμε τη Ζίτσα ως προορισμό όπου μπορούν να έρθουν και να μείνουν οικογένειες. Για αρχή, κάνουμε μια καταγραφή των σπιτιών που είναι διαθέσιμα και μπορούν να δεχτούν νέες οικογένειες.

Τον χειμώνα μπορούμε να έχουμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας. Πριν από μερικά χρόνια η γυναίκα μου κι εγώ αποφασίσαμε να έχουμε μία μέρα την εβδομάδα μόνο για εμάς. Κανονίζω, λοιπόν, το πρόγραμμά μου ώστε να τελειώσω τη δουλειά στον φούρνο στις 9:30 ή στις 10:00, η γυναίκα μου παίρνει μαζί της και το λάπτοπ, μήπως χρειαστεί κάτι, και φεύγουμε· δεν θα γυρίσουμε σπίτι πριν από τις 19:00 περίπου. Τα κορίτσια γυρίζουν σπίτι από το σχολείο και περνούν χρόνο με τη γιαγιά τους στον φούρνο και στο σπίτι.

Εμείς πηγαίνουμε είτε στην παραλία –κολυμπάμε από τον Μάρτιο μέχρι αργά τον Νοέμβριο–, ή στα βουνά, ή, μερικές φορές, απλώς περνάμε μια ήσυχη μέρα στο μικροσκοπικό σπίτι στη φάρμα μας. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ξύλινη καλύβα 24 τ.μ. που περιβάλλεται από δέντρα και χωράφια, χωρίς τηλεόραση και άλλους ανθρώπους γύρω.

Μερικές φορές έχουμε ταξιδιώτες που μένουν στο χωριό μαζί μας και μπορεί να τους προσκαλέσουμε στο αγρόκτημα για μεσημεριανό. Συχνά πολλοί ταξιδεύουν μαζί με τα μουσικά τους όργανα και καταλήγουμε να κάνουμε τυχαίες διεθνείς συναυλίες! Άλλες φορές απλώς μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε όπου μας βγάλει ο δρόμος – η περιπέτεια θα μας βρει.

Για μένα η Ζίτσα είναι πραγματικά το τέλειο μέρος για να χτίσεις μια γεμάτη και ενδιαφέρουσα ζωή. Δεν είναι ένα παραδοσιακά «τουριστικό» χωριό, έχει πολλά να προσφέρει και είναι κοντά σε πολλά άλλα καταπληκτικά μέρη της Ελλάδας.

Ένα πράγμα που συνήθως σοκάρει τον κόσμο που μας επισκέπτεται είναι η Πινακοθήκη. Το ίδιο το κτίριο είναι εκπληκτικό, με υπέροχο, καλά φωτισμένο, εσωτερικό χώρο από ξύλο και πέτρα, αλλά και η συλλογή των λιθογραφιών είναι πραγματικά φοβερή, σίγουρα όχι κάτι που θα περίμενε κανείς να βρει σε ένα χωριό! Η πινακοθήκη κατά καιρούς προσφέρει, επίσης, μαθήματα αγγειοπλαστικής και εκπαιδευτικές εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους, με είσοδο πάντα δωρεάν.

ΕΠΕΞ Ο Κώστας δεν έφυγε ποτέ από τη Ζίτσα, η Anna άφησε τη Νέα Υόρκη και την έκανε σπίτι της Facebook Twitter
Μερικές φορές έχουμε ταξιδιώτες που μένουν στο χωριό μαζί μας και μπορεί να τους προσκαλέσουμε στο αγρόκτημα για μεσημεριανό.

Μόλις αρχίσαμε να δημιουργούμε μια ομάδα ώστε να προωθήσουμε τη Ζίτσα ως προορισμό όπου μπορούν να έρθουν και να μείνουν οικογένειες. Για αρχή, κάνουμε μια καταγραφή των σπιτιών που είναι διαθέσιμα και μπορούν να δεχτούν νέες οικογένειες.

Πιστεύω ότι η Ζίτσα είναι ιδανικός προορισμός για μια οικογένεια που θέλει να ζήσει σε ένα ήσυχο μέρος κοντά στη φύση. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν όλες οι βαθμίδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από παιδικό σταθμό μέχρι Λύκειο. Υπάρχει αστυνομικό τμήμα, ταχυδρομείο, φαρμακείο, συμβολαιογραφείο, εστιατόριο, ξενοδοχείο, φούρνος, καφέ, μαγαζί με γεωπονικά είδη, πολιτιστικός σύλλογος, σύλλογος γυναικών. Επίσης, διαθέτουμε δημοτικό γυμναστήριο, ποδοσφαιρική ομάδα, ενώ δύο φορές την εβδομάδα γίνονται μαθήματα γιόγκα και πιλάτες και μία φορά την εβδομάδα διδάσκονται παραδοσιακοί χοροί.

Τέσσερα λεωφορεία συνδέουν το χωριό καθημερινά με την πόλη των Ιωαννίνων, που απέχει μόνο 25 χιλιόμετρα. Η Ζίτσα είναι σε τέτοιο γεωγραφικό σημείου που συνδυάζει σε σχετικά κοντινές αποστάσεις βουνό και θάλασσα. Αν υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται να έρθει να μείνει στο χωριό μας, θα μπορούσε αρχικά να επικοινωνήσει μαζί μας για οποιαδήποτε πληροφορία χρειάζεται, ώστε να τον βοηθήσουμε να κάνει το μεγάλο βήμα.

Έχουμε ήδη ανθρώπους με παλιές οικογενειακές κατοικίες εδώ που ήρθαν σε επαφή μαζί μας για να πουν ότι έχουν ένα σπίτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από μια νέα οικογένεια. Μόλις ετοιμάσουμε μια λίστα με τα σπίτια, θα δούμε πώς μπορούμε να προσφέρουμε οικονομική βοήθεια σε νέους κάτοικους και θα περιγράψουμε τι ακριβώς μπορούμε να προσφέρουμε. Όταν γίνει όλο αυτό, θα ξεκινήσουμε επίσημα το πρόγραμμα για να αρχίσουμε να βρίσκουμε νέες οικογένειες».

Στείλτε τις προτάσεις σας για τη στήλη «Γειτονιές της Ελλάδας» στο [email protected]

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δοτσικό Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Πήρε μόλις 5 δευτερόλεπτα στην Εύα για να αποφασίσει να αναλάβει το καφενείο στο Δοτσικό

Μια τριαντάχρονη διοργανώνει τέκνο πάρτι σε ένα καφενείο, σε ένα κυριολεκτικά «αγγελοπουλικό» σκηνικό με έξι μόνιμους κατοίκους στη Βόρεια Πίνδο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Πέτρος Κέλλας βρήκε τον παράδεισό του στο Περιβόλι Γρεβενών

Γειτονιές της Ελλάδας / Ο Πέτρος βρήκε τον παράδεισό του σε ένα από τα μεγαλύτερα Βλαχοχώρια

Μαζί με τη σύζυγό του μετακόμισαν στην καρδιά της Βάλια Κάλντα, στο Περιβόλι Γρεβενών, που τον χειμώνα μετρά μόλις δέκα μόνιμους κατοίκους – και δεν το μετανιώνουν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Κομοτηνή Αγγελική Δράκου

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η Κομοτηνή δεν έχει τη θάλασσα στα πόδια της, έχει όμως φανταστικούς ουρανούς»

Αν και δεν φανταζόταν πως θα μπορούσε να ζήσει μόνιμα στην πόλη που γνώρισε ως φοιτήτρια, η Αγγελική Δράκου επέστρεψε ως ερωτική μετανάστρια σε αυτήν, ασχολείται με τα βιολογικά βότανα και νιώθει πιο «Κομοτηναία από τους Κομοτηναίους».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM