Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το Λιοντάρι είναι ένα τεράστιο γλυπτό από κοκκινωπή πέτρα που στέκεται πάνω σε μια πετρώδη βάση στην ακρόπολη του Μπελφόρ.
1

Από μια περίεργη σύμπτωση βρέθηκα πριν από λίγο καιρό στο Μπελφόρ της Γαλλίας, όχι και τόσο σύμπτωση δεδομένου ότι χρειάστηκαν τρία διαφορετικά μεταφορικά μέσα για μια επίσκεψη λίγων ωρών, όμως η επίσκεψη αυτή από καιρό εκκρεμούσε.

Το Μπελφόρ βρίσκεται στη βορειοανατολική Γαλλία, πάνω από τη Λυόν και κάτω από το Στρασβούργο, στο διάσελο των βουνών Jura και Vosges και ήταν από πολύ παλιά σημαντικό στρατηγικό και εμπορικό πέρασμα. Η πόλη είναι μικρή, συμμαζεμένη, αδιάφορη, οπότε δεν έχεις παρά να τραβήξεις κατευθείαν προς το «Λιοντάρι του Μπελφόρ», το διάσημο αξιοθέατο της περιοχής. Αυτό δεν είναι δύσκολο, γιατί στο Μπελφόρ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Λιοντάρι.

Το Λιοντάρι είναι ένα τεράστιο γλυπτό από κοκκινωπή πέτρα που στέκεται πάνω σε μια πετρώδη βάση στην ακρόπολη του Μπελφόρ. Αναπαριστά ένα πλαγιασμένο λιοντάρι: τραυματισμένο στο πόδι με βέλος μορφάζει από τον πόνο, είναι όμως έτοιμο να ανασηκωθεί.

Δημιουργήθηκε από το γλύπτη Μπαρτολντί το 1880, δέκα χρόνια μετά το τέλος του γαλλοπρωσικού πολέμου και συμβολίζει την ηρωική αντίσταση των Γάλλων στη διάρκεια πολιορκίας 103 ημερών από τον πρωσικό στρατό (Δεκέμβριος 1870 - Φεβρουάριος 1871). Στο τέλος η πόλη παραδόθηκε, αλλά δεν προσαρτήθηκε. Tο Μπελφόρ παρέμεινε γαλλικό έδαφος, αντίθετα από την υπόλοιπη Αλσατία που πέρασε στη γερμανική κατοχή.

Συνδυάζοντας ρομαντισμό και ρεάλ πολιτίκ ο γλύπτης εξηγούσε: «Το μνημείο αναπαριστά, υπό κολοσσιαία μορφή, ένα αμυνόμενο λιοντάρι, καθισμένο και ακόμη φοβερό μέσα στην οργή του ενώ το συναίσθημα που εκφράζεται μέσω του γλυπτού αποτίει κυρίως φόρο τιμής στην άμυνα. Δεν πρέπει να θυμίζει ούτε νίκη, αλλά ούτε ήττα» (τα πάντα είναι θέμα οπτικής).


Συνδυάζοντας ρομαντισμό και ρεάλ πολιτίκ ο γλύπτης εξηγούσε: «Το μνημείο αναπαριστά, υπό κολοσσιαία μορφή, ένα αμυνόμενο λιοντάρι, καθισμένο και ακόμη φοβερό μέσα στην οργή του ενώ το συναίσθημα που εκφράζεται μέσω του γλυπτού αποτίει κυρίως φόρο τιμής στην άμυνα. Δεν πρέπει να θυμίζει ούτε νίκη, αλλά ούτε ήττα» (τα πάντα είναι θέμα οπτικής).

Λίγο πριν το Λιοντάρι, ο Μπαρτολντί, γέννημα-θρέμμα κι αυτός της περιοχής, από το Κολμάρ, πιο κάτω, είχε γίνει παγκόσμια γνωστός δημιουργώντας το Άγαλμα της Ελευθερίας, δώρο της Γαλλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας.

Γύρω από την ακρόπολη όπου δεσπόζει το λιοντάρι, σε μια ήρεμη, καταπράσινη περιοχή, βρίσκονται τμήματα των περιαστικών τειχών που κατασκεύασε ο Βωμπάν, στρατιωτικός μηχανικός του Λουδοβίκου του 14ου. Οι «οχυρώσεις του Βωμπάν» δημιουργήθηκαν περιμετρικά των δυτικο-βόρειο-ανατολικών συνόρων της Γαλλίας και είναι σήμερα «μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς» (η στρατιωτική αρχιτεκτονική αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία στην κατάταξη της Ουνέσκο, όσο κι αν αυτό φαίνεται λίγο παράδοξο). Διακρίνεται ο κρίνος, σύμβολο της δυναστείας των Βουρβόνων.

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το λιοντάρι του Μπελφόρ είναι πόλος τουριστικής έλξης σε μια πόλη που δεν έχει σχεδόν τίποτα άλλο που να ενδιαφέρει.

Ποια σχέση έχει το Λιοντάρι του Μπελφόρ με το Λιοντάρι του Ντανφέρ στο Παρίσι; Με την ευκαιρία λύνεται μια άλλη παλιά απορία (παλιά, όσο και ένα φοβερό πάρτι σ'ένα φοβερό διαμέρισμα με θέα το Λιοντάρι, πριν από κάτι αιώνες). Το λιοντάρι στο σταυροδρόμι του 14ου διαμερίσματος στο Παρίσι είναι αντίγραφο του λιονταριού του Μπελφόρ, από χαλκό και πολύ μικρότερο. Πήρε το όνομα Danfert-Rochereau από τον Συνταγματάρχη που ήταν επικεφαλής των πολιορκημένων στο Μπελφόρ.

Το λιοντάρι του Ντανφέρ έδωσε με τη σειρά του το όνομα στον αριβίστα του Κόμματος και αρχιμίζερο τύπο που στην «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» η Ελένη, ο Ευγένιος και η αυτοεξόριστη παρέα στο Παρίσι αποφεύγουν με κάθε τρόπο, όταν αυτός κυκλοφορεί στη γύρω περιοχή.

Σε εντελώς άλλη ψυχολογία αλλά στην ίδια θέση, δίπλα στο λιοντάρι, θα καθίσει ένα μικρό κοριτσάκι που ψάχνει το δρόμο του στη μεγαλούπολη, σε ένα άλλο βιβλίο που λέγεται «Ένα λιοντάρι στο Παρίσι».

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το νεκροταφείο πεσόντων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Το λιοντάρι του Μπελφόρ είναι πόλος τουριστικής έλξης σε μια πόλη που δεν έχει σχεδόν τίποτα άλλο που να ενδιαφέρει. Εκτός από τα εργοστάσια της Αλστόμ. Μέχρι πρόσφατα η Αλστόμ ήταν το βαρύ πυροβολικό της Γαλλίας στον κλάδο της ενέργειας, αλλά και σημαντικός εργοδότης για την περιοχή. Η εξαγορά ενός μεγάλου τμήματος από την General Electrics το 2015 είχε τεράστια οικονομική και συμβολική σημασία. Όμως τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά, η GE έχει χασούρα, τα προγράμματα αναδιάρθρωσης αποτυγχάνουν το ένα μετά το άλλο και αυτό προκαλεί νευρικότητα στο Μπελφόρ, όσο κι αν το γαλλικό δημόσιο προσπαθεί να εγγυηθεί για τις θέσεις εργασίας.

Πάντως οι Γάλλοι είναι εξπέρ στο τουριστικό μάνατζμεντ και στο Μπελφόρ υπάρχουν παντού τουριστικά περίπτερα, τουριστικές διαδρομές και σήμανση. Το λιοντάρι είναι τοπόσημο και αφήγημα της πόλης. Ακόμα και στη ρεκλάμα ανδρικών ενδυμάτων "Léon". Λιοντάρι παντού!

Κατεβαίνοντας από τον λόφο, περάσαμε από ένα σχολικό συγκρότημα με το όνομα Louis Aragon (κάθε γαλλική πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει ένα σχολείο με το όνομα Louis Aragon), ένα τζαμί με πολύ κόσμο στην ώρα της μεσημεριανής προσευχής και ένα νεκροταφείο πεσόντων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.


Από το μνημείο της εθνικής υπερηφάνειας ο δρόμος ήταν σύντομος προς το νεκροταφείο, ανθισμένο, ομοιόμορφο και φοβερό, εδώ στα σίγουρα «τίποτα δεν θυμίζει ήττα, αλλά ούτε και νίκη».

Ταξίδια
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Στο Belford λαμβάνει μέρος ένα από τα πιο όμορφα μουσικά festival, παίρνουν μέρος μουσικά σχήματα κάθε είδους από μουσικές σχολές από όλη την Ευρώπη.... Κάθε χρόνο στο 3μερο του Αγίου Πνεύματος. Είχα τη χαρά και τη τύχη να το ζήσω 2 χρονιες ως φοιτήτρια πριν πολλά χρόνια αλλά είναι μια μοναδική εμπειρία! Ευχαριστώ https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://m.jds.fr/agenda/concerts/fimu-belfort-103424_A&ved=2ahUKEwiTie-N3e_eAhVMQRoKHcR4AokQFjAfegQIBxAB&usg=AOvVaw3CKeJVQ_fldtN1wyC9NCg0