«Et in Arcadia ego»: Μια εκδρομή σε 4 απαράμιλλα χωριά της ορεινής Αρκαδίας

«Et in Arcadia ego»: Μια εκδρομή σε 4 απαράμιλλα χωριά της ορεινής Αρκαδίας Facebook Twitter
0

Ο Βιργίλιος, ο Γκαίτε και ο Σίλερ τη λάτρεψαν, ο Πουσέν ζωγράφισε τους βοσκούς της γύρω από έναν τάφο με χαραγμένη πάνω του την περίφημη επιγραφή «Et in Arcadia ego» και οι περιηγητές μορφοποίησαν το αρκαδικό ιδεώδες, την αναπόληση του βουκολικού παραδείσου. Πώς να μη σε γοητεύσει η «Κιβωτός του Θεού» (Arca deorum), όπως την ονόμασαν οι Ρωμαίοι, υποδηλώνοντας τον θαυμασμό τους για τον τόπο όπου σύμφωνα με τους μύθους γεννήθηκε η ζωή; Στην Αρκαδία επιστρέφω συχνά εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, από τότε που οι τουριστικές υποδομές ήταν εξαιρετικά περιορισμένες και δεν χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να ταξιδέψει κανείς στον χρόνο – τα χωριά ήταν σχεδόν ανέγγιχτα από τον «πολιτισμό». Με το πέρασμα του χρόνου τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα: νοσταλγώ κατά καιρούς κάποια παλιά καφενεία με ξυλόσομπες και παππούδες, κάτι «αρχαία» ταβερνεία που εκσυγχρόνισαν οι κληρονόμοι, από την άλλη όμως χαίρομαι που υπάρχουν πλέον εξαιρετικά καταλύματα, καθώς έχω προλάβει εποχές που στο πρωινό προσφέρανε συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα. Τα χωριά δεν είναι μακέτες, να τα θαυμάζουμε τα Σαββατοκύριακα και να ερημώνουν τη Δευτέρα το πρωί – για να παραμείνουν ζωντανά πρέπει να αλλάζουν, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των κατοίκων τους. Μπορεί να χάθηκαν κάποια από τα παλιά μας στέκια, τα χωριά της Αρκαδίας όμως σήμερα είναι πανέμορφα, προσφέρουν πολλές επιλογές και διατηρούν τη γοητεία του παρελθόντος, προχωρώντας προς το μέλλον.

Νοσταλγώ κατά καιρούς κάποια παλιά καφενεία με ξυλόσομπες και παππούδες, κάτι «αρχαία» ταβερνεία που εκσυγχρόνισαν οι κληρονόμοι, από την άλλη όμως χαίρομαι που υπάρχουν πλέον εξαιρετικά καταλύματα, καθώς έχω προλάβει εποχές που στο πρωινό προσφέρανε συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα.


Bυτίνα

«Et in Arcadia ego»: Μια εκδρομή σε 4 απαράμιλλα χωριά της ορεινής Αρκαδίας Facebook Twitter
Η Βυτίνα είναι η καρδιά της ευρύτερης περιοχής, οπότε προσφέρεται και για επίσκεψη μεσοβδόμαδα, καθώς είναι ιδιαίτερα ζωντανή και δεν υπάρχει περίπτωση να αντικρίσετε ένα χωριό-φάντασμα.

Αν αυτό που σας ενδιαφέρει περισσότερο είναι τα χειμερινά σπορ, τότε η Βυτίνα που βρίσκεται αρκετά κοντά στο χιονοδρομικό του Μαινάλου είναι μια καλή επιλογή. Για να είμαι ειλικρινής, σε σχέση με άλλα χωριά μου αρέσει λιγότερο και συνήθως δεν την επιλέγω για διαμονή, ωστόσο πάντα φροντίζω να περάσω από κει, γιατί έχει άλλες χάρες: πολύ καλές ταβέρνες με νόστιμο, «αληθινό» φαγητό, μερικά ωραία café και κυρίως πολλά μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα. Από εδώ πάντα φεύγω φορτωμένη όσπρια, ζυμαρικά, βότανα, εξαιρετικό ελατίσιο μέλι και, όταν η εποχή το επιτρέπει, ακόμα και τυριά. Η Βυτίνα είναι η καρδιά της ευρύτερης περιοχής, οπότε προσφέρεται και για επίσκεψη μεσοβδόμαδα, καθώς είναι ιδιαίτερα ζωντανή και δεν υπάρχει περίπτωση να αντικρίσετε ένα χωριό-φάντασμα. Αυτό από μόνο του νομίζω ότι είναι ισχυρό κίνητρο να την επισκεφτεί κανείς. Μην παραλείψετε να κάνετε έναν περίπατο κάτω από τα πλατάνια και τους σφενδάμους στο παλιό «νυφοπάζαρο» της Βυτίνας, τον περίφημο «Δρόμο της Αγάπης», που υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στους ρομαντικούς και στους ερωτευμένους κατά το παρελθόν.


Δημητσάνα

«Et in Arcadia ego»: Μια εκδρομή σε 4 απαράμιλλα χωριά της ορεινής Αρκαδίας Facebook Twitter
Πριν από είκοσι και πλέον χρόνια η Δημητσάνα ήταν σχεδόν εκτός τουριστικού χάρτη, σταδιακά όμως απέκτησε μερικούς από τους ωραιότερους ορεινούς ξενώνες.

Την πρώτη φορά που αντίκρισα τη Δημητσάνα μού κόπηκε η ανάσα. Ξεπρόβαλε ξαφνικά μετά από μια στροφή, γαντζωμένη πάνω από το φαράγγι του Λούσιου, με τους πέτρινους πύργους της να υψώνονται υπερήφανοι, και μου έκλεψε την καρδιά. Το μόνο που ήξερα για το χωριό είναι ότι εκεί έφτιαχναν μπαρούτι κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, εξού και ο χαρακτηρισμός «μπαρουταποθήκη του αγώνα». Πριν από είκοσι και πλέον χρόνια η Δημητσάνα ήταν σχεδόν εκτός τουριστικού χάρτη, σταδιακά όμως απέκτησε μερικούς από τους ωραιότερους ορεινούς ξενώνες και τα Σαββατοκύριακα του χειμώνα γίνεται κυριολεκτικά πόλεμος για ένα δωμάτιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κόστος διανυκτέρευσης. Επισκεφθείτε το Μουσείο Υδροκίνησης, ιδίως αν έχετε παιδιά. Διαφωτίζει σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των νερόμυλων, των νεροτριβών, των βυρσοδεψείων και όλων των χρήσεων που αξιοποιούσαν τα πολύτιμα νερά του ποταμού. Επόμενος σταθμός είναι η περίφημη βιβλιοθήκη της Δημητσάνας που ιδρύθηκε το 1764 και ήταν μία από τις τέσσερις που υπήρχαν στην Ελλάδα. Σήμερα στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο που χτίστηκε το 1845, συνδυάζοντας στοιχεία νεοκλασικού ρυθμού και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της ορεινής Αρκαδίας. Από τους παλιούς της τόμους διασώζονται περίπου επτακόσιοι, καθώς πολλά από τα βιβλία χρησιμοποιήθηκαν ως χαρτί για να κατασκευαστούν φισέκια κατά την Επανάσταση του 1821. Ανάμεσα στα εκθέματα θα εντοπίσετε τη σέλα του Παπαφλέσσα αλλά και τη λάρνακα με τα οστά του Παλαιών Πατρών Γερμανού, το σπίτι του οποίου βρίσκεται στο χωριό και πλέον είναι επισκέψιμο. Τρία εξαιρετικά μοναστήρια βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τη Δημητσάνα και αξίζει να τα επισκεφτούν και όσοι δεν είναι λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού: η Μονή Φιλοσόφου (963 μ.Χ.), γνωστή και ως «Κρυφό Σχολειό», η Μονή Προδρόμου (16ος αι.) και η Μονή Αιμυαλών (1600 μ.Χ.). Αν πάλι σας πιάσει λιγούρα, στο χωριό εδρεύει μια μικρή βιοτεχνία γλυκών που φτιάχνει σούπερ μπακλαβάδες και «πυραυλάκια».

Στεμνίτσα

«Et in Arcadia ego»: Μια εκδρομή σε 4 απαράμιλλα χωριά της ορεινής Αρκαδίας Facebook Twitter
Στην Πλατεία Α' Πελοποννησιακής Γερουσίας καθίστε οπωσδήποτε για έναν καφέ στη «Γερουσία», το παραδοσιακό καφενείο που λειτουργεί από το 1870.

Από τα πιο αγαπημένα χωριά της Αρκαδίας, η Στεμνίτσα συναγωνίζεται τη Δημητσάνα σε ομορφιά. Από τα μεταβυζαντινά χρόνια αποτελεί αργυροχρυσοχοϊκό και μεταλλουργικό κέντρο, ενώ σήμερα λειτουργεί εκεί παραδοσιακή Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας. Τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει κάμποσα χαριτωμένα καταστήματα με κοσμήματα και το χωριό έχει αποκτήσει ένα καλλιτεχνικό προφίλ. Στην Πλατεία Α' Πελοποννησιακής Γερουσίας καθίστε οπωσδήποτε για έναν καφέ στη «Γερουσία», το παραδοσιακό καφενείο που λειτουργεί από το 1870 και διατηρεί τη γοητεία, την ξυλόσομπα και τους... παππούδες του. Στην πλατεία υπάρχουν και ψησταριές με τα απαραίτητα κοψίδια, σε περίπτωση που πεινάτε. Αν δεν έχετε επιλέξει να μείνετε σε έναν από τους πολλούς ξενώνες του χωριού, καλό είναι να αποφύγετε να πάρετε νύχτα τον δρόμο προς Δημητσάνα, γιατί συχνά πιάνει ομίχλη, από αυτές που δεν βλέπεις απολύτως τίποτα και κυρίως πού ακριβώς είναι ο γκρεμός. Και μια και δίνω συμβουλές προς οδηγούς, να συμπληρώσω ότι τον χειμώνα, νωρίς το πρωί, υπάρχει παγετός, ο οποίος στα σημεία που δεν βλέπει ο ήλιος αντέχει για ώρες. Πρόκειται για ένα μάθημα που μας κόστισε μια γερή τρομάρα, ένα φτερό, ένα φανάρι κι ένα παρμπρίζ, οπότε καλό είναι να το λάβετε υπόψη.


Λαγκάδια

«Et in Arcadia ego»: Μια εκδρομή σε 4 απαράμιλλα χωριά της ορεινής Αρκαδίας Facebook Twitter
Ο ναός του Τίμιου Προδρόμου

Στα Λαγκάδια αργήσαμε να πάμε, καθώς δεν τα είχαμε πάρει χαμπάρι από την αρχή. Το χωριό μπορεί να είναι χαμηλών τόνων, κρύβει ωστόσο θησαυρούς, καθώς από δω κατάγονται οι φημισμένοι Λαγκαδινοί χτίστες που ήταν περιζήτητοι και «έχουν χτίσει όλη την Ελλάδα με τα χέρια τους». Μεγάλοι μάστορες της πέτρας γυρνούσαν σε μπουλούκια κατασκευάζοντας γεφύρια, σπίτια, βρύσες, σχολεία και εκκλησίες. Φυσικά, το χωριό τους δεν θα μπορούσε παρά είναι πανέμορφο, αδιάψευστος μάρτυρας της μεγάλης ακμής που γνώρισε μετά την Επανάσταση, όταν η ιδιαίτερη πατρίδα του Θεόδωρου Δεληγιάννη έφτασε να αριθμεί σχεδόν 7.000 κατοίκους και να είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αρκαδίας μετά την Τρίπολη. Επισκεφθείτε το σπίτι των Δεληγιαννέων με τα κειμήλια της οικογένειας και τον ναό του Τίμιου Προδρόμου ακριβώς από κάτω – ο ναός χτίστηκε το 1808 μέσα σε σαράντα μέρες, λόγω του χρονικού περιορισμού που επέβαλαν οι Τούρκοι. Η μητρόπολη των Λαγκαδιών, ο ναός των Αγίων Ταξιαρχών, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον χάρη στο περίτεχνο καμπαναριό της και τη μαρμάρινη παράσταση του Εσταυρωμένου στο υπέρθυρο της νότιας εισόδου, κάτι ασυνήθιστο για ορθόδοξη εκκλησία. Το «κρεμαστό χωριό της Πελοποννήσου» αξίζει να το περπατήσει κανείς, τα πέτρινα στολίδια του είναι μοναδικά και αν αποφασίσετε να είναι η βάση σας, διαθέτει τα πάντα.


Η Αρκαδία δεν εξαντλείται με μία μόνο επίσκεψη, είναι τόπος στον οποίο επανέρχεσαι. Κάθε χωριό έχει τη δική του ομορφιά και ιστορία και όλα αξίζουν τον χρόνο που θα τους αφιερώσετε. Το Λιμποβίσι είναι το χωριό του Κολοκοτρώνη και σήμερα το ανακατασκευασμένο πατρικό του λειτουργεί ως μουσείο, η Ζάτουνα υπήρξε τόπος εξορίας του Μίκη Θεοδωράκη και οι μνήμες εκεί είναι ακόμα ζωντανές, τα Μαγούλιανα, το ψηλότερο χωριό της Πελοποννήσου, είναι χτισμένα στα 1.365 μέτρα υψόμετρο, όσο για τον Ορχομενό, μία από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της αρχαίας Αρκαδίας, μας επιφύλασσε μια έκπληξη: ένα αρχαίο θέατρο σκαρφαλωμένο πάνω στα βουνά, με θέα μαγική. Αναζητήστε το, βρίσκεται κοντά στο Λεβίδι, δεν θα το βρείτε εύκολα, αλλά θα το θυμάστε για πάντα.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

5 ορεινοί προορισμοί που δίνουν άλλο νόημα στις καλοκαιρινές διακοπές

Ταξίδια / 5 ορεινοί προορισμοί που δίνουν άλλο νόημα στις καλοκαιρινές διακοπές

Τα Ζαγοροχώρια, τα Τζουμέρκα και άλλα σπουδαία ορεινά σημεία τα έχουμε συνδυάσει με χειμερινές εξορμήσεις: πώς είναι, όμως, το καλοκαίρι; Η απάντηση ίσως κρύβει τον φετινό προορισμό των διακοπών σας
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM