Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το Λιοντάρι είναι ένα τεράστιο γλυπτό από κοκκινωπή πέτρα που στέκεται πάνω σε μια πετρώδη βάση στην ακρόπολη του Μπελφόρ.
1

Από μια περίεργη σύμπτωση βρέθηκα πριν από λίγο καιρό στο Μπελφόρ της Γαλλίας, όχι και τόσο σύμπτωση δεδομένου ότι χρειάστηκαν τρία διαφορετικά μεταφορικά μέσα για μια επίσκεψη λίγων ωρών, όμως η επίσκεψη αυτή από καιρό εκκρεμούσε.

Το Μπελφόρ βρίσκεται στη βορειοανατολική Γαλλία, πάνω από τη Λυόν και κάτω από το Στρασβούργο, στο διάσελο των βουνών Jura και Vosges και ήταν από πολύ παλιά σημαντικό στρατηγικό και εμπορικό πέρασμα. Η πόλη είναι μικρή, συμμαζεμένη, αδιάφορη, οπότε δεν έχεις παρά να τραβήξεις κατευθείαν προς το «Λιοντάρι του Μπελφόρ», το διάσημο αξιοθέατο της περιοχής. Αυτό δεν είναι δύσκολο, γιατί στο Μπελφόρ όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Λιοντάρι.

Το Λιοντάρι είναι ένα τεράστιο γλυπτό από κοκκινωπή πέτρα που στέκεται πάνω σε μια πετρώδη βάση στην ακρόπολη του Μπελφόρ. Αναπαριστά ένα πλαγιασμένο λιοντάρι: τραυματισμένο στο πόδι με βέλος μορφάζει από τον πόνο, είναι όμως έτοιμο να ανασηκωθεί.

Δημιουργήθηκε από το γλύπτη Μπαρτολντί το 1880, δέκα χρόνια μετά το τέλος του γαλλοπρωσικού πολέμου και συμβολίζει την ηρωική αντίσταση των Γάλλων στη διάρκεια πολιορκίας 103 ημερών από τον πρωσικό στρατό (Δεκέμβριος 1870 - Φεβρουάριος 1871). Στο τέλος η πόλη παραδόθηκε, αλλά δεν προσαρτήθηκε. Tο Μπελφόρ παρέμεινε γαλλικό έδαφος, αντίθετα από την υπόλοιπη Αλσατία που πέρασε στη γερμανική κατοχή.

Συνδυάζοντας ρομαντισμό και ρεάλ πολιτίκ ο γλύπτης εξηγούσε: «Το μνημείο αναπαριστά, υπό κολοσσιαία μορφή, ένα αμυνόμενο λιοντάρι, καθισμένο και ακόμη φοβερό μέσα στην οργή του ενώ το συναίσθημα που εκφράζεται μέσω του γλυπτού αποτίει κυρίως φόρο τιμής στην άμυνα. Δεν πρέπει να θυμίζει ούτε νίκη, αλλά ούτε ήττα» (τα πάντα είναι θέμα οπτικής).


Συνδυάζοντας ρομαντισμό και ρεάλ πολιτίκ ο γλύπτης εξηγούσε: «Το μνημείο αναπαριστά, υπό κολοσσιαία μορφή, ένα αμυνόμενο λιοντάρι, καθισμένο και ακόμη φοβερό μέσα στην οργή του ενώ το συναίσθημα που εκφράζεται μέσω του γλυπτού αποτίει κυρίως φόρο τιμής στην άμυνα. Δεν πρέπει να θυμίζει ούτε νίκη, αλλά ούτε ήττα» (τα πάντα είναι θέμα οπτικής).

Λίγο πριν το Λιοντάρι, ο Μπαρτολντί, γέννημα-θρέμμα κι αυτός της περιοχής, από το Κολμάρ, πιο κάτω, είχε γίνει παγκόσμια γνωστός δημιουργώντας το Άγαλμα της Ελευθερίας, δώρο της Γαλλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα 100 χρόνια της ανεξαρτησίας.

Γύρω από την ακρόπολη όπου δεσπόζει το λιοντάρι, σε μια ήρεμη, καταπράσινη περιοχή, βρίσκονται τμήματα των περιαστικών τειχών που κατασκεύασε ο Βωμπάν, στρατιωτικός μηχανικός του Λουδοβίκου του 14ου. Οι «οχυρώσεις του Βωμπάν» δημιουργήθηκαν περιμετρικά των δυτικο-βόρειο-ανατολικών συνόρων της Γαλλίας και είναι σήμερα «μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς» (η στρατιωτική αρχιτεκτονική αποτελεί ξεχωριστή κατηγορία στην κατάταξη της Ουνέσκο, όσο κι αν αυτό φαίνεται λίγο παράδοξο). Διακρίνεται ο κρίνος, σύμβολο της δυναστείας των Βουρβόνων.

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το λιοντάρι του Μπελφόρ είναι πόλος τουριστικής έλξης σε μια πόλη που δεν έχει σχεδόν τίποτα άλλο που να ενδιαφέρει.

Ποια σχέση έχει το Λιοντάρι του Μπελφόρ με το Λιοντάρι του Ντανφέρ στο Παρίσι; Με την ευκαιρία λύνεται μια άλλη παλιά απορία (παλιά, όσο και ένα φοβερό πάρτι σ'ένα φοβερό διαμέρισμα με θέα το Λιοντάρι, πριν από κάτι αιώνες). Το λιοντάρι στο σταυροδρόμι του 14ου διαμερίσματος στο Παρίσι είναι αντίγραφο του λιονταριού του Μπελφόρ, από χαλκό και πολύ μικρότερο. Πήρε το όνομα Danfert-Rochereau από τον Συνταγματάρχη που ήταν επικεφαλής των πολιορκημένων στο Μπελφόρ.

Το λιοντάρι του Ντανφέρ έδωσε με τη σειρά του το όνομα στον αριβίστα του Κόμματος και αρχιμίζερο τύπο που στην «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα» η Ελένη, ο Ευγένιος και η αυτοεξόριστη παρέα στο Παρίσι αποφεύγουν με κάθε τρόπο, όταν αυτός κυκλοφορεί στη γύρω περιοχή.

Σε εντελώς άλλη ψυχολογία αλλά στην ίδια θέση, δίπλα στο λιοντάρι, θα καθίσει ένα μικρό κοριτσάκι που ψάχνει το δρόμο του στη μεγαλούπολη, σε ένα άλλο βιβλίο που λέγεται «Ένα λιοντάρι στο Παρίσι».

Ένα λιοντάρι στέκεται ακίνητο στο Μπελφόρ της γαλλικής επαρχίας Facebook Twitter
Το νεκροταφείο πεσόντων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Το λιοντάρι του Μπελφόρ είναι πόλος τουριστικής έλξης σε μια πόλη που δεν έχει σχεδόν τίποτα άλλο που να ενδιαφέρει. Εκτός από τα εργοστάσια της Αλστόμ. Μέχρι πρόσφατα η Αλστόμ ήταν το βαρύ πυροβολικό της Γαλλίας στον κλάδο της ενέργειας, αλλά και σημαντικός εργοδότης για την περιοχή. Η εξαγορά ενός μεγάλου τμήματος από την General Electrics το 2015 είχε τεράστια οικονομική και συμβολική σημασία. Όμως τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά, η GE έχει χασούρα, τα προγράμματα αναδιάρθρωσης αποτυγχάνουν το ένα μετά το άλλο και αυτό προκαλεί νευρικότητα στο Μπελφόρ, όσο κι αν το γαλλικό δημόσιο προσπαθεί να εγγυηθεί για τις θέσεις εργασίας.

Πάντως οι Γάλλοι είναι εξπέρ στο τουριστικό μάνατζμεντ και στο Μπελφόρ υπάρχουν παντού τουριστικά περίπτερα, τουριστικές διαδρομές και σήμανση. Το λιοντάρι είναι τοπόσημο και αφήγημα της πόλης. Ακόμα και στη ρεκλάμα ανδρικών ενδυμάτων "Léon". Λιοντάρι παντού!

Κατεβαίνοντας από τον λόφο, περάσαμε από ένα σχολικό συγκρότημα με το όνομα Louis Aragon (κάθε γαλλική πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει ένα σχολείο με το όνομα Louis Aragon), ένα τζαμί με πολύ κόσμο στην ώρα της μεσημεριανής προσευχής και ένα νεκροταφείο πεσόντων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.


Από το μνημείο της εθνικής υπερηφάνειας ο δρόμος ήταν σύντομος προς το νεκροταφείο, ανθισμένο, ομοιόμορφο και φοβερό, εδώ στα σίγουρα «τίποτα δεν θυμίζει ήττα, αλλά ούτε και νίκη».

Ταξίδια
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στη λίμνη Ατιτλάν της Γουατεμάλας με έναν ερωτιάρη άγιο

Nothing Days / Στη λίμνη Ατιτλάν της Γουατεμάλας με έναν ερωτιάρη άγιο

Ο Μαξιμόν είναι ένας κακός άγιος που πίνει και καπνίζει και φιλοξενείται κάθε χρόνο σε διαφορετικό σπίτι στο Σαντιάγκο της λίμνης Ατιτλάν. Η λατρεία του είναι ένα μείγμα καθολικής πίστης και παγανισμού που έχει τις ρίζες του στις παραδόσεις των Μάγια.  
M. HULOT
Χώρα, Τζανάκι, Βάτσες: Η Αστυπάλαια είναι ακόμα μαγική

Ταξίδια / Χώρα, Τζανάκι, Βάτσες: Η Αστυπάλαια είναι ακόμα μαγική

Ένα ταξίδι-αστραπή στο νησί, μια μυσταγωγική διαδρομή προς τις Βάτσες, η Μαλτεζάνα -που μοιάζει με ωδή στα εγχώρια '80s- και οι τηγανητές πατάτες της Μαρίας στο Βαθύ, που κάνουν κάποιους να της φιλούν, κυριολεκτικά, τα χέρια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Ταξίδια / Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Όχι, δεν μιλάμε για την ασπρόμαυρη Ελλάδα με τα γαϊδουράκια και τις ασπρισμένες αυλές, αλλά για τις εποχές που η Μύκονος δεν είχε VIP ζώνες, η Πάρος δεν είχε drones, και η Αστυπάλαια δεν κατακλυζόταν από influencers.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ποιος λοιπόν, δεν θέλει να μείνει στον παράδεισο;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ποιος δεν θέλει να μείνει στον Παράδεισο;»

Ο Άγγελος Δημητρακόπουλος άφησε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του σε ένα μικρό ορεινό χωριό στα Βαρδούσια, δουλεύοντας στο παραδοσιακό παντοπωλείο τους και κάνοντας «ό,τι ηρεμεί την ψυχούλα τους».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Ο Τάσος Ανέστης άφησε πίσω του τις πισίνες και τους παιδότοπους της Αθήνας και μετακόμισε σε ένα Ζαγοροχώρι για να μεγαλώσουν τα παιδιά του με μυρωδιές του δάσους και βόλτες στα ποτάμια και τα βουνά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια
Στο Belford λαμβάνει μέρος ένα από τα πιο όμορφα μουσικά festival, παίρνουν μέρος μουσικά σχήματα κάθε είδους από μουσικές σχολές από όλη την Ευρώπη.... Κάθε χρόνο στο 3μερο του Αγίου Πνεύματος. Είχα τη χαρά και τη τύχη να το ζήσω 2 χρονιες ως φοιτήτρια πριν πολλά χρόνια αλλά είναι μια μοναδική εμπειρία! Ευχαριστώ https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://m.jds.fr/agenda/concerts/fimu-belfort-103424_A&ved=2ahUKEwiTie-N3e_eAhVMQRoKHcR4AokQFjAfegQIBxAB&usg=AOvVaw3CKeJVQ_fldtN1wyC9NCg0