Ασθενής 1
— Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχετε πει;
Νομίζω το μεγαλύτερο είναι ότι έλεγα στους γονείς μου πως πήγαινα σχολείο και δεν πήγαινα. Γενικά, δεν λέω ψέματα. Υπάρχουν τα καλά και τα κακά ψέματα, αλλά εγώ δεν λέω.
— Θυμάστε κάτι που έχετε κλέψει;
Όταν ήμουν δέκα χρονών είχα κλέψει τσίχλες από το περίπτερο. Ήμουν παιδί όμως. Τις έβαζα στις τσέπες.
— Φοβάστε τον οδοντίατρο;
Όχι, τα πάω καλά, δόξα τω Θεώ.
— Πονάτε;
Ναι, πονάω λίγο. Είχα πάρει μια αντιβίωση γιατί πονούσα πολύ και τώρα είμαι καλύτερα.
— Πότε κλάψατε τελευταία φορά;
Το 2017, για μια πρώην μου.
— Τι πιστεύετε για τους εξωγήινους;
Δεν μας επηρεάζουν. Ή, αν το κάνουν, είναι πολύ μακριά. Εκτός αν ζούμε στο Μάτριξ.
Ε, με τον πρώτο μου έρωτα υπήρξα ευτυχισμένος. Ήταν πραγματικά έρωτας. Δεν μπορώ να σου πω μια στιγμή, ήταν αγκαλιές, φιλιά, τσακωμοί – μετά τα βρίσκαμε σε πέντε λεπτά. Αυτό ήταν κάτι ευτυχισμένο που πέρασε.
— Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Όταν ήμουν μικρός και μου είχαν πάρει δώρο ένα τζιπάκι μικρό. Βέβαια χάλασε την ίδια μέρα, γιατί το έβγαλα στη βροχή. Φυσικά, τα συναισθήματα, όταν είσαι παιδί, είναι διαφορετικά απ’ ό,τι όταν μεγαλώνεις.
— Τι σημαίνει για σας δυστυχία;
Οι αρρώστιες. Τα θέματα υγείας. Δεν παίρνουμε τίποτα μαζί μας…
— Πείτε μου κάτι που έχετε πει τη λάθος στιγμή.
Είπα στο δικαστήριο «δεν φταίω εγώ». Ήταν η λάθος φράση τη λάθος στιγμή.
— Πείτε μας κάτι χαζό που πιστεύατε μικρός.
Πίστευα ότι ήμουν διαφορετικός, αλλά δεν ήταν χαζό.
— Πείτε κάτι χαζό που πιστεύετε μεγάλος.
Πιστεύω στους ανθρώπους. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ασθενής 2
— Πείτε μας κάτι που δεν θα θέλατε να μάθουν οι γονείς σας.
Δεν με πειράζει, ας τα μάθουν όλα. Ωστόσο, δεν θα ήθελα να μάθουν ότι άλλαξα πινακίδες σ’ ένα αμάξι και κυκλοφορούσα μ’ αυτό.
— Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχετε πει;
Δεν λέω ψέματα, γιατί μετά πρέπει να τα θυμάμαι. Αλλά, γενικά, έχω πει. Το μεγαλύτερο είναι ότι δεν έχω κερατώσει, ενώ είχα.
— Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος;
Ε, με τον πρώτο μου έρωτα υπήρξα ευτυχισμένος. Ήταν πραγματικά έρωτας. Δεν μπορώ να σου πω μια στιγμή, ήταν αγκαλιές, φιλιά, τσακωμοί – μετά τα βρίσκαμε σε πέντε λεπτά. Αυτό ήταν κάτι ευτυχισμένο που πέρασε.
— Ποια είναι η τελευταία φορά που κλάψατε;
Ε, δεν θυμάμαι, πριν από δύο χρόνια. Όταν χώρισα με αυτό το κορίτσι. Τελείωσε γιατί εγώ έκανα μια επέμβαση στα μάτια, εκείνη δεν μπορούσε να έρθει και της είπα να χωρίσουμε. Θεωρούσε πολύ σημαντικό αυτό που είχε να κάνει. Και φαντάσου, εγώ δεν έβλεπα καθαρά για έναν μήνα. Μετά τον μήνα, όμως, ξεκινάς να βλέπεις κανονικά. Να κάνεις κι εσύ…
— Πείτε το πιο χαζό πράγμα που πιστεύατε μικρός.
Το πιο χαζό πράγμα που πίστευα μικρός; Ε, πίστευα πως οι άνθρωποι αλλάζουν εύκολα, αλλά δεν αλλάζουν. Θέλουν πολύ χρόνο και δουλειά για να αλλάξουν. Πάντως, δεν πίστευα ούτε σε σούπερ ήρωες ούτε στον Άγιο Βασίλη. Α, μια φορά είχα θάψει κάτι λεφτά στον κήπο, γιατί πίστευα πως θα βγει δέντρο με λεφτά. (γέλια)
— Πείτε κάτι που έχετε πει και το έχετε μετανιώσει.
Έχω πει πολλά και τα έχω μετανιώσει. Δεν τα θυμάμαι όλα. Είχα πει στην αδελφή μου ότι θα της σπάσω τα δόντια – ε, αυτό το μετάνιωσα μετά. Ήμουν μικρός τότε.
— Κάτι που κάνετε εντελώς μόνος;
Περιποιούμαι παρά πολύ τα δόντια μου. Αυτό. Είναι όλα άσπρα. Ανήκω στο 1% που έχει τόσο λευκά δόντια. Και όταν τελείωσα το σχολείο και άρχισα να βγάζω τα δικά μου λεφτά, άρχισα να τα περιποιούμαι περισσότερο.
— Έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με τα δόντια σας.
Ναι, κάθε 15 μέρες στον οδοντίατρο είμαι, με έχουν μάθει. Χρειάζεται να τα προσεχείς. Μου άρεσε από πάντα όμως να τα προσέχω και να ασχολούμαι. Έχω περάσει και από πολλούς οδοντιάτρους, μέχρι που ήρθα εδώ και ο γιατρός μού έκανε 18 ενέσεις γιατί ο προηγούμενος τα είχε κάνει χάλια.
— Θέλετε να πείτε κάτι για το κλείσιμο;
Να ανήκετε στο 1%, να έχετε λευκά δόντια.
Ασθενής 3
— Φοβάστε τον οδοντίατρο;
Μικρή είχα μια τραυματική εμπειρία. Είχαν βγει κάτι νέα δοντάκια, και τα νεογιλά είχαν μείνει μέσα, οπότε έπρεπε να μου τα βγάλει ο οδοντίατρος με τανάλια… Αλλά τώρα πια το έχω ξεπεράσει, δεν θα αποφύγω να πάω στον οδοντίατρο επειδή φοβάμαι.
— Ένα πράγμα που δεν θα ήθελες να μάθουν οι γονείς σου για σένα;
Το πόσο νωρίς ξεκίνησα το κάπνισμα, στην Α’ Γυμνασίου.
— Ποτέ έκλαψες τελευταία φορά;
Χθες, προχθές, δεν θυμάμαι. Συγκινούμαι εύκολα.
— Τι είναι για σένα δυστυχία;
Είναι μια απόφαση. Το να σου συμβαίνουν άσχημα πράγματα και να τα παίρνεις μέσα σου. Υπάρχουν, βέβαια, και τα απρόβλεπτα, αλλά συνολικά είναι μια απόφαση.
— Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος αυτήν τη στιγμή;
Είμαι από τους ανθρώπους που φοβούνται τον θάνατο πολύ, είτε τον δικός μου είτε των άλλων ανθρώπων… Σκέφτομαι πώς θα είναι να σταματήσεις να έχεις συνείδηση – τώρα δεν κλαίω, να ξέρεις, απλώς πονάω λίγο.
— Αγαπημένο χαρακτηριστικό πάνω σας;
Είμαι πολύ καλή φίλη, ελπίζω.
— Ποιος είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής σας;
Είμαι παντρεμένη, είναι ο άντρας μου. Φαντάζεσαι να έλεγα κάποιον άλλο; (γέλια) Τον λένε Γιώργο.
— Το μεγαλύτερο ψέμα που έχεις πει;
Ήταν Απόκριες και είχα πει στη μαμά μου ότι την επόμενη μέρα έπρεπε να πάμε όλοι στο σχολείο ντυμένοι με αποκριάτικες στολές. Αλλά ήταν ψέματα και ήμουν η μόνη. Τελικά, πέρασα πάρα πολύ ωραία, γιατί όλα τα παιδάκια ερχόντουσαν κι έβγαζαν μαζί μου φωτογραφίες. Είχα πει το ίδιο και σε ένα άλλο κοριτσάκι που με πήρε τηλέφωνο κι εκείνη η δόλια έκλαιγε μετά, ενώ ήμασταν οι πιο γαμάτες στο σχολείο.
— Η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής σου;
Ο γάμος μου… Και όταν αποχαιρέτησα ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο της οικογένειάς μου. Ήξερε ότι έφευγε σιγά-σιγά, ήταν κιόλας κάτι που το ήθελε, γιατί ταλαιπωρούνταν πολύ. Ήταν ένας άνθρωπος που δυσκολευόταν πάρα πολύ όταν έφτανε προς το τέλος. Διάβαζες τα χείλη του και καταλάβαινες τι συνέβαινε – μου είπε πως ήταν πολύ περήφανος για μένα. Δεν το ξεχνάς αυτό. Φαντάζομαι πως, όταν κάνω παιδί, θα είναι κι αυτή η στιγμή από τις πιο συγκινητικές. Ναι… θα ήθελα στο μέλλον να κάνω ένα παιδί.
Ευχαριστούμε πολύ τον δρα Ανδρέα Κασούχα για τη βοήθεια και τη φιλοξενία στο ιατρείο του (Μακρυνίτσας 8-10).
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
