Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter
Η Ταϊλάνδη είναι η αγαπημένη μου χώρα, ένα μέρος που επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο.
0



ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ταξίδεψα εκτός Ελλάδας ήταν για έναν μήνα, από τα μέσα Δεκεμβρίου μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου στην Ταϊλάνδη. Είναι η αγαπημένη μου χώρα, ένα μέρος που επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο. Επειδή μαγειρεύω ταϊλανδέζικο φαγητό, κάθε φορά που πάω, προσπαθώ να συνδυάσω διασκέδαση, έρευνα και ψώνια.

Την πρώτη βδομάδα του ταξιδιού έμεινα στην Μπανγκόκ, στην παλιά πόλη. Η Μπανγκόκ είναι για μένα μία από τις πιο γοητευτικές πόλεις στον κόσμο, αρκετά άναρχη, αλλά λειτουργική, με γοητευτική φθορά, πανέμορφους ναούς, χαμογελαστούς ανθρώπους και με το νοστιμότερο και φτηνότερο φαγητό δρόμου στον κόσμο.


Αυτό που θα πρότεινα να μη χάσει κάποιος όταν πάει στην Μπανγκόκ είναι να ανέβει στο Wat Saket / Golden Mount (περίπου 300 σκαλιά και 300 καμπανάκια που τα χτυπάς, καθώς ανεβαίνεις) για να απολαύσει την απίστευτη θέα στην πόλη. Μια καλή ώρα για να ανέβει κανείς είναι κατά τις 5 το απόγευμα, που έχει πέσει ο ήλιος. Επίσης, δεν θα πρέπει να παραλείψει την κρουαζιέρα στο ποτάμι και αν βρεθεί Σαββατοκύριακο, να πάει για ψώνια στην Chatuchak Μarket, την αγορά του Σαββατοκύριακου.

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter
Αυτό που θα πρότεινα να μη χάσει κάποιος όταν πάει στην Μπανγκόκ είναι να ανέβει στο Wat Saket / Golden Mount.


Τη δεύτερη βδομάδα πήγαμε στο Κoh Tao, όπου συνέβη και ένα από τα highlights του ταξιδιού, λίγο αστείο και δραματικό παράλληλα: με τσίμπησε σαλάχι! Το απόγευμα η παλίρροια τραβιέται προς τα μέσα, οπότε τα νερά είναι αρκετά ρηχά, έτσι ένα απόγευμα με πανέμορφο ηλιοβασίλεμα αποφάσισα να κάνω μια τελευταία βουτιά. Περπατώντας στα ρηχά νερά, πάτησα πάνω σε ένα γλοιώδες πράγμα και ένιωσα κάτι σαν δαγκωματιά πάνω από τη φτέρνα μου. Βγήκα τρέχοντας από το νερό με μια μικρή πληγή ακριβώς πάνω από τη φτέρνα και μετά από 10 λεπτά άρχισα να πονάω σε βαθμό ανησυχίας, έτσι πήγα στη θεία που είχε τα bungalows να ζητήσω βοήθεια.

Η θεία με καθησύχασε με τα σπαστά αγγλικά που μιλούσε «νο γόρι νο γόρι, άι μέικ γκούντ φορ γιου στινράι ολ δε τάιμ νο γόρι», έβαλε φωτιά, ζέστανε νερό με κουρκουμά και έβαλε το πόδι μου μέσα. Τρελό γιατροσόφι, μετά από 20 λεπτά πέρασαν όλα κι αυτό είναι που κάνει μοναδική αυτήν τη χώρα: όσο χαμένος στη μετάφραση και αν είσαι, πάντα θα καταφέρεις να συνεννοηθείς και πάντα θα βρεις ανθρώπους χαμογελαστούς και ευγενικούς, πρόθυμους να σε βοηθήσουν.

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter
Τη δεύτερη βδομάδα πήγαμε στο Κoh Tao, όπου συνέβη και ένα από τα highlights του ταξιδιού, λίγο αστείο και δραματικό παράλληλα: με τσίμπησε σαλάχι!


Το τελευταίο δεκαήμερο το πέρασα λίγο έξω από τη Chiang Mai, σε μια φάρμα, με έναν δάσκαλο μαγειρικής με τον οποίο μιλάγαμε από το πρωί ως το βράδυ για φαγητό, συνταγές, τρόπο σκέψης. Εξηγούσε πώς μπορείς να μαγειρεύεις στην Ευρώπη ταϊλανδέζικο φαγητό και να παραμένεις πιστός στην αυθεντική γεύση, συνταγή και προέλευση του πιάτου.


Επέστρεψα από την Ταϊλανδή όταν είχε ξεκινήσει το lockdown στη Γουχάν, πιστεύοντας πως ο κορωνοϊός είναι κάτι μακρινό, που θα περάσει. Όταν έγινε το lockdown στην Ελλάδα, πίστευα ότι ζούσα σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, ήταν όλα τόσο θολά και υπήρχε αρκετή παραπληροφόρηση, θεωρίες συνωμοσίας. Με λίγα λόγια, μια άγνωστη, αόρατη απειλή που δεν μπορούσες να τη χωνέψεις και παράλληλα στη γειτονική Ιταλία είχε αρχίσει να γίνεται χαμός.

Η περίοδος του lockdown ήταν η πιο χαρούμενη περίοδος του Καριπάπ, του σκύλου μου! Ήμασταν όλη μέρα μαζί, κάναμε μεγάλες βόλτες και παίζαμε διαρκώς. Όσο για το μέλλον, το πώς θα επηρεαστεί απ' όλο αυτό που ζήσαμε και ζούμε, θα δανειστώ μια φράση από έναν εφηβικό μου ήρωα, τον Τζιμ Μόρισον: «Το μέλλον είναι αβέβαιο, μα το τέλος πάντα κοντά». Πανδημία ζήσαμε, οικονομική κρίση επίσης, τώρα τι έμεινε; Να έρθει ο Γκοτζίλα, να αποκαλυφτεί ότι η Grace Jones είναι εξωγήινος.

Βέβαια, κάτι που με κάνει να χαμογελάω είναι η ανάμνηση που έχω από την αλλαγή του χρόνου που κάναμε στο Κoh Τao, στην παραλία, όταν στην αντίστροφη μέτρηση η Χριστίνα και η Λένα, με τις οποίες ήμουν μαζί, είχαν την φαεινή ιδέα να μπούμε στο νερό για να μας βρει ο καινούργιος χρόνος μέσα στη θάλασσα, ώστε να μας πάει καλά το 2020. Χριστινάκι, αν το διαβάζεις αυτό, του χρόνου λέω να κάνουμε αλλαγή στο βουνό.

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter


*Ο Χαράλαμπος Ασκερίδης είναι ιδιοκτήτης του Tuk Tuk.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

9 Έλληνες από 9 διαφορετικά σημεία του πλανήτη μάς μιλούν για την πανδημία

Διεθνή / 9 Έλληνες από 9 διαφορετικά σημεία του πλανήτη μάς μιλούν για την πανδημία

9 Έλληνες και Ελληνίδες που ζουν στο εξωτερικό μάς λένε τι κατάσταση επικρατεί αυτήν τη στιγμή στις χώρες που βρίσκονται, όσον αφορά την πανδημία του κορωνοϊού, και πόσο έχει αλλάξει η δική τους καθημερινότητα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ